Gwen była z siebie zadowolona. Miejsce które zauważyli nadawało się tak idealnie, ze kobieta poczuła się ważna. Nie zawodziła swych przodków ani zamordowanych rodziców. Pewnie zmarli jej sprzyjali wraz z bogami.

Dopiero po wejściu do schronienia nadszedł czas na korekcje poprzednich myśli. Dwunożne szczury zdawały się być nadesłana przestroga. Oni i ta nawałnica jakby podesłano w jednym czasie jako bariera przed zleceniem płynącym z góry.

Przez chwile jej myśli nawiedził pomysł zawrócenia i zajęcia się inną sprawa, która w sumie zignorowali w tym pięknym, kamiennym mieście. Było to interesujące i tajemnicze, a być może nawet pozwoliłoby Gwen odkryć swoje prawdziwe, zapomniane przez zawirowania losu „ja”.

Póki co jednak kobieta miała na głowie większe problemy. Nie wyobrażała sobie by teraz pertraktować z takimi pomiotami i wierzyła, ze żaden z jej towarzyszy nawet o tym nie pomyślał. Było to zbyt niedorzeczne.
Z myślą, ze musza zawalczyć o znaleziona kryjówkę, wyjęła miecz i zaszarżowała na wroga. Inni chyba zrobią to samo, nie pozwolą przecież by kobieta miała więcej odwagi od nich?