Jaśmin

Krzeszewski wyszczerzył zęby. Splunął krwią.
- Po co mówić skoro można dać do zrozumienia.
Cały trząsł się od cofającej adrenaliny. Jeszcze chwilę. Spokojnie. Telepatia wymagała spokoju, dystansu i koncentracji. Klnąc pod nosem Raf sięgnął do jednej z torebek o obiecującym kształcie przy pasie kobiety, która przed chwilą go znokautowała. I wyjął mały pakiet, na pierwszy rzut oka, medyczny. Rozerwał go zębami i wysypał na dłoń szary proszek.
Już po chwili wiedział, że proszek, ma ciekawe działanie, zatrzymujące upływ krwi, bakteriobójcze, zamykające rany. Niestety, ucho mu nie odrosło. Ale przynajmniej przestało ciec za kołnierz.
- Jak rozumiem - Far zwrócił się do shokanki - Chcesz połączyć swoją energię z moją. Cóż, dopóki wiesz gdzie się kończy twój wpływ i zaczyna mój nie będzie problemu. Ale jeśli spróbujesz wejść w moje wspomnienia albo związać moją wolę to inaczej porozmawiamy. Wszystko jasne?
Znów poczuł to uczucie oddalenia, które w walce oznaczało rychły atak szału, a podczas operacji psionicznej gwarantowało swobodne operowanie mocą. Dziennikarz stanął nad wybraną ofiarą i wyciągając dłoń w bok złączył palce i umysł z shokanką.
Zdążył jeszcze pomyśleć jak to się dziwnie losy plotą. To przecież te Kreeyanki uwolniły ich z klatek, w których trzymali ich shokanie. Nie było oczywiście wątpliwości dlaczego zostali tak obdarowani. Mieli narobić chaosu by Kreeyanki dostały się do starej kobiety.
Jak to dziwnie...
- Gotów - Krzeszewski wysłał do partnerki telepatyczny impuls. Złączył moc z jej mocą.
Po czym, niczym nurek skaczący do morza ze zbocza zanurkował w umysł nieprzytomnej kobiety.