Wyświetl Pojedyńczy Post
Stary 04-07-2019, 12:14   #421
hen_cerbin
 
hen_cerbin's Avatar
 
Reputacja: 1 hen_cerbin ma wspaniałą reputacjęhen_cerbin ma wspaniałą reputacjęhen_cerbin ma wspaniałą reputacjęhen_cerbin ma wspaniałą reputacjęhen_cerbin ma wspaniałą reputacjęhen_cerbin ma wspaniałą reputacjęhen_cerbin ma wspaniałą reputacjęhen_cerbin ma wspaniałą reputacjęhen_cerbin ma wspaniałą reputacjęhen_cerbin ma wspaniałą reputacjęhen_cerbin ma wspaniałą reputację
Robin

Robin cofnęła się cicho i ponownie podeszła do karawany, jednak nie krzakami a tak, by już z daleka być widoczną. Ręce trzymała z dala od broni.
- Hej tam! - zawołała. Podeszła bliżej i zapytała:
- Nie mijaliście może Pana Sammera, kupca? Powinno go prowadzić kilku ludzi, mają muły.
Dopiero, gdy Robin stanęła na odległość konwersacji, jeden z mężczyzn, prawdopodobnie dowódca ochrony, podniósł rękę do góry i tym gestem zatrzymał karawanę.
- Zawrzyj mordę! – nie takiego przywitania Robin z pewnością się spodziewała – kurrrwa. To ja tu będę zadawać pytania, kurrrwa! – wywrzeszczał specyficznie akcentując przekleństwo. Kusznicy podnieśli broń celując w zaskoczoną kobietę, a dwóch mieczników zaczęło podchodzić do niej bokiem, tak by nie wejść w linię ewentualnego strzału. Haube uznała, że człowiek rozsądnie podchodził do ochrony karawany, nic tylko przyklasnąć. Zatrzymała się i czekała.
- Panowie zabiorą broń, a później pogadamy! - wyjaśnił krótko, co miało nastąpić w najbliższych chwilach dowódca ochrony. Robin oddała broń i strzały, rozmontowała łuk i czekała. - Dobrze, że posłuszna, kurrrwa, dobrze - podsumował, gdy mężczyźnie odbierali broń zwiadowczyni.
- No i teraz powie ilu was jest i gdzie żeście się zaszyli, kurrrwa – ton jego głosu był spokojny. - Odpowie prosto, zwięźle i uczciwie, jak nie chce zemrzeć przed drugim swym zdaniem.
- Jestem sama teraz. Z karawany Pana Sammera, z Kreuzhofen ruszyliśmy. Zbóje mieli wśród ochroniarzy swojego człowieka, dosypał czegoś do potrawki i większość posnęła. W nocy nas zaatakowano. Zginęło kilku naszych i kilku zbójów ale przegraliśmy. Zabrali pana Sammera, muły i towar. Poszłam za nimi, gdy tylko pochowałam przyjaciół. Reszta ocalałych poszła do domu. Jak trafiłam na Was to zaszyłam się tamój - pokazała miejsce z którego obserwowała wcześniej konwój - bo myślałam że to Wy jesteście nimi, ale zobaczyłam że nie, więc podeszłam zapytać. I ostrzec.
- Chopy, to tylko samotny mściciel! - krzyknął na pokaz z ironią w głosie. - Dobra, niepytana opowiedziała historię życia - kontynuował już do Robin spokojniejszym tonem - - taką głupią, że może i prawdziwa by była - uśmiechnął się. Niemniej jednak... gówno mnie obchodzi, więc nie pieprzy więcej niepotrzebnie, kurrrwa - wydawał się zgasić nadzieję, na jakąkolwiek konwersację. - Odpowie jeszcze raz, prosto… Ilu? Gdzie?- zaakcentował ostatnie dwa słowa.
- Ilu kogo? zbójów? nie wiem, ilu i gdzie, miałam nadzieję że wy mi powiecie. Kilku, nie więcej niż dziesięciu. Szli w tę stronę. Z mułami i porwanym panem Sammerem. A ja jestem tu niestety sama. Pięciu ocalałych z zasadzki którzy nie chcieli ze mną iść za zbójami wracają do Kreuzhofen, pewnie już w połowie drogi są - ograniczyła się tylko do odpowiedzi na pytania. Ale widać było że chce powiedzieć coś jeszcze, czekała jednak na pozwolenie.
- Was, kurrrwa! Twojej, kurrrwa, bandy. Baba nie chodzi to, kurrrwa, sama. Gdzie, kurrrwa, reszta! Znam te, kurrwa, numery, by odwrócić uwagę! Nie ze mną, kurrrwa, rozumiesz?!! - szef ochrony przestał być spokojny, a głos wskazywał, że 'rozmowa' w obecnej postaci zaraz się skończy.
- Ta, baba, chodzi tu, kurwa, sama, zawsze sama chodziła, nawet taką, kurwa, sobie robotę znalazła, żeby sama po lasach łazić! I było kurwa być dalej łowczynią u barona w Kreuzhofen, zamiast się na ochroniarza tropicielkę zapisać u Sammera i użerać teraz z innym ochroniarzem kiedy zbóje sobie radośnie spierdalają. Te numery też już znam. Nas też tak załatwili. Ranny zatruty kupiec na szlaku, niby że atak goblinów był. Wszyscy żeśmy go podejrzewali, a to jeden z wynajętych ochroniarzy nas podtruł. Też podejrzanego przesłuchiwaliśmy. Przyznał się, a jakże. I uraczył bajeczką. A to jeden z wynajętych ochroniarzy nas podtruł.
Też mam zacząć zmyślać ze strachu, żebyś się lepiej poczuł? Albo jestem najbardziej lojalną wobec bandy zbójów fanatyczką, albo mówię prawdę. Masz na karku karawanę, ryzykować nie możesz, rozumiem. Ale gdybym ja była waszym wrogiem to bym Was wystrzelała, a nie podchodziła pogadać. Bo strzelam dobrze, a gadanie mi nie wychodzi. Wyślij swojego tropiciela tam gdzie pokazałam, znajdzie połamane gałęzie i przygniecioną ściółkę tam skąd was obserwowałam. Albo, jeśli idziecie do Kreuzhofen, a pewnie tak, bo nas nie mijaliście to niedługo znajdziecie pobojowisko i groby, pokażę skąd zbóje przyszli, gdzie trzech ustrzeliłam i gdzie byłam, po śladach odczytacie co się tam zdarzyło. A gdzie moi, mówiłam. Wracają do Kreuzhofen. Mieli widać rację, żeby plunąć na zbójów i zadbać o siebie.

- Niechaj ci będzie żeś sama. Zobaczymy, zobaczymy... Pójdziesz z nami. Na szpicy i na muszce. Jeden dziwny ruch, jeden dziwny sygnał, a odstrzelę. Łatwo i szybko. - głos mężczyzny ponownie był spokojny. - Przeszukać i związać mściciela - wydał komendę swoim ludziom.
- Rozsądne środki bezpieczeństwa. To teraz, zgodnie z umową, moje pytanie: widzieliście ich? I, jeśli można wiedzieć, z kim rozmawiam? - zapytała Robin, nie stawiając oporu. Te tereny były niebezpieczne, gdyby była dowódcą karawany pewnie postąpiłaby podobnie. Zaczynała odkrywać w sobie zdolność do myślenia, a nie tylko emocjonalnego i impulsywnego działania. Być może dlatego, że nie bardzo miała inne wyjście. I nie chciała być podobna do tego wrednego, tfu, elfa, zachowującego się jak rozkapryszona księżniczka kiedy przegrał.
Reingard Reinhard - przedstawił się. - Zaufać ci mogę, ale zaufać ci nie mogę…Widzę jednak, że mnie rozumiesz - uśmiechnął się. - Jeśli mówisz prawdę, to właśnie ratuję ci życie. Jeśli nie mówisz, to pewnie też. Dla ciebie sprawa wygrana. Związać cię zwiążemy, ale jak się nic nie wydarzy warunki obiecuje godne, a i mój szacunek zyskasz, choć wiem, że może dla ciebie to niewiele znaczyć. Na pytanie ci odpowiem, nie widzę problemu. Mijaliśmy karawanę, tak. Nie odbyło się nic niepokojącego. Okazali wszelkie papiery, nie próbowali nas zaatakować, nic nie wskazywało, że są wspomnianymi zbójami. A ostrzegli nas właśnie przed zbójami tu grasującymi. Ostrzegli, hmm, dokładnie przed tobą. Najpierw mieliśmy trafić na ciebie, może jeszcze kogoś i miałaś nam sprzedać bajeczkę, jak to jesteście sami. I szczerze, nie obraź się, ale jeśli nawet mnie oszukali, nie obchodzi mnie to. Nie obchodzi mnie to co za mną, a to co przede mną. Zagrożeniem, choćby minimalnie potencjalnym, jesteś ty, nie oni - zakończył.
- No tak, mogłam się tego spodziewać… - mruknęła Robin. - Dziękuję za odpowiedź. Trudno, zrobiłam co mogłam, może i lepiej że na was trafiłam a nie na nich. Im szybciej dotrzemy do pobojowiska tym szybciej zobaczycie, Panie, że to oni Was nabrali, a nie ja - dodała i opisała dalszą drogę, jak umiała najlepiej.
- No tak… tyle że oni o pobojowisku też wspomnieli. I pewnie wiecie, kogo obwołali sprawcą… - spojrzał z lekkim uśmiechem na Robin.
- Dobra! Nie ryzykujemy dalszej drogi, Tu stajemy na noc! – zawołał do swojej grupy Reinhard. - Zbadać okolicę i rozbić obóz!
 
__________________
Ostatni
Proszę o odpis:
Gob1in, Druidh, Gladin
hen_cerbin jest offline