| - Oczywiście, masz rację, są inne sprawy, które chciałabym z tobą omówić, proszę, chodź ze mną…
Poprowadziła gościa do salonu, gdzie zasiadła w głębokim, obitym czerwonym materiałem fotelu. Ethan wiedział, że to antyk wykonany przed wiekami na francuskiej ziemi. Noctrum bardzo go lubiła. Potrafiła przesiadywać w nim całe noce, czytając książki, prowadząc dyskusję czy snując w swojej głowie plany na nadchodzące tygodnie.
- Czy mogę cię prosić? - wskazała na stojącą na małym stoliku butelkę po winie i wysoki kieliszek. Kiedy jej nalewał, kontynuowała. - Cieszę się, że ci się dobrze wiedzie. Matwią mnie jednak niektóre z twych wyborów. Obawiam się jak ocenią je inni z naszej społeczności. Zdradź mi proszę, czy żywisz ambicje, aby zyskać pozycję wśród Spokrewnionych czy satysfakcjonuje cię towarzystwo śmiertelnych?
- Wybory, słoneczko? Ja naprawdę nie dbam o wielką politykę, chce tylko żeby to miasto było szczęśliwe, nic więcej. I widzisz, ja wiem, mam pewność, że muzyka je uleczy! Wszystko zmieni. Każdą jego rany zmyje. Zresztą zobaczysz opowiadałem ci o tym nie raz! - powiedział z absolutną pewnością na którą stać go było po grasie. I… Po chwili zrozumiał że spytała jeszcze o coś. Zastanowił się.
- I no cóż… właściwie to chcę też by inni Spokrewnieni przychodzili do mojego klubu, i żeby przeżywali to co mogę im dać. Jeśli uda mi się umocnić moją pozycję to frekwencja odwiedzin się zwiększy a to wyjdzie całemu miastu na dobre! - po chwili przypomniał sobie że zanim zacznie mówić powinien pomyśleć. Spróbował to naprawić.
- Takiej odpowiedzi spodziewałaś się, śliczna?
- Owszem, spodziewałam się czegoś podobnego - pokiwała powoli głową i umoczyła usta krwią z podanego jej kieliszka. - Spodziewałam się, że znów opowiesz mi o magicznych mocach leczniczych jakie twoja muzyka posiada. Spodziewałam się takiego naiwnego idealizmu rozpieszczonego dziecka żyjącego w czasie pokoju i dobrobytu… - Znów upiła łyk. - Nie jesteś już jednak dzieckiem, nieopierzonym pisklęciem. Jesteś niezależnym neonatą ze wszystkimi tego konsekwencjami. Nie jestem już za ciebie odpowiedzialna… - Kolejny łyk. - Nie żywię wobec ciebie żadnych uraz i chcę cię ostrzec. Czasy się zmieniają. Czas pokoju i dobrobytu odchodzi w przeszłość, robiąc miejsce dla nadchodzącej wojny. Toczyć się ona będzie na wielu frontach a najwięksi gracze wykonują pierwsze, jeszcze ostrożne, posunięcia. Spokrewnieni pojawiają się w twoim klubie, ale nie w poszukiwaniu uniesień, lecz aby cię obserwować, oceniać… Rzeczywiście nie dbasz o politykę, nie zdeklarowałeś się po żadnej ze stron, dlatego jesteś niepewnym elementem na planszy. A los niepewnych elementów może być dwojaki: albo dołączą do której z sił albo muszą być usunięte z planszy. Spodziewaj się w równym stopniu posłów niosących ozłocone propozycje co zabójców niosących krew i ogień.
Marlo oparł się o poręcz za zabytkowego krzesła. Które zaskrzypiały niepokojąco pod jego ciężarem.
- Noctrum przecież… Też jesteś gdzieś w środku Toreadorką. Skąd w tobie tyle cynizmu? No musisz coś czuć! W coś wierzyć! Coś kochać…– Położył z rozpędu dłoń na jej ręce. Była zimna. Jego grzał wewnętrzny ogień i Grass, ale mógł być też taki… Będzie taki?
- Noctrum… Naprawdę nie doceniasz pięknej siły miłości jaką możesz dostać od ubóstwiającego Cię tłumu. Naprawdę jeśli miasto cię prawdziwie kocha to nie pozwoli Ci zginąć bez względu na żadną zawieruchę!– powiedział z naciskiem ale widząc, jej całkowity brak reakcji na jego gorące słowa poddał się w końcu. Potarł się po ogolonej głowie. Myśląc. W końcu zaczął jeszcze raz teraz inaczej dobierając słowa.
- Okey... Dobra... Może… Może faktycznie nie wszystko rozumiem. Powiedz co mi proponujesz? Doradź jakoś...
- Nie przywiązuj się do miasta, miasta powstają i upadają, bywają nawet spalone do gołej ziemi. Nie przywiązuj się do ludzi, tak łatwo umierają… niewiele też potrzeba, by nimi manipulować. Ci, którzy jednej nocy cię kochają i wykrzykują z uwielbieniem twoje imię, po tygodniu mogą cię nienawidzić i pragnąć twojej śmierci - ostrzegła. - Nie oznacza to jednak, że nie są piękni. Wręcz przeciwnie. To właśnie ta możliwość do ciągłej zmiany, którą my tracimy, sprawia, że są fascynujący. Ludzie i miasta. Podziwiaj zmiany, zachwycaj się nimi… ale się nie przywiązuj, oszczędzisz sobie cierpienia - w jej słowach brzmiał ciężar osobistego doświadczenia.
- Poświęć też trochę czasu, aby przyjrzeć się planszy nim gra na dobre się zacznie. Zainteresuj się kto gra, jakie posiada figury i jaką część pola kontroluje. Jeśli nie chcesz być jedynie pionkiem przesuwanym w imię cudzych interesów i w końcu poświęconym bez chwili wahania, musisz stać się czymś więcej: figurą, a z czasem może nawet jednym z graczy. Nie patrz jednak za daleko w przyszłość, skup się na chwili obecnej. Najbliższe miesiące, może nawet tygonie rozsądzą o losie nas wszystkich i całego miasta.
__________________
Voracity - eng cover (Overlord 3 season OP) |