| Niezbyt wysoka kapłanka szła spokojnie z grupką niedawno poznanych ludzi. Cała w czerni, jedynie subtelne kształty zdradzały jej płeć. Stwierdziła, że tak będzie bezpieczniej, a gdyby mieli inne zamiary niż tylko bycie towarzyszem podróży… no cóż, nie zawsze wszystko idzie po swojej myśli, jednak na dzisiejszą chwilę wydawało jej się to najlepszym rozwiązaniem.
Widać, ci ludzie także mieli swoje cele w Magdenburgu, oznaczało to, że tak prędko się z nimi nie rozstanie. Ciekawe też, jakiej to pomocy potrzebowali tamtejsi Sigmaryci od wysłannika Morra. Tego to już mogę się tylko domyślać. W pewnym momencie kompani zaczęli dyskutować ze sobą. Naturalnym faktem jest to, że chce się widzieć, z kim to ma tą przyjemność, chociaż czasem wątpliwą, podróżować. Jeden z nich napomknął coś o Norsce. To ci bezbożnicy tak daleko się zapuszczają do kraju Sigmara? Niebywałe, jednak tylko ci, którzy sprzedali swoje dusze nie zaznają spokoju po śmierci. Nie będę po nim płakać. – uśmiechnęła się w duchu.
- Młody paniczu, miałam zamiar przejść tak w postnym milczeniu, ale chyba jednak nie będzie to możliwe. – zabrzmiało to nieco ironicznie, jednak nikt nie mógł zobaczyć nikłego uśmiechu pod ciemnym kapturem.
- Jeśli panicz już musi wiedzieć, to mogę-li opowiedzieć, jednakże ja pierwsza chciałabym usłyszeć twoją historię, jeno nie przez ciekawość, ale choćby przez grzeczność wypadałoby, abyś pierwszy zaczął. |