Aston

Jorn spojrzał na Wasylija.
-Wasylij. Jeśli imię moje się tobie podoba to kontent jestem. Ale z Norską czy inną obczyzną wspólnego nic nie ma, i dobrze. Jestem Middenlandczykiem. Fakt to na północ stąd, ale gdzie mi do Norski. Twoje imię też niebrzydkie, choć obce. Powiedz jeno coś ty w tym Kislevie porabiał? Teraz, jak widzę, ciebie stanowisko zaszczytne czeka. Zasłużyć musiałeś na nie, jak mniemam.

Swój wzrok przerzucił na idącego tuż obok niego Skalda. -A ty? Co porabiasz tak daleko od ojczyzny? Czyżby skaldów tam za dużo było? Wasylija to ja rozumiem, u niego pewnie to samo co i u mnie. Archaon swoje zrobił i do domu wracać nie warto, bo do czego nie ma.

-A ty Gustav. Za jakim to to świństwem się tak uganiasz? Szczurami jak mniemam, ale upewnij mnie. Bo mylić się mogę.

-Pani - spojrzał na Ericę – jakim postnym milczeniu? Po ubiorze gotów byłbym powiedzieć, że Morra jesteś kapłanką, ale skazał bym siebie pewnie na śmieszność tak twierdząc. Kimże więc jesteś?