Torstig pozwolił sobie na prychnięcie. Coś mu siedziało w nosie, a po zmieszaniu się z tutejszym kurzem nie chciało za nic opuścić jego starej kichawy.
Relhad nie miał bowiem na co prychać. Żadnego prawdziwego powodu do okazywania niezadowolenia czy też dezaprobaty. Kibria miała dobry pomysł by zagadnąć wyrzutków i przy okazji uzupełnić drenowane podróżą fundusze. Nie wiedział, kiedy i w jaki sposób spotkała się ona z Zahiją ani na dobrą sprawę kim ona właściwie była. Miał zapłacić za wyruszenie z nim w charakterze ochrony. Stary wojownik pragnął jednak dowiedzieć się więcej nim gdziekolwiek z Dakhi wyruszy.
- Zapłacić masz co - podkreślił Torstig wskazując na sakiewkę Cedmonda.
- Kibria kupi. Jej daj złoto. My rozmawiamy - oznajmił łamiąc lokalnej mowie obie nogi i dwa kręgi. Nadchodząca rozmowa mogła eskortę czarnoksiężnika kosztować wiele cierpliwości.