Jaśmin

Hellsing

Czyli podróż w przeszłość, albo horror jakich mało.
Pamiętam, że pierwszy raz obejrzałem Alucarda i spółkę jeszcze za czasów Hypera. Ale, z jakichś pokręconych powodów, dopiero teraz przesłanie przemówiło do mnie z siłą działka Harkonnen, w rękach pewnej wampirzycy.
Dlaczego horror jakich mało? Bo klimat i muzyka ciężkie jak nagrobek. Bo bohaterowie jedynie słusznej sprawy pociągający (Integra i Wiktoria) i charyzmatyczni (Alucard i Walter). Bo antagoniści niepokojący (tu prym wiedzie pewna wampirzyca imieniem Laura).
Prym ostateczny jednak wiedzie Alucard, jedyny wampir, który może publicznie nosić lenonki i nie zostanie uznany za geja.
Ogólnie jest dużo, krwi, ghouli i giwer. Przykładowo, która spluwa jest lepsza? Cassul czy Jackal? Nie wiecie? Oczywiście Jackal. Dlaczego? Bo jet większy. Skojarzenia nie do uniknięcia.
Podsumowując, kolejne odcinki to pogoń za ghoulami i wampirami oraz konflikt między protestantami z Hellsing i katolikami z kontynentu. Ojciec Bagnet i organizacja Iskariota są przez większość czasu na pistolety i noże z naszymi milusińskimi.
Zamykając sprawę, ocena uczciwe 7,5/10 bo tak. A kadr z dzikim psem, biegnącym nocą, z oderwaną ludzką ręką w pysku, rządzi.
Oglądać proszę.

Cheers

 

__________________
Myśląc nigdy nie doszedłem do żadnych wniosków.
Ale to nie powód by nie myśleć.
Zdrajca, obciąć mu jajca! Tchórz, wsadzić mu nóż! Kiep, pałą przez łeb!
Hejt? Kijem przez grzbiet.