hapion przygotowywał się do wyruszenia natychmiast. Robił to metodycznie i sprawnie. Widać było, że nie pierwszy raz musiał w pośpiechu opuszczać zajmowane miejsce. Każdy ekwipunek odnajdował odpowiednie miejsce w przegrodach plecaka. W myślach porządkował posiadany po wypadku ekwipunek. Najbardziej brakowało mu jego zaufanej kuszy, ale to była mała strata. Tylko, że w obecnej sytuacji przydało by się cokolwiek do obrony, na wypadek gdyby magia okazała się zawodna. Przypiął sobie 3 fiolki skrywające gesty płyn. Dobry zamiennik ostatniej szansy ale musiał być dokładnie zabezpieczony. Wystarczyło bowiem stłuc jeden z nich, żeby momentalnie stanąć w płomieniach.
Popierał zdanie Ivora. Co prawda spokojna noc pozwoliła by mu się lepiej przygotować na wypadek spotkania z ich pościgiem, ale nie wierzył tak bardzo w swoje możliwości. Wolał zaryzykować pośpieszną ucieczkę teraz.
- Rzeczywiście, dobrzy ludzie to w obecnych czasach rzecz niespotykana – powiedział kłaniając się przed druidem. Przełknął własną dumę. - Wdzięczni ci jesteśmy za to co dla nas uczyniłeś. Obawiam się jednak, że bez twojej pomocy nie uda nam się umknąć przed tymi ludźmi. Wyruszysz z nami, odnaleźć tego o którym mówiłeś? Choćby do najbliższej osady zamieszkałej przez ludzi?
Liczył, że dobroć starca nie okaże się jedynie wykalkulowana próbą zagłuszenia własnego sumienia. Xhapion faktycznie liczył na jego dobrą naturę. Dzięki temu łatwiej byłoby nim manipulować. Musieli też zdobyć cokolwiek co przypominało by broń. Dla bezpieczeństwa