Lucius siedział jedząc kolację i popijając winem. A gdy podeszli do niego, gestem dłoni wskazał dziewczynie miejsce po przeciwnej stronie i czekał w milczeniu, aż usiądzie. El posłusznie zajęła miejsce zerkając to na Luciusa to na jego przydupasa.
- Jesteś bardzo interesującą osóbką panno Morgan.- stwierdził spokojnie Lucius odrywając się od posiłku.- Wiesz czemu?
- Nie wiem co według Pana może być interesujące. - Odpowiedziała, starając się zachować spokój.
Lucius zamilkł i przyglądał się długo dziewczynie jakby chciał ją przeszyć wzrokiem. - Nie ty… nie jest w tobie nic interesującego według mnie. Natomiast ktoś bardzo ważny i bardzo wpływowy uznał, że ty sama jesteś dla niego interesująca.
Morgan przełknęła ślinę, starając się zwilżyć wyschnięte usta.
- To musi być… bardzo ciekawa persona. - Odpowiedziała coraz bardziej obawiając się strony, w którą zmierza ta rozmowa.
- Tak. Z pewnością… bardzo ciekawa ciebie. Nie wiem czemu, co prawda.- odparł Lucius nalewając sobie wina.- Przybędzie tu jutro wieczorem, a ty… masz również się tu zjawić i się z tą osobą spotkać. I lepiej dla ciebie, żeby wszystko przebiegło dobrze.
- Zrobię co w mojej mocy. - El zacisnęła palce na materiale spódnicy.
- Zrób to… a teraz zmykaj. - odparł Lucius rozdrażnionym gestem dłoni odganiając El niczym natrętną muchę.
Czarodziejce nie trzeba było tego dwa razy powtarzać. Szybko podniosła się z krzesła i wycofała w stronę kontuaru. Teraz jak nigdy potrzebowała pogadać z Mel, ale czuła że przyjdzie jej na to nieco poczekać.
Przysiadła na chwilę tylko i po chwili zjawił się Karl z odrobiną czegoś mocniejszego. Nalał trunku do kieliszka i podsunął dziewczynie.
- Co się stało? - zapytał.
- Jutro pojawi się tu ktoś ważny. - El jednym ruchem wychyliła zawartość kieliszka i zadrżała, czując palącą gorycz w ustach. - Chce się ze mną spotkać.
- To brzmi poważnie, ale jeszcze nie niepokojąco. Gdybyś była w tarapatach to raczej zaciągniętoby cię siłą do tego typka.- pocieszał ją półork.
- To.. prawda. - Karl miał rację. Czarodziejka odetchnęła nieco i uniosła kieliszek. - Polejesz jeszcze?
- Jasne… na koszt firmy. - stwierdził półork dolewając kolejną porcję trunku.
- Dziękuję. - El uśmiechnęła się ciepło do Karla i zerknęła w Kierunku Mel czy ta dalej jest zajęta. Potem jej wzrok przesunął się w kierunku miejsca, w którym jeszcze przed chwilą rozmawiała z Luciusem.
Panna Sparks już odpędziła się od wielbicieli bez grosza i siedziała sobie samotnie czekając na bardziej wartościowych klientów. Popijając kawę zerkała w kierunku El, natomiast sam Lucius stracił wszelkie zainteresowanie czarodziejką i jeśli już gdzieś spoglądał, to tylko w kierunku Dalii.
Czarodziejka rozejrzała się po lokalu zastanawiając się, czy dla Mel szykuje się pracowita noc. Może powinna wrócić tu rano? Wypiła połowę zawartości kieliszka, spoglądając w bursztynowy trunek i czując jak gorąc ponownie rozlewa się po jej wnętrzu. Tak podobny i tak różny od ciepła, które ofiarowała jej Dalia.
Obecnie panował spokój w barze. Jedynie Amelia znikła na pięterku z klientem, a ludzi i nieludzi było teraz niewiele. Melody się wyraźnie nudziła. Czarodziejka wzięła resztę swojego trunku i podeszła do przyjaciółki. Zbliżając się pomachała jej.
- Cześć. - Spróbowała się uśmiechnąć ale jej mina nadal była niepewna.
- Cześć, siadaj… o czym chciałaś ze mną pogadać? - zapytała wesoło Melody odsuwając butem krzesło, by El usiadła obok niej.
- Trochę poplotkować, chciałam ci pokazać nowy eksperyment mamy. - El zamachała trzewikiem pod którym znajdowała się nietypowa pończocha. - Ale Lucius nieco mnie rozdrażnił. - Czarodziejka zacisnęła palce na kieliszku.
- Nie bardzo mam czas na oglądanie eksperymentów, ale może wpadniesz rano pokazać…- zamyśliła się Mel rozważając opcje. - Chociaż… skoro masz na nogach, to może jakoś da się szybko obejrzeć. A co do Luciusa, to się nie przejmuj… szczeka ale nie gryzie.
- Nie wiedziałam jak będziesz stać z czasem wieczorem… dobra chyba po prostu chciałam nieco pogadać. - El westchnęła ciężko i dopiła zawartość kieliszka. Chętnie dopytałaby przyjaciółkę o jej pierwszy raz.. o to wszystko co mówiła Dalia. Jednak nie powinna przeszkadzać jej w pracy bo Melisandrae ją stąd wyrzuci.
- Na razie nie ma nikogo z ciężką sakiewką, więc możemy pogadać. - uśmiechnęła się ciepło Melody. I spytała troskliwie.- Co cię męczy El?
- Ciekawość i to tym gorsza im częściej tu bywam. - Czarodziejka zapatrzyła się na wnętrze do lokalu. - Gadałyśmy o tym.. wiesz.. że nie miałam jeszcze mężczyzny… Dalia też mi dziś o tym napomknęła.
- Domyśliłam się. - odparła z uśmiechem Melody popijając kawę, rozluźniona i spokojna.- Nie przejmuj się tym jednak. Gdy trafisz na tego “odpowiedniego”, to niech on się martwi by stanąć na wysokości zadania. Ty nie musisz.
- To prawda… ale może.. coś ze mną nie tak? - “Skoro dobrze bawiłam się z Dalią” dodała w myślach i westchnęła ciężko, zerkając w dół na pusty kieliszek. - Do tego jeszcze jutro mam się spotkać z kimś ważnym od Luciusa.. podobno jest mnie ciekaw… albo ciekawa.
- Co niby z tobą jest nie tak? Nie podobają ci się mężczyźni.- Melody krytycznie rozejrzała się dookoła.- Nooo… ci tutaj, poza Karlem, nie są szczególnie intrygujący. Ale przecież dużo jest przystojniaków na świecie.
- Chcesz mi jakiegoś pokazać? - El zaśmiała się. Podobali się jej mężczyźni. Nawet brat Mel.. tak odrobinę. Ale on był jakby poza jej możliwościami.
- Możemy pójść we dwie na potańcówkę i sobie jakichś poszukać.- zaproponowała panna Sparks.- Nie dziś co prawda, ale znajdę czas na to. Pokażę ci ich wszystkich.
Po czym nachyliła się ku czarodziejce, by spojrzeć jej w oczy. - Nie jest z tobą nic nie tak. Spójrz na mnie. Sypiam z tyloma mężczyznami, a jak dotąd żaden z nich nie okazał się czymś więcej niż interesem lub igraszką jednej nocy. Nie masz się do czego spieszyć, jesteś piękna… i znajdziesz swojego wybranka. Jestem pewna.
- Dzięki. - El uśmiechnęła się do przyjaciółki i nagle sobie o czymś przypomniała. - A jeśli chodzi o ciekawostkę. - Odwróciła się na krześle tyłem do sali i uniosła spódnicę, odsłaniając przez Mel swoje pończochy, po których jeszcze niedawno wodziły dłonie Dalii.
- O ty bezwstydnico… są tak krótkie, że to aż skandal.- zachwyciła się Melody, a jej palce musnęły łydkę El, gdy się pochyliła wodząc po pończoszce. - Miły w dotyku materiał. To naprawdę piękne dziełko.
- Chciałabyś? Chyba dam radę powtórzyć po mamie. - Czarodziejka uśmiechnęła się.
- Tak… z pewnością bym chciała. Moje są wełniane.- odparła kwaśno wskazując na swoje zgrabne nogi w szaro-buro-białych pończochach.- Dzięki.
- Dobra, to mam co robić wieczorkiem. - El wstała opuszczając spódnicę. - Zajdę po materiał do sklepu kolonialnego Maerlicka. Nie wiem czy uda mi się coś uszyć do rana, ale na za dwa.. trzy dni… jak przeżyję jutrzejsze spotkanie.
- Nie musisz się tak śpieszyć. Przecież nie zamierzam zniknąć.- odparła ciepło panna Sparks i spochmurniała pytając.- O co chodzi z tym… spotkaniem?
- Podobno jest ktoś.. ważny dla Luciusa… ktoś kto uważa mnie za interesującą. - Czarodziejka westchnęła. - Ma się tu ze mną jutro spotkać.
- O do licha… ktoś ważniejszy od Luciusa…- zadumała się Mel.- Trudno to sobie wyobrazić. Myślałam, że siedzą gdzieś tam w ogrodzonych posesjach głęboko w gettcie gnomów. I nie wychodzą stamtąd w ogóle.
- Wyjątkowo planują wyjść. - El klapnęła z powrotem na krzesło.
- Czemu akurat ty? Czego od ciebie chcą? - zadumała się Melody i podrapała za uchem.- Gdzie masz go spotkać?
Czarodziejka zastukała palcem w stół. - Tutaj… w Pączku.
- Oooo to powiem Melisandrae… ona ma swoje wpływy w organizacji. Dopilnuje, by nie zrobili ci krzywdy. A tu… Karl pomoże i Dalia i może… - zaczęła planować Mel. -... i Penny. Zatrudnimy ją i… jakoś zapłacę.
- Może… tylko ze mną porozmawiają. - El zaczęła się nieco obawiać. - Ja nie chcę byś musiała za mnie płacić.
- No dobrze. Zresztą nie wiem jak bym zapłaciła Penny. Musiałabym podpytać Dalię, co ona jej zrobiła.- westchnęła Melody opierając dłonie na stole i swoje miękkie piersi przy okazji.
- Penny.. lubi kobiety? - Elizabeth spojrzała na przyjaciółkę nieco zaskoczona.
- Nie wiem. Chyba… nie? Dalia ją okręciła wokół palca i wiesz.. coś między nimi się stało.- odparła niepewnie Melody.- Dalia ma talent do wmawiania ludziom różnych pomysłów i idei.
- Tak… zauważyłam. - Czarodziejka przyjrzała się siedzącej obok prostytutce. Czy możliwe było, że Melody rzeczywiście coś do niej czuła, czy to także było “wmawianie” Dalii.
- Tak więc… nie wiem. Dalia mogłaby wiesz… skłonić Penny do czegoś. I mogłaby mi powiedzieć jak najemniczkę skłonić do zniżki. -zadumała się Melody.- Przecież nie jestem brzydsza od Dalii, prawda?
- Jesteś prześliczna. - Elizabeth zaśmiała się. - Mam jednak nadzieję, że nie będzie takiej konieczności, a jak już… - Czarodziejka zawahała się. - Zapłacę sama za siebie.
- A dużo masz oszczędności? Najemnicy bywają drodzy.- Mel opacznie zrozumiała tę deklarację.
- Wiesz… coś wymyślę. - El zarumieniła się lekko.
- No nie wiem czy zdołasz odpracować.- zadumała się Mel niezbyt przekonana co do planu przyjaciółki.- Jako czarodziejka nie masz doświadczenia w takiej najemnej robocie.
- Ja… - Czarodziejka nie chciała oszukiwać przyjaciółki. - może… mogłaby swoim ciałem. - Ostatnie słowa wyszeptała cichutko.
- Cooo?!- Melody niemal zatkało, gdy usłyszała te słowa. Spojrzała szeroko otwartymi oczami na swoją przyjaciółkę wyraźnie nie wiedząc jak zareagować na tą deklarację.
- Wolę to… niż byś ty… musiała. - Czarodziejka czuła jak rumieniec rozlewa się jej na całą twarz. - ale… może nie będzie trzeba.
- El. Ja sypiam z kobietami… niektórymi, jeśli dobrze zapłacą. No i wiem jak je zaspokajać. Ty nie masz o tym pojęcia. I to będzie mniejszy przymus dla mnie niż dla ciebie.- westchnęła zrezygnowanym tonem Mel. I syknęła niemal zirytowana. - Czuję w twoich słowach podszepty Dalii. Wiem że są słodkie, ona mogłaby namówić pustelnika do odwiedzin swojego łóżka, ale… jak się z tym prześpisz, to rano zrozumiesz jakie głupoty wypowiadasz. Nie daj się jej manipulować sugestiami.-
Czarodziejka przytaknęła swojej przyjaciółce. Nie wiedziała jak jej powiedzieć, że przed chwilą była z Dalią. - Ale to… wiesz.. po prostu nie chcę cię w to wplątywać. Wiesz, że z nimi nie warto zadzierać.
- I co… mam stać z boku, gdy moja najlepsza przyjaciółka ma problemy? Poza tym, dla mnie to nie jest takie poświęcenie jak dla ciebie. Ot poprzytulam się i dam parę całusów i… zrobię… inne rzeczy.- wzruszyła ramionami Mel, mamrocząc ostatnie słowa. -... Nic czego bym już nie robiła.
- Nadal… to nie powinno tak wyglądać. - Czarodziejka westchnęła. - Zobaczymy jutro… może… nie będzie kłopotów.
- A jak będą… możesz na nas liczyć.- odparła z uśmiechem Melody, po czym spytała zmieniając temat, na gorszy.- Po co poszłaś na górę z Dalią?
- Zamówiła u mnie gorset. - El odpowiedziała szybko ale po chwili zastanowienia dodała. - I chciałam ją nieco wypytać.
- To czemu nie wypytałaś mnie? Ja bym chętnie ci na wszystko odpowiedziała, w zamian za nowy gorset. - odparła figlarnie Mel nachylając się bardziej ku przyjaciółce eksponując przy tym bardziej swój biust. - I o co pytałaś?
Elementy zmieszała się nieco.
- Ekhym.. jak… nie zachodzi cię w ciążę… - Zaczęła od łagodniejszego tematu licząc na to, że nie przejdą do kolejnego.
Szeroki uśmiech pojawił się na twarzy Melody, gdy to usłyszała. Pochyliła się i podwinęła spódnicę wysoko odsłaniając lewe udo. Wyjęła zza pończoszki małą fiolkę od niej przymocowaną.
- Dolewasz do drinka mężczyźnie i masz spokój. Zapewnia bezpłodność kochankowi. Nie ma smaku…- wyjaśniła podając fiolkę El. - A teraz mów, kim jest ten szczęściarz? Kto ci wpadł w oko, tak bardzo że zamierzasz uczynić go swoim pierwszym?
Czarodziejka powoli zamknęła dłoń prostytutki na fiolce, swoimi dłońmi.
- Jeszcze… nie mam nikogo takiego… byłam jedynie ciekawa co zrobić… gdyby się znalazł.
- Ach… ale chyba masz już poważne plany, co? Więc co ci Dalia powiedziała. I czemu akurat ją pytałaś, a nie mnie?- zapytała zaciekawiona Melody i wsunęła przyjaciółce fiolkę do kieszeni… na “kiedyś”..
- Czasami mam wrażenie, że nie chcesz rozmawiać o tym wszystkim. - El uśmiechnęła się niepewnie. - Po za tym chciałam ją dopytać czy lubi swoją pracę i wiesz.. takie tam głupoty. A co do planów… chyba zaczynam się z tym czuć niekomfortowo, ale nie chciałabym by to był ktokolwiek.
- Nie powinien to być ktokolwiek. Musi rozgrzewać twoje serce i rozpalać lędźwie i powinien być delikatny… bo pierwszy raz może być deczko bolesny. - wyjaśniła Melody i wzruszyła ramionami. - Po prostu nie chcę ci mieszać w głowie. Gdybyś słyszała co tacy klienci i klienci czasem żądają…- zaśmiała się cicho Mel.- … potrafią trafić naprawdę pokręceni amatorzy seksu.
- Czasem.. wolałabym wiedzieć. - El uśmiechnęła się ciepło i jeszcze raz rozejrzała po sali jakby szukając kogoś kto by się nadawał.
- Trafi się taki, który rozpali twoje myśli, którego pocałunki pieściłyby twoje ciało już tu w głowie.- mruknęła Melody nachylając się mocniej ku Elizabeth i westchnęła. - Jeśli tak ci się spieszy, to wystarczy taki co… wiesz, rozpala choćby lędźwia. Jaki by się nadał… twardy mięśniak czy delikatny elfik? Który lepszy?
- Nie… nie śpieszy mi się… tylko… nieco dziwnie się czuję. - El westchnęła ciężko. - Spotkałaś kogoś takiego? Kogoś kto rozpalał twoje myśli?
- Paru.. z jednym straciłam dziewictwo… z innymi lubię się kochać… co jednak nie przeszkadza pobierać opłat.- zachichotała Mel.
Czarodziejka też się zaśmiała.
- To może i ja kogoś takiego spotkam. - Powoli wstała z krzesła. - Wracam do domu… tylko… zastanawiałam się ostatnio czy dałabym radę uszyć majtki podobne do tych twoich z koronką, na krawędzi.
- Z pewnością… - odparła z uśmiechem Melody i spojrzała w kierunku drzwi. Przez które właśnie ktoś przechodził. Jej klient.
- El… poczekasz chwilę? Jeśli masz czas.- zapytała Melody również wstając.
- Mogę poczekać. - Czarodziejka uśmiechnęła się w odpowiedzi. - Będę gadać z Karlem.
- Dzięki.- Mel nachyliła się i cmoknęła Elizabeth w policzek, po czym ruszyła do swojego starego klienta. Dalia zaś znikała już na górze z samym Luciusem.
Morgan wróciła do kontuaru i postawiła przed Karlem pusty kieliszek.
- Nalejesz jeszcze samotnej kobiecie? Nawet zapłacę. - Wyszczerzyła się do półorka.
- Tak psze pani.- zażartował półork i nalał trunku. Po czym spytał.- Dobrze się bawisz? Dalia nie wymęczyła zaczepkami?
- Nie… była bardzo … sympatyczna. - El upiła spory łyk czując już że alkohol wyraźnie ja bierze. Będzie musiała się zebrać do domu.
- Aaa… Lucius? Też był sympatyczny. - mruknął cicho Karl.
- Nie… chyba mnie nie lubi. - Czarodziejka westchnęła cieżko i kolejnym łykiem opróżniła kieliszek. Świat wokół delikatnie zafalował.
- Co się stało?- spytał Karl, lecz nim Elizabeth zdążyła mu odpowiedzieć musiał się oddalić ku innemu klientowi. A sama dziewczyna długo nie była sama.

- Miss… Dalia?- zapytał ktoś, młody głos.

Właściciel tego głosu, był również młody i niezbyt pewny siebie.
El przyjrzała się mężczyźnie, był… niesamowicie przystojny! Trochę zdawał się nie pasować do tego miejsca. Jednak… pytał o Dalię. Czarodziejka uśmiechnęła się słabo.
- Nie. Dalia właśnie ma klienta. - Odpowiedziała ciesząc się choćby odrobiną uwagi od takie mężczyzny. Nawet jeśli wynikała ona z pomyłki.
- Och… przepraszam. Myślałem… Miss Dalia miała być piękną czarnowłosą kobietą, więc uznałem… przepraszam za to nieporozumienie. Mam nadzieję, że nie obraziłem tym pani.- zaczął się pospiesznie tłumaczyć młodzian.- Czy...obraźliwym będzie zaryzykowanie…-
Chyba było, bo nie dokończył myśli.
- Przyjaźnię się z Dalią… to azjatka, więc łatwo Panu będzie ją rozpoznać. - El nie była obrażona, choć wiedziała o co chodziło. Pomylił ją z prostytutką, ale i… nazwał piękną… tak jakby. Ale nadal… - Jak chciałby Pan zaryzykować?
- Ach… no… poradzono mi ją, bo ja tu przybyłem w interesach… wiadomego rodzaju. Prezent z okazji urodzin, że tak powiem. Należy się wykazać.- odparł z uśmiechem mężczyzna.- Ten tego… pani jest również jedną… czy… raczej tu… prywatnie. Przepraszam o takie posądzenie, ale samotna kobieta w takim miejscu… sama pani rozumie.
El zaśmiała się.
- Też jestem tu jakby w interesach. Szyję bieliznę. - Przegrała. Nie było szans by ktoś taki się nią zainteresował. Prezent… ciekawe kto mu go sprawił. - Ale kobiety też korzystają z tego miejsca.
- Kobiety? Jak… - młodzian zerknął na dekolt El i lekko się zaczerwienił.-... a więc panna… szkoda, że tak śliczna niewiasta jak pani, nie ma ocho… zainteresowania w płci przeciwnej. Wielce to duża strata dla rodzaju męskiego.
- Elizabeth Morgan. - Czarodziejka przedstawiła się. - I jak wspomnialam przyjaźnie się z dziewczynami i szyję im bieliznę. Nie korzystam z ich usług. - Uśmiechnęła się do mężczyzny. Jego zmieszanie było tak urocze. Do tego… nazwał ją śliczną niewiastą.
- Charles … Bruckner…- przedstawił się mężczyzną i dodał cicho.- … nie pracuję jeszcze. Ale będę księgowym, kiedyś. Mój przyjaciel rzekł: Charlie… nie radzisz sobie z kobietami, za dużo gadasz. Więc idź… tu…- wskazał dłonią na salę. -... prostytutki są tu dobre jak w Uptown i nie tak chole… przepraszam...nie tak drogie i one zajmą się twoim pytonem. Pytaj o Dalię, to czarnosłowa obieta która robi cuda ustami i ma bardzo… resztę wstydzę się zacytować.- rzeczywiście się rozgadał, zezując na dekolt Elizabeth.
Czarodziejka znów się roześmiała i zerknęła na półorka.
- Polejesz nam Karl? - Powróciła wzrokiem do Charlesa. - Nie wiem czy… niedrogie, ale na pewno doświadczone. - Powoli przesunęła kieliszkiem po blacie kontuaru. - Dobrze Panu doradził.
- No… ale mam pecha. Jedyna piękność jaką zauważyłem, jest… cóż… niedostępna.- westchnął Charles nie odrywając oczu od krągłości El, podczas gdy Karl nalał alkoholu im obojgu. - I muszę czekać… nie wiem czy starczy mi odwagi. To mój pierwszy.. raz w zamawianiu takich… usług. Nawet nie wie panna ile się zbierałem na odwagę, by podejść do pani.
- Na pewno jestem niedostępna do takich usług. - Czarodziejka podała mężczyźnie kieliszek. - Co najwyżej można zaprosić mnie na kolację czy inny spacer. Proszę… to na odwagę.
- Teraz w sumie…- odetchnął głęboko i nachylił się ku El szepcząc wstydliwie.- O ile panna przymknie oko na moją kondycję. Bo… wziąłem… afrodyzjak… i… patrzę na afrodyzjak.
To zaskoczyło czarodziejkę. Poczuła przyjemny dreszcz gdy usta mężczyzny zbliżyły się do jej ciała.
- Postaram się. - Wyszeptała, zerkając w kierunku schodów na górę. Czy powinna wychodzić… była umówiona z przyjaciółką tylko… że ona gdzieś zniknęła. El przygryzła na chwilę wargę. - Czy mam się czuć zaproszona?
- Na spacer lub… na kolację.- uśmiechnął się Charles potakując. Karl przyniósł zaś kieliszki z kolejną porcją rozgrzewającego alkoholu.- Aczkolwiek… nie za bardzo… potrafię… zabawić rozmową damy.
- Jakoś… może sobie poradzimy. - El chwyciła kieliszek Charlesa i na chwilę zawahała się. Czy do czegoś między nimi dojdzie? Podobała się mu.. a on jej… Szybkim ruchem wydobyła z kieszonki niewielką fiolkę i dolała jej zawartość do drinka mężczyzny nim go mu podała. Sama zaś chwyciła drugi kieliszek. Cóż… może mu nie zaszkodzi. - To za… wspólny wieczór? - Zaproponowała toast uśmiechając się niepewnie.
- Zaa wspólny wieczór. W sumie nie muszę się aż tak spieszyć do Dalii.- odparł mężczyzna wypijając trunek z zawartością fiolki, bez wahania. - A jaką to bieliznę… pani produkuje?
Teraz to El już wyraźnie podpita przysunęła się do niego i odezwała szeptem.
- Gorsety… pończochy… majtki. - Wymawiała kolejne pozycje powoli czując narastający w ciele gorąc. To była wina Dalii. Gdyby niei ona… i Lucius… nie wypiłaby tyle i… - Wszystko by skusić taki Panów jak Ty.
- Chciałbym to zobaczyć…- wymsknęło się mężczyźnie, ale zaczął pospiesznie przepraszać.- Too… znaczy… nic.. nie chciałem urazić. To pewnie piękne dzieła sztuki…-
Znów wzrok jego utkwił w dekolcie El. Popijając trunek ośmielił się… chwycić za jej udo przez spódnicę. Korzystał z bliskości ich ciał, gdy Elizabeth szeptała.
- Tak… piękne. - Czarodziejka przestawała myśleć rozsądnie. To miał być ktoś wyjątkowy… ktoś… Przysunęła się bliżej i znów odezwała się szeptem. - Gdzie mnie zabierzesz?
- Nie znam tutejszej okolicy. Myślałem o odprowadzeniu cię do domu… i…- dłoń mężczyzny zacisnęła się mocniej na udzie El przesunęła powoli po nim.- ...chyba, że tu gdzieś… jest… dobre miejsce na zjedzenie kolacji.
Elizabeth znała ten przybytek jak własną kieszeń. Wiedziała jak duży jest ten budynek i że nie wszystkie pokoje na piętrze zostały już przydzielone pracownicom. Dwa były puste.
- Mam pewien szalony pomysł. - Czarodziejka wyszczerzyła się. Jeśli Moppy da jej nieco “na wynos” możliwe, że będą mieli bardzo kameralną kolację. - Pytanie czy chcesz zaryzykować.
- Cóż… mogę jutro przyjść do Dalii panno Morgan. I jeśli nie nudzi moje towarzystwo, to mogę się poświęcić i zaryzykować. - odparł młodzian, którego rozpalony wzrok nie mógł się oderwać od dziewczyny.
El odebrała mu kieliszek i odstawiła go na kontuarze, mrugając do Karla, po czym chwyciła Charlesa za rękę i wyprowadziła z lokalu. Na ulicy panował mrok, ona jednak nawet się nie rozglądając poprowadziła go przez bramę, na tyły by zajrzeć do uchylonych drzwi kuchennych w poszukiwaniu niziołki.
Moppy przygotowała posiłek na wczesny poranek, pozostawiając strawę w rozgrzanym piecu. Pochylona nad nim niziołka raczej nie spodziewała się El. A i sama Elizabeth nie spodziewała się, że podchmielony Charles zbierze się na odwagę… i że poczuje męskie dłonie chwytające ją za pośladki, gdy zaglądała do kuchni przez wpół otwarte drzwi.
Czarodziejka w ostatniech chwili powstrzymała okrzyka zaskoczenia i przywarła do ściany przy drzwiach.
- Co… - Spojrzała na mężczyznę, opierając się o chłodny mur.
- Przepraszam… nie wiem o mnie naszło.- odparł cicho mężczyzna podnosząc dłonie w geście poddania.- Naprawdę nie chciałem tego… jakoś tak… jest mi naprawdę przykro, nie chciałem urazić panny… bo…-
El zauważyła też coś jeszcze teraz. Jak wizualnie wygląda działanie afrodyzjaku. Charles… był poważnie opuchnięty tam w dole.
- Błagam… przestań przepraszać. - Chwyciła za poły surdutu mężczyzny i przyciągnęła go do siebie by sięgnąć wargami do jego ust.
Pocałunek… pierwszy pocałunek z mężczyzną… było inaczej niż z Dalią. Głównie dlatego, że jej wybranek nie wiedział co robić. Przez dłuższą chwilę jego usta niemrawo się poruszały, nim przylgnęły do warg tak jak Dalia to robiła… choć jakoś tak nieśmiało i niepewnie. Jego dłonie na piersiach El… te zacisnęły się zachłannie i masować poczęły owe krągłości.
I to wszystko przy muzyce gwiżdżącej Moppy przygotowującej kuchnię na poranny raban.
El zaciskała kurczowo palce na materiale stroju Charlesa. Niechętnie przerwała chaotyczny pocałunek.
- Na górze są pokoje. - Wyszeptała z trudem panując nad rozgorączkowanym oddechem.
- Acha… i co… to znaczy… co…- ciężko było myśleć Charlesowi gdy czuł pod dłońmi krągłości jej piersi.- Jesteś piękna...czy… przemkniemy się tam, gdy ta niziołka, pójdzie spać?
- Nie… są drzwi.. dla służby. - El chwyciła jedną z jego dłoni i pociągnęła go w stronę kryjących się za składzikiem z drewnem wąskich drzwi. Jak zwykle były otwarte. Pociągnęła mężczyznę wąskim korytarzykiem i już z przyzwyczajenia skręciła na wąskie strome schody. Znała to przejście jak własną kieszeń, gdyż często wymykała się tędy z pokoi dziewczyn.