11 Martius 816.M41, Złota Komnata w Port Wander
Sprowadzony do Port Wander okaz kosmicznego drapieżcy wzbudził niebywałe zainteresowanie w Złotej Komnacie. Kupcy i bankierzy jak jeden mąż porzucili swe wystudiowane pozy, zapominając o interesach i tłocząc się gęsto wokół maszerującego z tryumfalną miną Thibauta. Czterej niosący Rak'Gola serwitorzy podnieśli jeszcze wyżej swe masywne ramiona demonstrując zatopionego w żywicy obcego zafascynowanym gapiom.
- Niechaj sprawiedliwa kara spadnie na każdego ksenosa, dzieło jego myśli i wytwór rąk - powiedział półgłosem Christo cytując na użytek swego rozmówcy jeden z niezliczonych wersetów Credo. Prawa ręka seneszala dotknęła teatralnym gestem noszonego na szyi amuletu w postaci pozłacanej Aquili o szmaragdowych oczach.
- Imperator strzeże, ale wolałbym nie wystawiać na próbę jego cierpliwości zapuszczając się na Niepojęte Głębie - skomentował infobroker, który też dał wyraz swej wierze dotykając przelotnie własnego amuletu - Za to Thibaut świetnie się na tym truchle obłowi. Magosi będą na wyścigi licytować tego stwora, zwłaszcza organistycy.
- O ile zdążą - ton głosu Barcy uległ znienacka zmianie, pojawiła się w nim nuta szczerego zainteresowania - Konkurencja nie śpi, patrz tam!
Podążając za palcem seneszala Moritz gwizdnął znacząco przez zęby.
Niczym sunący przez morze ciał żywy okręt, w stronę Thibauta, jego świty i jego zdobyczy zmierzał inny orszak, kapiący od złota i przystrojony w drogie tkaniny. Poprzedzany przez dwóch rosłych fratrów, diakon Mefistofel wodził po mijanych ludziach pełnym potępienia i nieufności spojrzeniem. Plotka głosiła, że słynący z surowości dygnitarz Eklezjarchii trafił do Port Wander, kiedy jego zwierzchnicy stracili już ostatecznie cierpliwość do żądnego pogromów i polowań na wiedźmy kapłana z Solomona. W oczach kościelnych elit Port Wander był punktem na krańcach map, stacją doskonałą do zesłania zbyt gorliwego sługi Bożego.
Jeśli nawet Mefistofel rozumiał, że przeniesienie do Port Wander było w rzeczywistości formą kary, nigdy nie okazał swego rozczarowania. Wręcz przeciwnie, przyjął za pewnik, że kosmiczne miasto jest gniazdem grzechu i plugastwa jeszcze większego od zła zagnieżdżonego na macierzystym świecie. Przysłany do Port Wander ze świętą misją prześladowania grzeszników, nie ustawał w ciężkiej i pełnej wyrzeczeń ewangelizacji.
- Co to za odrażające bluźnierstwo?! - wibrujące gniewem pytanie diakona popłynęło z ogromnych głośników niesionych na plecach przez jakiegoś zgarbionego neofitę - Jak śmiesz wnosić coś takiego na uświęconą słowem Imperatora ziemię?!
Atmosfera w ogromnej komnacie stężała namacalnie, a część zafascynowanych obcym gapiów wycofała się czym prędzej pod ściany odwracając od truchła spojrzenia. Diakon Mefistofel budził słuszny lęk w serach wielu pobożnych imperialistów, wiadomo bowiem było, że zawsze potrafił się dopatrzyć w człowieku grzechu, choćby i urojonego.
Uśmiechający się dotąd szeroko Leon Thibaut spoważniał w jednej chwili, wyprostował się nakazując serwitorom gestem ręki postawienie kapsuły na posadzce.
- To nie bluźnierstwo, tylko trofeum, wasza ekscelencjo - odpowiedział kłaniając się ze stosowną kurtuazją - Nic tak nie raduje Boga-Imperatora jak martwy ksenos. Nic tak nie krzepi serc pobożnych obywateli jak widok martwego ksenosa. Czyż nie powiadał święty Adolfo z Galtharu, że nie ma niczego wspanialszego nad truchło obcego rzucone pod depczące je nogi praworządnych?
- Tego tutaj bezeceństwa podeptać się nie da! - diakon dotarł dostatecznie blisko Wolnego Kupca, aby nie musieć już korzystać z noszonych przez nieszczęsnego neofitę głośników - Zbyt dobrze go zabezpieczyłeś, synu marnotrawny! Coś mi mówi, że nie pokora wobec słowa Bożego tobą kieruje, tylko pycha i buta!
Christo nie widział z wysokości galerii wyrazu twarzy Thibauta, ale domyślał się bez trudu targających mężczyzną emocji. Port Wander znajdował się na obszarze Imperium i przebywających w nim ludzi obowiązywały wszystkie prawa, również kanoniczne.
- Pragnę zapewnić ekscelencję, że me intencje są czyste niczym łzy świętej-męczenniczki Isoldy Barraceńskiej - Thibaut cedził słowa przez zaciśnięte zęby, ale dostatecznie głośno, by Barca usłyszał każde z nich.
- Zapłaci dobrowolny datek na rzecz katedry Świętego Płomienia, idę w zakład - szepnął stojący obok seneszala Gustav - Co najmniej sto tysięcy za złamanie dobrego obyczaju i drugie tyle za obrazę uczuć religijnych diakona.
- Widok tego bezeceństwa obraża me uczucia! - gniewne słowa diakona Mefistofela odbiły się echem od zdobionych malowidłami ścian Złotej Komnaty.