Wybudzenie z kriosnu nigdy nie było łatwe, szczególnie zaś dla tych, którzy nie mieli z takimi atrakcjami wcześniej do czynienia. Silver zdecydowanie do weteranów nie należała. Jej drobne ciało z jękiem witało pobudkę, który to jęk nader wyraźnie rozbrzmiewał jej w głowie. Słysząc że jest potrzebna podjęła próbę zebrania się w sobie. Wstała i przeciągnęła się, zmuszając zastałe mięśnie do ruchu. Nie była ani szczególnie wysoka, ani też ładna, chociaż ostatnia opinia była jej własną. Dzięki regularnym ćwiczeniom mogła pochwalić się szczupłą sylwetką i wyraźnie odznaczającymi się mięśniami, do kulturystki było jej jednak daleko. Sama siebie uważała za przeciętną pod każdym względem. No, prawie każdym.

To, że sama czuła się kiepsko było kwestią drugorzędną, w chwili, w której była potrzebna komuś innemu. Jej największa wada, lub jak niektórzy twierdzili - zaleta, nie pozwalała na przedłożenie własnych potrzeb nad cudze.
Szybko zatem zajęła się swoim pacjentem, starając utrzymać na twarzy zawodowy, pełen pokrzepienia uśmiech. To, że miała ochotę po prostu położyć się i poleżeć trochę, nie mogło wpłynąć negatywnie na jej postawę. Po zajęciu się Francisem ruszyła tam gdzie większość oddziału, czyli pod prysznic.

W jakiś czas później, już odświeżona i ubrana, pojawiła się w mesie. Co prawda na jedzenie nie miała jakoś ochoty ale wiedziała doskonale, że było to chwilowe wrażenie. Nalała sobie kubek kawy, wiedząc doskonale że jej smak z pewnością nie polepszy jej samopoczucia. Kofeina jednakże nie miała służyć do tego by poprawiać humor. Miała pobudzać i dokładnie o to lekarce w tej chwili chodziło. Dołożyła talerz z tym, co serwowano i ruszyła w stronę stolików by znaleźć sobie w miarę spokojne miejsce. Jako że Nate był okupowany, co w sumie jej nie dziwiło, usiadła przy Singu, który przesunął się nieco, by zrobić jej miejsce.
- Wyspana? - spytał, z lekkim uśmiechem.
- Oczywiście - skłamała bez mrugnięcia okiem za to z uprzejmym uśmiechem. - I dziękuję - dodała, upijając łyk czarnej cieczy.
- Cała przyjemność po mojej stronie... Bułeczkę? - spytał zachęcającym tonem. - Ponoć prosto od krowy... znaczy z pieca - powiedział, tym razem z poważną miną.
- Nie, dziękuję - odmówiła, po czym rozejrzała się po sali. - Interesujące zgromadzenie - oceniła, powoli zabierając się za jedzenie.
- Z niewielkimi wyjątkami jest, mniej więcej, standardowe - skomentował, z lekkim zaskoczeniem, Billy. Nie do końca rozumiał, co Elin ma na mysli.
- Może dla kogoś kto ma już którąś misję za sobą - zgodziła się uprzejmie. Dla niej była to dopiero druga misja i nadal wszystko było sporą nowością.
Billy potarł brodę.
- No, faktycznie... Ale mogę wszystko wyjaśnić, jeśli masz jakieś pytania. Co prawda zawsze mówili, że bywają lepsi ode mnie nauczyciele... - dodał z poważną miną, po czym sięgnął po kawałek bułki.
- Dziękuję, podstawy jednak mam opanowane - zapewniła, a jej uśmiech stracił nieco na sile. - Chodziło mi bardziej o zróżnicowanie w członkach plutonu. Ich zachowanie, chociażby. Można rzec iż jest to pewnego rodzaju hobby - wyjaśniła.
- Ponoć wszyscy się różnimy - uśmiechnął się lekko Billy. - A wbrew temu, co się opowiada, mimo wysiłków naszych przełożonych nie daje się wszystkich wcisnąć w taki sam szablon. Na szczęście.
- Tak, zdecydowanie się zgadzam z tym stwierdzeniem - skinęła głową. - Co zatem skłoniło cię do wstąpienia w nasze szeregi, jeżeli wolno zapytać? - zmieniła nieco temat, koncentrując uwagę na swoim rozmówcy.
- Prócz tego, że nieźle płacą i reklamują się sloganem "z nami poznasz wszechświat? - spytał.
- Tak, pomińmy oczywiste zalety - odparła, chociaż nie do końca było wiadomo czy mówi poważnie.
- Lubię przygody, nie lubię piratów i Korporacji. O Obcych nawet nie wspomnę. A służba w Marines stwarza odpowiednie możliwości - odparł.
- Zatem był to wybór na zasadzie wykluczania opcji gorszych i brania tego co zostało? - dopytywała, popijając kawę.
- Ta była najbardziej interesująca - stwierdził Billy. - Mogłem na przykład zostać ranczerem na Tressendzie. To czwarta planeta Helvetiosa - wyjaśnił. - Albo policjantem na tej planecie. Albo poszukiwaczem złota. Albo pustelnikiem, Ewentualnie ratować głupców, co się tam wpakowali w kłopoty. Ale, widocznie, nie służył mi osiadły tryb życia. A ty? - spojrzał na medyczkę.
- Rodzinna przygoda - odparła wymijająco. - Czyli pochodzisz z Tressendy? - dopytywała tonem uprzejmej konwersacji.
Ależ skąd. - Billy spojrzał z ukosa na swą rozmówczynię, która chciała dużo wiedzieć, ale mało mówiła o sobie. - Musisz mieć ciekawą rodzinę.
- Można tak powiedzieć - odparła z równym stopniem uprzejmości co poprzednio. - Miejmy zatem nadzieję, że ta misja nie zgasi twojego zapału - dodała, ponownie zbywając temat rodzinny.
- Z pewnością - odparł Billy, postanawiając nie odpowiadać już na żadne prywatne pytanie. - Częstuj się. Na powierzchni może być gorzej - zmienił temat.
- I zapewne będzie - zgodziła się idąc za jego radą. Nie pytała już więcej o nic, skupiając się na jedzeniu. Nadal nie czuła się najlepiej i luźna rozmowa jej nie wychodziła. Nie mówiąc już o tym że akurat temat rodzinny był ostatnim który by chciała podjąć. W każdym rodzaju rozmowy. Szybko dokończyła jedzenie.
- Dziękuję za towarzystwo - skinęła głową Billemu, obdarzając go przyjaznym, chociaż dość obojętnym uśmiechem. Zamierzała jeszcze dolać sobie kawy i może rozejrzeć się za porucznikiem. Dobrze by także było zamienić kilka słów z sanitariuszem i upewnić co do tego, że Wenstone trzyma się na tyle dobrze, żeby w ogóle wziąć udział w misji. Może powinna pomyśleć o podaniu mu odpowiednich leków…
- To ja dziękuję - odparł Billy, rewanżując się uśmiechem.
Skinęłą mu głową, myślami będąc już w innym miejscu.