Ash

Wielu spośród mieszkańców Phandalin przebywało własnie w tym miejscu. Był to duży zajazd w środku miasteczka zbudowany z kamieni i topornie ciosanego drewna. Goście popijali cydr lub piwo, ale przede wszystkim rozmawiali. Nieomal wszystkie rozmowy powiązane były z jednym tylko tematem, który zapanował w tej mieścinie.

Smok.

- ...mawiają, że już wtedy pytała o smoka i ludzi zbierać chciała, ale ją ten gruby głupiec posłał w cholerę i gdzie ona teraz? Nikt nie wie!

- ... wiesz kruszynko... ponoć był poszukiwaczem przygód. Może jest trochę prawdy w tej legendzie...

- ... Hahaha! W śnieg się wtopi i zasiecze smoka, jesteśmy wybawieni! Co za dziwak...

- Mówię wam, daleko z Harbinem jako sołtysem nie zajdziemy. Nawet te ogłoszenie o Gnomengardzie wywiesił tylko pod naciskiem Darana. Za to ylf to swój chłop, nadał by się... ludzi szkolić chce...

- Bhył oghromny! Oooo!!! Taaaaakhi! Hyp!

- Teraz to raczej...

- Nie ze smokiem kretynie! Z orkami! Co nam po smoku, jak nas orki zjedzą?

- No, no kochana! Odważny ten twój Allan, nie to co mój trep, tylko by na innych się oglądał. A potem by ci trzewiki i torebeczkę ze smoczej skóry sprezentował!

Właścicielem przybytku był Toblen Stonehill. Przyjazny człowiek pochodzący z Triboar o dość niskim wzroście. Dojrzał Asha, nim jeszcze uniósł wzrok znad polerowanej przezeń szklanki.

- Przyjezdny, co? - przyjrzał się Ashowi najpierw przez dno naczynia, które zaraz potem postawił przed nim - Mam jeszcze pokoje na parterze po pięć srebrników oraz na piętrze, nieco większe i cichsze po osiem. Zechce szanowny gość się posilić?