Niklas przez całą podróż był przybity. Zatracił typowy dla swojej rasy humor i starał się nie rzucać w oczy i trzymać z dala od Marcusa czy Sigmaryty. Kiedy było coś do zrobienia, robił to bez gadania, najlepiej jak potrafił. Nie kombinował. Ostatnie wydarzenia dobitnie pokazały, że los mu nie sprzyjał. Musiał urazić czymś bogów, zwłaszcza Ranalda, że tak odwróciła się jego moneta. W głowę zachodził co takiego mógł zrobić. Może to była sama myśl o ustatkowaniu się w rodzinnym mieście? W końcu był istotą żywiołu robiącą to na co miała ochotę, żeby przetrwać w tym strasznym świecie.

Niezależnie od wszystkiego, musiał odpokutować. Wątpił aby w takiej zapadłej dziurze znalazła się szansa oddania hołdu Ranaldowi, ale i na to znajdą się sposoby. Kiedy tylko dojdą do siebie. Teraz mieli pilniejsze rzeczy na głowie.
- Panie - zwrócił się do Haralda. - Gdybyście potrzebowali pomocy... to ja chętnie...

Odpowiadał za tę śmierć. Przynajmniej częściowo. Tyle chociaż mógł zrobić aby zadośćuczynić.