- Nie sądź według pozoru, bo strzała – choć prosta – żądna jest krwi, a lutnia – choć kręta – słodką melodią rozbrzmiewa. - Elfka spoglądała w zamyśleniu na golema. Ileż to dziwów przyszło jej zobaczyć w tym niepozornym grobowcu i to w chwili gdy zdawać się mogło, że przy takiej wioseczce jedyne co zachwycać jest w stanie to roztaczająca się wokół natura. Powoli przeniosła wzrok na Hirę. - Czy duchy nie wiedzą kto z ich rodu i ziem pochodzi? Być może dla mieszkańców wsi ta droga stałaby otworem… może.

Oparła łuk o ziemię czekając, którą to drogę wybiorą jej towarzysze, samej nasłuchując i obserwując najbliższe im otoczenie.