Ed słuchał uważnie, analizując każde słowo Tammy. Wyglądało na to, że człowiekiem zza kurtyny, złoczyńcą, którego tak się obawiała prostytutka jest jakiś alfons. Nijak to się kleiło, nijak miało do skomplikowanej operacji włamu do magazynu z dowodami, który mogła przeprowadzić tylko dobrze zorganizowana banda z byłymi agentami lub gliniarzami w swoich szeregach. To co wydawało się interesujące to fakt, że Josh kazał swoich dziwkom bawić się w Mata Hari. Tyle, że bez nagrań audio czy wideo ich relacje były gówno warte. Tymi informacjami nie mógł nikogo zastraszyć ani zaszantażować a przecież o to głównie chodziło w tej zabawie.
- Kazał wam nagrywać swoich klientów czy zdawałyście mu tylko relacje z waszych spotkań?– to było pierwsze pytanie Eda gdy Tammy skończyła swoją opowieść – Preferował jakiś konkretny typ? Biznesmeni, politycy, sędziowie, prokuratorzy, gliniarze, celebryci, czy raczej zwyczajni kolesie z ulicy?
Hoover cierpliwie poczekał na odpowiedzi, cały czas notując.
- Na parkingu, gdy zobaczyłaś nasze odznaki powiedziałaś, że Sonię zabili tacy kolesie jak ja i mój partner. Co miałaś na myśli? Czy ten Josh jest powiązany w jakiś sposób z organami ścigania? Dobrze, gdybyś podała nam więcej szczegółów. Nawet jeśli nie wiesz jak się naprawdę nazywa, pewnie mieliście jakieś miejsce spotkań, kontaktowaliście się z nim telefonicznie. Powiedz wszystko co o nim wiesz. Wtedy będziemy mogli spróbować go namierzyć i dopaść za to co zrobił Sonii.