lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post - Dokąd zaprowadzą ścieżki [Tabula Rasa

Santorine · 20-01-2021, 15:54

Esmond zbliżył się do Ristoffa i Gviera gdy Ci rozmawiali. Przypatrywał się ścianie, próbując dojść co przykuło uwagę maga.

- Wyjaśnisz nam znaczenie tego wszystkiego?- zapytał stanowczo, unosząc medalion na wysokość twarzy mężczyzny.

Ristoff skurczył się w sobie kiedy został otoczony. Zaczął drapać kikut paznokciami. Jego spojrzenie zaczęło się rozjeżdżać.
- Hebald? - Dizi zapytał się niepewnie, a Esmond wyraźnie widział, że coś jest mocno nie w porządku z magiem.
- Znaleźli ruiny przedwiecznych, a jakiś głąb z tradycji przywołań zapewne zapragnął wiedzieć więcej i wszedł za głęboko budząc coś ze środka… albo co gorsza zza zasłony. - prychnął. - Albo co gorsza coś przyzwał. Idiota.
Ristoff wydawał się na wpół obecny. Spojrzał na skalną ścianę i wypowiadając pojedyncze słowo wykonał jeden ruch ręki. Nagle kawałek skały odfrunął jakby było kawałkiem materiału. Oczom wszystkich ukazała się szczelina.
- Skąd..? - zapytała Izabela.
- A myślisz, że komu wysyłał wiadomości? - powiedział z nagłym spokojem a potem pstryknął palcami. Wszystkich w koło nagle odrzuciło do tyłu. Izabela pisnęła, Dizi przekoziołkował w śniegu, a Esmond uderzył plecami o ścianę. Hektor z Gveirem ustali choć dzwoniło im w uszach. Ristoff wbiegł do środka szczeliny.

Esmond z bólem podniósł się z ziemi. Rozejrzał się dookoła masując obolały kark.

Pomógł wstać leżącej obok Izabeli i obejrzał się do wnętrza szczeliny. Od kilku dni mag wzbudzał w Esmondzie coraz większe podejrzenia, jak się okazało słusznie. Mroczna magia, sekrety i tajemnicze symbole, a teraz to.

- Musimy za nim iść. Patrząc na wydarzenia z ostatnich dni, nie planuje niczego dobrego.

Łowca dla pewności wyciągnął długi nóż. Obrócił go w dłoni, tak by schować go pod płaszczem, po czym skierował się do wnętrza szczeliny.

Gveir wyszarpnął ostrza. Był gotowy do walki, choć po prawdzie był nieco zdziwiony i zaskoczony tym przebiegiem sytuacji. Co zamierzał zrobić mag? O co tutaj w tym wszystkim chodziło? Nie wiedział.

- Idźmy zatem! - zgodził się z Esmondem i wbiegł w szczelinę razem z Karhu. Choć szarżował pierwszy, truchtał ostrożnie. Magia nigdy nie przynosiła niczego dobrego.

- Nie zabijajcie ghrlo - wybełkotał szlachetnie Hektor potrząsając głową. - To że go nie rozumiemy… - urwał gdyż reszty zdania można było się domyśleć.
Pomimo własnej sugestii sam również dobył broni. Zanim jednak ruszył do środka odwrócił się do Dizziego.
- Nic tam po tobie druhu. Przypilnuj wierzchowce. Strzeż Izabeli… Pani - zwrócił się do czarodziejki - Bezpieczniejsza będziesz tutaj.
Z tymi słowami dopiero ruszył za Esmondem i Gveirem. Lewa dłoń spoczywała na klapie przewieszonej przez pierś torby, w której krył się Kruk.

- Ale..! Panie Ryyybaaaa! - Rybożer krzyknął za rycerzem kiedy ten zniknął za pozostałymi w jaskini. W środku było ciemno. Oczy musiały przywyknąć do tej ciemności i po chwili zobaczyli wnętrze. Korytarz miał kształt skrzywionego trójkąta, a ściany były nieregularnie chropowate w wybrzuszenia i wgłębienia.

[media]https://i.pinimg.com/564x/42/9f/81/429f8175343b3aaeb9c383679d44cebd.jpg[/media]

KIedy tak gonili maga dźwięk ich kroków się zmienił. Nie biegli już po skale, a po czymś miększym i znacznie bardziej śliskim. Karhu złapała Gveira i wciągnęła za swoje plecy samej zaczepiając się pazurami w podłożu i brnąc dalej. Esmond radził sobie z utrzymaniem równowagi. Hektor musiał znacznie zwolnić jeśli nie chciał się wywrócić.
-[i] Gveir tu jakoś dziwnie pachnie[i] - fuknęła niedźwiedzica do najemnika. Zaraz się okazała dlaczego. Uderzył ich podmuch ciepłego powietrza i wybiegli do wielkiej jaskini która była jasno oświetlona. Jednak jej ściany nie były skałą… nie, one wyglądały jak mięso.

[media]https://cdna.artstation.com/p/assets/images/images/014/969/500/large/ab-wienk-bb-ig-01.jpg[/media]

Duchota zmieszana z metalicznym zapachem krwi uderzyła wszystkich w nozdrza zabierając im na moment dech. Widzieli jednak tam w głębi Ristoffa. Był tak daleko, że wydawał się mały… i z czymś walczył. Ogromna masa mięsa poruszyła się przed nim ukazując wszystkim potwora, który mógł zamieszkiwać ich najgorsze koszmary.
https://i.pinimg.com/564x/dd/5d/a9/d...ad44a05ba8.jpg

Hektor zamarł na dłuższy moment jakby dotarło do niego w końcu po czym stąpają, gdzie są i co właśnie rozgrywa się na jego oczach. Nie wszystko rozumiał, ale gdzieś kołatało się podejrzenie które wyszeptał niemal niemo:
- Ciepły powiew wiatru… Przekroczyliśmy zasłonę
Zaraz jednak mocniej ścisnął rękojeść broni. Cokolwiek Hebald nie uczynił, był ich towarzyszem. Utopiec nie dopuszczał do siebie myśli o zdradzie.
- Naprzód - rzekł odchrząkując i odzyskując rezon - Do walki!
Cokolwiek atakowało maga, musiało sobie poradzić z dodatkowym przeciwnikiem.

Sytuacja zdawała się gnać w wariackim tempie. Mag najpierw wbiegł do środka, później wbiegli do pomieszczenia, które wyglądało jak ludzie mięso.

- Tfu! - mruknął Gveir. - Przeklęta magia! - Gveir odparł na uwagę Karhu.

Tymczasem jednak nie było czasu na oglądanie wnętrza lub nawet zastanawianie się, czym tak naprawdę był stwór, z którym walczył mag. Czy był to jakiś przybysz zza Zasłony? Czy był to jakiś sługus boga? Gveir nie mógł dociekać. Potrzebowali pomóc Ristoffowi, i to szybko!

- Naprzód! - krzyknął Gveir, który postanowił w tej walce pofolgować demonicznemu duchowi ukrytemu w łańcuchach. - Karhu, bądźmy ostrożni! Łańcuchy są długie, zaczepmy najpierw tego wielkiego, zobaczymy, co umie! Potem spytamy się Hebalda, w co znowu nas wpakował!

Gveir zamierzał podbiec, siedząc na niedźwiedzicy i wymierzyć parę smagnięć ostrzami w giganta.

Esmond stał przez chwilę oniemiały, nim zdołał sięgnąć po swój łuk. Mimo że w trakcie samej podróży do tego miejsca zdołał napotkać więcej dziwów niż niejeden śmiertelnik w ciągu całego życia, widok monstrum był czymś innym.

Z osłupienia wyrwały go dopiero słowa Hektora. Trzymając w dłoni łuk naciągnął cięciwę i posłał strzałę w stronę potwora usiłując wyszukać newralgiczne miejsca.

Wystrzeliwując strzałę po strzale, nie spuszczał oczu z Ristoffa. Choć w przedziwnym pomieszczeniu to bestia zdawała się być głównym zagrożeniem, wiedział że nie może lekceważyć maga.

Pierwsze były strzały Esmonda, które pomknęły przez lepkie powietrze. Jedna wbiła się w mięsistą rękę potwora. Kolejne dwie odbiły się od jego kościstych narośli. Następnie zakrzywione ostrze smagło raz nadkruszając twardą tkankę. Dopiero drugie uderzenie zagłębiło się w cielsku. Karhu poniosła Gveira na tyle blisko aby widział, że potwór był znacznie większy od Marzany. Na szczęście jego długaśne ręce nie były jeszcze w stanie sięgnąć najemnika. Najgorzej miał Hektor. Zostawił wierzchowca przed wejściem i teraz biegł do potwora o własnych siłach zostając w tyle za pozostałymi. Dzięki temu jednak zobaczył jak potwór zwrócił swoją uwagę na Gveira, próbując bezskutecznie szarpnąć za łańcuch. Dodatkowo usłyszał w głowie głos. Był on znajomy, a sposób mówienia przypominał Kruka…
“Jak chcecie uratować tego maga, to go lepiej stąd zabierzcie”.
Utopiec kątem oka zobaczył że z jego torby wystaje dłoń mająca kilka czarnych piór i ostro zakończone paznokcie.

Gveir ciął bezlitośnie, wiedząc, że bestia nie mogła w żaden sposób zagrozić mu, dopóki nie podbiegnie bliżej - a przynajmniej na razie nie pokazał, że takimi sposobnościami dysponuje, stąd też Gveir postanowił nadal zaczepiać stwora smagnięciami ostrzy łańcucha. Potrzebowali się zorientować, na ile tak naprawdę go stać.

- Hjaaa! - wrzasnął Gveir, zamachując się kolejnym z ostrzy. - Ostrza Furii są głodne!

Rycerz zaś niemal się potknął gdy Kruk objawił się na nowo. Skąd on wziął do licha rękę? Zaraz jednak wygląd groty i korytarzy przyniósł rewelację na ten temat.
- Musimy go stąd zabrać! - krzyknął do pozostałych. - Hebald do diaska! Wycofaj się!
Nie miał pojęcia czy może ufać kreaturze z kieszeni, ale nie miał też powodu by sądzić inaczej. To czego zaś zaczynał żałować to to, że jednak nie ma tu z nim Rybożera.

Esmond usłyszał słowa Hektora, był jednak zbyt daleko by pomóc odciągnąć maga od bestii. Postanowił więc oslaniac pozostałych, a zwłaszcza spowalnianego przez zbroje rycerza.
Wypuszczając kolejne strzały całował w miejsca, w których powinny znajdować się stawy potwora, usiłując w ten sposób unieruchomić, lub chociaż spowolnić przeciwnika.

Słowa Hektora poniosły się wraz z okrzykami Gveira po jaskini. Dźwięk tłumił się przy tych mięsistych ścianach i jakby brakło mu sił. Hebald próbował się wycofać pod osłoną strzał i smagnięć łańcucha. Potwór miał jednak inne plany. Jedną rękę osłaniał się od ciosów, a drugą sięgnął po maga łapiąc go w pasie i trzęsąc niczym szmacianą lalkę. Hebald szarpał się i nawet próbował coś robić bezskutecznie. W końcu jedna ze strzał Esmonda trafiła wprost w nadgarstek sprawiając, że mag został upuszczony. Przy okazji jednak szata maga została porwana o wystające kości. Wraz tym został też zerwany wisiorek, którym się wielokrotnie bawił. Nagle oblicze Hebalda się zupełnie odmieniło. W ferworze walki Gveirowi było ciężko dostrzec szczegóły, ale pozostała dwójka… zobaczyła jak mag z i podstarzałego mężczyzny zmienia się w wyschniętego trupa. Hektor widział go ponownie tak jak przed wizytą w umyśle Izabeli. Był przeraźliwie chudy i wytatuowany tajemnymi pieczęciami na każdym skrawku swojego ciała. Brakowało mu ręki teraz wyraźnie po prostu urwanej z tej parodii życia. Tam nie mogło być kropli krwi.
Hebald zawył upadając. Zawył tak potępieńczo jakby to nie był ból od upadku, a coś znacznie znacznie głębszego i prastarego.

Gveir przywołał łańcuch z powrotem do siebie. Coś było tutaj nie tak i wiedział o tym. Hebald mógł mieć swoje sekrety magii i zapewne było więcej w wyprawie, na którą się wybrali. Dla Gveira liczyła się głównie walka, zgodnie z prastarą sztuką Artamen.

Cokolwiek to było, Gveir nie zamierzał przestawać.

- Karhu, to nasza szansa! Przynieś tutaj głupiego maga, hjaa! - Gveir po chwili wahania pofolgował łańcuchom, które ponownie wystrzeliły w powietrze, żądne krwi.

Zeskoczył z niedźwiedzicy, chcąc, by przyniosła maga - lub cokolwiek, co z niego zostało.

20-01-2021, 15:54	#142
Santorine Reputacja: 1	Esmond zbliżył się do Ristoffa i Gviera gdy Ci rozmawiali. Przypatrywał się ścianie, próbując dojść co przykuło uwagę maga. - Wyjaśnisz nam znaczenie tego wszystkiego?- zapytał stanowczo, unosząc medalion na wysokość twarzy mężczyzny. Ristoff skurczył się w sobie kiedy został otoczony. Zaczął drapać kikut paznokciami. Jego spojrzenie zaczęło się rozjeżdżać. - Hebald? - Dizi zapytał się niepewnie, a Esmond wyraźnie widział, że coś jest mocno nie w porządku z magiem. - Znaleźli ruiny przedwiecznych, a jakiś głąb z tradycji przywołań zapewne zapragnął wiedzieć więcej i wszedł za głęboko budząc coś ze środka… albo co gorsza zza zasłony. - prychnął. - Albo co gorsza coś przyzwał. Idiota. Ristoff wydawał się na wpół obecny. Spojrzał na skalną ścianę i wypowiadając pojedyncze słowo wykonał jeden ruch ręki. Nagle kawałek skały odfrunął jakby było kawałkiem materiału. Oczom wszystkich ukazała się szczelina. - Skąd..? - zapytała Izabela. - A myślisz, że komu wysyłał wiadomości? - powiedział z nagłym spokojem a potem pstryknął palcami. Wszystkich w koło nagle odrzuciło do tyłu. Izabela pisnęła, Dizi przekoziołkował w śniegu, a Esmond uderzył plecami o ścianę. Hektor z Gveirem ustali choć dzwoniło im w uszach. Ristoff wbiegł do środka szczeliny. Esmond z bólem podniósł się z ziemi. Rozejrzał się dookoła masując obolały kark. Pomógł wstać leżącej obok Izabeli i obejrzał się do wnętrza szczeliny. Od kilku dni mag wzbudzał w Esmondzie coraz większe podejrzenia, jak się okazało słusznie. Mroczna magia, sekrety i tajemnicze symbole, a teraz to. - Musimy za nim iść. Patrząc na wydarzenia z ostatnich dni, nie planuje niczego dobrego. Łowca dla pewności wyciągnął długi nóż. Obrócił go w dłoni, tak by schować go pod płaszczem, po czym skierował się do wnętrza szczeliny. Gveir wyszarpnął ostrza. Był gotowy do walki, choć po prawdzie był nieco zdziwiony i zaskoczony tym przebiegiem sytuacji. Co zamierzał zrobić mag? O co tutaj w tym wszystkim chodziło? Nie wiedział. - Idźmy zatem! - zgodził się z Esmondem i wbiegł w szczelinę razem z Karhu. Choć szarżował pierwszy, truchtał ostrożnie. Magia nigdy nie przynosiła niczego dobrego. - Nie zabijajcie ghrlo - wybełkotał szlachetnie Hektor potrząsając głową. - To że go nie rozumiemy… - urwał gdyż reszty zdania można było się domyśleć. Pomimo własnej sugestii sam również dobył broni. Zanim jednak ruszył do środka odwrócił się do Dizziego. - Nic tam po tobie druhu. Przypilnuj wierzchowce. Strzeż Izabeli… Pani - zwrócił się do czarodziejki - Bezpieczniejsza będziesz tutaj. Z tymi słowami dopiero ruszył za Esmondem i Gveirem. Lewa dłoń spoczywała na klapie przewieszonej przez pierś torby, w której krył się Kruk. - Ale..! Panie Ryyybaaaa! - Rybożer krzyknął za rycerzem kiedy ten zniknął za pozostałymi w jaskini. W środku było ciemno. Oczy musiały przywyknąć do tej ciemności i po chwili zobaczyli wnętrze. Korytarz miał kształt skrzywionego trójkąta, a ściany były nieregularnie chropowate w wybrzuszenia i wgłębienia. [media]https://i.pinimg.com/564x/42/9f/81/429f8175343b3aaeb9c383679d44cebd.jpg[/media] KIedy tak gonili maga dźwięk ich kroków się zmienił. Nie biegli już po skale, a po czymś miększym i znacznie bardziej śliskim. Karhu złapała Gveira i wciągnęła za swoje plecy samej zaczepiając się pazurami w podłożu i brnąc dalej. Esmond radził sobie z utrzymaniem równowagi. Hektor musiał znacznie zwolnić jeśli nie chciał się wywrócić. -[i] Gveir tu jakoś dziwnie pachnie[i] - fuknęła niedźwiedzica do najemnika. Zaraz się okazała dlaczego. Uderzył ich podmuch ciepłego powietrza i wybiegli do wielkiej jaskini która była jasno oświetlona. Jednak jej ściany nie były skałą… nie, one wyglądały jak mięso. [media]https://cdna.artstation.com/p/assets/images/images/014/969/500/large/ab-wienk-bb-ig-01.jpg[/media] Duchota zmieszana z metalicznym zapachem krwi uderzyła wszystkich w nozdrza zabierając im na moment dech. Widzieli jednak tam w głębi Ristoffa. Był tak daleko, że wydawał się mały… i z czymś walczył. Ogromna masa mięsa poruszyła się przed nim ukazując wszystkim potwora, który mógł zamieszkiwać ich najgorsze koszmary. https://i.pinimg.com/564x/dd/5d/a9/d...ad44a05ba8.jpg Hektor zamarł na dłuższy moment jakby dotarło do niego w końcu po czym stąpają, gdzie są i co właśnie rozgrywa się na jego oczach. Nie wszystko rozumiał, ale gdzieś kołatało się podejrzenie które wyszeptał niemal niemo: - Ciepły powiew wiatru… Przekroczyliśmy zasłonę Zaraz jednak mocniej ścisnął rękojeść broni. Cokolwiek Hebald nie uczynił, był ich towarzyszem. Utopiec nie dopuszczał do siebie myśli o zdradzie. - Naprzód - rzekł odchrząkując i odzyskując rezon - Do walki! Cokolwiek atakowało maga, musiało sobie poradzić z dodatkowym przeciwnikiem. Sytuacja zdawała się gnać w wariackim tempie. Mag najpierw wbiegł do środka, później wbiegli do pomieszczenia, które wyglądało jak ludzie mięso. - Tfu! - mruknął Gveir. - Przeklęta magia! - Gveir odparł na uwagę Karhu. Tymczasem jednak nie było czasu na oglądanie wnętrza lub nawet zastanawianie się, czym tak naprawdę był stwór, z którym walczył mag. Czy był to jakiś przybysz zza Zasłony? Czy był to jakiś sługus boga? Gveir nie mógł dociekać. Potrzebowali pomóc Ristoffowi, i to szybko! - Naprzód! - krzyknął Gveir, który postanowił w tej walce pofolgować demonicznemu duchowi ukrytemu w łańcuchach. - Karhu, bądźmy ostrożni! Łańcuchy są długie, zaczepmy najpierw tego wielkiego, zobaczymy, co umie! Potem spytamy się Hebalda, w co znowu nas wpakował! Gveir zamierzał podbiec, siedząc na niedźwiedzicy i wymierzyć parę smagnięć ostrzami w giganta. Esmond stał przez chwilę oniemiały, nim zdołał sięgnąć po swój łuk. Mimo że w trakcie samej podróży do tego miejsca zdołał napotkać więcej dziwów niż niejeden śmiertelnik w ciągu całego życia, widok monstrum był czymś innym. Z osłupienia wyrwały go dopiero słowa Hektora. Trzymając w dłoni łuk naciągnął cięciwę i posłał strzałę w stronę potwora usiłując wyszukać newralgiczne miejsca. Wystrzeliwując strzałę po strzale, nie spuszczał oczu z Ristoffa. Choć w przedziwnym pomieszczeniu to bestia zdawała się być głównym zagrożeniem, wiedział że nie może lekceważyć maga. Pierwsze były strzały Esmonda, które pomknęły przez lepkie powietrze. Jedna wbiła się w mięsistą rękę potwora. Kolejne dwie odbiły się od jego kościstych narośli. Następnie zakrzywione ostrze smagło raz nadkruszając twardą tkankę. Dopiero drugie uderzenie zagłębiło się w cielsku. Karhu poniosła Gveira na tyle blisko aby widział, że potwór był znacznie większy od Marzany. Na szczęście jego długaśne ręce nie były jeszcze w stanie sięgnąć najemnika. Najgorzej miał Hektor. Zostawił wierzchowca przed wejściem i teraz biegł do potwora o własnych siłach zostając w tyle za pozostałymi. Dzięki temu jednak zobaczył jak potwór zwrócił swoją uwagę na Gveira, próbując bezskutecznie szarpnąć za łańcuch. Dodatkowo usłyszał w głowie głos. Był on znajomy, a sposób mówienia przypominał Kruka… “Jak chcecie uratować tego maga, to go lepiej stąd zabierzcie”. Utopiec kątem oka zobaczył że z jego torby wystaje dłoń mająca kilka czarnych piór i ostro zakończone paznokcie. Gveir ciął bezlitośnie, wiedząc, że bestia nie mogła w żaden sposób zagrozić mu, dopóki nie podbiegnie bliżej - a przynajmniej na razie nie pokazał, że takimi sposobnościami dysponuje, stąd też Gveir postanowił nadal zaczepiać stwora smagnięciami ostrzy łańcucha. Potrzebowali się zorientować, na ile tak naprawdę go stać. - Hjaaa! - wrzasnął Gveir, zamachując się kolejnym z ostrzy. - Ostrza Furii są głodne! Rycerz zaś niemal się potknął gdy Kruk objawił się na nowo. Skąd on wziął do licha rękę? Zaraz jednak wygląd groty i korytarzy przyniósł rewelację na ten temat. - Musimy go stąd zabrać! - krzyknął do pozostałych. - Hebald do diaska! Wycofaj się! Nie miał pojęcia czy może ufać kreaturze z kieszeni, ale nie miał też powodu by sądzić inaczej. To czego zaś zaczynał żałować to to, że jednak nie ma tu z nim Rybożera. Esmond usłyszał słowa Hektora, był jednak zbyt daleko by pomóc odciągnąć maga od bestii. Postanowił więc oslaniac pozostałych, a zwłaszcza spowalnianego przez zbroje rycerza. Wypuszczając kolejne strzały całował w miejsca, w których powinny znajdować się stawy potwora, usiłując w ten sposób unieruchomić, lub chociaż spowolnić przeciwnika. Słowa Hektora poniosły się wraz z okrzykami Gveira po jaskini. Dźwięk tłumił się przy tych mięsistych ścianach i jakby brakło mu sił. Hebald próbował się wycofać pod osłoną strzał i smagnięć łańcucha. Potwór miał jednak inne plany. Jedną rękę osłaniał się od ciosów, a drugą sięgnął po maga łapiąc go w pasie i trzęsąc niczym szmacianą lalkę. Hebald szarpał się i nawet próbował coś robić bezskutecznie. W końcu jedna ze strzał Esmonda trafiła wprost w nadgarstek sprawiając, że mag został upuszczony. Przy okazji jednak szata maga została porwana o wystające kości. Wraz tym został też zerwany wisiorek, którym się wielokrotnie bawił. Nagle oblicze Hebalda się zupełnie odmieniło. W ferworze walki Gveirowi było ciężko dostrzec szczegóły, ale pozostała dwójka… zobaczyła jak mag z i podstarzałego mężczyzny zmienia się w wyschniętego trupa. Hektor widział go ponownie tak jak przed wizytą w umyśle Izabeli. Był przeraźliwie chudy i wytatuowany tajemnymi pieczęciami na każdym skrawku swojego ciała. Brakowało mu ręki teraz wyraźnie po prostu urwanej z tej parodii życia. Tam nie mogło być kropli krwi. Hebald zawył upadając. Zawył tak potępieńczo jakby to nie był ból od upadku, a coś znacznie znacznie głębszego i prastarego. Gveir przywołał łańcuch z powrotem do siebie. Coś było tutaj nie tak i wiedział o tym. Hebald mógł mieć swoje sekrety magii i zapewne było więcej w wyprawie, na którą się wybrali. Dla Gveira liczyła się głównie walka, zgodnie z prastarą sztuką Artamen. Cokolwiek to było, Gveir nie zamierzał przestawać. - Karhu, to nasza szansa! Przynieś tutaj głupiego maga, hjaa! - Gveir po chwili wahania pofolgował łańcuchom, które ponownie wystrzeliły w powietrze, żądne krwi. Zeskoczył z niedźwiedzicy, chcąc, by przyniosła maga - lub cokolwiek, co z niego zostało. __________________ Evil never sleeps, it power naps!