Wyświetl Pojedyńczy Post
Stary 19-02-2021, 20:10   #2
Gladin
 
Gladin's Avatar
 
Reputacja: 1 Gladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputację

 Opowieść Bardina

Urodziłem się w Altdorfie, wielkim brudnym mieście ludzi. Ojciec mój, w latach swej młodości, musiał uciekać z rodzinnej twierdzy, gdzie zapowiadał się na zdolnego inżyniera. Niestety, coś poszło nie tak, zadarł nie z tym kim trzeba i wyrzucono go z gildii. A żeby ratować życie, opuścił domowe pielesze. Nie mnie osądzać, czy był mędrcem czy tchórzem, podejmując taką a nie inną decyzję. Włóczył się po świecie zadając z różnymi typami spod ciemnej bądź jasnej gwiazdy. Walczył, zabijał, podróżował. Gdy dotarł do Altdorfu, przystąpił do akademii. Uczył się tutaj i równocześnie uczył innych - jego wiedza jako inżyniera pomogła ludziom rozwinąć swoją wiedzę. Ojciec sam zgłębiał tajniki broni palnej oraz ładunków wybuchowych. Można powiedzieć, że posiadanie przez ludzi swoich inżynierów jest w dużej mierze zasługą jakiegoś zaplutego krasnoluda, który wymusił na moim ojcu ucieczkę. Ale dość o nim. Kładł mi do głowy, żeby nie interesować się wojaczką czy pogonią za jakimiś przygodami. Solidny fach to podstawa, mawiał.

A od niego mogłem się wiele nauczyć. Na początek wysłał mnie jednak na praktykę do znajomego płatnerza - żebym nauczył się czegoś, w czym on mniej mógł mi pomóc. Więc robiłem te zbroje w warsztacie, zanim stary uznał, że jestem gotowy pójść na studia. Poszedłem więc do imperialnej akademii w Altdorfie, a ojciec nie szczędził ni środków, ni własnej wiedzy. Miałem dostęp do rzadkich manuskryptów, prywatnych notatek ojca i jego projektów - niektóre ukończone, inne nigdy nie wyszły poza tę fazę. Sam zacząłem majstrować i składać, głównie specjalizując się w broni strzeleckiej (ojciec miał wiele projektów, sam się tym fascynował za młodu) oraz broni palnej. W tym drugim przypadku ojciec nie mógł mi wiele pomóc, bo dla niego to była już zbytnia nowomoda, ale posiadał wielką wiedzę o prochach, ładunkach wybuchowych, bombach, fajerwerkach… na akademii ukończył za młodych lat szkolenie saperskie...

Ale wiecie jak to jest, gdy wszyscy porównują Cię do twojego ojca, który jest żywą legendą… a i sam ojciec nie sypał dobrym słowem. Ciągle było coś nie tak. Ciągle niepotrzebnie się włóczyłem gdzieś ze studentami. Trwoniłem czas na zabawę, zamiast siedzieć i się uczyć jak należy. Że niby dawno powinienem dorosnąć. Że jestem nieodpowiedzialny. Że się nie przykładam. No rany… do tego siostra też została inżynierem. I ciągle było: Bardin, spójrz na siostrę. Ona zrobiła to, zdobyła tamto. Popatrz, Symfonia już zdała ten egzamin, a ty kiedy? Ple, ple, ple… gdy więc tylko dostałem glejt uprawniający do posługiwania się tytułem inżyniera, wyrwałem się z tego rynsztoku, jakim jest ludzka stolica, byle dalej od legendy ojca.

Szukając zajęcia trafiła się okazja zamusztrować się na okręt, który miał dla Tzara łupić, czy jak to tam ładnie nazwali. Kapitanów statków szukających załogi było wielu. Nawet mój absolutny brak doświadczenia okrętowego nie przeszkodził. Wiedza na temat broni palnej i tytuł inżyniera dały mi od razu stanowisko oficera na łajbie (a tak! slangu morskiego już się zdążyłem co nieco nauczyć) o dziwnej nazwie Visla. No dobra… to nie było to, co sobie wymarzyłem. O czym marzyłem? W sumie nie wiem. Myślałem, że ruszę do jakiejś krasnoludzkiej twierdzy, że zostanę „prawdziwym” krasnoludem. Że ojciec się o tym dowie i może pokiwa z uznaniem głową… sam nie wiem.

Tymczasem zamiast pod ziemię, trafiłem - o zgrozo - na wodę. Na domiar złego, zamiast obracać się w towarzystwie statecznych khazadów okazało się, że abordażem dowodzi ogr, niziołek jest kwatermistrzem, a elfi mag odpowiada za wiatry i takie tam. Widział kto kiedy takie krasnoluda? Ale kiedy wiesz, że lądując w wodzie pójdziesz na dno i twoje życie zależy nie tylko od ludzi, ale od elfów, niziołków i ogrów, zaczynasz inaczej spoglądać na świat. I masz gdzieś, że tysiące lat temu twoi przodkowie poprztykali się z przodkami elfów. Teraz to już nie tylko ojciec, ale i inne krasnoludy będą na mnie dziwnie patrzeć, taki los...

Doglądałem więc dział i balisty, pokrzykiwałem sobie na ich obsługę. Kilka razy nawet wszedłem do wody aby przekonać się, że wolę jednak trzymać się pokładu. I tak bujaliśmy się napadając, aż kiedyś kapitan zszedł na brzeg i już nie wrócił. Pewnie zadźgali go w jakimś zamtuzie. Co było robić, zawinąłem się zabierając ze sobą należną mi część łupów, zszedłem z powrotem na ląd i zacząłem szukać nowego zajęcia.

 
Gladin jest offline