Cisza dzwoniła w uszach. Młodzian oddychał ciężko patrząc nieprzytomnym wzrokiem na ciało dziecka. Potwora z którym przed chwilą walczył.

- Co myśmy zrobili? - zapytał cicho i zapłakał.

Czuł jakby skrzywdził kogoś niewinnego, a przecież to czym się Walter stał było potwornością. Próbował się usprawiedliwiać.
Od razu poczuł potrzebę pogrzebania młodzieńca.

- Orion ma racje. Zdecydowanie musimy go pochować z rodziną. Chodźmy czym prędzej. - rzekł stanowczym głosem.

Zaciskając pięści, z uporem w oczach, ruszył z powrotem na górę, w stronę rodzinnej krypty.Był gotów do odprawienia rytuału.