Wyświetl Pojedyńczy Post
Stary 03-09-2021, 15:29   #8
Ravanesh
 
Ravanesh's Avatar
 
Reputacja: 1 Ravanesh ma wspaniałą reputacjęRavanesh ma wspaniałą reputacjęRavanesh ma wspaniałą reputacjęRavanesh ma wspaniałą reputacjęRavanesh ma wspaniałą reputacjęRavanesh ma wspaniałą reputacjęRavanesh ma wspaniałą reputacjęRavanesh ma wspaniałą reputacjęRavanesh ma wspaniałą reputacjęRavanesh ma wspaniałą reputacjęRavanesh ma wspaniałą reputację
- Emma wam wszystko wyjaśni.

Usłyszałam swoje imię i wyrwało mnie to z wewnętrznego kręgu wielowątkowej kontemplacji. A miałam nad czym rozmyślać, oj miałam, tylko, że jak zwykle gonił mnie czas. Ale kiedy ostatnio ten wredny gnojek był po mojej stronie? Musiałabym dokładnie się zastanowić i oddać się konkretnej kontempl…Wróć! Znowu to samo. Muszę naprawdę skupić się na tym co tu i teraz a nie na jakiś pierdołach.

- Więc z czym przyjdzie nam się mierzyć, Emm? – Michael spojrzał na mnie tak jakbym była odpowiedzialna za wymazanie z powierzchni ziemi przynajmniej kilku grup etnicznych.

Ja za to spojrzałam z wyrzutem w kierunku pleców Ali. Naprawdę nic im nie powiedziała? Ci ludzie poświęcali swój czas, swoje talenty, czasami zdrowie a nawet życie a ona zrzuciła ten problem na moją głowę. Miałam ochotę wytargać ją za te rude kudły.

- Jeżeli nasze najgorsze przypuszczenia okażą się prawdą to z markizem piekieł – odpowiedziałam Fantomowi i przy okazji całej reszcie.

Nie zamierzałam im ściemniać ani kłamać w tej kwestii. Musieli wiedzieć na co się porywamy i wyrazić zgodę, bo w przeciwnym wypadku gdybym ich nie poinformowała o zagrożeniu a im coś by się przytrafiło to miałabym ich na sumieniu. Ech, bądź szczera wobec siebie, nawet jak będą wiedzieli a coś im się stanie i tak weźmiesz to na własne barki.

- Kurde. Tylko. Myślałem, że samego Szatana idziemy sklepać. - Michael nie krył sarkazmu.
- Mamy coś, co nam pomoże w tej walce. Relikwie, artefakty, bombę atomową w walizce?

- Mamy Emm - wtrąciła Kopaczka.

Ja pierdzielę, zero presji, no nie?

- No zajebiście. To może niech Emm odwali całą robotę, a my sobie staniemy z boku i popatrzymy? Czy wam do końca odjebało? Do takich akcji potrzebujemy Nexusa, jeśli mamy mieć cień szansy. - Skandynaw nie przestawał siać wątpliwości.

Jego siostra i Aniołek siedzieli cicho, a Gładzik prowadził samochód przez zalane deszczem ulice Londynu. Ja również siedziałam cicho, bo co mu miałam powiedzieć, że Nexus leży sobie teraz grzecznie w moim łóżku i jedyne czego możemy od niego oczekiwać, a przynajmniej czego ja od niego oczekiwałam to, żeby nie zaślinił mi poduszki.

- Jakiś plan macie? - Fantom spojrzał oczywiście na mnie.

W sumie nie dziwiłam mu się, przypomniałam sobie zdolności Alicji co do układania planów. Tego byśmy raczej nie przeżyli.

Przywołałam swoje wspomnienia z czasów, kiedy dowodziłam grupami zadaniowymi w MRze i odbyłam moją krótką służbę koordynatora.

-Dobra. – zaczęłam beznamiętnym, jak najbardziej profesjonalnym, w moim mniemaniu tonem - To od początku. Według zebranych przez nas informacji – czyli niejasnego bełkotu wyczerpanego Fincha i moich własnych pokręconych snów - mamy podstawy, aby przypuszczać, iż markiz wziął sobie za cel ataku Sierociniec Sióstr Karmelitanek i zamierza wymordować wszystkie przebywające tam dzieci. Ponieważ nie znamy dokładnej daty jego ataku to mamy trzy a właściwie cztery opcje tego co możemy tam napotkać. Pierwsza i najlepsza jest taka, że zdążymy dotrzeć przed nim. Wtedy najlepszym wyjściem wydaje mi się szybka ewakuacja jego ewentualnych celów. Możliwe, że w budynku znajduje się coś co ma go tam przyciągnąć jak na przykład jakiś symbol, przedmiot lub nawet istota, ale ochrona ludzi jest priorytetem, więc nie będziemy tracić czasu na szukanie tego i tylko jeśli natrafilibyśmy na coś takiego przy okazji to neutralizujemy ten przedmiot. Kolejny możliwy scenariusz jest taki, że przyjeżdżamy już po fakcie i zastajemy demona w sierocińcu, wtedy nie podejmujemy żadnych działań. Uznajemy, że się spóźniliśmy, nie pomożemy już dzieciakom a sami możemy oberwać więc odpuszczamy. Tak samo postępujemy w sytuacji, jeśli demon zdążyłby zabić wszystkich i stamtąd zniknąć. Nie wchodzimy nawet do budynku, żeby nie dać nikomu możliwości zrzucenia na nas winy za jego czyny. No i pozostaje najtrudniejsza opcja z możliwych, czyli konfrontacja z demonem. Z resztą opcja numer jeden też może się zmienić w tą wersję zdarzeń, bo nawet jeśli go nie będzie, kiedy tam dotrzemy to może się on pojawić tak naprawdę w dowolnym momencie. I teraz pytanie ode mnie czy w to wchodzicie? Nie będę układać planu nie wiedząc kogo mam w zespole i wolałabym żebyście się określili już teraz. Ja ze swojej strony od razu mówię, że zamierzam tam wejść i spróbować coś zdziałać no chyba, że już na jakiekolwiek akcje będzie za późno.

Nie chciałam decydować za nich. Wolałabym już tam wejść sama niż zmuszać kogokolwiek do brania udziału w tej akcji.

- Ja wbijam, to oczywiste - powiedział Aniołek.

- Ja, jak najbardziej też - dodał Gładzik.

- Ja z bratem, oczywiście też - powiedziała Manda, a Michael przytaknął oszczędnym ruchem głowy.

Nie wiem czemu, ale Fantom nie wydawał mi się odpowiednio przekonany i szczerze mówiąc wolałabym zostawić go na zewnątrz, ale w takiej sytuacji nie powinnam chyba była wybrzydzać, no nie?

- To w takim razie proponuję taki plan. Ala z Leo wyprowadzają dzieciaki, a gdyby demon miał ludzkich pomagierów muszą nam ich zdjąć z karków od razu, bo najlepiej sobie z nimi poradzą. Jeśli demon miałby nieludzkich pomagierów to Ala z Leo zajmują się nimi w następnej kolejności a Michael od razu. Manda i Freddie zachowują swoją moc na samego demona. Musicie go osłabić i omamić dodatkowo jego zmysły a ja próbuję do niego się podkraść i zaatakować go. Naszą jedyną szansą jest zniszczenie jego powłoki i to mam właśnie zamiar zrobić, a przynajmniej spróbować zrobić. Czyli podsumowując: Ala, Leo i Michael muszą być najbardziej mobilni i szybko decydować czy i kogo atakować albo zająć się dziećmi. Ja, Manda i Freddie musimy zająć się demonem, przy czym wasza dwójka nie wchodzi z nim w fizyczną konfrontację tylko oddziałuje mocą. Ja tak to widzę. Jeśli ktoś ma jakiś pomysł lub propozycję to słucham.

- Nie no plan spoko - powiedział Aniołek. - Czyli co. Dupa w pampersy i jedziemy?

Po jego tekście poczułam jakby ktoś mnie pierdolnął pięścią w żołądek. Cała ta sytuacja coś mi przypominała a słowa Ojczulka wyklarowały co. Podobne słowa powiedział kiedyś mój dawny koordynator Riordan Brendanus, kiedy ruszaliśmy przeciwko chimerze. Wtedy też układałam plan ataku. No i zginęły trzy osoby po naszej stronie i aż siedem po stronie przypadkowych ludzi, niewinnych świadków całej zadymy, głównie dlatego że nikt nie zadbał w tym chaosie o miejsce walki i nie wyprowadził odpowiednio wcześniej gapiów. Podczas zamieszania nie mogliśmy dotrzeć do chimery a ona kosiła ludzi po drodze, żeby spierdolić z tego miejsca. Może dlatego tak się upierałam, żeby zadbać teraz o te dziewczynki i jak najszybciej usunąć je z potencjalnie niebezpiecznego miejsca. No i wtedy mieliśmy do czynienia z chimerą, zaledwie pomiotem piekielnym a teraz prawdopodobnie czekał na nas demon i to nie byle jaki, bo markiz piekieł. Tylko, że ja też nabrałam doświadczenia i na pochrzanione, bezużyteczne pomioty pierdzielonych wróżek miałam zamiar zminimalizować straty do, no minimum.
 
__________________
"Atak był tak zaskakujący, że mógłby zaskoczyć sam siebie."
Ravanesh jest offline