lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Maciej32 · 23-10-2021, 19:22

Theodor Solberg śnił, a jego sny były niezwykłe. Śnił o ogromie możliwości jakie stawiała przed nim oraz przed jego korporacją nieokiełznana przestrzeń kosmiczna. Był świadkiem narodzin niezliczonych bujnych światów, które cierpliwie czekają na odkrycie przez człowieka. Bogactwo zasobów i nieprzerwanej ekspansji. Wiele myśli nieustannie nawiedzało umysł mężczyzny, który w pełni oddawał się krainie Morfeusza. Jednakże jego śniąca świadomość wiedziała, że nic nigdy nie trwa wiecznie. Odczuwała, że zewnętrzna siła, nad którą nie ma władzy, powoli zaczęła wyrywać Solberga z objęć marzeń sennych.

Nagle mężczyznę ogarnęło przejmujące zimno, które wdarło się do komory hibernacyjnej, automatycznie uchylającej ciężkie wieko. Wyrwany ze snu gwałtownie otworzył zaspane oraz zaropiałe powieki i przez dłuższą chwilę wpatrywał się w milczeniu w obcy mu sufit.

Theodor starał się zebrać myśli, które nieśpiesznie układały się w logiczny ciąg i przypomniały mu gdzie się znajduje i jakie jest jego zadanie. - Czas brać się do roboty. - rzucił pod nosem i z trudem wygramolił się z kriokapasuły. Bose stopy opadły na metalową i cholernie zimną posadzkę statku. Solberg cicho zaklął pod nosem.

Odczuwając otaczający go nieprzyjemny chłód, który przemawiał za ponownym ułożeniem się w wygodnym hibernatorze, mężczyzna przeczesał dłonią, zmierzwione ciemne włosy i rozejrzał się po pomieszczeniu, w którym się znalazł. W pierwszej kolejności zauważył Panią Kapitan, która szykowała się do oficerskiej służby na statku. Mężczyzna z pełną uprzejmością, na jaką pozwalała mu sytuacja, w której się znalazł, ukłonił się oraz lekko uśmiechnął w kierunku oficera.
- Pani Kapitan, miło Panią widzieć po tej długiej drzemce. Widzę, że jestem ostatnim załogantem, który raczył wstać. Niestety za każdym razem mam ten sam problem, proszę mi wybaczyć. - Po chwili mężczyzna przeszedł do rzeczy.
- Jeśli można zapytać, to jaki jest stan podróży oraz statku, wszystko przebiega zgodnie z planem? - mężczyzna badawczym wzrokiem spoglądał na kobietę i powoli zaczął rozglądać się za jakimś przyzwoitym, jak na jego status, ubraniem.

23-10-2021, 19:22	#9
Maciej32 Reputacja: 1	Hyperspalnia, 15.08.2181, 15:05 Theodor Solberg śnił, a jego sny były niezwykłe. Śnił o ogromie możliwości jakie stawiała przed nim oraz przed jego korporacją nieokiełznana przestrzeń kosmiczna. Był świadkiem narodzin niezliczonych bujnych światów, które cierpliwie czekają na odkrycie przez człowieka. Bogactwo zasobów i nieprzerwanej ekspansji. Wiele myśli nieustannie nawiedzało umysł mężczyzny, który w pełni oddawał się krainie Morfeusza. Jednakże jego śniąca świadomość wiedziała, że nic nigdy nie trwa wiecznie. Odczuwała, że zewnętrzna siła, nad którą nie ma władzy, powoli zaczęła wyrywać Solberga z objęć marzeń sennych. Nagle mężczyznę ogarnęło przejmujące zimno, które wdarło się do komory hibernacyjnej, automatycznie uchylającej ciężkie wieko. Wyrwany ze snu gwałtownie otworzył zaspane oraz zaropiałe powieki i przez dłuższą chwilę wpatrywał się w milczeniu w obcy mu sufit. Theodor starał się zebrać myśli, które nieśpiesznie układały się w logiczny ciąg i przypomniały mu gdzie się znajduje i jakie jest jego zadanie. - Czas brać się do roboty. - rzucił pod nosem i z trudem wygramolił się z kriokapasuły. Bose stopy opadły na metalową i cholernie zimną posadzkę statku. Solberg cicho zaklął pod nosem. Odczuwając otaczający go nieprzyjemny chłód, który przemawiał za ponownym ułożeniem się w wygodnym hibernatorze, mężczyzna przeczesał dłonią, zmierzwione ciemne włosy i rozejrzał się po pomieszczeniu, w którym się znalazł. W pierwszej kolejności zauważył Panią Kapitan, która szykowała się do oficerskiej służby na statku. Mężczyzna z pełną uprzejmością, na jaką pozwalała mu sytuacja, w której się znalazł, ukłonił się oraz lekko uśmiechnął w kierunku oficera. - Pani Kapitan, miło Panią widzieć po tej długiej drzemce. Widzę, że jestem ostatnim załogantem, który raczył wstać. Niestety za każdym razem mam ten sam problem, proszę mi wybaczyć. - Po chwili mężczyzna przeszedł do rzeczy. - Jeśli można zapytać, to jaki jest stan podróży oraz statku, wszystko przebiega zgodnie z planem? - mężczyzna badawczym wzrokiem spoglądał na kobietę i powoli zaczął rozglądać się za jakimś przyzwoitym, jak na jego status, ubraniem. Ostatnio edytowane przez Maciej32 : 23-10-2021 o 20:35. Powód: Poprawa edycji tekstu.