Dobra, mnie to ten heroski cyrk nigdy specjalnie nie interesował. Mój ojciec był perkusistą w zespole death metalowym, bywało, że jeździłem z siostrą z nim w trasy. Wierzcie mi nie trzeba super mocy, żeby ludzie zachowywali się inaczej na scenie, robili show itd. Kiedyś myślałem, że sam też zajmę się muzyką. Przynajmniej dopóki mój tata nie umarł jak miałem 13 lat. Znaleźli go powieszonego przy kulisach, ale nie chcę mi się wierzyć, że to było samobójstwo. Mniejsza o to- finansowo dla naszej rodziny jest gorzej. Pracuję dorywczo, próbuję nie sprawiać kłopotów matce i zdobyć jakiś zawód, ale ile mogę? Boli mnie jak mało… Jakiś czas temu wyszło, że potrafię dokonać mimikry materii którą absorbuję, czy jakoś tak. Nie do końca rozumiem, co moja młodsza siostra mi tłumaczy.

Joan to taki 13-letni nerd, który uważa, że pozjadał wszystkie rozumy, czasem też włazi gdzie nie powinna. Jak marsze wspierające super ludzi. Musiałem ją ratować przed jednym agresywnym kolesiem i.... nie wiem co mi strzeliło do łba, ale z naprędce zakryta twarzą wykonałem niezłe show jako wschodzący heros. (Filmik jest nadal w sieci.) Joan oczywiście wie, że mam moc. Uważa, wręcz, że wygrałem na loterii i nie może się doczekać kiedy w niej obudzi się supermoc. A przede wszystkim- to ZEW dla mnie. Mnie zachwyca to mniej, ale z drugiej strony - skoro już jestem jakimś mutantem, to czemu by na tym nie skorzystać? A gdzie lepiej (i to legalnie) zarobię niż jako heros? Nie wiem gdzie słać CV, więc skleciłem kostium, trochę się kręcę po mieście jako mściciel. W końcu A.E.G.I.S. musi mnie wypatrzeć. Joan mi w tym pomaga jako mój “człowiek przy monitorze”.

Mało to heroskie, ale latając po mieście jako Mephisto mogę nieco spuścić z pary, nie to co przy mojej pracy w Starbucksie, czy w szkole. Bywa strasznie, ale też zabawnie. Jak wrzask na całe gardło.