Wcześniej…

- Hej, hejhej… panowie… muszę was uprzedzić, że ja nie mam możliwości pokonania was, bez zabijania… jeśli postąpicie ten krok… - rzezimieszki w ciemnej alejce postąpiły ten krok w symbolicznym rzuceniu wyzwania - te dwa kroki - poprawił się szybko - to padną trupy. Osobiście mam nadzieję, że tylko po waszej stronie ale szczerze mówiąc, to patrząc po waszej ilości wcale niekoniecznie byłbym tego pewny. Chcę abyście rozumieli sytuację… tu nie będzie nikogo kto został zlany na kwaśne jabłko i leży ze złamanym nosem w wymiocinach które z siebie wypluł po dostaniu pałą w żołądek. Będą same trupy, albo wkrótce-trupy.

Nie skończyło się dobrze… trzy minuty krwawej walki później Apolyon mocno chwiejnym, jakby pijanym krokiem opuszczał alejkę. Był skrawiony, lewe oko piekło niemiłosiernie przez krew która je zalała, prawe żebra miał co najmniej zbite, może pęknięte, a kolano źle zniosło lagę w jego bok.
- Szlag… - zaklął widząc nadbiegającą straż. Obejrzał się w tył… wyglądało jak w kiepskiej rzeźni. Niby ktokolwiek ktoby spojrzał będzie widział, że to on był napadnięty, a nie odwrotnie… ale ten ktoś będzie musiał chcieć spojrzeć. A był obcy w mieście.

Nie opierał się straży. Nie miał na to sił.

---

Apolyon wysłuchał napompowanej przemowy z… dystansem i lekkim rozbawieniem. Był wysoki, silnie zbudowany i miał wokół siebie nienaturalną aurę… i te złote oczy i złote ozdobniki na twarzy.

Gdy usłyszał zadanie zmarszczył brwi.
- To jest niebanalna rzecz. Co będzie wyznacznikiem sukcesu? Powstrzymanie narastania nastrojów pro-Chelliańskich jest nietrywialne w pomiarze. Bez jaśniejszych wytycznych czy sugestii będziemy musieli też poświęcić czas na rozeznanie się w sytuacji polito-społecznej. Dopiero przybyliśmy Vellersbachu. Dopiero będziemy musieli się zorientować co oznacza “Chellianizacja młodzieży” w tym konkretnym przypadku, a przede weszytskim czym jest ona spowodowana.