Dziś, czytając "Wyspę doktora Moreau" Wellsa, przyłapałem się na pewnym dziwactwie rpg'owym. W momencie ,gdy bohater powala kamieniem jednego ze zwierzoludzi ,a następnie ucieka, pomyślałem odruchowo "Przeszukaj zwłoki!" .. :neutral: (To może sugerować drastycznie płytkie podejście - było taką pierwszą myślą z przyzwyczajenia).

Ech, a może ja jednak jestem dziwny. Patrząc na rówieśników wokół mnie to owszem. Wszyscy się obnoszą z tym, że:
a. lubią muzykę "pop" (czyli to, co lubią inni i "lansują" media)
b. wolą piwo A od piwa B
c. dyskoteka "Łolejazda" wcale nie jest taka zła
d. drugi sezon "Skazanego na śmierć" był lepszy (bo bardziej dynamiczny) niż pierwszy
e. etcetera
Ja jestem dziwny: wszyscy oboszą się na siłę ze swoimi zainteresowaniami (nawet z łamaniem prawa, ba! to jest najzajefajniejsze kurde, a nie?), a ja cichutko siedzę ze swoją fantastyką z osobami, które też się tym interesują. A może po prostu dbam o ich małe rozumki? Bo przecież kto z nich by zrozumiał rpg/literaturę fantastyczną, gdy cRPG to katorga a literatura traktująca o ramówce telewizji jest zbyt długa, gdyby czytać całą naraz.

No właśnie i dochodzimy do sedna sprawy:
Na ile my jesteśmy dziwni? A może to reszta świata jest porąbana? Teoria względności :)

Mam szacunek do siebie i swoich zainteresowań; mam szacunek do swoich znajomych i ich zainteresowań. W związku z tym nie jestem dziwolągiem ani żaden z moich znajomych.

... natomiast wy... ;)
hehe

Ja jestem przekonany, że jestem normalny, po prostu reszta świata jest dziwna ;).

A tak na serio, każdy ma jakieś dziwactwa, ważne żeby trzymać je na zdrowym poziomie :).

Ja mam trochę inne dziwactwa (nie do końca rpg-owe). Kiedyś, po długiej grze w Obliviona, kiedy wyszedłem na miasto, obserwowałem cienie ludzi. Machinalnie stwierdziłem do brata: fajne cienie :-). Po chwili dodałem, też machinalnie: w Oblivionie są lepsze...

Gdy siedzę w niezbyt zaludnionym autobusie zastanawiam się kiedy ten ''człowiek z Innsmouth'' (kierowca) wreszcie dojedzie do Innsmouth, ponieważ chciałbym zwiedzić kościół Ezoterycznego Porządku Dagona'a. Właśnie prez takie rzeczy omijam wiele lekcji. :P

Droga Laryso,
a co ma wspólnego szacunek do innych oraz bycie dziwolągiem?

Zresztą tak samo byt "dziwny" jak i "normalny" wynikają wprost z istnienia pewnej normy. Dokladniej istnienia w spoleczeństwie. I tak jak owa norma jest jasno określona, tak trudno czasem ją percepować. Więc przynajmniej moim zdaniem niema o czym tu mówić.

Milego popoludnia,
Mariusz

Ale wy jesteście dziwni:p

Ja tam jestem normalny i nie zmienia tego fakt, iż gdy wychodzę z psem na dwór wymachuję smyczą jak korbaczem, ale to przecież normalne:cso:

Hmm jakieś dziwne przyzwyczajenia...
Ćwiczenie machanie prowizorycznym mieczem, rzuty włócznią i walka z cieniem to normalka. Tylko że nie radzę mi przeszkadzać, kiedy to wykonuje bo jestem w stanie wykonać parę szybkich i precyzyjnych cięć (niczym Gerald w bitwie na moście).
Próba wypowiadania dłuższych zdań po łacinie (które ponoć mają wiele zrobić).
Zaś zapomniałem o wyobraźni dzięki której tworze sesje dla graczy. Otóż nie potrafię całkowicie przestać myśleć o czymkolwiek. I tak rodzą się pomysły, nieraz są to krainy spokojne i w których chciałoby się być. A nieraz obrazy dzisiejszego świata za 10 lat. Albo mnie pośród rumoru i chaosu... Tak że czasem chciało by się oburącz złapać za klingę, zmienić bieg losu i stać się przeznaczeniem. Aż do końca...

Kurde zaczynam się bać...ostatnio(latem znaczy się) przy okazji spotkania u znajomych ( nie grających w RPG, którym słowo "kostka"kojarzy się z "kostką rosołową" ) mój mąż rozpalał grilla. Po pierwsze kiedy poprosił mnie o podpałkę do niego ( jakaś chemia w płynie) - spytałam go czy ma umiejętność "broń specjalna zapalająca", a kiedy zgasła mu pierwsza zapałka spytałam słodko- "co teścik na zręczność nie wyszedł"
Pewnym wytłumaczeniem może być, że poprzedniego dnia graliśmy i on w krytycznej sytuacji zadał mi identyczne pytania ...tylko czy to mnie tłumaczy???? Na pewno tłumaczy dziwne spojrzenia znajomych... ciekawe czy nas jeszcze zaproszą???