Irregular

- Udało się - powiedział Laideur z wyraźną satysfakcją w głosie.
- Udało - przyznał skromnie człowiek, którego imienia wampir nie raczył zapamiętać. Ba, nawet o nie nie zapytał. Kojarzył tylko przydomek. Człowiek ten kazał nazywać się Caesenniusem. Inaczej: grzecznie poprosił Laideura o możliwość bycia nazywanym Caesenniusem. Laideurowi nikt nie ośmielał się cokolwiek nakazywać.
- Szczegóły - zażądał krótko wampir. Teraz na odmianę się zachmurzył i z ponurą miną spojrzał w okno.
- Osiem trumien - Caesennius przybrał swój bardziej oficjalny, rzeczowy ton. - Każda z wampirem w środku. Zaklęcie objęło także pomieszczenie, w którym je umieszczono. Rytuał się powiódł, acz trochę... nieprecyzyjnie.
- Czyli? - Laideur uniósł jedną brew.
- Nie wiemy do końca, gdzie wylądowali. Jestem za to w stanie wskazać dokładną datę. Anno Domini 2010. Idy sierpniowe.
- Idy?
- Trzynasty sierpnia.
- Ale... 2010? Świat się skończy, zanim dojdzie do tej daty - westchnął wampir.
- Świat będzie istniał. Nasze... obiekty eksperymentu także - zapewnił go człowiek. - W kwestii magii może mi pan całkowicie zaufać.
- Mamy dopiero A. D. 1223. To niemożliwe.
- Chciał pan, żebyśmy wysłali ich jak najdalej - przypomniał Caesennius. - Toteż tak zrobiliśmy. Eksperyment się udał. Przypuszczam, że większość obiektów przeżyje... chociaż w sumie i tak nie żyją.
- Niektórzy umrą Ostateczną Śmiercią - mruknął Laideur. - Ale wszystko w zasadzie wyszło?
- Wyszło. - Caesennius wahał się przez chwilę. Ale wampir wyglądał już na nieco bardziej rozluźnionego... - Czy w związku z tą przysługą... mogę uznać mój dług za spłacony?
Sporo ryzykował. Laideur słynął ze zmiennych nastrojów i irytującej skłonności do potwornej zemsty na każdym, kto naraził mu się choć odrobinkę. Widział wrogów praktycznie wszędzie. Caesennius wiedział, że postawił sprawę na ostrzu noża. Albo wóz, albo przewóz. Albo właśnie zyskał sobie praktycznie nieśmiertelnego wroga, albo zaraz pozbędzie się paranoicznego Laideura z okolicy.
- Możesz - uznał wampir po namyśle. - To byli ostatni moi wrogowie w tych stronach. Nie masz już długu. A ja wyjeżdżam.
Pewnie likwidować innych wrogów, pomyślał Caesennius, ale roztropnie tylko skłonił się i wymamrotał słowa podzięki.

***

13.08.2010, Tallahassee, Floryda, USA
Najpierw był tu tylko wielki stos kartonowych pudeł, pełnych rozmaitych rupieci, i trochę połamanych mebli. A potem - miejsce śmieci rodem z zapuszczonych strychów zastąpiło osiem trumien, schludnie ułożonych w rządek. Obok, na podłodze, leżał elegancko złożony kawałek pergaminu, niewielki ogarek oraz krzesiwo.
W piwnicy pod niewielkim budyneczkiem przy Tennessee Street sporo zawartości zostało nagle wymienione na inną. Trudno powiedzieć, czy dla właściciela był to zysk, czy strata. Niezależnie od wartości zabytkowej, stare śmieci przynajmniej nie mogą ugryźć...

***

Podsumowując wstęp: mamy rok 1223, późne lato (sierpień, tak konkretnie), Węgry. Parę wampirów naraziło się jakimś głupstwem niejakiemu Laideurowi, którego asem w rękawie są wierni słudzy oraz liczne znajomości wśród paru lokalnych magów. Krótko mówiąc, wasze postaci zostały pewnego dnia napadnięte, wprowadzone w letarg, zamknięte w trumnach, zapakowane do piwnicy i przez gromadkę magów wysłane w daleką przyszłość w ramach eksperymentu, wykonanego na prośbę Laideura (i trochę też z własnej żądzy wiedzy). Jako osoba reagująca mocno przesadnie na drobiazgi, uznał on, że wspaniałą zemstą będzie nie ostateczne zamordowanie ,,wrogów", a ich przemieszczenie w miejsce, w którym i tak zginą. Bo przecież średniowieczne wampiry w XXI wieku nie mają szans...

Ale czy jednak?

Cóż, szukam od 4 do 6 graczy, którzy pomogą mi zadać kłam temu stwierdzeniu. (Uwaga: we wstępie mamy osiem trumien, a tu limit do sześciu osób? Po prostu nie odmówię sobie pewnej sadystycznej przyjemności polegającej na tym, że w co najmniej dwóch trumnach będą przez chwilę leżeć zmasakrowane zwłoki innych ,,wrogów" Laideura).

Co do strony technicznej: częstość odpisu to ok. 3-4 dni (tzn. daję wpis, a po tych 3-4 dniach gracze już dali swoje i mogę wrzucić kolejny). Nie wymagam od potencjalnych graczy jakiegoś dużego doświadczenia, ale trzeba choć trochę orientować się w klimacie i świecie... no, Świata Mroku. Mechanika ma co najwyżej pięciorzędne znaczenie i liczy się właściwie tylko na poziomie tworzenia karty postaci oraz w ewentualnych sytuacjach spornych w samej sesji.

Jeśli chodzi o karty postaci: najlepiej byłoby dostać na PW kompletną, podręcznikową kartę + historię postaci. Z KP interesują mnie głównie: Klan, Pokolenie, Atrybuty, Zdolności, Dyscypliny, Charakter i kwestie związane z Drogą, więc można równie dobrze z KP wysłać tylko te dane. Wady i Zalety mile widziane jako urozmaicenie.

Co do samych postaci, najwygodniej będzie chyba ująć najważniejsze kwestie w punktach.
- Klan. W zasadzie dowolny, o ile istniał w 1223 roku (więc może być jakich nieistniejący już w XXI wieku, jak np. Kapadocjanie). Odpadają więc Giovanni. Wykluczam też Assamitów; choć to wartościowy i ciekawy klan, bardzo trudno ich umieścić w sytuacji przeniesienia w czasie. Ich wada klanowa zmieniała się na przestrzeni wieków, więc nie wiadomo, czy Assamita ze średniowiecza przeniesiony do współczesności miałby wadę średniowieczną, czy współczesną.
- Historia postaci ma uwzględniać drobiazg, którym naraziła się Laideurowi. Najprościej po prostu założyć, że postać zbyt mocno popierała ideę ukrywania się przed śmiertelnikami lub jakiekolwiek sugestie co do oszczędzania bydła (wynikające z dowolnych pobudek). Jeśli komuś to nie pasuje do koncepcji postaci, mogę przybliżyć postać Laideura, ale jeżeli nadal nic nie będzie pasować - to postać do zmiany.
- Niezależnie od wyznawanej Drogi i filozofii życiowej (hm... czy wampir, jako coś relatywnie martwego, ma filozofię życiową?), postać po prostu musi umieć współpracować. Nawet ktoś zepsuty do szpiku kości musi umieć zorientować się, że ,,w jedności siła", bo jakiekolwiek próby oddzielenia się lub, o zgrozo, zwrócenia się przeciw innym najpewniej skończą się śmiercią. Jak ktoś już chce pokierować skrajnym egoistą, to niech racjonalnie uzasadni chęć współpracy.
- Nie wnikam, skąd i po co mu to było, ale każda postać ma znać język angielski. I proszę nie robić ślepych ani głuchoniemych. To dla usprawnienia komunikacji.
- Pokolenie dziesiąte bądź dziewiąte. Postać może być ,,współcześnie średniowieczna", tzn. pochodzić z końca XII - początku XIII wieku, albo - opcjonalnie - pochodzić ze starożytności, ale sporo czasu spędzić w letargu. Żeby mi nikt tu nie był za potężny.

I zakładam jeszcze jedną rzecz, absolutnie niezgodną z prawdą historyczną: otóż uznaję, że język z XIII wieku za wiele się nie będzie różnił od tego z XXI. Nie będę nikogo zmuszać do wypełniania wypowiedzi archaizmami. Jak ktoś bardzo chce, to może, ale równie dobrze postaci mogą mówić normalnie, z pominięciem potocznego i zbyt współczesnego słownictwa. Tak będzie prościej.

Jeśli o czymś zapomniałam - proszę pytać!

Rekrutacja potrwa około dwóch tygodni, no powiedzmy do piątego kwietnia. Skończy się wcześniej, jeśli dostanę komplet kart, później, jak jeszcze trzeba będzie na jakąś jeszcze poczekać parę dni.

 

__________________
Mole książkowe są zagrożone. Chrońmy ich naturalne ostoje! (biblioteki!)

Wkurzyłam kogoś? Coś pomyliłam? Sorry, ale biblioholik na odwyku to jeden wielki kłębek nerwów. Wybaczcie.