brody

Przeraźliwe piszczenie budzika wwiercało się w głowę Steve'a, niczym młot pneumatyczny. Ledwo mężczyzna otworzył oczy, pulsujący ból skroni sprawił, że musiał je ponownie zamknąć. Przez długie sekundy starał się oddychać głęboko i zapanować nad zbuntowanym ciałem. Prawą dłonią po omacku wyłączył budzik.
Cisza, jaka nastała była równie dokuczliwa, co wyjący przed chwilą alarm. Nie przyniosła ona ukojenia i spokoju. Cisza nigdy nie koiła nerwów Steve'a. Wręcz przeciwnie była ona dla niego niczym najgorsza tortura. Dlatego też mężczyzna otworzył oczy, wstał i sięgnął szybko po telewizyjnego pilota. Gdy tylko nacisnął czerwony przycisk pokój wypełnił miły i kojący dla ucha i nerwów potok słów i dźwięków. Nie miało najmniejszego znaczenia, co to za kanał, ani o czym właśnie mówią. Najważniejszy był szum, chaotyczny strumień odgłosów, tonów i brzmień. Ta improwizowana muzyka rodem z odległej przyszłości.
Gdy pierwszy szok przebudzenia minął, Steve udał się do łazienki. Przemył twarz i jak zwykle krytycznie spojrzał na siebie w lustrze. Nie lubi swojej twarzy, choć w powszechnym odbiorze uchodził za człowieka przystojnego. Sam nie potrafił do końca określić, co właściwie mu przeszkadza. To było coś nieokreślonego, coś czego nie potrafił nazwać, coś co wpędzało go w irracjonalne kompleksy.
Kilka sekund patrzył w swoje odbicie, po czym otworzył szafkę i sięgnął po tabletkę na ciśnienie. Codzienna porcja leku w formie niebieskiej pigułki sprawiała, że mógł normalnie funkcjonować bez obawy, że jakieś nagłe wydarzenie spowoduje u niego gwałtowne i nieprzewidywalne reakcje organizmu.
Popił tabletkę wodą i zszedł na dół, aby przygotować sobie śniadanie. Kubek zielonej herbaty i jajecznica na boczku na pewno dadzą mu energię, jaka będzie mu potrzebna dzisiejszego dnia.
Dzisiaj czekała go ciężka praca. Miał pracować z samą Lily Cole. Słynną modelką i aktorką o niezwykłej, ezoterycznej wręcz urodzie.

Witam!
Tym, jakże krótkim wstępem chciałem was zaprosić do rekrutacji do dość specyficznej sesji. Po pierwsze będzie to sesja solowa. Po drugie jej klimat będzie dość wyjątkowy i na pewno nie każdemu spasuje. Jeżeli lubisz filmy Davida Lyncha, jeżeli podobał ci się film Drabina Jakubowa, jeżeli podoba ci się twórczość Davida Crobnenberga, a dodatkowo jesteś sympatykiem rpg pt. “Kult” to ta sesja na pewno przypadnie ci do gustu.

O samej fabule nie mogę powiedzieć zbyt wiele. Jedno, czy dwa słowa za dużo mogą popsuć efekt zaskoczenia i przyjemność z gry. Wymienienie jednak twórcy i tytuły sugerują, że będziemy mieli do czynienia z wyprawą do wnętrza ludzkiego umysłu, będziemy balansować na granicy jawy i snu i szukać, gdzie kończy się jedno a zaczyna drugie. I tak właśnie będzie.
Eksplorowanie ludzkich zaburzeń, obaw i lęków. Wędrówki wśród iluzji, które trudno odróżnić od rzeczywistości. Wszystko podane w metafizycznym sosie i okraszone w odpowiednich momentach klimatyczną muzyką. To wszystko czeka na śmiałka, który podejmie wyzwanie.

Sesja będzie specyficzna z jeszcze jednego powodu. Wcielicie się w gotową postać. Zdaje sobie sprawę, że to może zniechęcić wiele osób, ale takie są założenia tego projektu.
Gracz oczywiście będzie miał wyznaczone tylko ramy postaci i to on już zajmie się tym, aby je jakoś wypełnić i nadać postaci odpowiedni sznyt i barwę.

Kim zatem jest nasz bohater?
To Steve Newman. Znany fotograf, wolny strzelec o duszy artysty.
Steve to człowiek w wieku 25 lat. Mimo dość młodego wieku ma już ugruntowaną pozycję w zawodzie. Jest już uznanym twórcą, który sięga po coraz lepsze i bardziej prestiżowe zamówienia. Steve mieszka w Soho. Dzielnicy, która kiedyś uchodziła za amerykański Montparnasse. Z biegiem jednak lat, stała się ona zwykłą atrakcją turystyczną i dzielnicą mieszkaniową dla zamożnych nowojorczyków.
Newman niedawno zakupił właśnie tutaj przestronne, dwupoziomowe mieszkanie w którym także mieści się jego studio fotograficzne.
Steve jest człowiekiem spokojnym, dość skrytym i lękliwym. Posiada kilka poważnych kompleksów i fobii. Maskuje je jednak na tyle dobrze, że potrafi jakoś funkcjonować w normalnym społeczeństwie, a przy tym uchodzić za człowieka ekstrawaganckiego.
Steve jest samotnikiem i raczej stroni od ludzi, czasami wręcz się ich obawia. Stanie za obiektywem aparatu pozwala mu tą fobie przezwyciężyć. Praca ta daje mu możliwość bezkarnego przyglądania się ludziom i manipulowania nimi. Sprawia mu to dużą radość i frajdę i jest swego rodzaju terapią.
Steve miewa częste kłopoty ze snem i wstawaniem. Wielokrotnie nie może w nocy zasnać i sięga, czy to po tabletki, czy po alkohol, że szybciej zasnąć. Przebudzenia są dla niego torturą samą w sobie i są zawsze, niezależnie od okoliczności najgorszym momentem dnia.
Steve nie znosi ciszy. Przeraża go ona i powoduje stany lękowe.
Otacza się on niewielką grupą przyjaciół i mimo znanego już nazwiska stroni od wszelkiego rodzaju rautów, czy innych imprez artystycznych, gdzie się trzeba pokazać. W sytuacjach, gdy jest już zmuszony do obecności w takim miejscu, czuje się bardzo skrępowany i niepewny siebie. Takie zachowanie dodaje mu tylko oczywiście legendy niezależnego, ekscentrycznego artysty, co na jakimś poziomie świadomości go cieszy, ale z drugiej strony niepokoi go fakt, że żyje w iluzorycznym świecie. Świecie, gdzie nie liczy się prawda, a jedynie wrażenia jakie się wywołuje.
Steve jest też człowiekiem schorowanym. Od dziecka męczy się z wadą serca, którą wykryto u niego bardzo późno przez co nie było już szans na operację. Codziennie musi on wziąć leki, aby bezstresowo funkcjonować w ciągu dnia. Arytmia oraz skoki ciśnienia sprawią, że Steve żyje w ciągłym poczuciu zagrożenia życia i bardzo się tego boi. Dlatego też bardzo starannie dba, aby zawsze mieć zapas leków oraz nosić je przy sobie w razie nagłej potrzeby.

Przyjaciele i znajomi
Peter Janincks - przyjaciel jeszcze z czasów szkoły średniej. Najbliższa osoba dla Steve. Zna najwięcej szczegółów z jego życia i problemów z jakimi się boryka. Peter jest dziennikarze i często wraz ze Stevem działają w duecie. Steve robi zdjęcia, a Peter pisze artykuł. To właśnie za sprawą Janincksa Steve wypłynął na szerokie wody i stał się uznanym fotografem. Sam Newman nie ma takiej siły przebicia, aby swoimi pracami zainteresować wpływowe osoby.
Henry Vinic - przyjaciel z czasów studenckich, także fotograf. Dzielą wspólną pasję do fotografii oraz pewne pokrewieństwo charakterów. Henry także jest introwertykiem i stroni od ludzi i to jest jeden z powodów dla którego mimo dużego talentu nie znajduje on uznania i poklasku.
George Imerson - agent Steve, ale także jego bliski znajomy. Poznali się w czasie studiów i już w tamtym okresie George dostrzegł talent Steve i powiedział, że pomoże mu zrobić karierę. I tak też się stało. George ma zamożnych rodziców, którzy w początkach kariery wspierali Steve’a.
Cecilia Imerson - żona George’a, prawniczka. Steve za nią nie przepada, ale czasami z konieczności się z nią spotyka i wtedy robi dobra minę do złej gry i toleruje obecność Cecilii.
Patricia Houston - modelka, obecna dziewczyna Steve. Poznali się w czasie jednej z sesji reklamowych. Od słowa do słowa spodobali się sobie. To oczywiście Patricia wyszła z inicjatywą spotkania po pracy i to ona gra pierwsze skrzypce w związku. Dzięki swojej urodzie i wdziękowi przełamuje kolejne opory i bariery Steve. Teraz w planach mają wspólne zamieszkanie. Steve ma jeszcze opory, ale Patricia dała mu warunek, że jak się do niego nie wprowadzi, to kończą znajomość.
Teresa Newman - matka Steve. Stara i schorowana kobieta, która przebywa obecnie w domu spokojnej starości, gdzie umieścił ją Steve. Odwiedza ją czasami, ale nie są to przyjemne wizyty. Ojciec Steve’a umarł wiele lat temu na zawał.
Olivia Janincks - lekarz pediatra, żona Petera. Steve bardzo lubi Olivię, ale ona nie przepada za nim. Z tego też powodu spotykają się bardzo rzadko.

Tak oto wyglądają założenia sesji i postaci w która wcieli się potencjalny gracza.

Pojawia się oczywiście pytanie, czy w sesji jest miejsce dla kobiet. Istnieje taka możliwość, ale z uwagi na założenia, będzie ona musiała się wcielić w postać Steva’a.
Jeżeli jednak jakieś kobiecie nie pasuje odgrywanie mężczyzny, a przedstawi jakiś wiarygodny portret kobiety wpisujący się w założenia sesji, to jestem otwarty na negocjacje w sprawie takiej zamiany.

EDIT:
Zapomniałem o najważniejszym. Na jakiej podstawie wybiorę gracza.
Prosiłbym o przesłanie jakiegoś fragmentu swojej twórczości, najlepiej w podobnych klimatach, ale jest to warunek konieczny. Może to być jakiś post z LI lub coś napisanego jakiś czas temu, albo jakiś fragment napisany specjalnie na tą okoliczność. Wasz wybór.


To chyba tyle, co miałem do powiedzenia.
Pozdrawiam i zapraszam Brody

 

__________________
Konto usunięte na prośbę użytkownika.

brody

Sesja ruszyła, temat do zamknięcia.

 

__________________
Konto usunięte na prośbę użytkownika.