Alaron Elessedil

Radio w jednym z domków grało przeraźliwie głośno. Nie przeszkadzało to Frankowi Millerowi, ponieważ oznaczało to, iż wreszcie nie będzie sam w ośrodku "Bliżej Natury".

W ciągu dnia zieleniła się trawa, słońce kładło wąskie cienie z rzadka rosnących drzew oraz zdecydowanie częstszych krzaków i krzewów.
Do informacji przyjeżdżała uprzejma blondyneczka z laptopem i książką, uroczo ćwierkały ptaszki. Miejsce żyło radosnym, powolnym życiem. Czasem wręcz beztroskim.

Po zmroku jednak pole z domkami do wynajęcia stawało się dziwnie... niepokojące. Tak to było dobre słowo.
Wkoło nic tylko wpatrujące się w niego puste, czarne oczy równie pustych zastygłych w niemym wrzasku głów wzniesionych budynków. Chudzielce drzew wyciągały po niego swoje plugawe, czarne łapska. Upiorną ciszy i bezruchu nie przerwało ani jedno zwierzę - zupełnie jakby kryły się przed uściskiem nocy.

Frank pokręcił gwałtownie głową jakby chciał wyrzucić z własnej wyobraźni natrętne obrazy, gdy nagle zatrzymał się.
Lodowaty, paraliżujący dreszcze przepełzł wzdłuż kręgosłupa, a włosy zjeżyły się na całym ciele.

Radio darło się z jego domku. Wybite szyby, wyłamane drzwi, zgaszone światło. I to radio.

- Wysłuchaliśmy właśnie "Locking up the sun" - jednego z przebojów zespołu Płonące Bydlaki... - odezwał się głos spikera jedynej stacji radiowej, jaką można było wysłuchać w tej okolicy - Lake Hills FM.

Mężczyzna podszedł powoli do chatki pragnąc, by włamywacz nie usłyszał łomocącego serca Millera i podniósł fragment drzwi mogący służyć za prowizoryczny rapier.
Ostrożnie zajrzał do środka.

- ..., który to święcił sukcesy jeszcze nie tak dawno, bo zaledwie przed siedmioma laty dali swój ostatni koncert. Chłopaki, jeśli mnie słyszycie, to pozdrawiam was gorąco w tą chłodną, wrześniową noc...

Nikogo nie było. Już sobie poszli, ale... czego szukali? Czegoś z pewnością.
Meble porozrzucane po pokoju w całkowicie przypadkowy oraz brutalny sposób nosiły znamiona znaczących uszkodzeń.
Nagle przeszył go kolejny dreszcz.

W szafę wbita była potężna siekiera. Była tak wielka, że Frank miał wątpliwości czy dałby rady wyszarpnąć ją z drewna nie mówiąc już o posługiwaniu się nią.

Nagle odwrócił głowę. Przez chwilę wydawało mu się, iż ciemność się poruszyła. Absurd...

- ... i liczę na kolejny koncert, do którego się tak długo przygotowywaliście. Tymczasem mamy już telefon! Halo, halo, kto się do nas dodzwonił?

Kątem oka spojrzał w lustro i obrócił się na pięcie! Za oknem ktoś był! Nie wydział wyraźnie - zupełnie jakby szkło rozbijało stojącą za nim postać na ulotne obłoczki czarnej jak smoła mgły.
Stanął mając drzwi naprzeciwko siebie. Do chatki dziewczyna o kruczoczarnych włosach, zaś Miller odetchnął. Nie było żadnej mgły, żadnego szalonego drwala. To tylko zagubiona dziewczyna.
Nie widział jej twarzy, a jedynie sylwetkę odzianą w czarną, postrzępioną suknię ze spuszczonymi wzdłuż ciała rękami.
Odrzucił szczapę drewna.

- Chodź, dziecko. Co się stało? Nie bój się, nie zrobię ci krzywdy... - wyciągnął ręce w stronę nieznajomej.

- W środku nocy... - odezwał się chrapliwy, żeński głos dobiegający z radia i... gardła dziewczyny.
Miller mimowolnie cofnął się o krok, świat wywrócił się do góry nogami. Głuche łupnięcie o drewnianą podłogę. Ból w plecach. Powietrze wypchnięte z płuc. Cofając się stanął na nogi. Musiał się o coś potknąć.

Gdy ponownie stanął na nogi dysząc ciężko spojrzał na drzwi, lecz... nikogo tam nie było.

- Nie rozumiem. Jak ma pani na imię? - odezwał się skonsternowany radiowiec.

- Przyszła do niego... - usłyszał Frank z radia i zza pleców.

Oczy mężczyzny rozwarły się szeroko. Świat wypełniła ciemność. Usta zastygły w bezgłośnym wrzasku.
Wszystko to stało się, gdy lodowata, stalowa dłoń wbijając się przez plecy zacisnęła się na jego sercu...

- Ah! Już rozumiem! - roześmiał się właściciel LHFM, gdy rozległ się dźwięk zerwanego połączenia.

- Proszę państwa! To była nieśmiała fanka Płonących Bydlaków cytująca fragment jednego z ich największych hitów! "W środku nocy przyszła do niego z ciemnością w oczach..."! Dziękujemy bardzo za ten telefon i specjalnie dla pani Płonące Bydlaki w wybranym przez panią utworze!

 

__________________
Drogi Współgraczu, zawsze traktuję Ciebie i Twoją postać jako dwie odrębne osoby. Proszę o rewanż. Wszystko, co powstało w sesji, w niej również zostaje.
Nie jestem moją postacią i vice versa.

Alaron Elessedil

Dane ogólne ("FAQ"):

-Sesja będzie inspirowana Alanem Wake, ale:

Gracz nie może znać fabuły gry "Alan Wake". Przy częściowej znajomości poproszę was o PW, w którym wspólnie stwierdzimy czy jest sens tworzenia postaci.

-Sesja będzie półsandboxowa:

Daję wam teren, po którym możecie się poruszać, ale za tabliczkę "Lake Hills żegna" będzie wam dość trudno wyjść. Aczkolwiek zachęcam
Dostaniecie również dwie mapy terenów. Jedna z nich jest całą okolicą, natomiast druga jest zbliżeniem na pewien najbardziej zaludniony fragment naszego świata przedstawionego, czyli samo Lake Hills.
Nie wykluczam stworzenia dodatkowych map pomocniczych skupionych na pojedynczej lokacji.

-Sesja może być dwuczęściowa:

Przewiduję możliwość stworzenia drugiej części (mniej więcej podobnej długości) Lake Hills, ale o tym zdecydujemy wspólnie po zakończeniu.

-Sesja będzie względnie krótka:

Maksymalnie do końca maja lub czerwca powinniśmy skończyć. Planuję kończyć przed wakacjami

-Sesja będzie odcinkowa:

Nie więcej niż 5 odcinków. Ilość odcinków nie wpływa na długość gry

-Sesja będzie w:

Będzie w dziale "Autorskie", zaś w dziale "Komentarze do sesji autorskich" znajdziecie wątek z komentarzami oraz materiałami do sesji.

Klimat:

Każdy gracz ma ogromny wkład w sesję, zatem nie jestem do końca pewien co nam wszystkim wyjdzie. Niemniej będę prowadził w kierunku mroku, którego wyróżniam trzy poziomy:
- dark paranormal fiction
- paranormal thriller
- horror
Oczywiście głębokość zależy od graczy i ich postaci.

Miejsce akcji:

Ziemia. Środkowo-zachodnia Kanada. Tereny zasadniczo wyżynne, ale o różnorodnym ukształtowaniu. Lake Hills wraz z obrzeżami.
Niegdyś te modrzewiowe tereny należały do rdzennych mieszkańców Ameryki z plemienia Siuksów, ale obecnie mieszka tutaj tylko jeden z nich.

Czas akcji:

Współczesność.

Ilość graczy:

By utrzymać odpowiedni klimat, przyjmę niewielką ilość graczy. Potrzebuję dwóch osób

Mechanika, a storytelling:

W zasadzie nie ma mechaniki. Albo prawie jej nie ma. Na obecną chwilę jestem zadowolony z tego typu systemu testowanego od początku Aktu I Części II Rolanda Relinvena herbu Roztoka z Rajczewa.

Ojciec obecnego modelu złożony był z trzech elementów: logika, los, spryt. Akcja kończyła się sukcesem przy wypełnieniu 2 elementów.
Stary system ewoluował.

a) Logika:
W nowym całkowicie wyrzuciłem element "logika", ponieważ z góry zakładam jego wypełnienie. Jednak musimy mówić o tej samej logice, by dobrze się zrozumieć. To dla mnie - narratora musi być wszystko logiczne.

Przykład (akcja nielogiczna):
Postać ma arachnofobię. Nagle wylądował na postaci wylądował pająk wielkości małego kota. Postać zaczyna rozważać jaki jest to gatunek pająka i czy może zagrozić życiu, a następnie rozgląda się za czymś, czym mógłby zepchnąć z siebie dziwne stworzenie.

b) Los:
Będę wyznaczał szanse procentowe na sukces. Szanse procentowe razem z wynikami najczęściej będą występowały w poście sesyjnym po prawej stronie rozmiarem 1. Czasami będą się pojawiały w komentarzach, na PW czy docu.

c) Spryt:
+0% - akcja standardowa
+5% - akcja na tyle nietypowa, by lekko zaskoczyć przeciwnika
+10% - akcja mocno nieszablonowa, powodująca zdezorientowanie
+15% - akcja totalnie niestandardowa
+20% - geniusz
Jeśli będziecie starali się o dodatkowe procenty ze "sprytu", to najczęściej będziecie widzieli +0% i +5%, +10% będzie stosunkowo rzadkie, +15% będzie sporadyczne. +20% zarezerwowane jest dla akcji wybitnej. Nieszablonowej, logicznej i efektywnej w stopniu maksymalnym.

Szanse procentowe sumują się. W najlepszym wypadku możecie uzyskać 140% szans, więc logicznym jest, że nie będę zbytnio tymi plusami szafować, żeby nie wyszło, iż każda akcja się udaje.

Posty:

a) Długość:
Zależnie od potrzeb, ale bez popadania w skrajności.

b) Częstotliwość:
Będziemy jechać systemem 5-7 dni dla graczy i 2-3 dni dla mnie.

Uwagi:

a) Nie możecie znać fabuły gry Alan Wake! To najważniejszy punkt!
b) Chcę osoby dojrzałe (nie mylić z dorosłością).
c) Nie chcę osób, które zostawione samym sobie powiedzą: "Nie wiem co mam robić, bo MG nie wrzucił mnie w akcję.", zatem musi to być osoba wykazująca się inicjatywą.
d) Gracze to akcja, MG to reakcja.

Koniec rekrutacji i start sesji:

Rekrutację zakończymy 16.01.2015r., zatem macie 2 tygodnie
Sesję zaczniemy 18.01.2015r.

Google Documents:

Tak.

Karta Postaci:

Postać zaczyna Improwizację we własnym domu o dowolnej porze. Co postać robi? To właśnie opisujecie w Improwizacji. Feel free & no limit

Profesje:

a) Charakterystyka profesji:
Każda profesja zaopatrzona jest w swoje dwie cechy specjalne. Każda z cech specjalnych jest ściśle związana z wykonywanym zawodem.

b) Lista profesji:
Pisarz:
Spostrzegawczość - jako autor prozy zwraca uwagę na drobne szczegóły, gdyż tego wymaga treść pisanych książek. Istotne jest to, że bohater powieści jest w zapyziałym motelu, gdzie na ścianach dominuje grzyb, a nie schludnym hotelu pięciogwiazdkowym z obsługą przybiegającą na każde żądanie.
Gładkie słówka - niejedno już napisał, w niejedną osobę się wcielił. W jego arsenale znajduje się szeroki wachlarz słów nie tylko z działu "bierne", ale również tych z "czynne". Dzięki swemu bogatemu słownictwu oraz mnogości przerobionych dialogów potrafi rozmawiać z ludźmi w taki sposób, by ułatwić sobie dotarcie do celu.

Poeta:
Gładkie słówka - choć nie wykreował tylu dialogów, co pisarz, jego środki ekspresji artystycznej są znacznie szersze. Przy porównywalnej ilości słów do tych, którymi dysponuje pisarz, poeta nagminnie ubiera swe myśli w rozmaite środki stylistyczne, gdy pisarz sięga po nie znacznie rzadziej.
Empatia - w znacznie większej mierze skupia się na wnętrzu ludzi niż ich cechach zewnętrznych. Choć nie ma oka do szczegółów, potrafi skutecznie wejrzeć w emocje ludzi.

Scenarzysta/dramaturg:
Empatia - jego zadaniem jest, w znaczniej mierze stworzenie charakteru opisywanych postaci, by na ekranie/w teatrze nie występowały różniące się wyglądem klony charakterów.
Improwizacja - scenarzysta/dramaturg wprawia w ruch fabułę nieustanną akcją upchaną znacznie gęściej niż ma to miejsce nawet w przypadku pisarza. Potrafi improwizować znacznie lepiej niż ma to miejsce w przypadku innych osób.

Malarz/Rysownik:
Z malarzem/rysownikiem związane jest dodatkowe ograniczenie. Muszą to być dzieła bardziej w Jana Matejkę lub Wojciecha Kossaka niż Pablo Picasso (z obrazów kubistycznych) czy Kazimierza Malewicza. Generalnie nos namalowanego człowieka ma być mniej więcej na środku twarzy, a nie na brodzie. Ponadto dzieło nie może składać się wyłącznie z kilku różnokolorowych, nieskładnych maźnięć pędzlem. Dlaczego? To okaże się w sesji
Spostrzegawczość - diabeł tkwi w szczegółach. Czy użyć koloru liści kasztanowca, czy może brzozy? Błękit nieba czy królewski? Jaki kształt ma ten obiekt? Jak przeskalować jego wielkość? I to właśnie na szczegóły malarz/rysownik musi zwracać uwagę.
Precyzja - nie do przecenienia w zawodzie malarza/rysownika. Jest to podstawowe narzędzie do przekładania szczegółów na płótno/papier. Posiada umiejętność precyzyjnego manipulowania własnymi dłońmi, a co za tym idzie również niektórymi przedmiotami w nich trzymanymi.

Rzeźbiarz:
Precyzja - mając przed sobą blok surowego materiału, który ma zmienić się w dzieło sztuki, artysta musi sięgnąć do najgłębszych pokładów precyzji zawartych w ciele. Zbyt głębokiej bruzdy nie da się zetrzeć gumką czy usunąć terpentyną. Każde posunięcie musi być niemal doskonałe.
Czucie trójwymiaru - wprawne oko rzeźbiarza ze znacząco większą dokładnością potrafi ocenić nie tylko długość i szerokość, ale również głębię.

Profesja:
Cecha specjalna - opis cechy specjalnej
Cecha specjalna - opis cechy specjalnej

Spostrzegawczość: + do spostrzegawczości
Gładkie słówka: + do umiejętności opartych na słowie
Empatia: + do wyczucia emocji i pobudek
Improwizacja: + do improwizacji związanych z otoczeniem oraz przedmiotami
Precyzja: + do zdolności manualnych
Czucie trójwymiaru: + do celności

Sytuacja postaci:

a) Twoją postać gnębi kryzys twórczy, z którego nie może się wykaraskać żadną siłą. Po jakimś czasie trafia na ofertę, książkę, artykuł lub wywiad z doktorem Williamem Brownem. Ten jest specjalistą do spraw leczenia kryzysów twórczych oraz wydobywania pełni talentu z artystów. Wyrusza do Lake Hills.
b) Twoja postać trafia na ofertę, książkę, artykuł lub wywiad z doktorem Williamem Brownem - specjalistą od leczenia kryzysów twórczych oraz wydobywania pełni talentu artystów. Wyrusza do Lake Hills.
c) Twoja postać jedzie na urlop. Lake Hills to piękne miejsce.
d) Jeśli masz jakiś inny pomysł, to napisz na PW, a dogadamy się

Wymagania:

a) Postać nie była jeszcze w Lake Hills.
b) Postać musi być artystą tworzącym. Wybierając profesję spoza listy koniecznie wyślijcie mi PW ze swoim wyborem, gdyż mogłem nie wpaść na jakąś profesję artysty tworzącego, który nie może być! Odpada kompozytor!

Gdzie przesłać KP?

Na maila: roper13@op.pl

Tutaj będą pojawiały się ewentualne aktualizacje.

 

__________________
Drogi Współgraczu, zawsze traktuję Ciebie i Twoją postać jako dwie odrębne osoby. Proszę o rewanż. Wszystko, co powstało w sesji, w niej również zostaje.
Nie jestem moją postacią i vice versa.

Alaron Elessedil

Przypomniała mi się bardzo ważna informacja!

Do przygody wybrałem ścieżkę dźwiękową składającą się z kilkunastu utworów, zaś jego próbka znajduje się pod postacią nutek na szczycie pierwszego posta w tejże rekrutacji.
Muzyka w Lake Hills jest na tyle ważna, że planuję wrzucać do Materiałów teksty zasłyszanych przez bohaterów utworów wraz z odnośnikami do nich samych oraz do posta sesji, w którym się pojawiły

Każdy utwór jest ściśle powiązany z linią fabularną w pewien sposób, którego zdradzić nie mogę

 

__________________
Drogi Współgraczu, zawsze traktuję Ciebie i Twoją postać jako dwie odrębne osoby. Proszę o rewanż. Wszystko, co powstało w sesji, w niej również zostaje.
Nie jestem moją postacią i vice versa.

Alaron Elessedil

Kerm, oddaję w twoje ręce

 

__________________
Drogi Współgraczu, zawsze traktuję Ciebie i Twoją postać jako dwie odrębne osoby. Proszę o rewanż. Wszystko, co powstało w sesji, w niej również zostaje.
Nie jestem moją postacią i vice versa.