[Forgotten Realms, D&D3.5/4] Days of Future Past

[-2-]

- Jak może niczego tu nie być?

Bezkresne pustkowie pyłu mieniło się żółto-szarawym odcieniem w chmurze jakby suchej mgle, od czarnego okręgu w zenicie rzucającego niezdrowe, beżowe światło dające światu triumfalnie letniość i półcień w dniu bez kresu,
lecz z początkiem wyrosłym nieomal wiek temu.

Mężczyzna w siadzie skrzyżnym i luźnych czarnych nogawicach trzymał knykcie zaciśniętych pięści na krótkim mieczu, a przed nim leżała otwarta księga z kartami o kolorze chorobliwego światła. Oczy miał silnie ściśnięte, zatknięte, jak gdyby nie chcąc wypuścić przez nie myśli mogących zagrozić światu
na zewnątrz.

Jego czoło i pierś i potylica i powieki były spocone wcale nie od wcale nie ciepłych promieni. Nie były również spocone od okręgu ośmiu niespokojnie sylwetek, przekładających niespokojnie włócznie w dłoniach.

Ich pancerze były z najprzedniejszej stali starszej niż ich ojcowie, która straciła wszelki blask, a ich tuniki spod pyłu wyzierały czerwienią. Groty skierowane były ku piersi mężczyzny, gdy pojedyncza, dziesiąta androgeniczna postać ponowiła pytanie.

- Jak może tam niczego nie być? - głos był łagodny, cierpliwy, mógł być męski lub mógł być kobiecy, nie mógł należeć jedynie do dziecka. Osoba o delikatnej twarzy i nieziemskiej urodzie rezonującej niczym wijące się od pustynnego gorąca powietrze, ogrzewane wcale nie przez słońce, falujące w dali.

Mężczyzna o brunatnawej cerze spojrzał tęsknie na niebo. Lecz Księżyca wciąż tam nie było. Przeniósł zdeterminowany wzrok roztrzęsionych oczu na księgę, nie poruszając resztą ciała.

- Ostatnia... - przełknął ślinę - Strona jest pusta. - na jego twarzy niczym gnijący od pączkowania kwiat wykwitł uśmiech szyderstwa i zwycięstwa. Nie był to jednak jego uśmiech.

- Sam zobacz. - rzucił, a dziesiąta sylwetka za jego plecami, plecami do jego pleców, obróciła się w połowie
i przerwała, wiedząc, że jej przyjaciel posiadał język kłamcy.

Lecz zdani byli na jego prawdę.

Rycerze będący niewolnikami przestąpili z nogi na nogę, wycieńczeni niezmiernie długą wachtą. Na ich szczęście nie było jak mierzyć czasu w wiecznym dniu.

- Och... - jak gdyby zrozumiał siedzący mężczyzna. Ku przerażeniu wszystkich, bezceremonialnie jednym ruchem wyrwał ostatnią kartkę z książki.

Wiedzieli, że wkrótce tu będzie.

Mężczyzna ścisnął w dłoniach krótki miecz, opierając swoją pierś o sztych a głownię o piasek i powoli wstając na kolana, gdy wieloznaczna postać za nim, której podał kartkę, patrzyła nań rozważając znaczenie tej rewelacji.

I wtedy zrozumiała, gdy jego najbliższy przyjaciel skonał na własnym mieczu, a czerwoni rycerze-niewolnicy odetchnęli z ulgą.

Porzucili jego ciało wraz z odartym z ostatniej strony egzemplarzem Cyrinszady, która oddała świat we władanie kłamstw.

Po zamordowaniu Mystry, magia umarła. Z dnia na dzień cała potęga czarodziejów, cudownych przedmiotów zaplecionych w Splot, splendor wielu miejsc Torilu zgasł na zawsze. Czarodziejowie stwierdzili, że ich księgi zaklęć i zwoje, dawniej bezcenne, były od teraz po wsze czasy bezużyteczne. Śmierć Magii, jak zwykło się nazywać to wydarzenie, miało daleko idące konsekwencje - poza odarciem z mocy wielu z najpotężniejszych istot Torilu oznaczało koniec nadnaturalnego życia dla takich osób jak Elminster, pozbawiony zarówno magii jak i błogosławieństwa Mystry, jak i Szass Tam, gdy magia utrzymująca go w nieżyciu zanikła - a wraz z nim, prawie wszystkich służących sobie, nie bogom, liczów w egzystencji. W Thay skutki były najbardziej daleko idące. Niewolnicy wielu pokoleń podnieśli się przeciw bezsilnym panom. Gdzie indziej jednak wobec braku magii, dobrzy ludzie przestali być w stanie przeciwstawiać się potworom, coraz bardziej odważnym w swych działaniach przeciw cywilizowanemu światu. Wiele królestw ciągłość swojego istnienia zawdzięczało magii i mądrości wieczystych, a wraz z odejściem Halastera, Vanderdaghasta, Khelbena, większości Siedmiu Sióstr świat stał się zgoła odmiennym miejscem.

To był jednak dopiero początek. Bogowie zebrali się by osądzić Cyrica za jego zbrodnię przeciw Śmiertelnym, bogowie magii najbardziej rozjuszeni. Lecz Tyr Sędzia, ślepa sprawiedliwość, nie mógł działać wbrew swojej naturze i odmówić Ciemnemu Słońcu prawa do obrony. I tak Szalony Bóg przekazał swoją obronę w księdze, która miała wielką moc, i miała być wielokrotnie powielona później na Torilu, a Tyr, Helm, Torm i wielu innych padło ofiarami szaleństwa bogów.

Nowa potęga wyłoniła się z sądu bogów. Ciemne Słońce zaświeciło nad Torilem, przeganiając srebro Selune i czerń Shar z nieba, i rozpoczęło polowanie na bogów. Wiele panteonów nie było świadomych zagrożenia, nie zainteresowanych kwestiami ludzkich bogów.

Lecz z każdym zwycięstwem Książę Kłamstw, który nie dopuścił do zjednoczenia się innych bogów, rósł w siłę, a na Torilu wkrótce zapanowała anarchia, chaos, prawo siły - siły słowa lub siły ostrza.

A jego wyznawcy wkrótce nie mieli sobie równych potęgą.

Tak świat pogrążał się coraz głębiej w wieczystym obłędzie. Po stuleciu niewielu bogów wciąż stawiało mu opór, ich potęga delikatna jak płomień świecy w obliczu malstromu szaleństwa, coraz mniej śmiertelnych oddawało im cześć.

Pytaniem, które zadawali sobie mędrcy naszych czasów pozostaje: kiedy Ciemne Słońce odważy się spróbować sięgnąć ku bogowi bogów, temu We Wszechczasie i wszelkiej przestrzeni?

Wiązaliśmy z tym nasze największe nadzieje i najgorsze lęki. Lecz jeśli nie przeliczyłby się, jeśli Cyric stałby się wszechbogiem w każdym czasie, w każdej istniejącej chwili historii...

Nie mogliśmy go już powstrzymać. Lecz być może, tylko być może, ktoś mógł go powstrzymać przed zabiciem Mystry niemal sto lat temu...



DISCLAIMER
Toril jaki znano się skończył w 1385 roku, gdy Cyric zamordował Mystrę. Jednak splot nie wpadł w konwulsje - magia po prostu umarła. Jego największe zwycięstwo nastąpiło jednak dopiero w procesie w którym był z tego sądzony.

W kolejnym stuleciu, zastępującym wymysły kanonu dotyczące świata FR na potrzeby 4-tej edycji, Cyric zdobył w zasadzie kontrolę nad Torilem, a zdobywszy wyznawców - i strach praktycznie wszystkich żyjących istot, którym Ciemne Słońce przypomina o jego absolutnej władzy nad światem -

Witam w rekrutacji sesji będącej niejako odpowiedzią na Spellplague, której jak możecie się domyślić, nie jestem i nie będę fanem. Pomysł na nią powstał z szeregu motywów i inspiracji, z których dwie najbardziej oczywiste są chyba najbardziej widoczne... lecz zarazem są przyczynkiem do sesji dającej niesamowitą swobodę, i składającą się z dwóch odmiennych części.

Oczywiście w świecie Forgotten Realms podróż w czasie... jest niespotykana. Zapewne jeśli możliwa, bez magii, z nielicznymi ocalałymi bogami wysłuchującymi modlitw swoich zapominających już wiernych, o portalach zniszczonych, zagubionych w dawniej wielkich nacjach pogrążonych w anarchicznej zagładzie, może być niemożliwa. Może jednak z odpowiednią pomocą nastąpić jeden raz, i być może, tylko być może, wykluczyć w przyszłości możliwość jej wystąpienia kiedykolwiek w ogóle.

SESJA
Przewiduję sesję na, nie oszukujmy się, ponad półtora roku, zapewne dwuczęściowo - w przyszłości, w której Cyric zdobył kontrolę nad światem... i... nie do końca powiem co jeszcze, choć oczywiste skojarzenia są oczywiste.

Z jednej strony nie chcę zbyt wielu graczy. Z drugiej wielu mogę przyjąć. Liczba graczy nie zostanie wstępnie zdeterminowana, zwłaszcza, przez fakt, że o przyjęciu nie będzie determinować tylko konkurs kart, ale też pewna arbitralna "kompatybilność", składność drużyny.

REALIA
Alternatywny Spellplague, gdzie Helm jest Vaderem Cyrica (bo nigdy nie miała miejsce głupota z zabijającym go Tyrem) kefkującego światu i nieśpiesznie kończącego z jego wrogami.

Magii nie ma. Po prostu. Niewielu istnieje czarodziejów, którzy pamiętają czasy, gdy Splot zapewniał im moc - głównie będą to elfowie, żyjący dość długo, by znać sądny dzień.

Bez magii wiele cywilizowanych krain na pograniczach nie było w stanie przetrwać konkurencji z bardziej lokalnymi istotami.

Wiele najpotężniejszych bytów Torilu przestało istnieć.

Nikt nie wie, co się stało ze smokami.

Wielu bogów nie żyje, lub służy Cyricowi.

Świat pogrążony jest w anarchii i chaosie; szaleństwo niczym zaraza nawiedzała różne partie świata, powodując, że całe populacje pogrążały się w śmiertelnym obłędzie.

Organizacje, państwa, grupy, których funkcjonowanie było oparte na magii, jak Thay, praktycznie przestały istnieć.

Niewiele ostało się cywilizacji na Torilu.

Oczywiście, pewne wydarzenia poprzedzające nawet Śmierć Magii/alternatywę Spellplague zostały lekko zmodyfikowane. Jak każdy MG, mam pewną własną wizję. Zmieniam raczej szczegóły, i jako że pewne rzeczy się interpretuje, nie jestem w stanie interpretować inaczej niż po swojemu. W razie jakichkolwiek wątpliwości zapraszam do dyskusji.

POSTACI
Postaci graczy jeżeli chodzi o to, kim są, pod kątem ras, pochodzenia, funkcji fabularnej, ograniczone są praktycznie wyłącznie przez inwencję gracza. Bardziej praktyczne ograniczenie to selekcja naturalna - im bardziej niezwykła postać, tym mniejszą ma kompatybilność i większe wymogi jeżeli chodzi o zdolności literackie zgłaszającej się osoby - i większa trudność w opisaniu niezwykłości sama w sobie.

Dlatego z góry nie odrzucam żadnego pomysłu, ale lepiej wybrać postać, którą umie się opracować doskonale.

Z drugiej strony, jako wielki zwolennik pełnego dialogu MG i gracze i jestem otwarty na współpracę z propozycjami i pomysłami i szlifowaniem postaci. Moja pomoc nie gwarantuje jednak udziału. Z drugiej strony, myślę że piszę trochę jak gdyby miało tu nie wiadomo co się dziać, a myślę, że nie będzie jakoś trudno się dostać; bez paniki. O ile w ogóle będzie zainteresowanie sesją.

Wiele kwestii, jak status różnych krain i bogów nie zostało opisanych powyżej. Ma to trojakie powody:
1) niemożliwość spójnego opisania tak doniosłych zmian w tak bogatym geograficznie uniwersum
2) ograniczona wiedza postaci o stanie świata wobec zaistniałego prawa dżungli praktycznie wszędzie
3) pozostawienie metodą Kota Schroedingera otwartości na pomysły graczy - nie tylko dotyczące np. pochodzenia, ale też sytuacji w danym miejscu i tego jak to wpłynęło na historię postaci; czy statusu życia/nieżycia danego boga/bogini, tego od jak dawna ewentualnie nie istnieje albo jak bardzo wspiera swoich wiernych, i odpowiednio wobec wyznawania jego/jej co to mówi o postaci.

Pewni bogowie i pewne miejsca kluczowe dla fabuły ja znam, więc jak by ktoś akurat miał takie a nie inne pomysły dam znać i skonsultuję indywidualnie. Póki co nie widzę potrzeby zbiorczo wszystkim pisać, jakie miejsca są kluczowe dla fabuły.

Zachęcam też by znający się gracze tworzyli znające się postaci. Nie tylko mogą kolektywnie dostosowywać dla siebie Gehennę jaką stworzyli, ale znające się postaci jako przyjaciele/współpracowniki/rodzeństwo/para/trójkąt/konklawe pozbawionych mocy elfich czarodziejów i inne konfiguracje to zawsze wzbogacający motyw. Oczywiście, nie jest to wymagane.

MECHANIKA
Mechaniki nie ma. Sesja jest storytellingiem.

STATUS REKRUTACJI
Rekrutacja potrwa do 3-go lutego, podczas jakiego to czasu proponuję i wcześniej zgłaszać karty, bo na pewno pomęczę z dopracowywaniem, bo jestem chorobliwym perfekcjonistą, ale ja tak z miłości. Wcześniej się nie zakończy choćby nie wiem co, bo zwyczajnie nie mam czasu, więc bez strachu.

Rezerwuję sobie prawo do 48 godzin po zakończeniu rekrutacji na zapoznanie się z kartami niż powstanie pierwszy post sesji.

SPOSÓB PROWADZENIA
Solo posty solo. Dialogi ze mną/graczami Google Doc. Dynamiczne dziwactwa zależnie od sytuacji.

KARTA POSTACI
Karta postaci to trochę CV i wizytówka. Zawrę poniżej pewien wzór, ale to tylko wzór - to co kto uzna za kluczowe dla postaci i zechce zawrzeć w jej charakterystyce to pewne wyrażenie, co dla danego gracza w postaci ważne. Dlatego dobór formy to indywidualna kwestia. Preferuję też treść nad ilość, ale nigdy nie stronię od czegoś tylko dlatego że jest długie, o ile jest treściwe. Mnie samego kiedyś poniosła wyobraźnia na 34 strony historii postaci, więc wiem jak jest...

Imiona, nazwiska, przydomki, tytuły:
Wiek:
Rasa:
Wyznanie:
Profesja/zawód/fach/cech/zajęcie:
Szczególne talenty:
Wartości:
Osobowość:
Osobiste przedmioty:
Majętność:
Rodzina/najbliższe osoby:
Historia:

Awatary nie są wymagane jeśli ktoś woli porządny opis postaci. Będziemy mieli zresztą pewnie podtemat z materiałami gdzie zamieścimy podstawowe informacje o każdej z Waszych postaci trochę jak spis NPCów do wciągnięcia do drużyny w drugim Baldurze.

Karty postaci spisujemy na indywidualnie założonym Google Doc'u, którego linki wysyłacie mi na PW. Ponieważ jest ona notorycznie zapchana, nie panikujcie jeżeli coś nie dojdzie od razu, postaram się tam na dniach zrobić porządek.

No to... do napisania.

[Seachmall]

Się zgłaszam i mam nawet pomysła.
GG-tne cię w tejże sprawię.

[Zell]

Nie mogłabym przejść obojętnie.
I'm in.

Z całego serca polecam -2- jako MG. Jest po prostu świetny i na pewno każdy, kto zagra będzie się bawił doskonale.

Ach, teraz pisane i oczekiwanie...

[psionik]

Czy można wcielić się w istniejącą postać?

[-2-]

Powiedziałbym: nie, ale powiem: to zależy od postaci.

[Sirion]

I ja sobie nie podaruję, jak zwykle w kontakcie ;]

[Darth]

Och? Forgotten Realms i storytelling? Interesujące.

I'm in. Zwłaszcza że doświadczenie empiryczne sprawia że doskonale wspominam czas kiedy ostatnio graliśmy.

[psionik]

Jaki "poziom" postacie powinny reprezentować? Generałowie Doświadczeni wojownicy, czy raczej świeżo po stażu w straży miejskiej?

[-2-]

Informacja zawarta w rekrutacji. Wszystko jest wolna wola - ale umieć wiarygodnie stworzyć świetną kartę na podstawie tego, to problem gracza... I jeszcze kwestia kompatybilności z resztą, dość arbitralna.

Wszystko to zgaduję podświadomie ułożyłem tak, by grać postacią, na jaką ma się ochotę; nie jaką się uważa, że się dostanie. Ułóż postać którą chcesz być - i zaufaj przeznaczeniu. W tej rekrutce nie podam Ci lepszego przepisu.

[-2-]

Na tzw. prośbę powszechną rekrutacje zostaje przedłużona do:

08 II 2015, to jest niedzieli, do godziny 23.59