SWAT

Wstęp

Ta historia wydarzyła się kilkanaście lat temu, kiedy magiczna organizacja Trybunał Magii otworzyła na szczycie góry Boża Dłoń bramę do krainy cierpienia, smutku i śmierci. To co przedostało się do naszego świata nie było ani kosztownościami na które liczyli, ni potężną mocą magiczną którą chcieli przyswoić, nie była to też chwała którą chcieli się okryć. Głupcy, przeklęta jedenastka, skończyli marnie ginąc z rąk potworów które wypuściła, aczkolwiek większości udało się uciec, a połowie z nich udało się nie skończyć na szubienicy. Kilku zapewne nadal się ukrywa w jakiś odstępach lub wykorzystując magię wmieszało się pomiędzy szarych ludzi. Dzisiaj to wydarzenia jest znane jako Rozdarcie, a ludzie po dziś dzień giną z rąk potworów, magicznych istot oraz tajemniczych anomalii. Na szczęście istoty zamieszkujące Granit nie poddały się.

Grupka przypadkowych istot, nie znających się nawet z widzenia, ruszyło ratować upadające krainy oraz swych braci, swe rodziny, swoje miasta i swoje królestwa. Choć kroniki nie opisują tego dokładnie, pewnikiem jest że coś kazało im ruszyć tropem tych którzy ocaleli i co za tym idzie, zebrać do kupy artefakt który kiedyś posłużył za klucz do portalu. Zajęło im to wiele czasu, albowiem Granit to olbrzymi kontynent, a możliwe że ścieżki prowadziły nawet poza jego granice. Wykorzystując swoje umiejętności, udało im się odzyskać Klucz i po ciężkiej bitwie zamknąć portal, aczkolwiek to co już się do naszej rzeczywistości przedostało, w niej pozostało. A wszystko zaczęło się od pewnej elfki oraz pewnego minotaura…


Stara bryka handlarza dobrem wszelakim żłobiąc głębokie koleiny w nie do końca utwardzonej drodze, powoli jechała w kierunku miasta Moronzgul, w głównej mierze zamieszkałego przez śnieżne elfy i ludzi zwących się nordami. Ludy północy, poza krasnoludami i aniołami które również upodobały sobie te dalekie, mroźne kraje za swój dom, głównie zwabiał do Moronzgul port którego nigdy nie skuwał lód. Od kiedy przeklęta jedenastka otworzyła bramę do innego wymiaru, na świecie ostało się niewiele tak wielkich miast, a jego biało-złote wieże pałacu królewskiego przekształconego w rezydencję gubernatora jaśniały z daleka, a i drogi z każdym metrem były coraz lepsze, co cieszyło podróżnych. Przechodziły stopniowo z rozmokłych, wyjeżdżonych nitek w utwardzane górskimi kamieniami szlaki prowadzące aż pod bramy miasta.

Na wozie poza kosztownymi dywanami, zastawą stołową z różnych metali oraz kości, książek oraz przypraw, broni oraz strzał i bełtów, złomu oraz mikstur siedział również młody minotaur który powoził czterema wołami oraz elfka siedząca na tyle. Po jej twarzy było można poznać że nie przywykła do takich środków transportu jak niewygodna paka bryki, ale w gruncie rzeczy mogła być tylko wdzięczna minotaurowi za ratunek i transport. A poznali się niespełna dzień temu, w pozostałościach osady Zimowy Lew.

Gorath trudnił się nie tylko handlem, ale również i szabrowaniem. Daleko mu było do mistrzów miecza, aczkolwiek swoje potrafił i wywijanie nieludzko dużym kordelasem nie sprawiało mu problemów, to też okolice zamieszkałe przez potwory było mu nieco łatwiej szabrować niż rasom niskim. Nie inaczej było w Zimowym Lwie, dość okazałej wsi którą wypędził krwawy korzeń, roślina która przybyła z innego świata i wyjątkowo upodobała sobie małe, rolnicze wsie za swój biom. Nie była wyjątkowo groźna dla ludzi, niestety w miejscu w którym zaatakowała występowała tylko ona i nijak nie dawało się w tym miejscu już uprawiać co innego. Krwawy korzeń też jest przysmakiem dla istot z innego wymiaru, te niestety już groźne dla człowieka są. Stado wypaczonych zaatakowało Zimowego Lwa, zabijając prawie wszystkich mieszkańców. Po zjedzeniu zapasów oraz krwawego korzenia, większa część ruszyła dalej, aczkolwiek parę osobników zostało. Nie byli trydnymi przeciwnikami, a to co udało się znaleźć w opuszczonych domostwach było warte każdego machnięcia kordelasem. Z pełnym wozem chciał opuszczać wieś, kiedy jego wzrok przykuło światło w młynie.

Marenwen Tas’artir, śnieżna elfka starego i potężnego rodu, jedna z istot która przyczyniła się do Rozdarcia, po czym udało się jej ujść z życiem. Ukrywając się przed licznymi listami gończymi, osiadła we wsi okupowanej przez potwory, lecz nie takie istoty potrafiła zmylić magia. W swej niewielkiej pracowni za życiowy cel obrała zamknięcie portalu, aby odkupić swe winy i wrócić do tego co kochała najbardziej - luksusowe apartamenty, magię i poważanie przez innych ludzi. Wszystko to co straciła przyłączając się do Trybunału. Odwiedziny wielkiego minotaura nie zaskoczyły jej, obserwowała jak ten łajdak najpierw zaszlachtował jej “odstraszaczy”, a potem splądrował domy chłopów, zabierając wszystkie kosztowne rzeczy. Błędem jej było pracowanie przy magicznym świetle, lecz nim dryblas wparował do jej pomieszczenia ukryła wszystkie rzeczy świadczące o jej tożsamości, po czym udając zapędzoną w kozi róg ofiarę wypaczonych, pozwoliła się uratować minotaurowi. Nie miała zbyt wielkiego dobytku, kilka ksiąg i zapisanych w języku śnieżnych elfów notesów, okruch artefaktu zwanego Kluczem, kilka mikstur i magiczny kostur przypominający zwykły kij. Resztę za pomocą magii ukryła przed oczami minotaura, mając nadzieję wrócić do Zimowego Lwa. Jeszcze nie wiedziała że świat o niej nie zapomniał.

Zatrzymali się w karczmie Lodowy Upiór, po czym wynajęli jeden z apartamentów na piętrze. Gorath mógł sobie na to pozwolić, sprzedał cały wóz dóbr i wzbogacił się tak, że mógł przestać pracować do końca życia. Ale ten zarobek tylko rozpalił jego chęć na szabrowanie innych, opuszczonych miast, miasteczek i wiosek. Nie na rękę było to Marenwen, albowiem dałaby sobie odciąć rękę że kilku ludzi na rynku poznało jej i nie kupiło historii o ratunku Goratha, a jedynie jeszcze bardziej zainteresowywało jej osobą kolejne osoby. Po dwóch godzinach pijący w spokoju podróżni których obsługiwał potężny karczmarz orkowego pochodzenia oraz kelnerka gnolka, mogli zauważyć dwójkę mężczyzn którzy swą rasę ukrywali pod ciemnymi płaszczami, którzy bez zamienienia słowa z karczmarzem ruszyli do apartamentu wykupionego przez minotaura. Najpierw do uszu zgromadzonych doszły głośne rozmowy, które szybko przemieniły się w krzyki. Po kilku minutach wszystko ucichło, a karczmą wstrząsnął wybuch, potem kolejny. Drzwi do apartamentu wyleciały wraz z futryną, a zaraz za nimi buchnęły języki ognia. Ci którzy nie uciekli, złapali za swój oręż obserwując i czekając.

Z płomieni wyleciał ciśnięty jakąś nieludzką siłą człowiek w dymiącym płaszczu, a zaraz za nim wybiegł wymachujący kordelasem minotaur. Kiedy ostrze już prawie miało dosięgnąć głowy mężczyzny, ten zrobił strasznie szybki unik i ciął minotaura w plecy dziwnie fosforyzującym mieczem. Ta przedziwna walka na płonących schodach trwała jednakże krótko, albowiem minotaur zamarkował pchnięcie i od razu ciął szeroko aż za swoje plecy odcinając głowę napastnika, a kordelas zastawiając głęboko wbity w belkę. Fosforyzujące ostrze rozpłynęło się w powietrzu, w tym momencie do wielu z was doszło że minotaur miał za przeciwnika maga. Maga który zginął zabierając ze sobą handlarza, albowiem ponad dwumetrowy Aluke jeszcze chwilę łapał powietrze nozdrzami, po czym przewrócił się i tam pozostał, aż do końca walki.

Walka w apartamencie mimo wszystko trwała w najlepsze. Wybuchy, syki i wstrząsy ustąpiły dopiero w momencie kiedy kilku najodważniejszych ruszyło schodami pomóc wraz z kilkoma strażnikami miejskimi, a w miejscu gdzie kiedyś były drzwi pokazała się elfka w okropnym stanie. Za nią widać było ghula w czarnym płaszczu, którego pożerały płomienie. Mężczyźni ruszyli jej na pomoc, lecz najwidoczniej została zraniona tym samym ostrzem co minotaur, bowiem z rany wylewał się dziwny, fosforyzujący płyn. W ręku kurczowo trzymała jakąś torbę którą z wysiłkiem wcisnęła jednemu z mężczyzn.
- Rozdarcie. W torbie są zapiski, moje badania, można zamknąć portal. Weźcie to. - powiedziała zrywając z szyi trójkątny akwamaryn - To część klucza. Klucza do bramy… Powiedzcie światu że to Marenwen Tas’artir znalazła sposób by to powstrzymać Rozdarcie. Młyn. Zimowy Lew. Notesy. - tak brzmiały jej ostatnie słowa.


Tak prezentuje się wstęp, a ja poszukuję 6 chętnych powstrzymać Rozdarcie bohaterów. O Rozdarciu w tym świecie jest wiele historii i wiele mitów, aczkolwiek prawda jest taka jak we wstępie, każdy z bohaterów graczy może się z nią zapoznać z notesów elfki. W tym świecie jest 20 (!) ras, a gracz może sobie wybrać dowolną wedle uznania. Nie widzę też przeszkód w rozegraniu solówki, jeżeli prawie nikt nie wykaże się zainteresowaniem.
Gracze mogą się wcielić w prawie kogo chcą, wędrowni magowie, bardzi, strażnicy miejscy, paladyni, rycerze, mnisi, handlarze, szulerzy itd. Od was zależy kogo chcecie odgrywać - zastrzegam tylko żebyście nie przesadzali z potężnością postaci. Jakiś pozbawiony tronu książę szukający swego miejsca i sposobu na odzyskanie tronu przejdzie, ale już Król władający całą armią już nie i to samo tyczy się postaci magicznych. Proszę o rozwagę i nie przesadzanie z doborem zaklęć.
Na rekrutację poświęcę tydzień (jeżeli będzie trzeba przedłużę o kolejny). Z odpisywaniem będzie różnie, ale najbardziej podoba mi się system tydzień dla was, cztery dni dla mnie (acz sądzę że na początku zagęścimy tempo, a potem pewnie tempo się rozciągnie). Nie chcę postów 1 linijkowych, nie chcę kilkustronnicowych esejów, aczkolwiek nie neguje tych drugich tak bardzo jak tych pierwszych. W końcu jakoś postać zaprezentować reszcie trzeba, w końcu avatar nie musi wszystkiego odzwierciedlać.
Broń przydzielacie sobie sami (przesadę przytemperuje) tak samo jak zaklęcie postaciom magicznym (te też w razie przesady przytnę). Najlepiej by magowie mieli specjalizacje np. mag ognia, mag nekromanta, mag wody itd. Nie chcę mieć postaci wszechstronnie uzdolnionych co machają mieczem, plują ogniem i w dodatku szyją z łuku lub strzelają z samopałów.
Google dock będzie nierozłączną częścią sesji (dlatego dałem tydzień na wasz odpis), a dialogi z pewnością będą długie i barwne. Na pytania odpowiem tu, na PW lub na GG (6068534).
Świat w dużej mierze jest storytellingowy, czyli od was zależy jakie panują w nim religie, partie polityczne, ugrupowania, frakcje itd. Nie będę narzucał zbyt wielu rzeczy, ale trzymajmy się realiów średniowieczno-renesansowych z małymi wybiegami dla gnomów i marlów.

Karta postaci

Imię/nazwisko/pseudonim
Rasa - do wyboru z tej dwudziestki.
Wiek - wiadomo.
Charakter
Historia – krótka historyjka o tym jak wasza postać trafiła do karczmy, jak zareagowała i dlaczego postanowiła ruszyć zamknąć portal.
Frakcja [opcjonalne]
Awatar - facjata waszej postaci (maks. 200 pikseli szerokości [jeśli będę musiał sam pomniejszę]
Atrybuty – są poniżej. Do rozlokowania jest 41 pkt. przy czym wartość minimalna każdego atrybutu to 1, a maksymalna 10. Zaczynacie od zera, biorąc pod uwagę że 7 pkt. ucieka wam na start.
Umiejętności – tutaj z poniższej listy wybierzecie, przypisując im odpowiednie cyfry:
jedną umiejętności na poziomie mistrzowskim (8)
dwie umiejętności na poziomie bardzo dobrym (7)
trzy umiejętność na poziomie dobrym (6)
dwie umiejętności na poziomie słabym (4)
jedną umiejętność na poziomie bardzo słabym (3)
pozostałe będą na poziomie normalnym (5)
Ekwipunek (w tym księga zaklęć, tj. zaklęcia poznane przez postaci magiczne z danej umiejętności, maks. 5. Jakiekolwiek czarowanie jest możliwe od mistrzowskiego poziomu i poziomu bardzo dobrego, jednakże te z poziomu bardzo dobrego są stosunkowo słabe i krótkotrwałe.).

Atrybuty:
Siła (siła ciosów, taszczenie dobytku)
Percepcja (wszelakie trafienia, magiczne czy z broni palnej, kuszy, łuku)
Wytrzymałość (odporność na ciosy, trucizny, choroby)
Moc magiczna (ilość zaklęć, 6 = 1 zaklęcie w określonym czasie, tak stopniowo to idzie w górę kosztem innych umiejek, nie można być dobrym magiem bez poświęceń)
Inteligencja (inteligentne postaci zawsze mają z górki, nie tylko w rozmowach, ale też i w kowalstwie itd.)
Zręczność (uniki, szybkość poruszania się, ataki z zaskoczenia)
Szczęście (jeżeli ktoś by miał wątpliwości, to chodzi o krytyczne ciosy w przypadku jeżeli kości pokażą że trafiłeś)

Umiejętności (przykładowe - jeżeli masz pomysł na własną skonsultuj się z MG):
- uniki
- walka wręcz,
- broń palna,
- łuki,
- kusze,
- broń jednoręczna,
- broń dwuręczna,
- posługiwanie się tarczą
- rzucanie,
- pierwsza pomoc,
- leczenie,
- alchemia,
- dyplomacja,
- znajdowania pułapek/ukrytych drzwi,
- skradanie się,
- otwieranie zamków,
- kradzież,
- nauka,
- metalurgia,
- kowalstwo i płatnerstwo,
- jeździectwo,
- powożenie,
- handel,
- hazard,
- sztuka przetrwania,
- gotowanie,
- nurkowanie i pływanie,
- magia ognia,
- magia wody,
- magia energii,
- nekromancja,
- przywoływanie,
- iluzja,
- magia lecznicza,
- magia ochronna,
- magia przemiany,
- magia teleportacji,
- magia użytkowa (lewitacja, telekineza, światło),

 

__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być.

Fearqin

Tak.
Zgłaszam się. Na dniach wszystko ogarnę.

 

__________________
Pół człowiek, a pół świnia, a pół pies

^(`(oo)`)^

kanna

S.W.A.T - u Ciebie zawsze, jak wiesz (poza Żywymi trupami, ofkors ), więc się piszę. A karta pisze się.

 

__________________
A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić.

valtharys

Brzmi fajnie W weekend zasiądę...do tworzenia

 

__________________
Dzięki za 7 lat wspólnej zabawy:-)

Grave Witch

To i ja oficjalnie się zgłoszę.

Karta na dniach .

Pozdrawiam.
G W

 

__________________
“Listen to the mustn'ts, child. Listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves, then listen close to me... Anything can happen, child. Anything can be.”

SWAT

Podsumowując na dzień bieżący otrzymałem:
Demon mistrz broni dwuręcznej
Demon mistrz magii leczącej

 

__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być.

merill

Same demony? Nudne to się robi. Dla odmiany człowiek - prochowy mag.

Pozdrawiam merill

 

__________________
Czekamy ciebie, ty odwieczny wrogu, morderco krwawy tłumu naszych braci, Czekamy ciebie, nie żeby zapłacić, lecz chlebem witać na rodzinnym progu. Żebyś ty wiedział nienawistny zbawco, jakiej ci śmierci życzymy w podzięce i jak bezsilnie zaciskamy ręce pomocy prosząc, podstępny oprawco. GG:11844451

Fearqin

Nie bądź rasistą

 

__________________
Pół człowiek, a pół świnia, a pół pies

^(`(oo)`)^

kanna

Kotoludzie wyglądają nieźle. i Troglodyci

 

__________________
A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić.

Eleishar

Rasy poza długością życia różnią się tylko wyglądem?