Kmiotki w tym zafajdanym górskim miasteczku nigdy same nie położyłyby tego smoka. Ich największy bohater nie widział walki od czasu, gdy Drozzek zjechał z Dymiących Gór trzy wojny-o-koniec-wszystkich-wojen temu. Ten stary fajfus, którego nazywają miastowym czarodziejem, zbytnio zaprzyjaźnił się z "eliksirem świadomości". Teraz nie potrafi nawet rozpalić ogniska, jeśli nie używa wszystkich swoich zaklęć równocześnie. No więc wjechaliśmy do miasta, banda obcych gotowych rozwiązać ten problem. Rozwiązać tego pieprzonego smoka. I nie, nie obchodziło nas, co sobie myślą. I tak, jesteśmy pieprzonymi bohaterami. Te kmioty powinny całować nas po piętach. To nie oni zmietli w pył mumię, to nie oni przerobili starożytną pułapkę — zbudowaną zapomnianą techniką sprzed tysiącleci — na prywatną maszynkę do mięsa... I na pewno to nie oni zarżnęli tego smoka. To nasz smok i jego złoto też jest nasze. Więc jeżeli nie dacie nam piwa i dziwek, to spieprzajcie, zanim zamienimy was w indyki i podamy na kolację.

będą mieli czas często zaglądać na forum i raz na dobę wrzucić coś od siebie.

Campo Viejo, długość postów zasadniczo nie jest czymś, co mi robi. Dla mnie odpis musi coś wnosić do gry a długość jest sprawą wtórną. Prawdopodobnie w naturalny sposób wyjdzie tak, że będą to raczej akapity, chociażby dlatego, że ciężko ustawić scenę jednym zdaniem. Niemniej zagwarantować tego nie mogę - każdy orze, jak może.

Gargamelu, przypuszczam, że wątpię, czy odnalazłbyś się w tej sesji. Oczywiście mogę się mylić, ale uprzednie doświadczenia wspólnej gry zdawały się wskazywać, że jesteś graczem, który bardzo sobie ceni nietykalność własnej postaci, co samo w sobie niczym złym nie jest, jednak koliduje z mechaniką Fiasco. W tym systemie gracz, na którego przyszła kolej, wybiera czy rozstawia scenę, czy też decyduje jak ona się skończy dla jego postaci (w uproszczeniu: źle czy dobrze).

Ardelu, to jest niezły pomysł, na pewno byłoby przydatne i ułatwiło decyzję osobom nieznającym systemu a potencjalnie zainteresowanym. Problem w tym, że od ręki czegoś takiego nie mam - spróbuję napisać, jeśli znajdę chwilę.

Fyrskarze, w komentarzach. Fiasco jest o tyle specyficzną grą, że grają wszyscy nawet wtedy, kiedy nie grają. W sensie że ich postać nie występuje w danej scenie. Chodzi o to, żeby zakręconą historię tworzyć wspólnie - wzajemnie nakręcać się zajawkami, skojarzeniami, głupawkami, itd. i w końcu wyciągać z nich coś, co popchnie fabułę w najciekawszym dla wszystkich kierunku.

W takiej sytuacji nie powinienem mieć żadnych problemów aktywnością, wręcz przeciwnie, wykazywać nadmierną aktywność. Oficjalnie się zgłaszam.