[Warhammer] Zdążyć przed Śmiercią

Gveir · 04-02-2016, 15:02

Obszerne komnaty Pałacu Imperialnego skrywały wiele tajemnic i wielu lokatorów.
Jeden z nich stał przy oknie wykonanym z najlepszego szkła w Averlandzie, spoglądając na miasto pogrążające się w zachodzie Słońca. Nieopodal mężczyzny znajdował się masywny sekretarzyk z ciemnego, egzotycznego drewna. Przestronna komnata była zdobiona bogato, ale z odpowiednim gustem i wyrafinowaniem. Każda z ścian opatrzona była płótnami najlepszych imperialnych malarzy, a kąt zajmował solidny stojak z kapitańską zbroją Reiksguard. Kilka mieczy, zazwyczaj tych o egzotycznym pochodzeniu, okupowało ścianę obok przepięknej i wiecznie wypolerowanej zbroi.
Pomieszczenie posiadało jeszcze kilka innych mebli, które teraz nie były ważne ani dla rezydenta, ani dla historii Imperium.

Wysoki mężczyzna o czarnych włosach, które nieubłagany czas przerzedził siwizną, przyglądał się Altdorfowi - miasto, które przez tyle lat było jego domem. Nienawidził go, jednocześnie czując do niego niezrozumiałe uczucie przywiązania i sympatii. Cuchnęło jak żadne inne, straż miejska ledwo nadążała za walką z przestępczością, a coraz to nowi ludzie przelewali się przez wiecznie zatłoczone ulice ukochanego miasta Sigmara.
To właśnie portret tegoż, wiszący na pobliskiej ścianie, spoglądał na elegancko ubranego mężczyznę. Czarny wams z najlepszego materiału był rozpięty pod szyją mężczyzny, pozwalając białej koszuli wyjrzeć na świat. Wszystkiego dopełniały wygodne i dopasowane bryczesy w szaro-białe pasy oraz wygodne buty. Sigmar miał powody do troski, bowiem po raz kolejny od ostatnich dwustu lat Chaos ponownie zagroził jego dziełu. Tym razem zagrożenie było o wiele większe, potężniejsze i bardziej przygotowane, niż za czasów Magnusa Pobożnego. Legendarny władca Imperium, zasiadający na równi z Ulrykiem czy Taalem, musiał uciec się do kilku forteli, by ratować swoje.. bądź co bądź dzieci.

Książe Siegfried von Walfen, Kanclerz Reiklandu oraz kuzyn tragicznie zmarłego Imperatora Karla Franza, oderwał się od podziwiania miasta i ponownie zasiadł do sekretarzyka. Solidna świeca oświetlała mebel, pozwalając von Walfenowi odczytać kolejny raport. Mistrz Szpiegów, Wiedźmołap, były jednymi z licznych przydomków jakie nadawano Siegfriedowi. Jego podobieństwo do kuzyna było na tyle duże, iż zdarzały się momenty w których ludzie mylili ich obydwu. O ile dla postronnej osoby, Siegfried i Karl mogli być do siebie podobni, tak przy uważniejszej obserwacji wychodziły pewne wnioski: Imperator miał łagodniejsze rysy twarzy, które zdradzały powagę jego stanowiska oraz błękitną krew płynącą w jego żyłach. Von Walfen miał chudszą twarz, z wyraźnymi kośćmi policzkowymi. Tylko kolor oczu upodobniał ich do siebie...

Była to jednak smutna przeszłość, bowiem Karl Franz nie żył od kilku dobrych lat. Podstępnie zamordowany przez skrytobójcę, pozostawił kraj w chaosie. Tragiczne wydarzenia w Volkshalle, podczas których kuzyn Wolfgang, posiadający największe prawa do tronu, okazał swoje prawdziwe i zmutowane oblicze. To był dzień, w którym zginął bohaterski graf Todbringer. Dało to wodę na koło młyńskie agresji, istniejącej pomiędzy dwoma największymi kultami. Zamieszki zamieniły się w bójki, potem pogromy, aż stanęło na wojnie domowej. Tylko niesamowity wyczyn małej grupki awanturników, na której czele stanął awatar samego Sigmara, sprawiło, że Imperium ponownie zjednoczyło się, unikając eskalacji konfliktu domowego
Był tam. Pamiętał ten dzień, to wydarzenie. Pamiętał, gdy rosły potomek grafa Todbringera, Heinrich, uniósł Ghal Maraz w geście pojednania i triumfu dzieła sigmarowego. Tylko zrządzenie losu, oraz zawiłe dzieje podróży Sigmara Młotodzierżcy, doprowadziły do tego, iż ród Todbringerów zachował w swoim drzewie genealogicznym prawowitego potomka samego Nieśmiertelnego Imperatora.
Heinrich X okazał się godnym następcą Karla Franza, sprawując swoje rządy z godną Todbringera oraz ulrykowca siłą i sprawiedliwością. To właśnie dzięki mądrości oraz trzeźwemu osądowi Heinricha X, von Walfen pozostał na stanowisku i kontynuował swoje dzieło. Nie było tajemnicą, że Imperator dał mu pełne poparcie, pokładając nadzieje w organizacji księcia Siegfrieda oraz jego agentach.

Pływanie w oceanie przeszłości przerwało mocne pukanie do drzwi. Jedno z skrzydeł otworzyło się, a do środka wszedł mężczyzna średniego wzrostu w mundurze Reiksguard. Krótko przycięte włosy i piwne oczy kontrastowały z paskudną blizną biegnącą po całej twarzy kapitana Reiksguard.
- Mości książę... znaleźliśmy ich. Nasi ludzie rozpoczęli już rekrutację, odnosząc zaskakująco dobre wyniki. Na Twoją prośbę Panie, wybrano grupę najlepszych.
Von Walfen wysłuchał szybkiego raportu swojego nota bene podwładnego. Złożył list na blacie sekretarzyka, po czym podniósł się z krzesła i ruszył w stronę oficera. Ten wyprężył się niczym struna, oddając honory swojemu dawnemu dowódcy.
- Świetna robota, Reinhardzie. Musicie ich przywieźć tutaj, do Altdorfu. Nawet siłą, jeśli zajdą takie okoliczności. Nie możesz bać się odpowiedzialności czy protestów gawiedzi. - chropowaty głos Mistrza Szpiegów zatrzymał się w połowie wypowiadania swoich myśli. - Tylko proszę Cię, bez rozlewu krwi. Ci śmiałkowie są mi potrzebni. Są potrzebni nam wszystkim.
Reinhard Steinhoff strzelił obcasami swoich wysokich butów i obrócił się przez prawy bok wychodząc przez otwarte przez siebie drzwi.

Siegfried von Walfen miał nadzieje, że jego plan odniesie sukces, a nadchodzące zagrożenie zostanie osłabione w dostatecznym stopniu, aby Imperium zdołało odeprzeć właściwą falę bez poniesienia ogromnych strat. W przeciwny wypadku zapłaci za to swoją głową - nie na katowskim pieńku, ale na polu bitwy, bowiem był pewien, że taka będzie kara od Cesarza.

***

Witam wszystkich i przepraszam za przydługi wstęp. Zapraszam was do sesji na systemie Warhammer RPG edycji pierwszej pt. Zdążyć przed Śmiercią. Będzie sporo pracy, wiele krwi się przeleje, szlaki zostaną zwiedzona przez bohaterów wzdłuż i wszerz, ale czeka na nich wieczna chwała oraz złoto Imperatora. A kto wie, możliwe, że stawką będzie coś większego niż kilka złotych monet?

Tło:
Wydarzenia mają miejsce w kilka lat po zamordowaniu Karla Franza. Po tej tragedii, Volkshalle miało wybrać nowego Imperatora. Najpewniejszym kandydatem był kuzyn zmarłego, Wolfgang. Głos sprzeciwu grafa Todbringera oraz Al-Ulryka sprawiły, że niezrównoważony młodzieniec ukazał swoje chaotyczne oblicze. Starcie zakończyło się wieloma ofiarami, wśród których znalazł się sam Borys Todbringer. To sprawiło, że napięcie pomiędzy kultem Sigamra i Ulryka wzrosło do rozmiarów. Wybuchła wojna domowa. Al-Ulryk zlecił misję grupce śmiałków. Misję niemożliwą - odnalezienie Ghal Maraza, Rozbijacza Czaszek. Legendarny oręż samego Sigmara. To właśnie przywódca kultu Ulryka posiadał dowody na istnienie prawowitego potomka samego założyciela Imperium. Historia potoczyła się do przodu: legendarny młot został odnaleziony i dostarczony przez grupę pod wodzą awatara sigmarowego. Heinrich Todbringer okazał się być potomkiem samego Młotodzierżcy, potwierdzając to niezwykłym połączeniem z młotem.
Wojna została zażegnana. Imperimu wróciło do poprzedniego stanu. Na tronie zasiada Heinrich X z rodu Todbringerów. Za żonę pojął Emanuelle von Liebowitz*

Von Walfen, kuzyn zmarłego Cesarza i Mistrz Szpiegów, pozostał na swoim stanowisku. Jego gęsta siatka informatorów i agentów, raportuje o coraz to większym zagrożeniu z strony Chaosu. Ogromne hordy zbierają swoje siły na granicy Kislevu. To kwestia czasu, jak pierwsze bandy zaczną robić wypady do Imperium, a potem przerodzi się to w regularną wojnę. Własnie dlatego, von Walfen zlecił swoim ludziom poszukiwanie wybitnych jednostek na terenie całego Imperium i formowanie z nich oddziałów specjalnych, mających protekcję von Walfena oraz błogosławieństwo samego Cesarza, która będą zajmowały się eliminowaniem strategicznych celów w nadchodzących hordach. Grupy sabotażu, eliminacja celów, niszczenie poczynionych przygotowań i wiele innych - tym mają zajmować się owe grupy. Obecnie jest ich dwanaście, z czego szykowany jest kolejny rzut. Książe rozkazał też odszukanie najlepszych z najlepszych, herosów na miarę poległych w Volkshalle. To oni mają spotkać się z Księciem von Walfenem i stanowić trzon jego planu.

Mechanika:

Pełna mechanika z pierwszej edycji.
Wy przesyłacie mi koncept waszej postaci, włączając w to historię - ja odsyłam wam statystki i resztę karty.
Zaczynacie z ukończoną drugą profesją, jednocześnie zaczynając trzecią i posiadacie 400 PD na rozwinięcie postaci zgodnie z nową profesją.
Cztery podstawowe rasy przewidywane przez podręcznik.
Gdoc jest do przegadania z zainteresowanymi. Dla jednych to męczarnia, ja uważam to za przydatne narzędzie ALE jeśli gracze zachowają dyscyplinę odpisów oraz ich estetykę, możemy obejść ten gdoca.
Kolejka odpisywania: MG post, posty graczy, odpis MG. Po każdym, większym wydarzeniu będzie dostawać PDki.
Przyjmę grupę 4 do 5 osób
Czas na odpisy: 48 godzin od ostatniego MG postu.

*wydarzenia opisywane, są streszczeniem tych z ostatniej przygody kampanii Wewnętrzny Wróg czyli Imperium w Płomieniach. Mało kto zdaje sobie sprawę, jak wielkie konsekwencje oraz zmiany przyniosła ta przygoda do świata WH RPG. Mało kto poznaje się na pięknie 1 edycji..

Rekrutację uznaje za otwartą, potrwa ona do końca lutego. Karty przesyłajcie na PW.

Zapraszam!

PanDwarf · 04-02-2016, 17:11

Cóż będę śledził twoją sesję i życzę powodzenia.

Ja mam zasadę iż gram jedną sesję na raz gdyż oddaje jej się całkowicie jak i postaci, którą prowadzę, a teraz łupię u Warlocka. I nie w smak mi wychodzenie z jej psychiki i wskakiwanie w całkowicie inna.

Jakbyś kiedyś skusił się na własną kampanię z mechaniką 2 ed, chętnie zagram.

Pozdrawiam Gveir i niech trup i mrok ścieli się gęsto !;]

Im więcej sesji w zakładce WH tym Ingwar jest szczęśliwszy.

Eleishar · 04-02-2016, 22:15

Nie znam pierwszej edycji młotka...
A rekrutacja brzmi ciekawie.

Gveir · 05-02-2016, 00:52

Zgłosił się do mnie już gracz, który nie zna 1 edycji, ale z chęcią zagra.
Jeśli myślisz o zagraniu, to polecałbym Ci skombinować podręcznik w pdfie.

Asmodian · 05-02-2016, 08:03

Jaka długość postów?

Kenshi · 05-02-2016, 10:58

Wstępnie zainteresowany.

Jedno pytanko: jak zapatrujesz się na Templariusza Białego Wilka? Można kimś takim zagrać? Schematy rozwoju mam w archiwalnym numerze MiM i w razie czego mógłbym podesłać.

Gveir · 05-02-2016, 13:20

@Asmodian

Długość odpisu jest dowolna, ale nie większa niż 10-12 zdań. Nie róbmy tutaj walltextów

@Kenshi

O, jeszcze tego typu postaci nie widziałem w akcji

Pewnie! Podeślij mi materiały, a templariusz Białego Wilka styknie.

Kenshi · 05-02-2016, 13:32

Przy 10-12 zdaniach to ja się dopiero rozkręcam, więc chyba jednak podziękuję, bo lubię się zagłębić w psychikę postaci, a to troszkę za mało zdań jak na takie coś

. No a nie będę się rozpisywał, skoro założenia sesji są inne

.

Niemniej, powodzenia w znalezieniu ekipy, Gveir

.

Gveir · 05-02-2016, 13:56

Szkoda, ale rozumiem Twoją potrzebę

Jeśli zmienisz zdanie, jesteś tutaj mile widziany z swoim konceptem postaci.

-2- · 06-02-2016, 09:13

A gdybyś tak... rzekł dwa słowa o przebiegu wojny domowej.

Głównie sytuacji tych, którzy zostali pokonani, nim konflikt zamarł. Przez dowolną ze stron.

Bo skoro pierwsza edycja i high-endowe koncepty... to... aż głupio w młotku sugerować... już-nie-książę elektor?

04-02-2016, 15:02	#1
Gveir Banned Reputacja: 1	[Warhammer] Zdążyć przed Śmiercią Obszerne komnaty Pałacu Imperialnego skrywały wiele tajemnic i wielu lokatorów. Jeden z nich stał przy oknie wykonanym z najlepszego szkła w Averlandzie, spoglądając na miasto pogrążające się w zachodzie Słońca. Nieopodal mężczyzny znajdował się masywny sekretarzyk z ciemnego, egzotycznego drewna. Przestronna komnata była zdobiona bogato, ale z odpowiednim gustem i wyrafinowaniem. Każda z ścian opatrzona była płótnami najlepszych imperialnych malarzy, a kąt zajmował solidny stojak z kapitańską zbroją Reiksguard. Kilka mieczy, zazwyczaj tych o egzotycznym pochodzeniu, okupowało ścianę obok przepięknej i wiecznie wypolerowanej zbroi. Pomieszczenie posiadało jeszcze kilka innych mebli, które teraz nie były ważne ani dla rezydenta, ani dla historii Imperium. Wysoki mężczyzna o czarnych włosach, które nieubłagany czas przerzedził siwizną, przyglądał się Altdorfowi - miasto, które przez tyle lat było jego domem. Nienawidził go, jednocześnie czując do niego niezrozumiałe uczucie przywiązania i sympatii. Cuchnęło jak żadne inne, straż miejska ledwo nadążała za walką z przestępczością, a coraz to nowi ludzie przelewali się przez wiecznie zatłoczone ulice ukochanego miasta Sigmara. To właśnie portret tegoż, wiszący na pobliskiej ścianie, spoglądał na elegancko ubranego mężczyznę. Czarny wams z najlepszego materiału był rozpięty pod szyją mężczyzny, pozwalając białej koszuli wyjrzeć na świat. Wszystkiego dopełniały wygodne i dopasowane bryczesy w szaro-białe pasy oraz wygodne buty. Sigmar miał powody do troski, bowiem po raz kolejny od ostatnich dwustu lat Chaos ponownie zagroził jego dziełu. Tym razem zagrożenie było o wiele większe, potężniejsze i bardziej przygotowane, niż za czasów Magnusa Pobożnego. Legendarny władca Imperium, zasiadający na równi z Ulrykiem czy Taalem, musiał uciec się do kilku forteli, by ratować swoje.. bądź co bądź dzieci. Książe Siegfried von Walfen, Kanclerz Reiklandu oraz kuzyn tragicznie zmarłego Imperatora Karla Franza, oderwał się od podziwiania miasta i ponownie zasiadł do sekretarzyka. Solidna świeca oświetlała mebel, pozwalając von Walfenowi odczytać kolejny raport. Mistrz Szpiegów, Wiedźmołap, były jednymi z licznych przydomków jakie nadawano Siegfriedowi. Jego podobieństwo do kuzyna było na tyle duże, iż zdarzały się momenty w których ludzie mylili ich obydwu. O ile dla postronnej osoby, Siegfried i Karl mogli być do siebie podobni, tak przy uważniejszej obserwacji wychodziły pewne wnioski: Imperator miał łagodniejsze rysy twarzy, które zdradzały powagę jego stanowiska oraz błękitną krew płynącą w jego żyłach. Von Walfen miał chudszą twarz, z wyraźnymi kośćmi policzkowymi. Tylko kolor oczu upodobniał ich do siebie... Była to jednak smutna przeszłość, bowiem Karl Franz nie żył od kilku dobrych lat. Podstępnie zamordowany przez skrytobójcę, pozostawił kraj w chaosie. Tragiczne wydarzenia w Volkshalle, podczas których kuzyn Wolfgang, posiadający największe prawa do tronu, okazał swoje prawdziwe i zmutowane oblicze. To był dzień, w którym zginął bohaterski graf Todbringer. Dało to wodę na koło młyńskie agresji, istniejącej pomiędzy dwoma największymi kultami. Zamieszki zamieniły się w bójki, potem pogromy, aż stanęło na wojnie domowej. Tylko niesamowity wyczyn małej grupki awanturników, na której czele stanął awatar samego Sigmara, sprawiło, że Imperium ponownie zjednoczyło się, unikając eskalacji konfliktu domowego Był tam. Pamiętał ten dzień, to wydarzenie. Pamiętał, gdy rosły potomek grafa Todbringera, Heinrich, uniósł Ghal Maraz w geście pojednania i triumfu dzieła sigmarowego. Tylko zrządzenie losu, oraz zawiłe dzieje podróży Sigmara Młotodzierżcy, doprowadziły do tego, iż ród Todbringerów zachował w swoim drzewie genealogicznym prawowitego potomka samego Nieśmiertelnego Imperatora. Heinrich X okazał się godnym następcą Karla Franza, sprawując swoje rządy z godną Todbringera oraz ulrykowca siłą i sprawiedliwością. To właśnie dzięki mądrości oraz trzeźwemu osądowi Heinricha X, von Walfen pozostał na stanowisku i kontynuował swoje dzieło. Nie było tajemnicą, że Imperator dał mu pełne poparcie, pokładając nadzieje w organizacji księcia Siegfrieda oraz jego agentach. Pływanie w oceanie przeszłości przerwało mocne pukanie do drzwi. Jedno z skrzydeł otworzyło się, a do środka wszedł mężczyzna średniego wzrostu w mundurze Reiksguard. Krótko przycięte włosy i piwne oczy kontrastowały z paskudną blizną biegnącą po całej twarzy kapitana Reiksguard. - Mości książę... znaleźliśmy ich. Nasi ludzie rozpoczęli już rekrutację, odnosząc zaskakująco dobre wyniki. Na Twoją prośbę Panie, wybrano grupę najlepszych. Von Walfen wysłuchał szybkiego raportu swojego nota bene podwładnego. Złożył list na blacie sekretarzyka, po czym podniósł się z krzesła i ruszył w stronę oficera. Ten wyprężył się niczym struna, oddając honory swojemu dawnemu dowódcy. - Świetna robota, Reinhardzie. Musicie ich przywieźć tutaj, do Altdorfu. Nawet siłą, jeśli zajdą takie okoliczności. Nie możesz bać się odpowiedzialności czy protestów gawiedzi. - chropowaty głos Mistrza Szpiegów zatrzymał się w połowie wypowiadania swoich myśli. - Tylko proszę Cię, bez rozlewu krwi. Ci śmiałkowie są mi potrzebni. Są potrzebni nam wszystkim. Reinhard Steinhoff strzelił obcasami swoich wysokich butów i obrócił się przez prawy bok wychodząc przez otwarte przez siebie drzwi. Siegfried von Walfen miał nadzieje, że jego plan odniesie sukces, a nadchodzące zagrożenie zostanie osłabione w dostatecznym stopniu, aby Imperium zdołało odeprzeć właściwą falę bez poniesienia ogromnych strat. W przeciwny wypadku zapłaci za to swoją głową - nie na katowskim pieńku, ale na polu bitwy, bowiem był pewien, że taka będzie kara od Cesarza. * Witam wszystkich i przepraszam za przydługi wstęp. Zapraszam was do sesji na systemie Warhammer RPG edycji pierwszej pt. Zdążyć przed Śmiercią*. Będzie sporo pracy, wiele krwi się przeleje, szlaki zostaną zwiedzona przez bohaterów wzdłuż i wszerz, ale czeka na nich wieczna chwała oraz złoto Imperatora. A kto wie, możliwe, że stawką będzie coś większego niż kilka złotych monet? Tło: Wydarzenia mają miejsce w kilka lat po zamordowaniu Karla Franza. Po tej tragedii, Volkshalle miało wybrać nowego Imperatora. Najpewniejszym kandydatem był kuzyn zmarłego, Wolfgang. Głos sprzeciwu grafa Todbringera oraz Al-Ulryka sprawiły, że niezrównoważony młodzieniec ukazał swoje chaotyczne oblicze. Starcie zakończyło się wieloma ofiarami, wśród których znalazł się sam Borys Todbringer. To sprawiło, że napięcie pomiędzy kultem Sigamra i Ulryka wzrosło do rozmiarów. Wybuchła wojna domowa. Al-Ulryk zlecił misję grupce śmiałków. Misję niemożliwą - odnalezienie Ghal Maraza, Rozbijacza Czaszek. Legendarny oręż samego Sigmara. To właśnie przywódca kultu Ulryka posiadał dowody na istnienie prawowitego potomka samego założyciela Imperium. Historia potoczyła się do przodu: legendarny młot został odnaleziony i dostarczony przez grupę pod wodzą awatara sigmarowego. Heinrich Todbringer okazał się być potomkiem samego Młotodzierżcy, potwierdzając to niezwykłym połączeniem z młotem. Wojna została zażegnana. Imperimu wróciło do poprzedniego stanu. Na tronie zasiada Heinrich X z rodu Todbringerów. Za żonę pojął Emanuelle von Liebowitz Von Walfen, kuzyn zmarłego Cesarza i Mistrz Szpiegów, pozostał na swoim stanowisku. Jego gęsta siatka informatorów i agentów, raportuje o coraz to większym zagrożeniu z strony Chaosu. Ogromne hordy zbierają swoje siły na granicy Kislevu. To kwestia czasu, jak pierwsze bandy zaczną robić wypady do Imperium, a potem przerodzi się to w regularną wojnę. Własnie dlatego, von Walfen zlecił swoim ludziom poszukiwanie wybitnych jednostek na terenie całego Imperium i formowanie z nich oddziałów specjalnych, mających protekcję von Walfena oraz błogosławieństwo samego Cesarza, która będą zajmowały się eliminowaniem strategicznych celów w nadchodzących hordach. Grupy sabotażu, eliminacja celów, niszczenie poczynionych przygotowań i wiele innych - tym mają zajmować się owe grupy. Obecnie jest ich dwanaście, z czego szykowany jest kolejny rzut. Książe rozkazał też odszukanie najlepszych z najlepszych, herosów na miarę poległych w Volkshalle. To oni mają spotkać się z Księciem von Walfenem i stanowić trzon jego planu. Mechanika: Pełna mechanika z pierwszej edycji. Wy przesyłacie mi koncept waszej postaci, włączając w to historię - ja odsyłam wam statystki i resztę karty. Zaczynacie z ukończoną drugą profesją, jednocześnie zaczynając trzecią i posiadacie 400 PD na rozwinięcie postaci zgodnie z nową profesją. Cztery podstawowe rasy przewidywane przez podręcznik. Gdoc jest do przegadania z zainteresowanymi. Dla jednych to męczarnia, ja uważam to za przydatne narzędzie ALE jeśli gracze zachowają dyscyplinę odpisów oraz ich estetykę, możemy obejść ten gdoca. Kolejka odpisywania: MG post, posty graczy, odpis MG. Po każdym, większym wydarzeniu będzie dostawać PDki. Przyjmę grupę 4 do 5 osób Czas na odpisy: 48 godzin od ostatniego MG postu. wydarzenia opisywane, są streszczeniem tych z ostatniej przygody kampanii Wewnętrzny Wróg czyli Imperium w Płomieniach. Mało kto zdaje sobie sprawę, jak wielkie konsekwencje oraz zmiany przyniosła ta przygoda do świata WH RPG. Mało kto poznaje się na pięknie 1 edycji.. Rekrutację uznaje za otwartą, potrwa ona do końca lutego. Karty przesyłajcie na PW. Zapraszam! Ostatnio edytowane przez Gveir : 08-02-2016 o 00:23.*

04-02-2016, 17:11	#2
PanDwarf Reputacja: 1	Cóż będę śledził twoją sesję i życzę powodzenia. Ja mam zasadę iż gram jedną sesję na raz gdyż oddaje jej się całkowicie jak i postaci, którą prowadzę, a teraz łupię u Warlocka. I nie w smak mi wychodzenie z jej psychiki i wskakiwanie w całkowicie inna. Jakbyś kiedyś skusił się na własną kampanię z mechaniką 2 ed, chętnie zagram. Pozdrawiam Gveir i niech trup i mrok ścieli się gęsto !;] Im więcej sesji w zakładce WH tym Ingwar jest szczęśliwszy. Ostatnio edytowane przez PanDwarf : 04-02-2016 o 17:15.

04-02-2016, 22:15	#3
Eleishar Reputacja: 1	Nie znam pierwszej edycji młotka... A rekrutacja brzmi ciekawie. __________________ Nieważne kto śmieje się ostatni, grunt żebym był to ja.

05-02-2016, 10:58	#6
Kenshi Konto usunięte Reputacja: 1	Wstępnie zainteresowany. Jedno pytanko: jak zapatrujesz się na Templariusza Białego Wilka? Można kimś takim zagrać? Schematy rozwoju mam w archiwalnym numerze MiM i w razie czego mógłbym podesłać. __________________ [i]Don't take life too seriously, nobody gets out alive anyway.[/i]

05-02-2016, 13:32	#8
Kenshi Konto usunięte Reputacja: 1	Przy 10-12 zdaniach to ja się dopiero rozkręcam, więc chyba jednak podziękuję, bo lubię się zagłębić w psychikę postaci, a to troszkę za mało zdań jak na takie coś . No a nie będę się rozpisywał, skoro założenia sesji są inne . Niemniej, powodzenia w znalezieniu ekipy, Gveir . __________________ [i]Don't take life too seriously, nobody gets out alive anyway.[/i]

05-02-2016, 00:52	#4
Gveir Banned Reputacja: 1	Zgłosił się do mnie już gracz, który nie zna 1 edycji, ale z chęcią zagra. Jeśli myślisz o zagraniu, to polecałbym Ci skombinować podręcznik w pdfie.

05-02-2016, 08:03	#5
Asmodian Reputacja: 1	Jaka długość postów?

05-02-2016, 13:20	#7
Gveir Banned Reputacja: 1	@Asmodian Długość odpisu jest dowolna, ale nie większa niż 10-12 zdań. Nie róbmy tutaj walltextów @Kenshi O, jeszcze tego typu postaci nie widziałem w akcji Pewnie! Podeślij mi materiały, a templariusz Białego Wilka styknie.

05-02-2016, 13:56	#9
Gveir Banned Reputacja: 1	Szkoda, ale rozumiem Twoją potrzebę Jeśli zmienisz zdanie, jesteś tutaj mile widziany z swoim konceptem postaci.

06-02-2016, 09:13	#10
-2- Reputacja: 1	A gdybyś tak... rzekł dwa słowa o przebiegu wojny domowej. Głównie sytuacji tych, którzy zostali pokonani, nim konflikt zamarł. Przez dowolną ze stron. Bo skoro pierwsza edycja i high-endowe koncepty... to... aż głupio w młotku sugerować... już-nie-książę elektor?