[Autorski|+18] "O czym szumią Szuwary?"

[Martinez]

Był celnik, który nie kradł; szewc, który nie pijał;
Żołnierz co się nie chwalił; łotr co nie rozbijał;
Był minister rzetelny, o sobie nie myślał;
Był na koniec poeta, co nigdy nie zmyślał:
- A coż to za bajka? Wszystko to być może!
- Prawda, jednakże ja to między bajki włożę.
I.Krasicki

Gdzieś pomiędzy Górami Skromnego Pana a Rzeką Tentaclą rozpościera się kraina wolnych miast - Bourmont. Ziemia jest tu niezbyt żyzna, a lasy pełne potworów. Zimą z gór schodzą wilki, by zagryzać gospodarską trzodę, zaś od wiosny do jesieni utrapieniem podróżnych stają się zbójcy. W efekcie tego mieszkańcy sarkają na swoją wolność, a rzeczone miasta nie są ani bogate, ani wielkie. A już szczególnie Szuwary.

Jeszcze 10 wiosen temu ta nazwa brzmiała dumnie. Kojarzyła się z nią przede wszystkim gościnność, a także zadbane uliczki, regulowane brzegi rzek, kamienice, posągi i przystrzyżone krzaki. Szlaki drogowe bezpieczne i regularnie pilnowane przez straż, murki obronne i arsenalik sprawiały, że bandyci się nie zapuszczali w te rejony. Bogaty szynk z zajadem na powozy i przestronną stajnią gościł na okrągło kupców, oficerów, podróżników, kurierów i paniczów, którzy kursowali między północą a południem. Mieszkańcom się wiodło, co było widać po ich coraz dłuższych pasach i coraz piękniejszych domach.

Nieszczęście przyszło 10 lat temu, gdy stary mer Szuwarów został pożarty przez wodnika, a nowy dopiero miał zostać wybrany. Z zaistniałej sytuacji skorzystał Cwany Ferdynand, pan sąsiedniego miasteczka o niezbyt wdzięcznej nazwie - Chlupocice. Cwany, jako głosił przydomek, sołtys (wtedy) wybudował most przez Tentaclę dzień drogi (35 km) na wschód od Szuwarów, łącząc tym samym dwa trakty, które wcześniej zbiegały się dopiero w Szuwarach.

To skróciło drogę kupców, przewożących swe towary do dalszych krain i uczyniło Chlupocice niemal głównym miastem kupieckim Bourmont. Nawet targ tu postawiono! A Szuwary? O Szuwarach niemal całkiem zapomniano. Żołnierzy cofnięto, trakt zarósł, a mieszkańcy stali się zgorzkniali i nieufni. Jedni zacisnęli pasy lub poczęli się zapożyczać, by jakoś wiązać koniec z końcem, inni postanowili szukać szczęścia w Chlupocicach. Okolica pustoszała i biedniała z każdym rokiem.

I oto nadchodzi kolejna wiosna. Śnieg już stopniał, a na płotach z odchodzącą farbą wygrzewają się w pierwszych promieniach słońca chuderlawe koty. Mieszkańcy zdejmują drewniane okiennice i wietrzą swoje wielkie, puste domy - jakby mieli nadzieję, że uda się im wywiać biedę, która zaległa po kątach.

Ratowanie świata, odwieczna walka dobra i zła, otwarte wrota piekieł, siejące spustoszenie potwory... piętro wyżej.

Witajcie w najnudniejszej sesji na forum!

Spółka Mira&Martinez (M&M-sy) zaprasza Was do małej, podupadającej mieściny, gdzie poza zwykłymi problemami dnia codziennego NIC SIĘ NIE DZIEJE! To jedno z tych miejsc, gdzie każdy zna każdego, historia uratowania jakiegoś bachora przed atakiem dzika urasta do miana miejskiej legendy, a psy... odwłokami szczekają.
Dalej chcecie grać?
Uparte bestie... Tylko nie mówcie potem, że nie ostrzegaliśmy!

Główne założenia sesji

Przygoda będzie opowiadać o codziennym życiu mieszkańców Szuwar - ich małych problemach oraz przygodach. Ponieważ nie ma tu miejsca na spektakularne zakończenie, Waszym celem będzie przeżycie roku. Zaczynamy wczesną wiosną, a skończymy zimą, kiedy to się okaże czy starczy Wam zapasów/opału i jakoś dociągnięcie do kolejnej wiosny. Oczywiście, jeśli nie zanudzimy Was na śmierć i będziecie mieć chęci, możemy grać potem dalej.

Jak można się zgłosić?

Tworzenie postaci będzie przebiegało dwuetapowo. Przede wszystkim musicie zdecydować, jakie będzie Wasze miejsce w sesji. Do wyboru macie kilka Ról, które możecie odegrać w tej mrożącej krew w żyłach opowieści.

>Ściągaj media<

ETAP 1

Jeśli zdecydowaliście się na rolę, czas stworzyć szablon postaci. Tworzycie go tutaj, w komentarzach, najpóźniej do 30.05 (pn), do godziny 8.00 rano.
Pełnoprawne zgłoszenie bohatera powinno zawierać: avatar (nie zdjęcie, nie manga, coś klimatycznego - portrety w kolorze), info jak się nazywa, wybrana rola, rasa (nasze propozycje znajdziecie klikając "ściągaj media"), wiek, płeć, krótka historia (maks 2000 znaków), która będzie znana innym mieszkańcom Szuwarów.

Uwaga! Do jednej roli może startować kilka osób. Jeśli - z uwagi na charakter roli - będziemy musieli wybrać tylko jednego gracza, pozostali - jeśli ich zgłoszenia były fajnie napisane, dostaną od nas propozycje innych ról (nie trzeba więc bać się, że odpadniecie, bo było więcej kandydatów). Slotów jest dużo.

Następnie, po upływie deadline’u, M&M-sy pertraktują, grożą, odbierają wyrazy uwielbienia i w efekcie wybierają karty, które spełnią ich wymagania jakościowo-fabularne. Następuje ogłoszenie wyników i tym samym kończy się rzeczona rekrutacja... lecz nie proces kreacji bohaterów!

ETAP 2

Wybrani przez nas Gracze dostaną linka do strony Pustoświatu, gdzie będą mogli w sposób łatwy i przyjemny dokończyć karty postaci, wzbogacając je o zdolności, statystyki oraz... sekrety!
Na tę operację będziecie mieli kolejny tydzień.
Po tym czasie, albo wcześniej - jeśli wszyscy skończą swoje karty, a my strzelimy im okejki - będziemy już mogli przejść do sesji właściwej i rozpocząć najnudniejszą opowieść, jaką utkano na LI.

Dodatkowo na tym etapie wybierzemy urzędującego Mera miasteczka i wspomagającą go Radę Miejską, dlatego warto zaznaczać w opisie postaci z I etapu, co Wasza postać zrobiła lub chce zrobić dla Szuwar. Przy czym zaznaczamy, że zarówno Mer jak i Radny są funkcjami, a nie rolami, będzie to więc taki dodatek do obowiązków danego mieszkańca.

Dodatkowe informacje

Jeśli chodzi o tempo sesji, na odpisy zawsze będziecie mieć 5 dni (na czas wakacji pewnie wydłużymy do 7). Jeżeli ktoś opuści kolejkę, to nie będzie problemu, musi się jednak liczyć z tym, że MG mogą poprowadzić jego postać gdzieś dalej (szczególnie jeśli bohater był w trakcie interakcji czy wartkiej - jak na tę sesję - akcji).

Gramy w klimacie fantasy, ale inspirowanym XVIII-wieczną Francją. Francuskie nazwy nie są wymagane, ale jeśli nie macie pomysłów czy potrzebujecie inspiracji - oto dobry Generator Nazw | lub Opcja francuska

Do sesji można będzie dołączyć również jako bohater epizodyczny.Te role powstaną jednak dopiero w trakcie trwania gry i będą wymagały przekups... indywidualnych konsultacji z MG.

Jakby co pisać/ dzwonić : Mira Martinez

[Ardel]

Wstępnie zgłaszam się na znachora.

[Lomir]

Ja coś mówiłem o lokalnym pijaku, ogarnę rekrutę i dam znać :P

EDIT.

Szynkarz popijający swoje trunki? Coś w tym stylu

[Buka]

Miejscowa wiedźma, taaaaaaaak

[killinger]

Chętnie przygarnę arsenał i wojaka.

[MTM]

Pozdrawiam Was, moje zagubione owieczki. Wasz pasterz przybył, by karmić Wasze serca słowem bożym i wskazywać jedyną - słuszną - drogę!

Czyli że się zgłaszam i biorę duchownego

[Orthan]

Wstępnie zgłaszam się Alchemika/Maga, chyba że można zagrać jakimś uczniem czy pomocnikiem Maga - tak wiem że w opisie roli jest tworzenie pomocnika ale chętnie zagrał bym kimś takim .

[Morfik]

Wstępnie zgłaszam się i wybieram łowczego

[Wila]

Poznajcie Hoeth “Hoe” Nhara.

Wstępnie oczywiście się zgłaszam. Waham się jeszcze co do roli - między rzeźnik a pomoc wojskowego... bo jakoś tej znajomości prawa i pisania listów do stolicy nie widzę.

[killinger]

Nazwa: Aureliusz Papillon zwany Szpikulcem

Rola: Wojskowy

Człowiek, mężczyzna, lat 52

Urodzony w małej osadzie portowej niedaleko stolicy, w rodzinie z tradycjami wojskowymi.
W młodości najemnik w stopniu unterstabsfeldfebla Wolnym Regimencie Kirasjerów, burzliwa kariera pełna wzlotów, pewnie i upadków. Uczestnik licznych wojen , z konieczności poza granicami, jako iż Księstwo wojen raczej unika.
Podczas trzeciego dnia bitwy pod Friedriksbergiem, największego i najkrwawszego boju ery nowożytnej, porażony ciężko magią bojową rebeliantów. Rezygnacja ze służby liniowej, medal z rąk Kronprinza Wilhelma i szczodra odprawa z cesarskiej szkatuły.
Po powrocie do Bourmont służba w armii Księstwa. Dwa lata jako kapral w strażnicy górskiej na Przełęczy Złych Snów na południu kraju, kolejne dwa w Piechocie Morskiej, jako dowódca bastionu portowego, potem jakiś czas w intendenturze Służby Celnej, rok jako sierżant musztry w stołecznym Ecole Militaire.
Słaba kondycja wynikająca z magicznego odprysku ataku Wielkiej Wiedźmy Lebiodki, coraz mocniej hamowała karierę, stąd właśnie spokojna synekura w Szuwarach. Piętnaście lat służby w małej stanicy miasta, które przegrało swój los.

Uwielbia opowiadać o wojnie, snuje długie lecz ciekawe, bogate w krwiste szczegóły historie. Co ciekawe, nawet nie musi ich zmyślać, bo przeżył naprawdę wiele. Po kilku piwach wychodzi z niego tęsknota, zwłaszcza do konnej jazdy, którą musiał niemal zarzucić.
Zna kilka przydatnych zaklęć, lata najemnej służby pozwoliły na przyswojenie sobie paru sztuczek.

Nigdy nie był z nikim związany, choć upływ lat wcale nie zmniejszył jego apetytu na niewieścią cześć. Panny w mieście i dalszej okolicy wcale nie widzą w nim spokojnego staruszka.

Kilku znajomych z Wolnego Regimentu zrobiło po jego rozwiązaniu kariery wojskowe w Bourmont, a w kapitanacie głównego portu stolicy nadal ma przyjaciół. Za ich głównie doradztwem zainwestował większość pieniędzy (a było tego całkiem sporo) w długoterminową inwestycję kupiecką. Nie zna się na ekonomii, ale wierzy w honor wspólników jako wyznacznik ich działań.

Posiada nadal rodzinę, brat Tyberiusz z żoną i dziećmi mieszka w rodzinnym domu nad morzem. Pisują ze sobą i mają niezgorsze relacje.

Za Aureliuszem chodziły swego czasu brzydkie plotki, pomawiające go o nadmiar brutalności, a może i jakieś zbrodnie wojenne. Było to dawno, ale on sam niespecjalnie im zaprzeczał. Wojna to wojna i nic jej nie zmieni.

Bywa regularnie w Chlupocicach, gdzie przeniesiono oficjalnie posterunek z Szuwar. Z dawnej obsady pozostał tam obecny komendant, sierżant Didier Roche. Czasem spędzają razem jakieś święto, czasem razem odwiedzają jakiś lupanar.

Puste, duże koszary podzielił na trzy części – arsenał, dość wygodną, przestronną mieszkalną, trzecią zaś zamienił w areszt i biuro. Na mocy odpowiednich upoważnień pełni w tymże biurze funkcję konstabla policji. Wspólną częścią pozostaje kuchnia, którą obsługuje gdy osadzeni w celach są jacyś aresztanci, madamme Róża Gachet, żona jednego ze zrujnowanych kupców z miasteczka.

Wiele lat względnej samotności, w połączeniu ze skutkami ubocznymi magii, powodują że Aureliusz bywa czasem nieco ekscentryczny. Mimo to stara się trzymać w ryzach i pożytecznie spędzać czas. Dba o niewielką zawartość arsenału, ale przede wszystkim poświęca czas na ulepszanie i konstruowanie broni. Marzy o tym, by kiepskiej jakości lufy muszkietów nie były odlewane na drewnianych kijach, lecz produkowane w innej technologii. Skromność zasobów nie pozwala na wiele, ale we współpracy z lokalnymi rzemieślnikami odnosi niejakie sukcesy.

Sierżant konstabl Papillon stara się jednak przede wszystkim być pożytecznym dla społeczności. Nawykły do służby umie panować nad sobą i otoczeniem. Pomimo wieku nadal jest z niego niezły rębajło, a noszony przez niego długi, kawaleryjski pałasz nie jest absolutnie ozdobą. Używa go bez wahania, jeśli uzna że ład i porządek tego wymagają, co przy praktycznym braku sumienia u Aureliusza źle rokuje łotrom. Doświadczyli tego kilka lat temu trzej bandyci, którzy dokonali zajazdu, wierząc że miasteczko padnie ich łatwym łupem. Od tego czasu pojawił się przydomek „Szpikulec” a na miejskim cmentarzyku pojawiły się trzy anonimowe kopczyki.