kymil

Redania pod miłościwym panowaniem króla Vizimira, okolice Oxenfurtu, 8 lipca

Był środek upalnego letniego dnia. Samo południe. Trakt wiódł gęstym lasem, ale parne powietrze i tak dawało znać o sobie. Droga do miasteczka żakerii dłużyła się uczestnikom karawany nieznośnie.
- Zimne piwo – mamrotał jeden z powożących kupców bławatnych, imć Yann Frederikssen. – Konia z rzędem za zimne piwo. Najlepiej takie „Imperium Prunum” – podrapał się po pokaźnym zadzie i pokręcił na koźle.
- Daleko jeszcze? – spytał młody chłopak ocierając pot z czoła wysłużoną chustą i wachlując się modnym ostatnimi czasy chaperonem.
- Na wieczór zjedziemy, młody Hubercie, adepcie nauk wyzwolonych – zakpił kupiec. – Nie bój się. Oxenfurt tuż, tuż. Do szkoły zdążysz.
- Bać to ja się przestanę, jak dojedziemy, Panie Frederikssen. A bo to teraz bezpiecznie na gościńcach? – splunął za ramię odpędzając złe moce. – Wiwery, wije, utopce, nietopyrze, i insze tałatajstwo się pleni w kniei. – Jak żyć, mości królu? Jak żyć? – spytał retorycznie.
- Widzę, żeś młody, ale uczony. Jeszcze dodaj gryfy i mantikory, a starczy plugastwa do ubicia dla wszystkich. Dobrze, że jedziemy w obstawie najmitów.
- A no dobrze. Szkoda tylko, że mało rozmowni.
- A co mają gadać, jak są w robocie? – dorzucił swoje trzy grosze kupiec Bazyli, który podjechał konno słysząc rozmowę towarzyszy podróży. Obok niego dziarsko maszerował jego ciołkowaty pachołek Pankratz – Zresztą, potwory to małe piwo przy grasantach jego mać. Król Vizimir rozpuścił trochę żołdaków do domu, to od razu się niebezpiecznie zrobiło w krainie. Haracze, wymuszenia, gwałty. Zresztą patrzcie na tego wisielca. Skurwysyn zapewne jakich mało. Dobrze, że go nasi dopadli i obwiesili dla przykładu – wskazał dłonią na rozłożysty dąb, który akurat mijali. Trupa obsiadły kruki, tak że ledwo go można było dojrzeć w czarnej masie.
- A z niego to potwora nie będzie? Z wisielca ponoć mara powstanie – przełknął ślinę Hubert.
- A co ja wiedźmin czy inny zbój jestem – żachnął się Frederikssen nie patrząc nawet na dąb. – Obstawy się pytaj. Oni w świecie bywali. Ponoć aż do Gulety kiedyś zawędrowali. Jeden z nich to nawet na wiedźmina renegata mi wygląda. Ten rudy, krępy. A wiadomo, rude jest wredne.
- Prawda to – przytaknął Pankratz. – Wiadomo, że każdy rudzielec to pijak.
- A pijak to złodziei – dodał filozoficznie Hubert.
- A każdy wiedźmin też złodziej, albo zdzierca. Drogo się oni cenią – poddał Bazyli. – Prawie jak poborcy królewscy.
Na to wszyscy pokiwali smętnie głowami i zapadła cisza, którą po chwili przerwał Pankratz.

- Ja to po prawdzie słyszałem, że oni, to znaczy wiedźmini, to wszyscy doszczętnie pojebani są. Tak kapłan Kreve w Novigradzie prawił na kazaniu.
- Chyba potępieni? – uniósł brwi w zdumieniu Hubert.
- Potępieni, pojebani… co za różnica – skwitował rezolutnie Frederikssen.

Obstawa zniknęła za zakrętem. Po chwili z przodu dał się słyszeć wizg koni i okrzyki mężczyzn.





Witam wszystkich chętnych do zabawy w rekrutacji do mojej sesji w świecie wiedźmina Geralta, czarodziejki Yennefer, krasnoluda Yarpena Zigrina et consortes. Świat wiedźminlandu jest moją adaptacją settingu, który znam z książek Sapkowskiego i innych mediów.

Potrzebuję paru graczek, graczy. Znajomość świata jest wymagana w stopniu minimalnym. Na tyle jednak, aby napisać krótką historię postaci. Liczy się klimat opowiadań wiedźmina nie zaś nieistotne detale.

Sesja rozgrywać będzie się w Oxenfurcie. Postaram się, aby była to sesja detektywistyczna. Walka nie będzie głównym sposobem rozwiązywania przeszkód.

System od strony mechanicznej to Savage Worlds, postacie graczy świeżo wylosowane.

http://www.fajnerpg.pl/download/SW_jazdaprobna.pdf

Jeśli losowanie postaci i mechanika stanowi problem, to chętnie pomogę. W tym wariancie potrzebuję konceptu i historii postaci.

Rekrutacja potrwa do końca sierpnia, albo krócej jeśli znajdą się chętni.


Jeśli będzie odzew to chętnie odpowiem, doprecyzuję potrzebne informacje, etc.

Zapraszam!