[media]http://www.youtube.com/watch?v=_hEyfHg6rm0[/media]

Cytat:

Wśród Wiedzących istnieje potępiona przez eklezjastów Siedmiu teoria o niekończącym się cyklu, w który świat został zapętlony przez bogów. Miałby brać swój początek wśród małych, odizolowanych osad, powstających z mroków barbarzyństwa. Łącząc się dla wzajemnej ochrony pod rządami jednego władcy, wioski te powoli zaczynają dominować otaczające tereny i stają się wielkimi państwami. Ich armie, coraz większe i silniejsze, podbijają sąsiadujące plemiona i tworzą imperium. Jednak prędzej czy później cesarstwo się rozpada, dzieląc na wiele skłóconych prowincji. Poddani rozpraszają się jak szczury, a rozpalone w morderczych trudach światło cywilizacji ustępuje pierwotnym mrokom dziczy. Na samym końcu cyklu pozostaje znowu tylko kilka punktów światła, które podtrzymują wątły ogień Prawa dopóki, dopóty cykl nie będzie mógł rozpocząć się od nowa. Ale co powoduje, że te imperia upadają raz po raz? Dlaczego Zahara, Thrassia czy Argolla nie osiągały coraz wyższych poziomów rozwoju, by w końcu rozciągnąć się na cały świat i ogłosić koniec historii? Czasami są osłabione po dziesięcioleciach wojny z innym, równie zachłannym cesarstwem, co pozostawia każde zbyt wyczerpane, by mogło przetrwać. Innymi razy rozdzierane są przez szaleńcze, bratobójcze walki o sukcesję i w skutku pozbawiane władcy zdolnego kontynuować rządy. Zbyt często też klasy rządzące obrastają w tłuszcz i gniją od środka, wyczerpawszy skarbiec dla ich własnych dekadenckich przyjemności, aż imperium zostaje wyssane i zwiędłe. Ale najczęstszą przyczyną upadku są potwory. Niektóre z nich o potędze pozwalającej im w pojedynkę wygrywać z całymi garnizonami. Drugie rozmnażają się tak szybko, że są w stanie pokonać wszelki opór przerażającą liczebnością, jeśli ich populacja wymknie się spod kontroli. Jeszcze inne mogą podstępnie ukrywać się wśród mieszkańców wsi i miast. Nigdy nie ujawniając prawdziwej tożsamości, żerują na ciałach i plugawią dusze zwykłych ludzi aż nie jest za późno na ratunek. Wszystko to może się połączyć w jeden niszczycielski atak na cywilizację, niszczący ją zarówno od wewnątrz, jak i od zewnątrz. Nawet ogromne imperia pozostają podatne na takie ataki, gdyż, jak na ironię, przez poczucie bezpieczeństwa za murami wielkich miast przestają być ostrożne, na co mniejsze państewka nigdy by sobie nie pozwoliły. Być może istnieją także ciemniejsze, bardziej zorganizowane siły knujące w celu obalenia nawet najpotężniejszych bastionów Prawa - tajne, potworne kulty czy legiony Chtonicznych Otchłani. Być może są nawet aktywnie sterowane przez bóstwa o zakazanych imionach. Niektórzy uczeni szeptają, że może potwory mają swoich bohaterów, czempionów Chaosu, odpowiadających na wezwanie potwornego ludu, cierpiącego pod twardym obcasem imperium i spiskującym, aby się spod niego jak najszybciej wyzwolić. Cywilizacja zawsze wisi na włosku. Ignorowanie zagrożenia ze strony potworów powoduje tylko, że z czasem to zagrożenie tylko rośnie. Aby społeczeństwo przetrwało, prosperowało i wciąż rosło, potwory żerujące na nim muszą być nieustannie zwalczane. Same armie nie są w stanie tego zrobić - podczas gdy mogą stać twardo przeciwko całym hordom najeżdżających potworów, są zbyt powolne, zbyt defensywne, zbyt ograniczone w doświadczeniu z ogromną różnorodnością stworów i zbyt skupione na patrolowaniu i ochronie własnych domen. Wszakże potwory nie uznają żadnych granic za niedozwolone, a więc Prawo potrzebuje własnych obrońców, którzy mogą iść wszędzie tam, gdzie są akurat potrzebni. Aby dać cywilizacji szansę w tej nierównej walce, na przestrzeni wielu cyklów wyłoniła się nowa kasta wojowników, którzy nie tylko bronią punktów światła przed atakami potworów, ale również uderzają mocno i szybko, prześladując potwory na ich ziemiach, w ich własnych legowiskach. Niektórzy nazywają ich poszukiwaczami przygód czy żołnierzami fortuny. Większości z nich nie przeżywa dłużej niż jeden rok. Trzy lata temu tarkaun imperium Aury odpowiedział na wezwanie imperatora Somirei. Wysłano statkami na zachód siły stacjonujące na wschodniej granicy, aby wspólnie stawić czoła barbarzyńskim hordom Skysostańczyków zagrażającym cywilizowanemu światu. Wschodnia część Magerum Menotürum, “nieprzerwanej linii” pięćdziesięciu sześciu fortów, wzniesionych zniewolonymi rękami Kryseańskich separatystów, nagle opustoszała. Z trzydziestu trzech tysięcy legionistów został zaledwie ułamek tej potęgi. Kiedy zwierzoludzie zdobywali i grabili jeden pograniczny fort po drugim, Jutlandzcy najeźdźcy i Celdoreańscy piraci przeprawili się przez morze Ammasaurëan, paląc i łupiąc imperialne wybrzeża. Niedawno pojawiły się opóźnione (i miejmy nadzieję, że zniekształcone) pogłoski o okrążeniu aurańsko-somireańskich sił przez Skysostańczyków i ich ostatecznym unicestwieniu. Jeśli teoria Wiedzących była prawdą, obecny cykl wchodził właśnie w swą najniebezpieczniejszą fazę… Po brutalnych atakach potworów na wioski i karawany podjęto kroki na tyle stanowcze, na ile osłabione Pogranicza były zdolne. Legat fortu Turos Tëm, Ulrand Valerian, obiecał wysoką nagrodę dwóch tysięcy aurańskich złotych słońc temu, kto stłumi w zarodku najazdy zwierzoludzi. Motywowani przez imperialne złoto lub z dowolnie innych pobudek, właśnie tutaj rozpoczynaliście swą opowieść…

[MEDIA][/MEDIA]

Hej wszystkim po przerwie. Zapraszam do kampanii, którą po jednej krótkiej próbie na LI rozkręciłem z moją grupą "na żywo" i, jako że pomiędzy weekendami czuję pewien niedosyt prowadzenia i chęć dodatkowego światotworzenia, chciałbym spróbować poprowadzić równolegle sesję przez forum.

Kluczowe kwestie:

1. Świat w 25 słowach (mogę rozwinąć poszczególne punkty):
   • pogranicza antycznego cesarstwa,
   • pusty tron,
   • skłóceni patrycjusze,
   • barbarzyńcy i zwierzoludzie,
   • upadłe cywilizacje,
   • mroczne kulty,
   • czarni, szarzy i biali czarodzieje,
   • subtelna magia,
   • humanocentryzm,
   • awanturnik, zdobywca, król.
2. FAQ (wkrótce).
3. Tworzenie postaci.
4. ACKS SRD (chętni otrzymają bardziej szczegółowe materiały, bo SRD nie zawiera dodatków na ktorych bazujemy).