Pinhead

Tym krótkim wstępem otwieram rekrutację do teutońskiej sagi.
Jak wykazały szeroko zakrojone badania rynku, lud łaknie sesji o rycerzach w białych płaszczach. Zatem oto i ona.

O fabule słów kilka
Sesja będzie historią grupy rycerzy będących członkami zakonu niemieckiego, czyli jednego z trzech największych zakonów rycerskich w historii.
Miejscem akcji będą Prusy i Pomorze (w początkowej fazie będzie to Pomezania), a akcja rozpocznie się w roku pańskim 1232 i potrwa do.. to się już okaże.

Niewielka grupa zakonnych braci zostaje wysłana na przygraniczne tereny nowo powstałego państwa zakonnego w celu stworzenia nowego przyczółku, który miał się stać punktem wypadowym do dalszej ekspansji i oczywiście krucjat przeciwko tutejszym poganom.
Z polecenia Wielkiego Mistrza Hermanna von Salza, grupa rycerzy ma stworzyć osadę i kasztel na skraju puszczy galindzkiej. Misja ta jest częścią krucjaty przeciwko wojowniczym plemionom pruskim, które nękają licznymi najazdami ziemię księcia mazowieckiego Konrada. Chcąc uzyskać pomoc zakonu w walce z brutalnym i nieustępliwym wrogiem, polski władca powierza rycerzom zakonnym ziemię chełmińską, która staje się zaczątkiem późniejszego państwa krzyżackiego.

Fabuła będzie krążyć wokół tematy krucjaty przeciwko plemionom pruskim, rozbudowy kasztelu i ekspansji państwa zakonnego coraz dalej na wschód. Wokół tego trzonu przeplatać się będą mniejsze i większe problemy i fabularne zajawki, któremu będą musieli sprostać BG.

W czasie gry będą liczne przeskoki akcji, także nie będzie to klasyczna sesja w czasie której czas biegnie bardzo liniowo, niemal dzień po dniu.
Stosując zasady zaczerpnięte z dedekowego Birthright będziemy posługiwać się turami trwającymi po trzy miesiące, czyli każda tura to będzie kolejna pora roku.
Nie będzie to jednak sesja stricte strategiczna, ale rpg z takimi elementami.

Klimat i realia
Sesja bazuje na systemie Pendragon, który jest mieszanką historii i mitów kręcących się wokół legend arturiańskich. Z racji, że Polacy nie gęsi to my będziemy się bawić w klimatach mieszanki historii i mitologii słowiańskiej.
Jak wspomniałem w temacie sondy oś konfliktu zasadzać się będzie na konflikcie chrześcijaństwa i pogaństwa na wielu płaszczyznach życia.

To nie będzie sesja historyczna, więc szeroka wiedza historyczna nie jest wymagana. Będą oczywiście elementy prawdziwej historii, czy to wydarzenia, czy osoby, ale będzie wiele zmian i od momentu startu sesji nic nie musi przebiegać zgodne z historyczną poprawności i chronologią. Mam zaplanowane pewne historyczne odnośniki (np. porwanie biskupa Prus Christian z Oliwy), ale decyzje graczy, a przede wszystkim ich rezultaty mogą sprawić, że wydarzenia potoczą się zupełnie innym torem.

Od strony mitologicznej będą obecne pogańskie wierzenia, magia, czy nawet bestyje wszelakie, ale ich obecność będzie bardzo subtelna, wielokrotnie w aurze tajemniczości, licznych niedomówień i niepewności. Sytuacje, gdy wsi BG staną oko w oko z jakąś strzygą, czy innym Borowym, będą bardzo rzadkie..
Pojawiać się za to mogą różne tajemnicze wydarzenia i osoby, które mają mistyczną, niezrozumiała aurę i robię różne rzeczy, które mogą uchodzić za magię.
Na przykład ostatnio przeczytałem artykuł o tym, że Estowie potrafili wytwarzać zimno. Dzięki temu przechowywali przez długi czas swoich zmarłych, mięso, czy lecie mieli lodowatą wodę i piwo Sztuka ta nieznana była nikomu innemu i dopiero w początkach XVI wieku we Włoszech udało się wytworzyć sztuczne zimno. Taka ciekawostka na marginesie, która dowodzi, jak bardzo mało wiemy o słowiańskich plemionach.

Bogobojni krzyżaccy rycerze mogą oczywiście liczyć na boską interwencję w szczególnych przypadkach, ale wiadomo że cuda nie zdarzają się codziennie.

O poganach słów kilka
Występujący w sesji poganie będą waszych głównym choć nie jedynym przeciwnikiem. W tej sesji zarówno siła pruskich plemion, ich organizacja, czy wierzenia będą pewną wypadkową mojej wiedzy, wyobrażeń i mitycznej otoczki niezbędnej do zbudowania klimatu.
Historyczni Prusowie, to zbiór licznych bałtyckich plemion, które łączył częściowo język i wierzenia. Nie stworzyli oni nigdy żadnej organizacji państwowej i pozostali na etapie licznych plemion, które często ze sobą rywalizowały.

W sesji będzie troszkę inaczej i wasi Krzyżacy będą mieli do czynienia z poganami do których dociera fakt, że bez zjednoczenia i nie będą w stanie pokonać doskonale wyposażonych i wyszkolonych i mających opinię niezwyciężonych rycerzy zakonu. W sesji odkryjecie więcej faktów na ten temat, w tym momencie sygnalizuję tylko tę zmianę w stosunku do realiów historycznych.

Dla waszych BG liczne plemiona pruskie zamieszkujące teren wokół puszczy galindzkiej, to nieokrzesane dzikusy, nie znający ludzkiej mowy i prawdziwego Boga. W opinii większości są to ludzie brutalni, zabobonni, składający ofiary z ludzi i modląc się do mrocznych bogów.
Jeżeli chcecie, aby wasz BG wiedział więcej o swoich przeciwnikach, to na etapie tworzenia postaci będziecie musieli zainwestować w umiejętność “Wiedza o poganach”
Dzięki temu wasz BG będzie nie tylko rozróżniał Jaćwingów od Zelów, czy Kurów, ale także będzie mógł znać któryś z ich języków, rozpoznawać ich wierzenia, czy strukturę polityczną i zwyczaje. Oczywiście im wyższa wartość tej umiejętności, tym większy zakres wiedzy.

O Zakonie Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie słów kilka
Zakon powstał w okresie III krucjaty i oblężenia Akki w 1190 roku, w trakcie którego rycerze krzyżowi pochodzenia niemieckiego założyli przy szpitalu zorganizowanym przez mieszczan z Bremy i Lubeki nieformalne stowarzyszenie, które miało opiekować się rannymi i chorymi Niemcami. Wynikało to z faktu, że powstałe wcześniej zakony joannitów i templariuszy mimo że powinny opiekować się wszystkimi krzyżowcami, w pierwszej kolejności troszczyły się o swoich krajan. Rok później papież Klemens III zatwierdził oficjalnie istnienie kolejnego zakonu rycerskiego i nakazał wszystkim jego członkom złożyć śluby czystości. Zakon szybko zyskiwał na znaczeniu i potędze, a dzięki odwadze i umiejętnością bojowym jego członków zyskał miano niezwyciężonego, co przyczyniło się nie tylko do umocnienie jego pozycji, ale także do zdobywania coraz liczniejszych sojuszników, przywilejów i dóbr materialnych.

W momencie startu sesji Zakon ma już ugruntowaną pozycję, a sława bojowa jego członków wyprzedza ich samych. Dzięki nadaniu ziemi przez Konrada Mazowieckiego Zakon zaczyna tworzyć swoje własne państwo, a ogłoszenie kolejnej krucjaty przeciwko poganom jest okazją do powiększenia terytorium i potęgi.

Z założenia członkami Zakonu mogą być tylko ludzie szlachetnie urodzeni, których ziemią ojczystą stanowiło Regnum Teutonicum, czyli Królestwo Niemieckie, które stanowiło rdzeń terytorialny Świętego Cesarstwa Rzymskiego. I tego w zasadzie będziemy się trzymać w sesji, ale na zasadzie wyjątku mogę przyjąć jednego rycerza innej nacji. Gdyby ktoś chciał na przykład zagrać jakimś polskim Zbyszko, który wdziewa biały płaszcz z czarnym krzyżem, to czemu nie. Istnieje przypuszczenie, że książe Janusz II został członkiem zakonu, a na pewno ściśle z nim współpracował. Współpraca musiała układać się pomyślnie, gdyż sam wielki mistrz zakonu Jan von Tieffen zdecydował się przyjąć go w poczet tzw. familiaris.

Zakon Niemiecki opierał swoje reguły na statusach już dwóch istniejących wcześniej zakonach. Szybko jednak dopracował się swoich własnych zasad życia zakonnego.

Podstawową zasadą funkcjonowania zakonów rycerskich był fakt, że rycerze walczący za wiarę byli znacznie lepsi niż ci, którzy używali broni dla własnych korzyści. Poprzez walkę za Chrystusa nie można było popełnić grzechu, stąd też śmierć w boju przeciwko wrogom Kościoła była czymś chwalebnym, co otwierało drogę do Raju.
Zdaniem św. Bernarda z Clairvoux, którego pisma stanowią podstawę wszystkich zasad funkcjonowania zakonów rycerskich, rycerze-zakonnicy powinni być ascetyczni, ich życie ma się obywać bez rozrywek, a w wolnym czasie mają np. dbać o swoje uzbrojenie i modlić się. Milites Christi nie powinni walczyć i zabijać dla przyjemności, a źródłem ich siły powinien być Chrystus.
Wszyscy członkowie zakonu składali oczywiście śluby czystości, posłuszeństwa, i ubóstwa. ŚLuby te mogły być wieczyste okresowe, albo obejmować tylko czas służby.
Te ogólne zasady były doprecyzowane w statusach zakonnych, które szczegółowo regulowały strukturę zgromadzenia, jego funkcjonowanie, porządek dnia i zasady wstępowania.

I tak mimo ślubów ubóstwa, to bracia zakonni mogli posiadać majątek wspólny w skład którego wchodził zarówno majątek ruchomy, jak i ziemia, pola, winnice, młyny, twierdze, wsie, parafie, kaplice, dziesięciny i inne rzeczy, które są przyznane w ich przywilejach.

Rycerze zakonni, jako poddani bezpośrednio papieżowi nie odpowiadają przed sądami świeckimi.

Członkowie zakonu mogą zakładać szpitale i zbierać jałmużnę na jego utrzymanie, głosząc w zamian odpusty. Status szczegółowo opisuje, jak przyjmować i jak opiekować się chorymi.

Członkowie zakonu powinni swoim życiem być przykładem umiarkowani, godnego postępowania i posłuszeństwa.

Członkowie zakonu byli zobowiązani do wspólnego odprawiania nabożeństw i liturgii godzin (obowiązkowa modlitwa zależnie od okresu od trzech do siedmiu obowiązkowych pór modlitwy.) Status określał dokładną liczbę modlitw i ich rodzaj, wyliczał sytuację, gdy dany brat lub członek zakonu jest zwolniony ze wspólnej modlitwy, także czas i rodzaj postów.

Dokładnie były też określone reguły w co rycerz zakonny może być ubrany. Ubiór miał być prosty, buty pozbawione zaś pasków, futra, plisy i ozdobne płaszcze są zakaźne, podobnie jak pierścienie. Odzież na zimę może być wykonana tylko ze skóry owczej lub koziej. Członek zakony na znak szlachectwa może nosić biały płaszcz z czarnym krzyżem.
Członkowie zgromadzenia powinni mieć włosy wygolone w tonsurę, nosić zarost, niezbyt długi, białe szaty, a posiłki spożywać w milczeniu uprzednio odmówiwszy modlitwę.

Domy zakonne mają nakaz dziesięciny dla ubogich.

Żaden brat za wyjątkiem wyznaczonych urzędników nie ma pieczęci i nie może pisać, ani czytać listów wysłanych do niego bez pozwolenia przełożonego.

Braci zakonni nie mogli brać udziału w polowaniach dla rozrywki, a jedynie w celu zdobycia mięsa, skór lub w celu obrony ludności przed agresywną zwierzyną. Polowania muszą odbywać się bez udziału psów, ogarów i nagonki. W czasie wolnym rycerze mogą ćwiczyć się w strzelaniu do ptactwa.

Broń braci ma być narzędziem w walce ze złem, a nie ozdobą, czy powodem dumy. Zakazana jest broń ozdobna, pozłacana, wysadzana kamieniami i pomalowana w jaskrawe kolory.Bracia mieli szkolić się w każdym rodzaju broni, aby być gotowymi do walki z najróżniejszym wrogiem.

W domu zakonnym ważne decyzje powinny być podejmowane na zebraniach kapituły. Decyzje dotyczącego całego Zakonu powinny być przedstawione do oceny Wielkiemu Mistrzowi do którego należy ostateczna decyzja.

Zakon przyjmował także kobiety z tym, że siostry zajmowały się tylko opieką nad chorymi, pomocą ubogim i prowadzeniem domów zakonnych.
Członkami zakonu mogły zostać także osoby świeckie które miały status pół-braci, pół sióstr. Nie składały one ślubów, ale były utrzymywane przez zakon, a w zamian pracowały na jego rzecz, posługiwały rycerzom etc.
Zdarzało się także, że do zakonu wstępowali ludzie na których sumienia splamione były ciężkimi zbrodniami. Wynikało to z faktu, że na mocy przywileju, który nadał papież Honoriusz III, przyjęcie w poczet zakonu chroniło przed odpowiedzialnością prawną za wcześniejsze czyny we wszystkich państwach chrześcijańskich.

Reguły życia zakonnego czytane były codziennie, aby przypominać wszystkim zakonnikom jaki obowiązuje ich sposób zachowania i kim są.
Rozpisuję się o tym tak długo, że mimo czarnej legendy jaką mają krzyżacy w naszej kulturze był to zakon ze ściśle nakreślonymi regułami i zasadami funkcjonowania. To, że rzeczywistość nie przystawała czasami do tych szczytnych ideałów, to już inna para kaloszy.
To także daje wam duże pole do popisu w kwestii tworzenia postaci różnorodnych i barwnych, a nie kserowanie kalki rycerza w ciężkiej zbroi.

O strukturze zakonu, funkcjach i tytułach napiszę już innym razem.

Tło historyczne
Czasy w jakich rozegramy sesję to okres rozbicia dzielnicowego w Polsce. Podzielone na liczne księstwa państwo nie jest w stanie poradzić sobie z coraz odważniejszymi najazdami plemion pruskich. Książę mazowiecki Konrad zwraca się więc z prośbą do zakonu krzyżackiego o pomoc w tej sprawie. Nadaje im ziemię chełmińską, która staje się zalążkiem późniejszego państwa zakonnego. Zakon, pod przywództwem wielkiego mistrza Hermanna von Salza toczy liczne boje polityczne i dyplomatyczne, aby uniezależnić się od władzy świeckiej i uzyskać pełnię niezależności. Tutaj trochę też rozjedziemy się z historią i przyspieszymy tempo tych przemian i w momencie startu sesji zakon będzie już w pełni władał ziemią chełmińską i będzie się przymierzał do ekspansji w kierunku Prus. Taktyka ją przyjęli byłą inna niż dotychczasowe próby podbicia Prus. Rycerze ruszyli wolno wzdłuż brzegów Wisły i budowli liczne fortyfikacji i kasztel w stosunkowo małej odległości. Taktyka małych kroków przynosi doskonałe rezultaty w słabo zaludnionym terenie. Krzyżacy umacniają swoją pozycję i snują coraz śmielsze plany podboju całych Prus.

Oczywiście w tle mamy konflikt z biskupem Christianem, zmagania się Konrada Mazowieckiego z innymi polskimi książętami o palmę pierwszeństwa i cała masę innych politycznych potyczek mniejszego i większego kalibru oraz mój autorski wątek, czyli narodziny pogańskiego państwa pod przywództwem charyzmatycznego wodza.

Miejsce akcji
Prusy, czyli zbiór ziem i państewek rozciągających się od dzisiejszego Torunia, poprzez pomorze gdańskie, Warmię, Mazury, aż po Żmudź i Estonię. Pomezania, Pogezania, Warmia, ziemia Sasinów, Nadrowia i Bracja, to historyczne krainy po których będziecie mieli okazję się poruszać.
W początkach XIII wieku te ziemię są słabo zaludnione, pełne rwących rzek i krystalicznych jezior, dzikich lasów i pierwotnej puszczy. Wśród potężnej natury wznoszą się nieliczne miasta, zamki i osady. Głęboko w lesie ukryte są pogańskie święte gaje, chramy i osady. Tajemnicze i niebezpieczne bagna i mokradła są zgubą nieuważnych wędrowców, gęste bory w których żyją potężne tury niedźwiedzie i wilki, czy mityczne turonie. Człowiek zdaje się tu być niechciany, a mimo to żelazem i ogniem wyrąbuje sobie teren po miejsce do życia.
A gdy słońce zajdzie to wśród gęstego listowia snują się różne mary, mamidła i beboki, a z jezior wyłażą topielice, których istnienia chrześcijański umysł nawet nie świadomy.

Tak wyobrażam sobie te ziemię i tak chciałbym jej przedstawić w sesji. Tajemnicze, niebezpieczne i dzikie.

Bohaterowie graczy
Co oczywiście są to członkowie zakonu krzyżackiego. Chciałbym, aby większość graczy stanowili rycerze. Otwarty jestem jednak na różne koncepty, ale nie mogą one przeważać w drużynie w drużynie. Zatem jeżeli chcesz zagrać księdzem, siostrą zakonną, czy nawet zwykłym sługą, to oczywiście możesz. Trzeba się jednak liczyć ograniczeniami jakie idą za takim wyborem, wszak to rycerze zakonni mają być głównymi bohaterami tej opowieści.

Ilość graczy
Minimum 2, maksimum 4.

Czas trwania rekrutacji
10 dni od dzisiaj, zatem start sesji przewiduje na 19 sierpnia.

Częstotliwość postowania
Minimum 1 post/tydzień, choć szczerze mówiąc wolałbym krótsze odpowiedzi a częstsze. Wszystko jednak wyjdzie w praniu.

Tworzenie postaci
Imię, wygląd, avatar - nie ma co tłumaczyć
Przydomek - miano, które wasz bohater zdobył ze względu na swoje atuty fizyczne, osobowościowe, czy też czyny. Nie jest to obowiązkowe, wszak można się takiego przydomku dorobić w czasie gry.
Wiek - postacie są w wieku 21-26 lat.
Pochodzenie - jak wspomniano wyżej członkami Zakonu mogą być tylko ludzie szlachetnie urodzeni, których ziemią ojczystą stanowiło Regnum Teutonicum, czyli Królestwo Niemieckie, które stanowiło rdzeń terytorialny Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Mogę się zgodzić na odstępstwa od tej reguły, ale tylko na zasadzie wyjątku dla jednej postaci.
Królestwo Niemieckie jest na tyle rozległe i różnorodne, że każdy znajdzie sobie jakiś ciekawy region.Turyngia, Lotaryngia, Fryzja, Frankonia, Saksonia, Szwabia, czy Bawaria między innymi z tych rejonów mogą pochodzić wasze postacie.
Status materialny - z racji, że wcielacie się w członków zakonu rycerskiego, którzy składają śluby ubóstwa, to wasz status materialny teoretycznie nie ma znaczenia. Realnie jednak nie ma co się oszukiwać, że inaczej będzie traktowany rycerz, któremu został tylko tytuł szlachecki, a inaczej nawet trzeci w kolejce dziedzic wielkiego rodu. Zatem musicie określić z jakiej rodziny pochodzicie i jakie majętności wnieśliście do zakonu w momencie wstępowania do niego. Zależnie od majętności wasz bohater będzie miał prawo do liczniejszej świty.
Rodzina - W Pendragonie rodzina jest ważna, gdyż w chwili gdy wasz bohater czy to zginie, zostanie ranny, czy uwięziony, bez konieczności tworzenia nowej postaci możecie kontynuować przygodę wcielając się właśnie w członka rodziny. Przyjmuje się przy tym, że ta druga postać (matka, wuj, brat itd.) ma tą samą wiedzę, co pierwsza postać.
W przypadku naszej sesji oczywiście to troszkę bardziej skomplikowane, ale chciałbym abyście w kilku zdaniach nakreślili jak wygląda wasza rodzina. Nie oczekuje rozległego drzewa genealogicznego, bez obaw. Z racji tematyki sesji możecie stworzyć jakiś bliskich przyjaciół, którzy w razie “W” staną się waszą szalupą ratunkową.
Świta - mimo zakonnej tematyki macie prawo do świty. Jak jest ona rozległa zależeć będzie z jednej strony od zamożności waszej postaci, a z drugiej od waszej fantazji. To wy możecie kierować członkami świty, którzy stanowią niejako wasze drugoplanowe “ja”
W warunkach pbf-u możecie pisać nawet posty z perspektywy członka świty.
Herb, zawołanie bojowe, dewiza - pojęcia chyba wszystkim znane i nie wymagające tłumaczenia.
Religia - i znowu z uwagi na tematykę sesji jest tu mocne ograniczenie. Wszyscy bohaterowie muszą być członkami kościoła rzymskokatolickiego. Oczywiście stopień zaangażowania w tę wiarę może być mocno zróżnicowany.
Określenie tego stopnia nastąpi jednak w innym miejscu.

Cechy charakteru
Są to przeciwstawne pary postaw i zachowań, które doskonale opisują i charakteryzują postać. Jest to idealna wskazówka jak odgrywać daną postać i jak powinna ona postępować. W pewnych sytuacjach kryzysowych MG może wymusić rzut na daną cechę i w ten sposób niejako przymusić gracza do zachowania zgodnie z wyznawanymi przez postać zasadami. Może to jednak nastąpić tylko wtedy, kiedy dana cecha jest równa lub większa niż 16.
Łączna wartość każdej pary równa jest 20 pkt.
Wstydliwy/Pożądliwy
Energiczny/Leniwy
Pobłażliwy (Wybaczający)/Mściwy
Hojny/Egoistyczny
Uczciwy/Podstępny
Skromny/Pyszny
Sprawiedliwy/Arbitralny
Miłosierny/Okrutny
Pobożny/Materialny(doczesny, świecki)
Ostrożny/Lekkomyślny
Wstrzemięźliwy/Rozwiązły (dotyczy głównie jedzenia i picia oraz materialnych dóbr)
Ufny/Podejrzliwy
Odważny/Tchórzliwy

Pasje/Namiętności
Świat w pendragonie bazuje przy tworzeniu charakteru postaci na pasjach i wielkich uczuciach, namiętnościach. Nie chodzi tutaj przy tym tylko o uczucie kobiety do mężczyzny, ale także głęboką wiarę w pewne ideały, czy idee, takie jak miłość, religia, honor, nienawiść itp.
Pasje są kolejną cechą opisującą charakter waszej postaci i wskazówką do odgrywania jej. Są także narzędziem dla MG, by wymusić na graczu pewne zachowania w pewnych krytycznych sytuacjach.
Pięć pasji jest obowiązkowe i wspólne dla wszystkich. Są to:
Lojalność (w naszym przypadku do papieża i wielkiego mistrza) - początkowa wartość 2k6+6;
Rodzina - początkowa wartość 15
Gościnność (to jedno z podstawowych praw epoki. Wędrowca zawsze należy ugościć i zapewnić bezpieczeństwo) - początkowa wartość 15;
Honor - początkowa wartość 15
Miłość (Boga) -to tutaj określicie siłę wiary waszej postaci. Wartość nie mniejsza niż 10.

Do tych podstawowych pasji możecie dodać inne pasje, jeżeli tylko chcecie. Musicie tylko pamiętać, jak mocno definiują ono zachowanie postaci i jak mocno mogą wypływać na jej wybory. Określacie też punktowo siłę danej pasji, im większa wartość, tym większe zaangażowanie i fanatyzm w danej kwestii.
Wśród takich pasji może się znaleźć strach, nienawiść, czy chwała.

Atrybuty
Dość standardowe, czyli Siła (5-18 ), Zręczność (5-18 ), Kondycja (5-21), Wygląd (5-18 ), Rozmiar (8-18 ). W nawiasach podana jest minimalna i maksymalna wartość atrybutu.
Ostatni atrybut określa wysokość, wagę i masę mieśniową waszej postaci.
Do rozdysponowania na te pięć atrybutów macie 60 pkt.

Umiejętności
Oto podstawowe zestawy umiejętności dla dam i kawalerów oraz ich początkowe wartości
Kawalerowie
Czujność (5), Żeglarstwo (1), Komponowanie (1), Etykieta Dworska (3), Taniec (2), Wiedza Mistyczna (1), Sokolnictwo (3), Pierwsza Pomoc (10), Flirt (3), Folklor (2), Gry (3), Heraldyka (3), Polowanie (2), Intrygi (3), Oratorstwo (3), Gra (harfa) (3), Czytanie (Łacina) (1), Rozpoznawanie (ludzi, twarzt, znaków, coś na kształ pamięci wzrokowej) (3), Religa (znajomość rytów, modlitw itp.) (2), Romanse (2), Śpiewanie (2), Zarządzanie (2), Pływanie (2), Wiedza turniejowa (2)
Umiejętności bojowe
Taktyka/Dowodzenie (10), Jeździectwo (10) Miecz (10), Lanca (10), Włócznia (6), Sztylet (5)
Damy
Czujność (5), Medycyna (10), Komponowanie (2), Etykieta Dworska (5), Taniec (4), Mistyczna Wiedza (3), Sokolnictwo (2), Moda (2), Pierwsza Pomoc (10), Flirt (5), Folklor (2), Gry (3), Heraldyka (1), Robótki Ręczne (szycie, haftowanie itp. kobiece zajęcia) (5), Intrygi (3), Oratorstwo (2), Gra (harfa) (4), Czytanie (Łacina) (1), Rozpoznawanie (3), Religia (2), Romanse (3), Śpiewanie (3), Zarządzanie (5), Pływanie (1), Wiedza turniejowa (1)
Wiedza o pogaństwie (0)
Umiejętności bojowe
Taktyka/Dowodzenie (1), Jeździectwo (3), Sztylet (5)

Dodatkowo macie 25 pkt. do rozdania na umiejętności.
Obowiązują jednak dwie zasady:
- żadna umiejętność bojowa nie może przekroczyć 15 pkt.
- pozostałe umiejętności nie mogą przekroczyć 17 pkt.
Oczywiście lista umiejętności nie jest zamknięta i możecie dodawać nowe.

Na koniec oryginalny wzór karty postaci.
https://greathall.chaosium.com/wp-co...ter-Sheets.pdf

Czy coś jeszcze mam do dodania? Zapewne tak, ale tyle na wstępie wystarczy.

Zapraszam i pozdrawiam

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman

Draugdin

Tak jak już wspominałem nigdy nie grałem jeszcze podobnej sesji to znaczy w klimatach pół historycznych pół fantasy, a tym bardziej nie grałem po stronie złej. Wiem, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia jednak z punktu widzenia historycznego dziś wiadomo kto był zły, a kto dobry.
Na pewno jest to nowe wyzwanie i postaram się mu podołać choć nie znam ani systemu Birthright ani Pendragon. Mam nadzieję, że nie będzie to przeszkodą.

Tak czy inaczej rycerz zakonny Wolfgang Köning von Lotharingen ze swoim wiernym giermkiem Otto i orszakiem zgłasza się do służby na nowo objętych terenach by krzewić wiarę chrześcijańską wśród pogańskich plemion i nieść słowo boże.

 

__________________
There can be only One Draugdin!

We're fools to make war on our brothers in arms.

Icarius

Bardzo fajnie, że już ukazała sie rekrutacja. Stane w niej w szranki Kilka moich pytanio spostrzeżeń.

1) Rzuciłem okiem na Pendragona. Może wprowadzimy element losowości i rzucimy na urodzenie?

W końcu rodziny się nie wybiera

2) Świta. Dobrze by było poznać jakieś widełki. Od ilu do ilu mniej więcej taka świta powinna liczyć. Można by ich też podzielić. Walczący/specjaliści (np medyk)/ słudzy.

3) Jakiś system monetarny będzie potrzebny?

 

Pinhead

Draugdin znajomość ani jednego, ani drugie systemu nie jest niezbędna, aby zagrać w tej sesji. To, co przedstawiłem w pierwszym poście w zupełności wystarczy. Resztę niuansów mechanicznych będę tłumaczył w razie potrzeby.

O historycznej ocenie Zakonu możemy podyskutować, ale to raczej nie w tym wątku. Teraz powiem tylko tyle, że Zakon Krzyżacki ma w naszej kulturze bardzo czarny PR, a dalsze losy narodów polskiego i niemieckiego tylko utrwaliły te oceny. Historia Zakonu jest bogata i barwna i w mojej opinii nie zasługuje na jednoznacznie negatywny osąd.

Icarius to po kolei:
ad. 1 - jak ktoś chce sobie dodać troszkę elementu losowego do postaci, to może śmiało rzucać. Nie jest to jednak obowiązkowe i można z tego zrezygnować na rzecz kreacji.
ad. 2 - po pierwsze stawiam na rozsądek. To od pozycji waszego rycerza i waszych możliwości ogarnięcia grupy NPC-ów zależy, jak liczna będzie świta. Należy przy tym wyważyć nie tylko to, ale także fakt, że gracie braci zakonnych, którzy ślubowali ubóstwo. Zatem nadreprezentacyjna świta nie będzie mile widziana, czy to przez przełożonych, czy przez innych rycerzy. Z drugiej jednak strony teren w jaki wyruszycie jest niebezpieczny, dziki i potrzebne są ręce i do pracy i do walki.
Trzeba to sobie jakoś ocenić, wyważyć i podjąć decyzję.
ad.3 - Historycznie w obiegu były różne monety i można o tym napisać niejedną książkę. Ogólnie w okresie, którym toczy się gra bito tylko monety srebrne. Po reformie Karola Wielkiego z końca VIII wieku cała Europa posługiwała się ujednoliconym systemem. Przetrwał on ponad pięć wieków. Dopiero w początkach XIII wieku zaczęły pojawiać się i monety złote i grosze.

W grze zatem będziemy posługiwać się srebrnymi denarami.
Denary Karola Wielkiego ważyły 1,7 grama i były bite ze srebra wysokiej próby. Wraz z biegiem czasu kolejni władcy bili monety ze swoimi podobiznami i herbami, zatem mieliśmy i denary czy to Bolesława Krzywoustego, czy nawet jego synów, książąt z okresu rozbicia dzielnicowego tj. Władysława Wygnańca i Bolesława Kędzierzawego. Nie zawsze trzymały one wyznaczony przez Karola Wielkiego standard wagi (tj. funt karoliński to ok. 408 gramów, zawierał on 20 solidów, które równały się 240 denarom.) stąd też mówiono czasami o denarów grubych, cienkich, czy brakteatowych.
Przykładowy cennik poniżej.

Oczywiście nadal w tych czasach bardzo dobrze ma się handel wymienny.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman

Icarius

Pierwsi Piastowie jak Mieszko czy Bolesław Chrobry.... Podbijali kolejne tereny będąc nie łagodniejsi od Krzyżaków. Tak więc w średniowieczu to tych złych było całkiem sporo. Powiedziałbym, że zdecydowana większość. O ile tylko sąsiadowali z kimś kogo można było sensownie najechać. Inne czasy, inna mentalność.

Edit Nic nie stoi jednak na przeszkodzie by nasi Krzyżacy byli np bardziej honorowi, cnotliwsi czy łagodniejsi

 

Pinhead

Icarius wykazał się wielką gorliwością i płomiennym zapałem, aby krzewić świętą wiarę wśród pogańskich Prusów i już nadesłał mi biogram swego brata zakonnego.

Wywodzący się z bardzo starej szlachty Bruno Brunonen z Fryzji, zostaje wpisany na listę I krucjaty pruskiej.

Czekamy na kolejnych śmiałych, odważnych i bogobojnych rycerzy.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman

Dhratlach

@Bracia! Szybkie pytanie. Tworzymy jakiś w miarę spójny feel naszych zakonników, czy każdy sobie rzepkę skrobie? Przyznam, że dłubałem dla funu poznania mechaniki z jednym konceptem w piśmie i ponad tuzinem w głowie i... ciężko mi się zdecydować

@Miszczu, wiem, że jako Bracia składaliśmy śluby ubóstwa... czyli brak własności prywatnej, bo wszystko jest wspólne, ale mimo wszystko... jakiś przybliżony cennik obowiązuje, by się lepiej orientować?

 

Icarius

Koń bojowy = Odpowiedź Tak/Nie lokalnego Komtura.
Dwuręczny miecz = Odpowiedź Tak/Nie lokalnego Komtura.
Nowa Płytówka = Odpowiedź Tak/Nie lokalnego Komtura.

itd...

Co do podziału zaś mogę wrzucić jak ja rozdałem umiejętności i statystyki za zgodą MG. Ogólnie mogę jednak powiedzieć, że Brat Bruno biegły jest w teoretyce dowodzenia, mieczu i liznął co nieco żeglarstwa sądząc z jego opowieści. Urodziwy i silny z niego chłop za którym niewiasty wodzą wzrokiem. Choć on w towarzystwie braci wydaje się nieczuły na ich względy.

 

Pinhead

Dhratlach zaiste wielkie przywiązanie do dóbr doczesnych z ciebie bije, ale cóż... skoroś takiś ciekawski oto i poglądowy cennik.

Jadło i napitek
- litr zacnego wina - 1 denar
- litr przedniego piwa - 1 denar
- ciepła strawa - 1/2 denara
- pęto wędzonej kiełbasy - 1/2 denara
- miska gulaszu - 1/4 denara
- bochen chleba - 1/4 denara
- korzec soli - 1/2 denara

Rynsztunek
- misa cynowa - 3 denary
- lina - 2 denary
- lampa oliwna - 8 denarów
- Biblia karolińska - 200 denarów
- relikwia świętego - 70-150 denarów

Narzędzia
- narzędzia murarskie - 30 denarów
- narzędzia ciesielskie - 40 denarów
- widły - 7 denarów
- łom - 6 denarów
- łańcuch (1 stopa)- 22 denary
- klepsydra - 15 denar

Odzienie
- pończochy - 1-3 denary
- koszula - 1-3 denary
- suknia - 5-7 denarów
- tunika - 2-5 denarów
- płaszcz - 3-9 denarów
- buty - 5-9 denarow

Usługi
- pokój w zajeździe - 2 denary
- żołd najemnika na tydzień - 8-20 denarów
- utrzymanie sługi przez rok - 10 denarów
- wieczór z ladacznicą - 8 denarów

Broń
- sztylet - 3 denary
- miecz - 40-80 denarów
- włócznia - 3-5 denarów
- lanca - 30 denarów
- topór - 10 denarów
- buzdygan - 20 denarów

Pancerze
- skórznia - 7 denarów
- kolczuga - 20-100 denarów
- tarcza - 10-80 denarów
- zbroja płytowa - 500-2000 denarów

Zwierzęta
- kurczak - 1/2 denara
- świnia - 8 denarów
- muł - 40 denarów
- koń pociągowy - 100-150 denarów
- wierzchowiec - 200-300 denarów
- rumak bojowy - 500-1000 denarów

Transport
- przeprawa promem - 1/2 denara
- podróż łodzią - 3-20 denarów
- wóz - 30 denarów
- powóz - 70-100 denarów
- łódź - 100 denarów

Budowle
- chata drewniana - 80-150 denarów
- dom murowany - 700-1000 denarów
- warownia - 2000-4000 denarów
- zamek - 90 000-300 000 denarów

Żywię nadzieję, że ó spis w pełni wyczerpuję twoją ciekawość, która pamiętaj jest pierwszym stopniem do piekła.

* cennik stworzony na podstawie GUPRS Middle Ages oraz Ars Magica.
Cenny oczywiście poglądowe i zależnie od konkretnego przedmiotu mogą być mniejsze lub większe.

Zapomniałem wspomnieć, że Zakon wyposaża każdego swego rycerza w konia, broń i zbroję.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman

Brilchan

A musi być rycerz krzyżaczki czy może być bojowy brat zakonny zwany żelaznym niedziwdziem ? Głównie zajmowałby się leczeniem i sprawami wiary pochodziłby z pospólstwa, ale jego przodkowie brali udział w wyprawach krzyżowych jest głęboko wierzący postanowił ruszyć z zakonem, żeby wykonywać wolę Boże i zobaczyć ziemie przodków.

Jego praprapra dziadek wyruszył z krucjatą dziecięcą i jakimś cudem przeżył w niewoli i udało mu się po wielu latach uciec do chrześcijańskiego miasta Prababka wyruszyła z krucjatą chłopską. To taki luźny pomysł jeżeli nie jest zbyt szalony to dokładniej rozpiszę.

Zainspirowała mnie ta genialna seria filmików o pierwszej i jedynej skutecznej krucjacie https://www.youtube.com/watch?v=HIs5..._sH ekdS6uIkH

Czasowo jednak nie pasuje więc wplótłbym w historie postaci jeżeli za bardzo kombinuje to nie będę zawracać głowy