Rok 2E 582. Czas wielkich wojen, nadnaturalnych kataklizmów i gasnących nadziei na przywrócenie ładu w królestwach Tamriel oraz okres narastających wpływów istot Otchłani. Minęły trzy lata od znamiennego dnia, kiedy Cesarskim Miastem wstrząsnął niszczycielski wybuch, który nie tylko obrócił w nicość ogromną część stolicy Cyrodiil, ale też uśmiercił bądź wpędził swoim echem w szaleństwo nieprzeliczone rzesze adeptów magii, a poprzez rozluźnienie bariery pomiędzy planami sprowadził na Tamriel istoty Otchłani w ilościach nigdy wcześniej niespotykanych w krainach śmiertelników. Cesarz Varen Aquilarios przepadł bez śladu, zniknęła także jego legendarna Rada Pięciu. Wypełniając pustkę po utraconym władcy trzy sojusze spróbowały zagarnąć Rubinowy Tron dla siebie niosąc ogień i żelazo każdemu, kto stanął im na drodze. Aldmerskie Dominium, Pakt Hebanowego Serca oraz Sojusz Daggerfall zwarły się ze sobą w monumentalnych bojach na ziemiach, na wodach i w przestworzach Tamriel rywalizując o Biało-Złotą Wieżę, której od trzech lat broniła przed ich zakusami cesarzowa Clivia Tharn, żona Varena Aquilariosa oraz wdowa po panującym wcześniej cesarzu Leovicu.
W cieniu tej monumentalnej konfrontacji płonęły pomniejsze konflikty, a mało liczący się wcześniej władcy peryferyjnych państw zaczęli szukać okazji do zdobycia władzy, bogactwa oraz łaskawości sił nadprzyrodzonych spiskując, zdradzając i najeżdżając swoich sąsiadów od Złotego Wybrzeża po Czarne Mokradła, od szczytów Wrothgaru po dżungle południowego Elsweyru.
Wojny Trzech Chorągwi. Są to czasy niemalże nieograniczonych możliwości dla tych śmiałków, którzy mają dość odwagi i determinacji, aby sięgnąć po bogactwo i władzę, a być może nawet po nieśmiertelność.
Trójmasztowy bryg ciął lazurowe wody Morza Abecejskiego niczym wystrzelony z balisty bełt. Gnał pędzony wiatrem zrodzonym z modłów klęczącego na rufie kapłana Kyne. Ogorzały długowłosy Nord tkwił na modlitewnej macie od chwili opuszczenia redy w Kowadle, wdychając dym unoszący się z mosiężnego kadzidła i śpiewając coś w dialekcie zrozumiałym jedynie dla mieszkańców Halfinger. Cokolwiek kryły w sobie słowa dźwięcznej inkantacji, nikt na pokładzie brygu nie ośmielał się podważać oczywistych talentów śpiewającego ochryple kapłana. Wiatr zrodzony z oddechu bogini niósł żaglowiec ku gorącym piaskom Stros M’Kai na przekór morskim prądom i monsunom.
Załogę statku tworzyli zaciężni marynarze samozwańczej królowej Złotego Wybrzeża, chełpiący się mianem Czerwonych Szabli piraci łupiący Morze Abecejskie na rozkaz Fortunaty Dugal. Tworzyli oni malowniczą mieszaninę najemnych zbirów gotowych zabijać i niszczyć za garść złota; coloviańskich płowowłosych mieczników, szczupłych i zwinnych dunmerów o czerwonych oczach, ciemnoskórych Redgardów, złotoustych Nibenajczyków czy stroszących długie wibrysy khajitów. Zjednoczeni lojalnością wobec Fortunaty, zdolni byli wbić sztylety sobie nawzajem, gdyby zależało od tego ich życie, teraz jednak promienieli rubaszną radością suto opłaceni przez możnego pryncypała.
Na ich barkach spoczywało proste i łatwe zadanie, które nikomu jak dotąd nie spędzało snu z powiek. Mieli dostarczyć na Stros M’Kai swoich pasażerów - gromadę awanturników nie mniej malowniczych niźli oni sami, wynajętych w Kowadle na rozkaz jakiegoś altmerskiego uczonego prowadzącego naukowe badania w dziczy w sercu wyspy.
Słowo wprowadzenia
Od jakiegoś czasu chodziła za mną chęć poprowadzenia czegokolwiek w świecie Elder Scrolls, wykreowanym na potrzeby serii gier komputerowych takich jak chociażby powszechnie znany Skyrim czy sieciowe Elder Scrolls Online. Przez lata prac nad ESO powstał drobiazgowo opisany żywy świat z ogromnym lore, wręcz proszący się o to, aby poprowadzić w nim sesję RPG. Bethesda i Zenimax skupiły się wyłącznie na cyfrowym aspekcie rozrywki, ale istnieją fanowskie systemy RPG z mechaniką napisaną pod TES i chciałbym wesprzeć się na jednym z nich realizując w końcu pomysł, który od tak dawna nie dawał mi spokoju.
I od razu pewna bardzo ważna informacja: kampania na Stros M’Kai będzie bardzo mocno czerpać z lore Elder Scrolls Online dla tego regionu, więc z góry uprzedzam, że jeśli pojawi się kandydat do sesji znający jednocześnie ESO, przygoda nie będzie przed nim skrywała zbyt wielu tajemnic.
Konwencja
- Mieszanka kilku wątków przewodnich w ramach sandboxu: eksploracja dwemerskich ruin, dworskie spiski i intrygi, walki frakcyjne w obrębie Stros M’kai. Proszę pamiętać, że TES to heroic fantasy z dużym nasączeniem świata magią oraz zauważalnymi wpływami bogów i demonów (w tym settingu znanych pod nazwą daedr), więc nie obędzie się w trakcie rozgrywki bez tych właśnie wątków.
Mechanika
- Zamierzam użyć autorskiej mechaniki napisanej specjalnie pod świat TES, ponieważ wydaje się ona trzymać odpowiedni klimat. Wszystkie mogące budzić zainteresowanie graczy pliki znajdziecie w sieci pod nazwą zbiorczą The Unofficial Elder Scrolls RPG (3rd Ed.) - zainteresowanym mogę je udostępnić przez Google Disc.
- Nie wymagam znajomości tej mechaniki nawet w niepełnym wymiarze, bo jeśli ktoś zechce skupić się na storytellingu, ja jako MG zajmę się za niego pilnowaniem cyferek. Sam też nie jestem w niej biegły, dlatego uprzedzam, że często będę zaglądał do podręcznika; mogę też popełnić jakieś błędy, które w razie odkrycia zrekompensuję później graczom bądź to mechanicznie bądź fabularnie.
- Dozwolone gatunki oraz rasy: ludzie (Bretoni, Imperialni, Nordowie, Redgardzi), mery (Altmerzy, Bosmerzy, Dunmerzy, Orsimerowie), khajity, argonianie. Cokolwiek innego do wcześniejszej konsultacji.
Fabularia
- Miejsce rozgrywki to Tamriel, dokładniej zaś wielka wyspa Stros M’Kai położona u zachodnich wybrzeży kontynentu Tamriel. Częściowo górzysta, częściowo pustynna, porośnięta bujną roślinnością wokół źródeł wody, została zasiedlona przez przodków Redgardów podczas ich eksodusu z legendarnej Yokudy. Kiedy ekspansja Yokudan przeniosła się na kontynent, wyspiarska kolonia zaczęła podupadać i tracić na znaczeniu, obecnie zaś jest państewkiem-miastem jedynie nominalnie podlegającym władzy króla Fahara’jada. Stros M’Kai w czasach Wojen Trzech Chorągwi jest matecznikiem korsarzy i najemników, gdzie prawo stanowi silniejszy.
- Znajomość świata TES jest bez wątpienia atutem, aczkolwiek nie jest niezbędna. Osoby dopiero wchodzące w ten setting będą się mogły „uczyć” otaczającego ich świata na bieżąco w trakcie gry za pomocą moich objaśnień (czy to w formie fabularnej czy w komentarzach).
- Historia postaci (uwaga, to może być dla niektórych userów szokujące) nie jest mi niezbędna: nie mam problemu z bohaterem znikąd, o którym nikt nic nie wie i który dopiero zaczyna pisać swoją historię, w takim przypadku wystarczy jego miano, miejsce pochodzenia oraz opis wyglądu.
- Przygoda rozpocznie się na pokładzie żaglowca płynącego ze Złotego Wybrzeża na Stros M’Kai, o dzień podróży od wyspy. Wszyscy BG (a także spora gromadka NPC) zostali zwerbowani w stolicy Złotego Wybrzeża do pracy przy ochronie ekspedycji archeologicznej na Stros M’Kai, sformowanej na życzenie cieszącego się akademicką renomą altmerskiego historyka Neramo Silbarana.
- Myślę, że awatar nie powinien nikomu przysporzyć kłopotu w sytuacji, kiedy w sieci są istne tony artworków tworzonych specjalnie pod świat Elder Scrollsów (w razie problemu chętnie wspomogę galerią).
Technikalia
- Tempo - 5/2, pięć dni dla graczy, dwa dni dla mnie. Najpewniej moje odpisy będą w poniedziałki i wtorki, dla graczy zostawię resztę tygodnia.
- Doc nie jest wymagany, sam praktycznie z niego nie korzystam, ale gracze mogą jak najbardziej wspólnie sięgać po to narzędzie, jeśli zechcą.
- Długość postów - standardowe "na awatar" albo nawet dwa (sam często piszę posty na trzykrotność awatara). Jednolinijkowce uznaję za przykład skrajnie słabego zaangażowania w sesję.
- Liczba graczy: 3-6 (3 to ilość minimalna, nie przewiduję prowadzenia dla duetu bądź solówki). Od razu zaznaczę, że proszę o w miarę sprawne zgłaszanie przewidywanych absencji wszelkiego rodzaju. Gracze popychani wirtualnym kijem do łaskawego sklecenia jednego posta na tydzień po kilku takich przypadkach zostaną poproszeni o opuszczenie sesji. No i niestety zamierzam przepuścić ewentualne kandydatury przez gęste sito, aby nie borykać się później z mało zdyscyplinowanymi graczami (myślę, że każdy MG na LI ma już swoją wypracowaną przez lata prowadzenia czarną listę).
- PvP - wolałbym unikać. Sesja będzie umożliwiała kręcenie wałków poza drużyną i indywidualne skrobanie rzepki, ale otwarte konflikty na śmierć i życie w szeregach drużyny nie wzbudzą mojego entuzjazmu.
- BHP sesji… hmm, heroic fantasy potrafi być okrutne i brutalnie równie mocno, co jesienna gawęda, więc jeśli ktoś obawia się triggerów, najlepiej byłoby poruszyć ten temat ze mną poprzez PW;
- Czas trwania rekrutacji - do 28.02. A dlaczego tak długo? Ponieważ zakładam, że niemal nikt nie zna podręczników i że niektórzy chętni będą je chcieli wpierw przejrzeć, a to wymaga czasu (ja sam też będę chciał przeczytać całość od deski do deski). Półtora miesiąca powinno wystarczyć na odpowiednie przygotowanie się do sesji.
To chyba wszystko na ten moment ode mnie, w kolejnych dniach chętne odpowiem na wszelkie pytania!
12-01-2023, 21:52
Hybrid Mode
