Imię postaci: Gerard
Wiek: 30 lat
Rasę: Człowiek
Profesję: Wojownik
Wygląd zewnętrzny: Wysoki, blond włosy mężczyzna. Twarz była smukła, dostojna, sprawiała, że człowiek. który z nim rozmawiał czuł do niego respekt. Czy niebieskie. Nosił mieniącą się na zielono zbroję wykonaną z nadzwyczaj wytrzymałej stali, obejmującą tors, ramiona oraz brzuch i trochę biodra. Nogi okute w taką samą stal, mieniącą się na zielono. Na napierśniku miał namalowane godło rodu, dwa węże. Przy pasie, w pochwie nosił miecz jednoręczny, na plecach pawęż z tym samym herbem co na piersi.
Charakter: Gerard był człowiekiem otwartym. Mówił to co myślał w danej sytuacji. Ma cięty język. Jeśli ktoś mu nie przypadnie do gustu, szybko się o tym dowie. Kobiety muszą na niego uważać- potrafi uwodzić.

Lkpo i Panda- witam w naszych szeregach!

No to mamy zajęte cztery miejsca, co do Hanza jeszcze się zastanawiam. Czekam ciągle na zgłoszenia.

Lkpo znów się spotykamy :D ]:-> Tym razem myślę, że nasze postacie się kłócić nie będą :)
Pozdro

Możliwe, że sie kłócić nie będziemy, no może jakaś bójka od czasu do czasu, ale co tam. W końcu mój koleś to taki mroczny D'Artagnan. Nawet bardzo.

To mi ładna historia wyszła. Trochę za bardzo filmów się naoglądałem. Ale nie ma co. Postać napewno ciekawa.

Moja karta, historię wysłałem na pm

Imię postaci: Gerd
Wiek: 27 lat
Rasa: Człowiek
Profesja: Skrytobójca
Wygląd zewnętrzny: Gerd ma całkowicie zwyczajną fizis. Nie jest ani niski ani wysoki, ani przystojny ani brzydki. Nosi „szwedzką” bródkę, ma do skóry przycięte włosy koloru ciemny blond i szare oczy. Jest dobrze zbudowany, ale nie jest mięśniakiem. „Zwyczajny” wygląd pomaga mu we wtapianiu się w tłum, sprawia, że często nawet naoczni świadkowie, jeśli tacy się trafią, lub raczej przeżyją, nie są w stanie podać jego rysopisu. Preferuje stroje proste, z dobrych, ale nie luksusowych tkanin, w nijakich kolorach, wygodne, w niczym niekrępujące ruchów. Obecnie nosi wysokie do kolan, czarne buty na miękkiej podeszwie, szare spodnie, koszulę i kaftan z kapturem i płaszcz. Jego uzbrojenie to dwa długie sztylety noszone na pasach za plecami, nóż myśliwskich przy pasie i mały sztylet w prawym bucie.
Charakter: Gerd ma osobowość maniakalną. Jest zimnym perfekcjonistą i tylko takich ludzi uznaje za wartościowych, równych sobie. Jest całkowicie pozbawiony empatii, choć gdy wymaga tego jego interes potrafi ją okazywać- nie płynie ona jednak z niego samego, jest jedynie środkiem do osiągnięcia celu. Przyczyną jego zachowań i podejmowanych decyzji są tylko i wyłącznie hedonizm i instynkt przeżycia. Nie jest zły ani dobry żyje tylko dla samego siebie, dla własnych potrzeb.

Sylvain- karta wzorowa, przyjęty :D

W tami razie mam jeszcze miejsce dla złodzieja i możemy startować.

Podsumowując nie akceptuję już profesji takich jak: wojownik, skrytobójca i medyk.

Bardzo dziękuję.
:)

Znaczy się ktoś ma opcie złodziej lub złodziej? Szeroki wybór. :)

W takim razie też się zgłoszę. Karta będzie zaraz , taką przynajmniej mam nadzieję, a co do klasy to chyba nie mam zbyt dużego wyboru czyż nie ?

Wysoka, postawna kobieta w mundurze wojsk Miguaya. Rudowłosa. Popijająca grzane trunki, cholera wie jakie, na oko starsza może o dwa, trzy lata od niego samego. Na oko: twarda suka. Ze słyszenia: dobry dowódca i straszny wróg. Ona, bez dwóch zdań. To jej miał szukać. Wycelował.

Jęk cięciwy i strzała ze stukotem wbiła się w stół, przy którym siedział kobieta.

Zerknięcie ujawniło, że to jedno z rozklejanych w mieście ogłoszeń:
Namalowane miało trzy kółka, czarnym węglem. Oraz dopisek:
"Nadal rekrutujesz, pani?" nieco krzywym, pisanym w pośpiechu pismem.

Krótkie spojrzenie ujawniło łucznika: stał na dachu, leniwie opierając się o komin. Zamachał. Pod czujnymi spojrzeniami i wycelowanymi weń grotami zdenerwowanych żołnierzy, zszedł by z rękoma w górze ruszyć ku kobiecie.

Gdy podszedł na odległość głosu, wydobył z tubusu wystającego z torby niewielki dokument.

- Ma karta werbunkowa, pani. - mówił niegłośno, lecz wyraźnie, z ciekawym akcentem. Z wyglądu, jeden z Cyganów. O nich mówi się, że lepiej sakiewkę łańcuchem przykuć do gruntu, bo jak do stołu przykujesz to i stół stracisz.

Kobieta rzuciła okiem:
Historia na PW.