Ouzaru

Ogromny szklany budynek górował nad pogrążonym w mroku miastem. Wielkie pancerne szyby dawały idealny wgląd na to, co dzieje się na ulicach i skutecznie wyciszały wszelkie dźwięki. Gdzieś w oddali migały czerwone światła, przyciągające spragnionych młodych ciał klientów. Zielone neony w kształcie węża informowały o 'aptekach', w których dostępne były niemal wszystkie rodzaje prochów, sterydów i dopalaczy. Właśnie kolejna dostawa opuszczała podziemną fabrykę białego budynku i mknęła ulicami, by porozwozić świeży towar. Kobieta uśmiechnęła się, opierając czoło o chłodną szybę. Legalizacja prostytucji, narkotyków i podziemnych walk sprawiła, iż była teraz jedną z najbogatszych osób na świecie. Miasto należało do Niej, a sprytne prawo dawało realną szansę na kontrolowanie 90% mieszkańców. Pozwolenie na noszenie broni było wygodne, gdyż patrol od razu widział, z czym będzie miał do czynienia, a wykonywanie wszystkich bio wszczepów we własnej klinice... Przesunęła palcem po holograficznym monitorze, który lekko zafalował i zaraz wyświetliła się lista mieszkańców miasta. Wiedziała kto i co ma w sobie, a ludzie nie wyglądali jak maszyny, których tak nienawidziła.

Prosta zasada - odstajesz, dostajesz kulkę w łeb - rządziła całym miastem. Nikt oficjalnie nie mógł mieć cyber wszczepów, choć oczywiście większość miała to w dupie i na własną rękę usiłowała zmieniać swe ciała, by móc przeciwstawić się władzy. Grupa buntowników zeszła do piwnic i podziemnych bunkrów, by tam odciąć się od wpływów Pani Prezydent. Nie mieli jednak żadnego wsparcia od ludzi z góry, którym było wygodnie i na rękę żyć w świecie zaplanowanym przez kobietę.


Stare budynki, stare ulice, nie-ludzie wyglądający jak ludzie. Ann stworzyła miasto zupełnie oderwane od rzeczywistości. Wykorzystała całą swą medyczną wiedzę, wpływy, pieniądze i znajomości, by ...




- Musicie ich znaleźć! Czy to takie trudne do zrozumienia? Dlaczego otaczają mnie sami idioci?! Za mało wam płacę? A może powinnam płacić mniej, żebyście wreszcie zaczęli działać?! – warknęła niepocieszona Pani Prezydent.
- Spokojnie, proszę Pani, zaraz wyślemy drugą ekipę, która skontaktuje się z innymi miastami i zorganizuje poszukiwania. – odrzekł jej asystent, z niemałym strachem w głosie.
- Midoriko i Miroku SĄ mi potrzebni, tak samo jak wam, bezmózgi! – blondwłosa kobieta ubrana w biały żakiet ciężko opadła na krzesło. Jednym gestem przyciemniła szyby swego pokoju i spojrzała wyczekującym wzrokiem na kilku mężczyzn, którzy pojawili się w pomieszczeniu. Jeden z nich nerwowo odkaszlnął i skinieniem głowy dał znać pozostałym, żeby już wyszli.
- Ruszamy natychmiast.
- Tak zróbcie! – krzyknęła. – I nie wracać mi bez dobrych wieści! To sprawa życia i śmierci!

Drzwi bezgłośnie zasunęły się, gdy ostatni mężczyzna wyszedł i na korytarzu rozbrzmiały oddalające się kroki. Dziwnie równe, niemal identyczne i doskonale zgrane w jeden silny rytm. Pokój wypełniło ciche westchnięcie, Ann przetarła dłonią zmęczone skronie i schowała twarz w ramionach. Chwilę leżała na szklanym blacie, rozmyślając. Przesunęła ręką i pojawił się holograficzny panel.
- Richard, szykuj się, jedziemy - wydała krótkie polecenie i rozłączyła się. Przyciski zamigotały, znikając od razu. - Jeśli chcesz, żeby coś zostało zrobione dobrze, to zrób to samemu... – dodała, gdy panel zniknął.



- Zaraz... Możesz tu stanąć i powtórzyć to jeszcze raz?
- Oni uciekli.
Uderzyła pięścią w blat, a chudy mężczyzna w garniturze przełknął ślinę i rozluźnił nieco krawat. Wiedział dobrze, że denerwowanie Pani Prezydent nie było rozsądnym posunięciem.
- Jak się staracie, idioci? Czy tak trudno wytropić dwójkę ludzi w MOIM mieście??!! – warknęła. – Gdy możecie skorzystać ze wszystkich udogodnień, które wam oferuję? Każdej kamery zamontowanej na ulicy i setki informatorów, którzy wiedzą do której dziury który szczur idzie się wysrać?!
- To nie takie proste, nie mamy dojść do podziemia, Pani. – rzucił tyczkowaty.
- Rozmawialiście z Gibsonem? – spytała zasiadając w fotelu.
- Tak, powiedział, że zrobi co w jego mocy, ale to będzie kosztować.
- Ten gruby palant stał się zbyt chciwy! – wypaliła. – Nic nie robi, a chce więcej pieniędzy… Mam nadzieję, że się teraz sprawi, inaczej jego dni jako komendanta policji będą policzone. Zostawcie mnie samą! – krzyknęła, wyganiając ich gestem dłoni.

Dwaj mężczyźni skłonili się i szybko opuścili pokój. Ann zaklęła szpetnie, po czym złapała się za dłoń i syknęła cicho. Może sprawy nie szły do końca po jej myśli, ale teraz chociaż byli w JEJ mieście, więc ponowne przechwycenie było tylko kwestią czasu. Szkoda tylko, że właśnie tego czasu nie miała... I jeszcze ten pajac, który działał kobiecie na nerwy, spędzając sen z powiek. Czuła się staro. Zmęczona i wyblakła. Każdy dzień był niekończącą się walką, ciągłą wspinaczką pod górę. Miała już wszystko, ale doskonale wiedziała, że im wyżej się zajdzie, tym szybciej można spaść na sam dół. A upadek będzie bardzo bolesny.


Zbliżała się północ, kobieta obracała w dłoni szklankę z whisky, stukając nią o blat biurka. Niewielkie krople wody znaczyły ślad, dokąd wcześniej sięgał chłodny napój. Przeczesała palcami bujne blond loki, a kilka kosmyków włosów zostało jej w dłoni. Drżącą ręką wystukała dwa numery i po kilku irytująco długich chwilach w gabinecie zjawili się Melisa i Lance. Elegancka kobieta trzymała się jak zawsze prosto i dostojnie, nieświadomie stanęła krok przed swym "kolegą z pracy". Ten jednak zdawał się nie zwracać na to w ogóle uwagi, jakby mu zupełnie nie zależało. Obojętny wyraz twarzy nie zdradzał jego emocji. Ann kochała swoje dwa najlepsze pionki...
- Nie siadajcie, to zajmie chwilę. - odezwała się do nich cierpko, marszcząc brwi. Uderzyła palcem w powietrze i na hologramie wyświetliły się dwa zdjęcia niemal identycznych Azjatów, z czego najbardziej przykuwała uwagę drobna, długowłosa kobieta.


- Miroku i jego siostra, Midoriko. Są tutaj, w mieście. Nie obchodzi mnie JAK, ale MACIE ich znaleźć i przyprowadzić do mnie. Dziś się tu pojawili, więc nie powinniście mieć większych problemów z namierzeniem dwójki nowych, prawda? Potraktujcie to jak sprawdzian i szansę na awans... Bardzo wysoki awans. Nie zawiedźcie mnie – nie lubię wysłuchiwać złych wiadomości, a ostatnio mam ich za dużo…

Skinęli jej głową, po czym opuścili pomieszczenie. Ann podeszła do okna zerkając na panoramę oświetlonego miasta. Oby teraz się udało. Nie miała już wiele czasu…



Witam serdecznie i zapraszam do mojej rekrutacji osadzonej w autorskim mieście opartym na settingu CyberPunk’a. Żeby przybliżyć Wam, drodzy zainteresowani, Old Chicago, słów kilka o samym mieście:

Przedstawiona w intrze Ann Rossborough "założyła" miasto 10 lat temu. Na początku była to jedynie fabryka, Cytadela (otoczona starymi, niezamieszkałymi budynkami i magazynami), sponsorowana przez kilka korporacji. Kobieta miała tam spokój i mogła rozwinąć skrzydła w badaniach. Gdy tylko otoczenie zaczęło odżywać i formować w tętniące życiem osiedle, a potem mniejsze miasto, w jej głowie zrodził się ryzykowny pomysł. W ciągu paru lat usamodzielniła się i wprowadziła swoje zasady. Wszystkie cyber wszczepy miały zostać zmienione na bio w jej własnej klinice, a ludzi, którzy się na to nie zgodzili, zaczęła ścigać i bezlitośnie eliminować.

Policja prowadzi w mieście całodobowe patrole, a nad budynkami bezustannie krążą SpyEye’e, by dać Pani Prezydent, pociągającej za wszystkie sznurki, wgląd na to, co aktualnie dzieje się na jej ulicach. Po północy następuje tzw. "godzina policyjna" - wtedy najlepiej rozejść się do klubów, burdeli lub domów, bo każda podejrzana osoba może zostać zabrana na przesłuchanie i całkowicie legalnie dostać kulkę w łeb. Komendant Wesley Gibson (prawa ręka Ann i każdy o tym wie) zdaje się być z lekka psychiczny, wszędzie widzi spiski i za wszelką cenę stara się kontrolować miasto za pomocą siły oraz zastraszania. Znikający ludzie są na porządku dziennym.

Narkotyki? Większość z nich produkuje się w Cytadeli, jak zwykła nazywać swą białą fortecę Pani Prezydent. Oczywiście jest kilka zakazanych specyfików, to po prostu te dragi, na które nie ma ona licencji. Kobieta nienawidzi konkurencji, więc jej polityką jest monopol na wszystko. Dzięki temu jest w stanie sama utrzymywać swoje miasto i być niezależną od wielkich korporacji, które bezustannie szukają sposobu, by położyć łapy na Old Chicago.

Co do przygody - chętnie wykorzystam bohaterów i ich historie do urozmaicenia scenariusza. Czy ktoś byłby zainteresowany posadą w Cytadeli? Jeśli tak, proszę to uwzględnić w karcie postaci i historii, stanowisko dowolne. O wszystkie dodatkowe informacje proszę pisać do mnie lub w temacie, z przyjemnością odpowiem i udzielę wszelkich niezbędnych odpowiedzi.

Jeszcze jedna ważna rzecz - Ann, Pani Prezydent, zdobyła władzę, pieniądze i kontakty dzięki medycynie. Jest w tej dziedzinie istnym geniuszem. Pracowała nad nanotechnologią, klonowaniem, nieśmiertelnością i odmładzaniem. Korporacje dosłownie zabijały się o nią i było dla nich wielką porażką to, że się usamodzielniła i pracuje sama na siebie. Że tak naprawdę ma wszystko i nie mają jej nic do zaoferowania. Ta kobieta nie lubi się dzielić swoją wiedzą, a wynalazków strzeże bardziej, niż własnego życia.


Na chwilę obecną oczekuję jedynie zarysów postaci – główna koncepcja, historia, charakter, jakieś zainteresowania, wygląd zewnętrzny. Na tej podstawie wybiorę najciekawszych bohaterów i prześlę graczom wzór karty do wypełnienia. Będzie to sesja w połowie oparta na storytellingu (czyli im lepiej piszesz, tym lepiej się Twojemu bohaterowi powodzi), w połowie na statystykach, które będą dla mnie wyznacznikiem umiejętności posiadanych przez bohatera. Karty zostaną uproszczone, ale oczywiście oparte na karcie do Cybera.

I tutaj proszę o ukierunkowanie się na jeden konkretny tor. Jeśli to ma być Technik Medyczny czy Netrunner, to nie róbcie z tej osoby mistrza sztuk walki i strzelnicy, bo przy dobrym odgrywaniu i odpisywaniu na czas, zawsze znajdzie się, któro uratuje tyłek w czasie zagrożenia. Odradzam branie zatwardziałego Nomada, gdyż to będzie typowa sesja dziejąca się w mieście.

Przyjmę do sesji 3 Graczy (kolejna trójka ma zarezerwowane miejsce, czyli razem przewiduję 6), przy czym o dostaniu się będzie decydować koncepcja postaci. Mile widziane karty, które zawierać w sobie będą osoby pasujące klimatem do tego, co opisałam w rekrutacji. Dlatego proszę o uważne przeczytanie CAŁOŚCI, by potem nie było jakiś kwiatków czy zdziwienia, gdy postać w pierwszym upku zaliczy kulkę w łeb, z powodu zbyt wielu cyberwszczepów

Korzystamy z podręcznika głównego i Chromebook’a.

Na napisanie postów daję pięć dni, kolejne dwa rezerwuję sobie na stworzenie upka. Czyli postujemy raz na tydzień. Rekrutacja potrwa maksymalnie do 06.12.2009, tyle czasu chyba Wam wystarczy na napisanie 1-2 A4 z koncepcją i ogólnym zarysem postaci. Aviki przedstawiające Waszych bohaterów proszę wysyłać od razu z kartą.

ZNAJOMOŚĆ ŚWIATA NIE JEST WYMAGANA, gdyż jest to moje autorskie miasto, które odbiega od struktury, koncepcji i założeń Night City. Nie bez powodu nazywa się ono Old Chicago… Ale o tym przekonacie się już w czasie gry. Mam nadzieję, że znajdą się jacyś chętni.

Pozdrawiam i zapraszam do udziału w sesji!



Nie spieszcie się, śmierć i tak Was dosięgnie...

 

__________________
Jestem tu po to, żeby grać i miło spędzać czas – jeśli chcesz się kłócić, to zapraszam pod blok; tam z pewnością znajdziesz łysych gentlemanów w dresach, którzy z Tobą podyskutują. A potem zbieraj pieniążki na protezę :).