xeper

==================================

Michael Roddick szedł wolno poboczem starej drogi. Po lewej stronie minął rdzewiejący wrak. Poświęcił mu krótkie spojrzenie, chyba tylko z przyzwyczajenia, gdyż w tak uczęszczanym miejscu nie spodziewał się, że w wypalonej skorupie zostało cokolwiek cennego. Kupa złomu była kiedyś jakimś lekko opancerzonym transporterem. Poszedł dalej, w kierunku widniejących w oddali ruin. Położona u stóp niewysokich wzgórz, osada, otoczona była niezbyt wysokim, osmalonym i porozrywanym pociskami, betonowym murem. Zza muru wystawały dachy budynków, nadal zamieszkiwanych przez ludzi. Na starej wieży obserwacyjnej, pozbawionej najwyższej kondygnacji powiewała niebiesko-czarna flaga.

Ciekawe czyja? - Zamyślił się Michael. Ani Meksowie ani Teksas. Pewnie jakiegoś lokalnego władyki lub gangsta. W oknach kilku wyżej położonych domów, płonęły światła. Najwidoczniej mieszkańcy osady mieli dużo szczęścia - posiadali generator i paliwo do niego. Michael nie przypominał sobie, aby w pobliżu działała jakaś elektrownia. Minął kolejny, leżący przy drodze, wrak. Ten musiał zostać zniszczony niedawno. Prawdopodobnie przez mieszkańców osady. Konstrukcja osadzona na zdewastowanym gąsienicowym podwoziu, pochodzącym prawdopodobnie z koparki, była nowa. To znaczy wykonana z dostępnych obecnie materiałów. Przyjrzał się uważniej. Dostrzegł części co najmniej dwóch samochodów i motocykla oraz plątaninę kabli. Wszystko złożone do kupy za pomocą pospawanych kawałków prętów i blach.

Kiedyś było inaczej...
Przed tą zasraną wojną było lepiej. Zdecydowanie lepiej. Był tam. Dzięki temu gównu, Tornado, spacerował ulicami Atlanty. Uśmiechał się do ludzi. Mnóstwa ludzi. Zatłoczone ulice, tysiące samochodów, pełne sklepy i kolorowe bilbordy. Czysto, kolorowo, przyjaźnie...

A co mieli teraz? Gówno! Skażenie, choroby, biedę, jakieś zmutowane bestie włóczące się po ruinach miast, bandy rabusiów nie dające zwyczajnemu człowiekowi żyć i oczywiście Molocha na północy... Jednym słowem gówno. Michael starał się należeć do tych zwyczajnych ludzi. Nigdy nie osiadł w jednym miejscu. Podróżował po bezkresnych połaciach centralnych Zasranych Stanów, imając się różnych zadań i współpracując z różnymi osobami. Miał ku temu predyspozycje. Niecałe trzydzieści lat, zdrowy i bez mutacji. Szczęściarz... Odbył służbę w oddziałach Posterunku, jednak nie pasował mu wojskowy dryl. Umiał posługiwać się bronią palną, walczyć wręcz i znał się nieco na technice. To pozwalało mu przeżyć, a nawet zarobić.

Teraz zbliżał się do osady, która, według starej mapy nazywała się Lakin.
- Stój! - zakrzyknął ktoś stojący na murze. - Kto idzie?
- Podróżny - odpowiedział Michael, strażnikowi. Nie miał zamiaru zdradzać swojego prawdziwego celu przybycia do Lakin. Tego, że przybył do Lakin aby spotkać się z pewnymi ludźmi. I wraz z tymi ludźmi, poleconymi przez różnych jego znajomych, obrabować konwój. Konwój, który według wszelkich dostępnych Michaelowi informacji, będzie jechał drogą z McPherson na wschód, w kierunku Colorado. - Chciałem się zatrzymać "Pod Papużką"...
- A więc wejdź. Bar rozpoznasz bez trudu. Znajduje się w tamtym budynku. Głośny i jasny...

Rzeczywiście, osławiony na całą okolicę, bar "Pod Paużką" zapraszająco błyskał jaskrawym neonem, a z wnętrza dobiegały dźwięki elektronicznej muzyki i gwar rozmów. Michael poprawił kaburę z pistoletem przy pasie, naciągnął kapelusz na oczy i wszedł do środka. Uderzył w niego odór potu wymieszanego z dymem papierosowym. Odruchowo zasłonił usta dłonią. Rozglądnął się jednak w półmroku i zadymionym wnętrzu niewiele dostrzegł. Kilkudziesięciu ludzi siedzących przy okrągłych stolikach, rozmawiających, pijących i palących. Nawet nie wiedział jak mają wyglądać ci, z którymi miał się tu spotkać. Najlepszym rozwiązaniem będzie zapytanie obsługi - stwierdził i podszedł do lady. Po drugiej stronie kontuaru, na tle ściany zastawionej butelkami uwijała się młoda kobieta.

- Coś podać? - zapytała fachowo i uśmiechnęła się do Michaela. Odwzajemnił uśmiech, opierając się o ladę i przechylając aby dokładniej przyjżeć się ubranej w skórzaną mini barmance.
- Piwo, kotku. Zimne i ze słomką - odpowiedział i położył na blacie, wyciągnięty z kieszeni, słoiczek z pastylkami. Na etykiecie widniał napis <<Actinix>>. Zdecydowanie za dużo jak na jedno piwo. Nawet takie ze słomką. - A poza tym potrzebuję informacji. Szukam pewnych ludzi...


Witam w mojej kolejnej rekrutacji. Tym razem podziękowałem lochom, smokom i księżniczkom, a postanowiłem poprowadzić coś w postapokaliptycznych Zasranych Stanach... A więc Neuroshima
Ale do rzeczy.

Kolor: pitolenie, nie sądzisz? Jasne, że Chrom
Liczba graczy: 3 do 5
Zakończenie rekrutacji: do czasu zebrania odpowiedniej liczby satysfakcjonujących mnie KP [myślę, że do początku nowego roku się uwiniemy]
Karta Postaci: tworzona zgodnie z podręcznikiem 1.5 ed. Historię postaci proszę napisać do momentu przybycia do baru „Pod Papużką” w Lakin, Kansas oraz uwzględnić w niej, dlaczego i przez kogo, zostaliście skierowani do wspólnej pracy z Michaelem.

Pytania w temacie lub na PW.
Karty na PW bądź maila: metalminder@googlemail.com
Zapraszam !!