| [storytelling][+18]USS Nadzieja Spis treści :
1. Wprowadzenie
2. Notka od autora
3. Pojazdy
4. Uzbrojenie
5. Wzór KP i kolejna notka 1. WPROWADZENIE
Jego szare oczy ponuro wpatrywały się w niezliczoną ilość gwiazd za ogromnym oknem. Obserwował je, rozciągnięty w swoim skórzanym fotelu. Miał może pięćdziesiąt lat. Pierwsze zmarszczki zaczęły powstawać na jego pooranej bliznami twarzy. Trójkątna czapka komandora zakrywała bujne, ciemne włosy. Miał kaukaskie rysy twarzy i to niezwykle przenikliwe spojrzenie. Czarny mundur i oficerską, długą do kolan kurtkę jak zwykle miał na sobie. Nie lubił swojego gabinetu. Wyzwalał w nim najgorsze i najstraszliwsze fobie. Nienawidził w gruncie rzeczy całego tego statku i tylko liczył dni do emerytury. Zadzwonił dzwonek przy grodziach układających się w kształt pięciokąta.
- Wejść – mruknął krótko i odwrócił się od okna, kładąc ręce na metalowym biurku.
W drzwiach stanęło dwóch oficerów. Jeden był bardzo wysoki i chudy. Miał podłużną twarz i wyniosłe spojrzenie. Jego krótko ostrzyżone blond włosy i niebieskie oczy zapewne nadałyby mu wygląd aniołka gdyby nie fakt iż kapitan miał sztuczną dolną szczękę. Metalowy implant straszył wyglądem. Drugi mężczyzna, porucznik był o wiele niższy i bardziej krępy. Ciemne włosy ułożone na jeża i twarz awanturnika. Obaj byli odznaczeni wieloma medalami. Na skinienie komandora podeszli bliżej i usiedli na plastikowych krzesłach.
- Kapitanie Theed, poruczniku Bagiński. Przepraszam za tak późną porę, ale jak się zaraz dowiecie ; ta sprawa nie mogła czekać.
Zerknął na stojący na blacie komputer i włączył monitor. Ten zabuczał cicho i po chwili niebieskie światło zalało zmęczoną twarz dowódcy okrętu. Nie był on obeznany z informatyką. Szczerze mówiąc uciekał od niej jak tylko mógł. Z lękiem spojrzał na klawiaturę, wystukał na niej szereg symboli i po chwili, widocznie zadowolony z postępów obrócił ekran w stronę swoich gości.
- Kilkanaście minut temu dostaliśmy SOS z Eden-23 przekierowany z pobliskiego statku bojowego – mruknął wpatrując się w ich skupione na czytaniu raportu twarze. – Wpierw dam wam do przeczytania wcześniejsze raporty. Wiele z nich jest ściśle tajne, ale bez zapoznania się z nimi nic nie zrozumiecie. Sprawozdanie Weyland-Yutani, Incydent #000388 : 21.02.2236
--
Pilny komunikat placówki badawczej
Melduje Dr.Andrew McKelly
Skierowane do -- Zespół Nadzoru Placówek Badawczych sektor Gamma
Nadane z -- Eden-23 PKO (Podstawowy Kompleks Operacyjny) Level 2 -- PEŁNE UPRAWNIENIA
Wczoraj o godzinie 21:45 czasu lokalnego nastąpiło przerwanie izolacji Lotniska 3 bezpośrednio przylegającego do Magazynów. Nie wiemy czym wywołane jest przerwanie izolacji ( dokładniej : uszkodzenie systemów wentylacyjnych – szyb 23 i 27b WYWIETRZNIKÓW Lotniska 3 ). Nie wiemy czym została wywołana awaria. Przyczyny będą poznane w trakcie postępowania zabezpieczająco-poznawczego. Uważamy, że istnieje zagrożenie zewnętrzne (być może epidemia). Z przyczyn technicznych nie mogliśmy odciąć Lotniska 3. Objęliśmy kwarantanną całe PKO.
**************************************************
Sprawozdanie Weyland-Yutani, Incydent #000388 : 22.02.2236
--
Pilny komunikat placówki badawczej – Incydent dodatek A
Melduje Dr.Andrew McKelly
Skierowane do – Zespół Nadzoru Placówek Badawczych sektor Gamma
Nadane z -- Eden-23 PKO (Podstawowy Kompleks Operacyjny) Level 2 -- PEŁNE UPRAWNIENIA
W rejon szybu 23 i 27b WYWIETRZNIKÓW Lotniska 3 wysłana została grupa techniczna XG45 z uprawnieniami „WYŻSZE AX1” o składzie :
Andrey (jednostka syntetyczna nr 4321, linia A) – mechanik – android
Willy (jednostka syntetyczna nr 4566, linia A) – mechanik – android
St. Szer. Tom Scott R#4536 (Jednostki bezpieczeństwa wewnętrznego W-Y)
Szer. Akira Tomonawa R#4333 (Jednostki bezpieczeństwa wewnętrznego W-Y)
Sierżant Garry Henderson R#3898 (Jednostki bezpieczeństwa wewnętrznego W-Y)
Dr. Jeane Thompson – specjalista ds. niebezpieczeństw biologicznych
W toku postępowania zabezpieczająco-poznawczego okazało się, że był to problem natury mechanicznej. Wielka wyrwa w rurze mogła doprowadzić do EPIDEMII. Mechanikom udało się ją załatać.
Czekamy na instrukcje.
************************************************** Rozkazy I stopnia Weyland Yutani dot. Incydent #000388 oraz Dodatek A : 22.02.2236
--
Rozkazy o wysokim priorytecie
Bezpośredni nadawca : Edward Onmusson
Skierowane do – Dowództwo Jednostki bezpieczeństwa wewnętrznego W-Y, PKO W-Y i obsługa całej bazy na Eden-23 oraz do wiadomości Dr. Andrewa McKelly’ego.
Nadane z – Siedziba firmy Weyland-Yutani – Dystrykt bezpieczeństwa – ZIEMIA
Nakaz całkowitej kwarantanny całej bazy. Wstrzymać wszelkie projekty mogące ZASZKODZIĆ KWARANTANNIE. Wstrzymać wszelkie podróże poza wał przeciwwietrzny. Zapieczętować wszystkie grodzie prowadzące na tereny POZA BAZĄ. Wstrzymać wszelkie loty/odloty z Lotnisk : 1,2,3 i Awaryjnego x1. Dopilnować zabezpieczenia WYWIETRZNIKÓW i sprawdzić wentylację bazy. Wysyłamy do was grupę specjalistów, którzy orzekną co tak naprawdę się stało. Mają uprawnienia „Inkwizycji”. Dowódca bazy, major Henry Bandges i główny nadzorca laboratoriów genetycznych Dr. Andrew McKelly mają dostosować się do poleceń grupy inkwizycyjnej. Planowany ETA do przybycia grupy : 48h.
Komandor jeszcze raz wyciągnął się w fotelu.
- I to byłoby na tyle gdyby nie sygnał SOS, który dostaliśmy dzisiaj. Jakieś siedem godzin po odpowiedzi Onmussona na Dodatek A. SYGNAŁ SOS z Eden-23 : Zagrożenie życia całej załogi bazy. : 23.02.2236
--
SOS
Melduje Szeregowy Roger McCain
Skierowane do -- Zespół Nadzoru Placówek Badawczych sektor Gamma, Dystrykt bezpieczeństwa W-Y oraz WSZELKIE JEDNOSTKI BOJOWE W PROMIENIU NAJBLIŻSZYCH SYSTEMÓW!
Nadane z – Wieża Kontroli Lotów : Lotnisko 2, PKO Eden-23 – UPRAWNIENIA KONTROLI LOTÓW PLUS PODSTAWOWE DF-ROZSZERZONE.
Wielkie straty. Stracono Zewnętrzny Kompleks Badawczy i Lotnisko Awaryjne x1. Nie działa system bezpieczeństwa bazy. Potrzebna pomoc medyczna. SOS.
- Kiepski raport. Mało szczegółów… - stwierdził sucho kapitan.
- Nie wiadomo w jakich okolicznościach ten SOS został wysłany. Zapewne bardzo nieprzyjemnych. Jak widać wiemy bardzo niewiele. Istnieje bardzo wysoka szansa, że całe zdarzenie ma mocny związek z incydentem #000388 – Komandor obrócił monitor w swoją stronę i zmierzył oficerów spojrzeniem grabarza.
- Wielka dziura w wywietrznikach? Mechaniczna. Gdyby biologiczna była… - jego spojrzenie zrobiło się niepewne i skupiło się na klawiaturze. – Kwas i te sprawy. Może to Ksenomorfy?
- Kapitanie. Baza Eden-23 składa się z Podstawowego Kompleksu Operacyjnego : Jego trzech sub-poziomów i czterech w górę. Obok jest Wewnętrzny i Zewnętrzny Kompleks Badawczy. Nieopodal jakieś Magazyny i dwa Kompleksy Mieszkalne : Biały i Czerwony. Są jeszcze aż 3 lotniska, w tym tylko jedno transportowe. Istnieje również podziemny hangar. Tzw. Lotnisko Awaryjne x1. Jest ono ściśle połączone z systemem tzw. WYWIETRZNIKÓW. Zakładając, że ten… - zerknął na ekran. – McCain gadał od rzeczy to jest szansa, że rzeczywiście związek z incydentem 388 jest dość duży. Ksenomorfy? Niech pan mnie nie rozśmiesza. Ja wiem, że wśród USCM panuje fobia związana z naszymi małymi przyjaciółmi. Ja wiem.
- Czego dotyczyły badania na Edenie-23? – odezwał się w końcu zamyślony porucznik swym ochrypniętym głosem.
Komandor wyciągnął spod biurka termos i nalał brązowej kawy do trzech plastikowych kubków. Kapitan grzecznie podziękował i skulił się w krześle, a jego zachrypły towarzysz z ulgą wziął do ręki białą szklankę. Sam komandor nie pił. Bawił się tylko kubkiem.
- To są laboratoria genetyczne. Jajogłowi bawią się tam w biomechanikę. To nie są słynne Przednie Klatki z LV-1201. Nie wracajcie do tego pamięcią. W pobliżu Edenu nigdy nie lądowała nawet fregata transportowa wioząca Obcych.
Na dźwięk nienaukowej nazwy tych strasznych organizmów Theed wzdrygnął się.
- Przez sześć lat istnienia całego kompleksu nie wydarzyło się nic…hmm…”niewłaściwego”. Wiem, bo wielokrotnie tam bywałem w celach zawodowych. Przeprowadzałem inspekcję lokalnego systemu obrony i muszę powiedzieć, że jest on wzorowy. Duże zasługi ma tu Kanada, która była twórcą większości maszyn zainstalowanych na Edenie. Mimo iż te trójlufowe maszyny zagłady nie pochodzą ze sklepiku Wujka Sama to ja im ufam. Cała baza uzbrojona jest w równo 155 automatycznych działek obrony stacjonarnej rozmieszczonych w newralgicznych punktach. 155. Robi wrażenie, prawda? To miało załagodzić skutki ograniczenia lokalnego garnizonu z 66 do 23 marines. Na jakiej zasadzie działa Automatyczny System Obrony? ASO. Co 5h należy wprowadzać do konsoli tajny kod jako potwierdzenie, że „Wszystko jest OK”. W przypadku wprowadzenia błędnego kodu bądź nie wprowadzenia go przez owe 5 godzin, odpala się wszystkie 155 wieżyczek. Są one ukryte w ścianach, podłogach i sufitach. Mogą one być sterowane zdalnie np. z Dystryktu Bezpieczeństwa W-Y na Ziemi. Skupiają się one wpierw jednak na wybiciu wszystkiego co nie jest wpisane w REJESTR. Kamery w ułamkach sekund analizują widziany żywy obiekt i sprawdzają jego „kartotekę”. Ksenomorfy są na czarnej liście. Ich życie byłoby krótkie…
- A co w przypadku gdyby ASO się pomyliło i zaczęło tłuc do mieszkańców Edenu? – zapytał porucznik popijając kawę.
- System ASO jest produkowany przez Kanadyjskie „New World Technologies”. Dotychczas zainstalowano go na piętnastu placówkach. Przez pół roku działania sprawdzano go w czasie tzw. Sztucznych sytuacji zagrożenia. 23 próby. Margines błędu – zero.
- Pół roku to dość krótki okres czasu. Czy chociaż raz system miał styczność prawdziwą „sytuacją zagrożenia”? – Theed podrapał się po skroni.
- Nie – komandor szczerze się zmartwił.
- A co jeżeli w istocie ASO zaczęło zabijać naukowców i strażników? Może uznało Ksenomorfy za istoty dopuszczalne w rejestrze?
- Niemożliwe. Na mostku Wieży Kontroli Lotów są zainstalowane bodajże cztery działka. Gdybyś miał rację to ten Roger nie wszedłby nawet po schodach na górę…Wracając do Ksenomorfów : To na pewno nie one. Nie ma nawet najmniejszych szans na dostanie się tego organizmu na powierzchnię planety. Już przecież mówiłem. Badania są skierowane w kierunku biotechnologii. Żaden statek wiozący Obcych nawet nie leciał po orbicie Edenu-23. Gdyby jakiś z kolei rozbił się to dawno już pojawiłby się raport. To mogą być piraci.
- Są jakieś rozkazy? – mruknął porucznik rozglądając się po mrocznym pomieszczeniu.
Światło padające na twarz komandora wydawało się zanikać.
- Nie. Ogólnie wiadomym jest, że po ostatniej kraksie nadal nie udało się naprawić głównego transmitera danych. Możemy je odbierać, ale żeby wysłać je na daleką odległość musimy użyć anten SOS, które dość długo generują sygnał. Zanim dostaniemy odpowiedź koloniści i jajogłowi mogą już być martwi. Być może ci terroryści będą mieli jakieś żądania. Nie możemy jednak czekać na ich kolejny ruch.
- Przecież Eden-23 jest poza zasięgiem wezwania SOS. Nie jest on tak strasznie daleko, ale sygnał nie powinien nas dotyczyć – zamyślił się Theed.
- Wiem. W tym samym układzie co Eden znalazł się jednak bojowy statek United Stated Colonial Marinesów „Nadzieja”. Ci wojacy lecą z misją transportową z LV-426 na Ziemię. Na LV lecieli z kolejnymi modułami do lokalnych urządzeń terraformujących. Gdy odlatywali tamci wpakowali im na pokład jakieś ładunki. „Nadzieja” znajduje się teraz jakieś 30 minut lotu od orbity Edenu-23. Z tego co wiemy tylko oni byli w zasięgu sygnału.
- Jakim cudem wszedł pan w posiadanie raportu PKO i odpowiedzi z Dystryktu Bezpieczeństwa? – twarz porucznika zdradzała zainteresowanie sprawą, jednak jego głos nadal pozostawał beznamiętny.
- Wszystkie te wiadomości były zaszyfrowane razem z sygnałem SOS. Być może nadawca chciał żebyśmy poznali przyczyny wysłania SOS. „Nadzieja” czeka teraz na nasze rozkazy. Panowie, bądźmy świadomi, że dowództwo nic tu nie poradzi. Możemy spisać raport, ale wpierw należy podjąć jakieś decyzje. Ci ludzie mogą tam ginąć. Nie wiemy prawie nic. Możemy tylko domyślać co się tam dzieje.
- Jaka jest…”moc obalająca” Nadziei i jego wyposażenie?
- To jeden ze sprawdzonych krążowników Stanów Zjednoczonych. Ma on za sobą 99 lotów, w tym 7 bojowych. Z załogą jest różnie. Mamy tam weteranów, ale też nowicjuszy. Nie jest znana ich liczebność. Wiemy tylko, że standardowo na pokładzie znajduje się transporter opancerzony oraz dwa konwertoplany. Titanic posiada również głowicę nuklearną. Wydaje mi się, że powinni sobie poradzić.
- Komandorze. Moim zdaniem nie mamy czasu…Trzeba niezwłocznie wysłać rozkazy!
- Tak…
- Niech Bóg ma ich w swojej opiece.
- Kto? Ano tak…właśnie… Rozkaz bojowy I stopnia USCM – lot bojowy #009764 – priorytet NAJWIĘKSZY : 23.02.2236
--
Rozkaz o najwyższym priorytecie ( przerwać wszelkie aktualne operacje )
Od Komandora Rogera Hendricka – uprawnienie DOWÓDCY NADZORUJĄCEGO GF Nadzieja
Skierowane do -- Załoga okrętu klasy bojowej „Nadzieja”
Nadane z -- Gabinet dowódcy okrętu flagowego „Sulaco” – uprawnienia NADZORU GF
Jak wiecie z Edenu-23 nadano sygnał SOS. Jest on autentyczny. Podejmijcie się misji zabezpieczenia całego kompleksu i znalezienia wszelkich ocalałych. Androidów można spisać na straty. Zabezpieczcie również lotnisko 1 – być może zostanie wysłana ekipa ratunkowa, która was wesprze. Wiadomo również, że w stronę Edenu leci grupa inkwizytorów, którzy mieli orzec co się dzieje w kompleksie. Nie są oni jednak poinformowani o ostatnich wydarzeniach i grozi im niebezpieczeństwo. Zapewne przybędą jakieś 12h po was. W przypadku epidemii należy dokonać bombardowania orbitalnego planety bądź samolikwidacji oddziału. Wysyłajcie częste raporty. Nie wiadomo co może być przyczyną wysłania SOS. Wiecie tyle co my. Powodzenia. 2. NOTKA OD AUTORA
Witajcie w świecie przyszłości! Poszukuję kilku śmiałków, którzy zechcą się wcielić w odważnych żołnierzy United States Colonial Marines. Będziecie załogą statku bojowego „Nadzieja” który leciał na LV-426 z misją dostarczenia tam elementów maszyn terraformujących. Wracając na Wasz pokład zostaje zapakowanych wiele zapieczętowanych skrzyń o ściśle tajnej zawartości, które mieliście dostarczyć do swojego macierzystego portu na Ziemi. Jednak po drodze, przelatując przez system Eden otrzymujecie sygnał SOS, który zostaje nadany z Wieży Kontroli Lotów kompleksu badawczego na Edenie-23, planety odległej o 30min lotu. Przekazujecie sygnał do najbliższego okrętu flagowego, którym jest „Sulaco”. Statek ten jest niestety uszkodzony i nie zapada żadna decyzja z góry. Dowódca „Sulaco” nakazuje wam jednak wlecieć na orbitę Edenu-23 i przeprowadzić misję ratunkową. Do dyspozycji macie cały arsenał śmiercionośnych broni.
Zadanie jest jednak niezwykle trudne. Cała baza na powierzchni planety spowita jest mgiełką tajemnicy. Czasu jest mało…
Tak czy siak macie ze sobą gwiezdny arsenał USCM! 3.POJAZDY
Statek kosmiczny klasy Conestoga "Nadzieja" (na jego pokładzie znajdują się poniższe pojazdy, które będziecie mogli wykorzystać)
Dwa promy UD-4 Cheyenne : "Lilith" i "Daniel"
M557 APC ARMOURED PERSONAL CARRIER
Dodatkowo na pokładzie znajdują się 3 transportowe egzoszkielety P-5000 POWERLOADER. Statek kosmiczny klasy Conestoga "Nadzieja" Dane techniczne Długość : 385 metrów Masa : 75.000 ton Klasa : CONESTOGA Rozkład : 8-17-0 (optymalna pojemność ładowni z dość dobrze opancerzonym kadłubem) Zasilanie : reaktor fuzyjny A-59 firmy Westingland o mocy maxymalnej 3.6 terrawata. INFO DOT. ZASILANIA STATKU Cytat:
Zasilanie dla całego sprzętu znajdującego się od początku kadłuba po sam jego koniec zapewnia reaktor fuzyjny A-59 firmy Westingland o mocy maxymalnej 3.6 terrawata. Jak większość wojskowych okrętów Conestoga brała zasilanie do reaktora ze skrystalizowanego proszku wytwarzanego z LiH (lithium-hydride). Reaktor jest w pełni chroniony na wypadek uszkodzenia w czasie walki. W przypadku jakiegokolwiek sygnału o uszkodzeniu reaktora następuje tzw. “zimne wyłączenie”. Polega ono na tym iż po otrzymaniu z czujników sygnałów o zagrożeniu uszkodzenia reaktora komputer rozpoczyna procedurę otwarcia zaworów zewnętrznych przez co komora reaktora ma bezpośrednią wentylację do przestrzeni kosmicznej a co za tym idzie następuje gwałtowne wychłodzenie rdzenia oraz całości komory. Reaktor ulega wyłączeniu i zagrożenie zostaje zneutralizowane. W przypadku wyłączenia reaktora zasilanie okrętu jest realizowane przez cztery zespoły akumulatorowe Continental Electric AS-4B oraz magneto-hydrodynamiczne turbiny AV-5. Każde z tych urządzeń generuje moc w granicach od 20 do 40 megawatt. Okręty klasy Conestoga napędzane są podwójnym systemem napędowym FYL (faster than light) do lotów z prędkościami większymi od prędkości światła (wykorzystywanym tylko podczas skoków) oraz napędem podświetlnym składającym się z czterech silników rakietowych Gates-Haidmann GF-240 biorącego bezpośrednio zasilanie z napędu fuzyjnego. Napęd podświetlny opiera się na reakcji plazmy ze specjalną masą która podgrzewa ją. Następnie gaz wytworzony prze tą reakcję jest kierowany wprost do dysz silników rakietowych gdzie zostaję wyrzucony z ogromną prędkością. Masa która jest wykorzystywana do reakcji z plazmą to przemysłowy carbon-diamond, który bardzo łatwo wchodzi z reakcję z plazmą wytwarzając bardzo gorący gaz. Materia ta jest stosowana ze względu na bardzo łatwe i tanie metody produkcyjne, dużą gęstość własną oraz łatwość przechowywania. Poza tym reakcja plazmy z tą materią nie pozostawia emisji radiowej ciągnącej się za okrętami napędzanymi innymi typami materii niczym ślad. Ciąg jest sterowany za pomocą przepływu carbon-diamond który to powoduje większe wytwarzanie gazu w przypadku większej dawki tego materiału i na odwrót. W przypaku podawania maksymalnej dawki carbon-diamond każdy z silników może wytworzyć ciąg o mocy 35.100 ton. Moc ponad maksymalna tzw.”Specific Excess Power” uzyskiwana z tego napędu osiąga przelicznik 1.8:1 jednak zużycie paliwa w tym przypadku jest bardzo duże przez co maksymalny ciąg może być utrzymany tylko przez krótka chwilę.
Do wykonywania skoków nadświetlnych wykorzystywany jest Romberg-Rockwell Cygnus 5. Napęd ten pozwala osiągnąć okrętowi prędkość wyższą od prędkości światła. On zapewnia wykonywanie skoków kosmicznych. Większą część okrętu zajmują hangary i ładownie. Dostęp do tych hangarów jest zorganizowany za pomocą pięciu drzwi ładunkowych o wymiarach 25m x 10 m. Załadunek do hangarów może być wspomagany za pomocą dźwigów o układzie H rozmieszczonych wzdłuż drzwi hangarów na specjalnych szynach. Przestrzeń ładunkowa ma pojemność 1.2 miliona m3. Poniżej przestrzeni ładunkowej znajduje się hangar dropship-ów oraz wszelkich promów zrzutowych. Mieści on do 4 promów. Promy i UD-4 mogą być przestawiane pomiędzy hangarami za pomocą specjalnych drzwi łączących hangary o rozmiarach 30 m x 30 m.
| SYSTEMY PODTRZYMYWANIA ŻYCIA Cytat:
Do podtrzymywania życia w czasie wykonywania skoków nadświetlnych służą komory kriogeniczne które to w czasie skoków utrzymują stan organizmu ludzkiego w warunkach ponad normalnego spowolnienia funkcji życiowych. W czasie skoków komputer główny okrętu zarządza i nadzoruje stan każdego członka załogi znajdującego się w komorze. Po dotarciu do celu podróży komputer przywraca funkcje życiowe do normy w przeciągu 30 minut od zakończenia podróży (czas ten może być krótszy jednak uzależniony jest z reguły tylko i wyłącznie od danego organizmu - nigdy jednak nie dłużej niż 30 minut). Na okręcie standardowo znajduje się 90 komór kriogenicznych dla załogi i pasażerów. W szczególnych przypadkach jest możliwość zainstalowania w ładowniach do 2000 komór kriogenicznych dla potrzeb przewozu większej ilości wojska. Cały okręt utrzymuje sztucznie wytworzoną grawitację w celu ułatwienia bytności załogi. W szczególnych przypadkach można regulować grawitację dla poszczególnych pomieszczeń. Na przykład w przypadku istnienia osób ze złamaniami kończyn lub uszkodzeń wewnętrznych grawitacja jest obniżona celem mniejszego obciążania organizmów chorych. Najczęściej tego typu praktyki maja miejsce w odniesieniu do ambulatoriów bądź pomieszczeń z uzbrojeniem.
| SYSTEMY KOMPUTEROWE Cytat:
Jeśli chodzi o kontrolę nad okrętem to jest ona w pełni zautomatyzowana i nie wymaga ingerencji ludzkiej. Komputer główny okrętu sam zarządza wszystkimi systemami i pozwala na bezobsługową pracę w każdej sytuacji włącznie z prowadzeniem walki. Jedynym momentem gdy niezbędna jest ingerencja ludzka to podanie celu podróży bądź celu misji. Poza tym okręt jest całkowicie autonomiczny i działa zgodnie ze stanagami USCMC.
| SYSTEMY AWARYJNE Cytat:
Wszystkie systemy awaryjne są w pełni zautomatyzowane. Nawet w przypadku bezpośredniego zagrożenia eksplozja reaktora nie istnieje niebezpieczeństwo uszkodzeń gdyż komputer pokładowy odstrzeli reaktor w przestrzeń kosmiczną na kilkanaście sekund przed eksplozją co zapewni pełną ochronę okrętu. W przypadku nieszczelności kadłuba każde z pomieszczeń może być izolowane i oddzielnie utrzymywane zapewniając wystarczające warunki dla życia. W przypadku gdy uszkodzenia będą tak poważne iż niemożliwym będzie utrzymywanie środowiska wystarczającego dla życia okręt dysponuje dwudziestoma kapsułami ewakuacyjnymi typu 337 EEV (Emergency Escape Vehicle), które mogą być wystrzelone w przeciągu kilku sekund po ustaleniu przez komputer pokładowy takiej potrzeby (oczywiście po załadunku załogi - czy to automatycznym czy manualnym przez samą załogę). Kapsuły te zapewniają także ewakuacje w czasie skoków nadświetlnych.
| SYSTEM AUTODESTRUKCJI Cytat:
Każdy okręt klasy CONESTOGA posiada system autodestrukcji. System ten może zostać uruchomiony tylko i wyłącznie przez uprawnionego do tego oficera posiadającego odpowiednie kody. Sam system autodestrukcji opiera się na niczym innym jak na manualnym zmuszeniu do wyłączeniu chłodzenia reaktora przy jednoczesnym zablokowaniu czujników komputera głównego. Doprowadza to do eksplozji reaktora która ma wystarczająca siłę niszczącą. Czas na ewakuacje załogi w takim wypadku wynosi 15 minut.
| CZUJNIKI Cytat:
W przedzie kadłuba umieszczona jest większość czujników jakie posiada krążownik klasy CONESTOGA. Na przedzie umieszczone są dwa główne czujniki optyczne - dwa teleskopy o długości około 12 metrów mieszczące w sobie układy optyczne w zakresie fal widzialnych jak i fal UV. Dane zbierane z tych teleskopów dodatkowo wspierane są przez 60 metrowy radioteleskop wraz z 20 metrowym zapasowym radioteleskopem. Cały zestaw czujników zajmuje się pasywnym monitoringiem otoczenia okrętu. Aktywny zestaw czujników opiera się na trzech głównych głowicach radarowych służących do aktywnego przeczesywania przestrzeni kosmicznej oraz dalekiej obserwacji. Zestaw ten potrafi wykrywać obiekty o skutecznej powierzchni odbicia równej 2 m2 z odległości 1000 km oraz obiekty o powierzchni około 100 m2 z odległości 80.000 km. Pozostałe pięć głowic radarowych rozmieszczonych na całej długości kadłuba zajmuje się zbieraniem danych wykorzystywanych do naprowadzania systemów uzbrojenia. Tuż przed sekcją napędu umieszczona jest specjalna antena pozwalająca nawiązywać łączność okrętowi w czasie wykonywania skoków nadświetlnych. Ma ona długość 64 metrów. Do łączności w normalnych warunkach stosowana jest 16 metrowa antena nadająca na niskiej częstotliwości.
| CHARAKTERYSTYKA RADAROWA OKRĘTU Cytat:
Cały kadłub okrętu klasy CONESTOGA pokryty jest specjalnym materiałem mającym za zadanie zmniejszenia skutecznego pola odbicia wiązki radarowej. Pokrycie to zapewnia okrętowi skuteczne pole odbicia wiązki od przodu wielkości 10 m2 oraz 260 m2 w przypadku profilu bocznego. Moduł silnikowy ma zamontowane specjalne rozpraszacze promieniowania podczerwonego, które dość silnie emanuje z silników. Dzięki temu sygnatura w podczerwieni jest bardzo niska i okręt jest dość dobrze maskowany w zakresie wykrywaczy bazujących na promieniowaniu podczerwonym. Poza funkcjami absorbującymi fale radarowe wykładzina która pokrywa cały kadłub zapewnia także pochłanianie promieniowania laserowego często wykorzystywanego w uzbrojeniu krótkiego zasięgu. Cały okręt pokryty jest także specjalną farba maskującą która dodatkowo wzmacnia pochłanianie fal. Farba ta ma najczęściej ciemnoszary bądź czarny zależnie od przeznaczenia okrętu.
| UZBROJENIE Cytat:
Wszystkie okręty klasy CONESTOGA posiadają lekkie uzbrojenie spełniając swoje zadanie jako drugoplanowy okręt wsparcia. Jest ono jednak wystarczające do zapewnienia przewagi w obrębie planety. Jako główne uzbrojenie CONESTOGA przenosi rakiety XIM-128A Long Lance ASAT w specjalnym przedziale umieszczonym w górnej części kadłuba. XIM-128A ma 5,6 metra długości. Jest typową rakietą SS (space to space) stosowaną w walkach kosmicznych. Napędzana jest dwustopniowym silnikiem rakietowym Lockmart LP-XII. Po odpaleniu główny i pierwszy silnik przyspiesza rakietę do maksymalnej prędkości w kierunku wyznaczonego celu. Po 4 sekundach człon ten zostaje odłączony i rakieta rozpoczyna fazę lotu opartą o nadana jej energię. W pobliżu wyznaczonego celu uruchamia się drugi silnik który odpowiada za korygowanie kursu rakiety aż do trafienia celu. System chłodzenia umieszczony w ogonie rakiety zmniejsza jej profil promieniowania podczerwonego oraz promieniowania UV. Rakieta ta należy do klasy rakiet FF (fire-forget) co oznacza iż po odpaleniu sama koryguje pozycję celu za pomocą własnych czujników. Oczywiście w przypadku gdy cel jest poza zasięgiem jej autonomicznych czujników cały czas korzysta z sensorów umieszczonych na CONESTODZE co daje jej dokładny obraz sytuacji. Jednak należy pamiętać iż może ona sama prowadzić obserwację wyznaczonego celu bez udziału krążownika. Głowica bojowa rakiety składa się ze specjalnego stopu metalu pociętego w pierścienie. W przypadku detonacji cel zostaje “uderzony” chmurą wirujących pierścieni o bardzo wysokiej prędkości. Skuteczność tego typu broni jest bardzo duża i powoduje najczęściej tragiczne w skutkach uszkodzenia. Rakieta najczęściej próbuje doprowadzić do przechwycenia na kursie czołowym. Powód jest banalny w przypadku kursu zderzeniowego do prędkości odłamków po detonacji dochodzi prędkość celu co znacznie zwiększa siłę. Atak boczny ma mniejszą siłę jednak jest wystarczający do uszkodzenia większości istniejących jednostek.
Uzbrojenie zapasowe stanowi para miotaczy promieniowania cząsteczkowego o mocy 800MeV które zapewnia obezwładnienie elektroniczne celu w odległości 100.000 km w przypadku braku jakiejkolwiek osłony. Dodatkowym wyposażeniem jest zespół dwóch wież które składają się z podwójnych miotaczy amunicji kinetycznej (specjalnie zaprojektowanej amunicji), która wystrzeliwują z prędkością 12 km/s. Pomimo wysokiej szybkostrzelności jest to broń ostateczna gdyż praktyczny zasięg jej to mniej niż 100 km. Praktyczny w tym przypadku oznacza możliwość powadzenia celnego ognia. Powyżej 100 km cele mogą wymanewrować chmury amunicji. Najczęściej stosowane są do zwalczania rakiet w bezpośredniej odległości. Jednak w przypadku użycia w krótkim zasięgu efekt jest katastrofalny. Żaden okręt nie jest w stanie wytrzymać 1 sekundowej serii z tego uzbrojenia. Najczęściej po takim trafieniu dochodzi do przełamania kadłuba w miejscu trafienia. W przypadku mniejszych jednostek po prostu znikają zamieniając się w chmurę małych części. Główna obroną bezpośrednią zajmuje się zestaw wieżyczek laserowych rozmieszczonych na całym kadłubie. Te 80mW lasery są w stanie likwidować małe cele jak myśliwce rakiety czy też pociski kinetyczne. Poza tym w skład uzbrojenia wchodzi wyrzutnia 60 orbitujących, inteligentnych min. Miny te są po wystrzeleniu bardzo skuteczną bronią przeciw niskoorbitującym statkom kosmicznym. Są całkowicie autonomiczne po wystrzeleniu i posiadają własny system naprowadzania.
Do walki planetarnej CONESTOGA posiada magazyn o pojemności 80 sztuk wolno opadających, naprowadzanych RVs (re-entry vehicle) zdolnych przenosić wszelkiego rodzaju głowice poczynając od odłamkowych przez głębokiej penetracji przeciwko bunkrom po termonuklearne czy biologiczne.
| 2 Promy UD-4 Cheyenne „Lilith” i "Daniel" “Ludzie mają setki określeń na te maszynki. W naszym plutonie przezwano je ALPHA-BRAVO (ze względu na łączność) jednak ja je wolę nazywać ASS-BUSTERS. Powód jest prosty- każdy kto lądował dropem bojowo zna to uczucie gdy mu się wydaje że za chwilę wszystkie flaki z niego wylecą. Często lecą ale nie flaki tylko gówno i to ze strachu. Wtedy człowiek nienawidzi tej maszyny. Wsystko się trzęsie jakby miało się rozpaść a sierżant mówi " Wstawać gnoje, czas na akcje”. Wtedy wszystko staje się przeraźliwie jasne- nikt nagle nie chce wysiadać z tego potwora który nas tu przywióźł. Jednak gdy leżysz pod ogniem przeciwnika, twoi kumple zbierają flaki z ziemi i innych którzy nie są w stanie się ruszyć - ogarnia cię euforia gdy widzisz zbliżającego się dropa w stronę pozycji przeciwnika z otwartymi lukami uzbrojenia i rzygającego wszystkim co ma żeby im dopieprzyć. Tego się nie zapomina. Dlatego zastanówcie się zanim powiecie złe słowo na UD-4 bo kiedyś on wam uratuje dupe.” — Unnamed MARINE Wymiary i waga Cytat:
Długość: 18 m
Rozpiętość: 12,59 m
Wysokość: 6,05 m (z opuszczoną rampą), bez rampy 2,4 m
Waga: 18620kg, max 34630kg
| Napęd Cytat:
2x TF-900 turbinowe, 2xTF-220/A silniki rakietowe
| Uzbrojenie Cytat:
w zależności od wersji:
Republic Electric RE722 20mm Gatling
32x150mm Mk16 Banshee 70
12x70mm Mk10 ZEUS
8x120mm Mk88 SGW
8xAGM-220c HELLHOUND (A/G)
3xAGM-204A TSAM
3xAIM-90E HEADLOCK (A/A)
Standardowa wersja zrzutowa wyposażona jest w:
działko Republic Electric RE722 20mm Gatling
8 rakiet (zasobniki dolne) AGM-220c HELLHOUND (A/G)
4 rakiety (zasobniki dolne) AGM-204A TSAM
32 rakiety (zasobniki górne) AIM-90E HEADLOCK (A/A)
| Awionika Cytat:
Systemy podstawowe:
ANTI JONIZATION SYSTEM (AJS) -system odpowiada za zdejonizowanie powierzchni kadłuba przy przechodzeniu przez atmosferę planety. System umieszczony w tylnej części UD-4 (ozn. kodowe AJS-47A)
Radar pogodowy - (WR-wheater radar) system ten wspomaga pilota w czasie przedzierania się z górnych warstw atmosfery do samej ziemi. Wspomaga pilota także w czasie noramlnego lotu w atmosferze. System wykrywa różnice ciśnień, temperatur, prędkości wiatru, wilgotności, składu atmosfery, grawitacji itd. Głównym składnikiem systemu jest radar i zestaw czujników rozmieszczonych na całej powierzchni kadłuba.
System działa w dwóch trybach:
I auto - system automatycznie koryguje wszystkie czynniki zewnętrzne wpływające na aktualny kurs i wysokość UD-4
II man - system tylko informuje pilota o odchyleniach w kierunku i wysokości lotu wynikających z oddziaływania czynników zewnętrznych
Space Support Flying System (SSFS) - system wspomagania lotu w przestrzeni kosmicznej. System ten wykorzystuje dane otrzymane z radaru odległości od obiektów będących w zasięgu, a także o wpływie grawitacji na lot. System ten pozwala na dokładne sterowanie UD-4 w przestrzeni kosmicznej z wcześniejszym wyliczeniem planowanych manewrów.
Identification Friend or Foe (IFF) - system identyfikacji SWÓJ-OBCY
Diagnostic Safety System (DSS) - diagnostyczny sytem bezpieczeństwa. System ten odpowiada za diagnozę szczelności kadłuba (przedziału pilotów i przedziału ładunkowego), a także stan systemów wewnętrznych.
| Systemy defensywne Cytat:
AN/ALQ-2004E - 4 zintegrowane systemy obrony
AJS - system zakłócania przez ATLIS, wykorzystywany w celu unikania wrogich radarów przy namierzaniu lub śledzeniu przez wrogie pojazdy
FCJS - grupa systemów zakłócania sygnalizująca wykrycie wrogich emisji radarowych lub ostrzegająca o zbliżającym się zagrożeniu. Posiada holowany system zakłócania (w odległości 50 m od dropa) z integralnymi skrzydełkami i opancerzeniem - dziaął do 1000m.
MDS -jest to punktowy system obronny używany przeciwko zbliżającym się rakietom w ich czasie namierzania, zwykle w odległości do 2,5 km od dropa. System ten posiada możliwość zakłócania systemów podczerwieni( optycznych) zbliżających się rakiet oraz podawania fałszywych danych o odległości do dropa do sytemów namierzania rakiet.
LASCOR “ELVIREA II” - system wystrzeliwywania zakłócaczy. System multiodpalania konwencjonalnych pułapek termicznych (FLAR) i pułapek folii aluminiowej (CHAFF)
TEWS - Taktyczny System Wczesnego Ostrzegania:
AN/ALR-56C - czujnik opromieniowania radarowego (RWR). Wykrywa zagrożenia związane z omiataniem dropa wiązką z radaru przeciwnika i wyświetla zagrożenia na specjalnym wskażniku.
AN/ALE-40 - wyrzutnikśrodków zakłócających (CHAFF, FLAR) zapasowy
AN/ALQ-135 - wewnętrzny zestaw zakłócający (ICS). Generuje i transmituje zakłócenia na wielu pasmach częstotliwości.
AN/ALQ-128 - elektroniczny zestaw ostrzegający (EWWS). Współpracuje z systemem ICS(AN/ALQ-135)
| Tryby Radaru A-A/A-S/S-S Cytat:
RWSH - radar emituje sygnały z dużą częstotliwością powtarzania impulsów (PRF), co poprawia możliwości wykrywania obiektów poruszających się z dużąszybkością do prędkości DROPA, gdyż otrzymuje się w ten sposób mocniejsze przesunięcie częstotliwości(DOPPLER) aniżeli w wypadku obiektów wolno lecących. Należy jednak pamiętać, że w trybie tym wykrycie obiektów poruszających się z szybkością małą lub identyczną jak DROP i mniej więcej w tym samym kierunku- może być niemożliwe. Z radaru w trybie RWSH korzysta się przy spodziewanych szybkich myśliwcach przechwytujących zbliżających się od czoła lub rakietach.
RWSM- radar emituje impulsy ze średnią częstotliwością powtarzania, dlatego też wykrywanie szybko poruszających się obiektów jest utrudnione. W trybie RWSM wykrywa się za to lepiej obiekty poruszające się wolniej lub z taką samą praędkościa jak DROPA.
RWSI - najczęściej używany tryb wyszukiwania; radar zmienia częstotliwość powtarzania impulsów ze średniej na dużą, dzięki czemu jest w stanie wykrywać obiekty poruszające się z dużą i z mała prędkością. Jest to najlepszy dostępny tryb wyszukiwania ogólnego.Używanie tego trybu zapewnia dobre informowanie po odebraniu z pewnym wyprzedzeniem czasowym, ostrzeżenia o pojawieniu się gdzieś na horyzoncie szybkich myśliwców przechwytujących, bądź obiektów o małym przekroju radarowym- poprzecznym (STEALTH).
RGH - zbliżony do trybu RWSI. Impulsy radarowe są emitowane z pojedyńczą i pośrednią częstotliwością powtarzania, lecz echa są przetwarzane elektronicznie i na ich podstawie wykrywa się obecność obiektów poruszających się z dużą i małą prędkością.
VS - nie wyświetla żadnych danych dotyczących obiektów poruszających się wolno, lecz sortuje wykryte obiekty pod względem ich prędkości poruszania się a nie odległości. Korzysta się z tego trybu jedynie wtedy gdy zajdzie potrzeba wykrycia obiektów poruszających się z bardzo dużą prędkością (np. rakiety).
VCTR - przeszukiwanie przestrzeni w tym trybie zajmuje dwukrotnie więcej czasu aniżeli w innych trybach, lecz w tym czasie radar jest w stanie wykryć mniejsze i trudno wykrywalne obiekty. Korzysta się z tego trybu tylko przy wykrywaniu celów położonych za ogonem w bardzo dużej odległości.
| Tryby radaru A-G Cytat:
GMT - tryb pracy wykrywania celów ruchomych
IGMT - tryb pracy wykrywania celów ruchomych z przeplotem
W obu trybach radar nie wyszukuje konkretnego obiektu, lecz raczej obszary geograficzne, w których wykryto ruch.
RBM - tryb mapy wiązki rzeczywistej. Tryb wykorzystywany do ogólnego namiaru celu. Tryb ten wyświtla echa odbite od charakterystycznych punktów naziemnych znajdujących się w luku z przodu DROPA. Systuacja radarowa jest aktualizowana z prędkością omiatania 180 stopni na sekundę w zasięgu minimalnym 1,8 mili morskiej i maksymalnym 500 mil morskich. Rzeczywiste zasięgi zalężą jednak od linii widzenia radaru (LOS)
HRM - tryb mapy szczegółowej zwany inaczej “trybem mapy dolotu”. To statyczne, bardzo szczegółowe mapy widoczne “z lotu pataka”, sporządzone przez radar z syntetyczną aparaturą (SAR). Są one używane do dokładnego zapoznania się z ukształtowaniem i cechami charakterystycznymi terenu oraz do przechwytywania celów naziemnych (stacjonarnych)
| M557 APC ARMOURED PERSONAL CARRIER Konstrukcja Cytat:
konstrukcja modułowa z bocznymi wzmocnieniami
| Rozmiar
zależny od wersji (możliwy do transportu przez UD-4) Waga Cytat:
Waga pojazdu w standardowej wersji wynosi około 16.000 kg.
| Napęd Cytat:
typu 4×4, energii dostarczają dwie turbiny po 286 kW kazda.
|
Pancerz Cytat:
Wzmocniony pancerz tytanowy. Dodatkowo wzmocniony na podłodze zabezpieczający przed wybuchem min przeciwpiechotnych. Restrykcje wagowe pozwoliły na użycie średniej klasy pancerza chroniącego przed odłamkami, ogniem broni ręcznej małokalibrowej i poddźwiękowymi pociskami przeciwpancernymi. Pojazd pokryty jest materiałem absorbującym fale radarowe.
| Wyposażenie i czujniki Cytat:
termowizja
kamera TV o powiększeniach od 4x do 20x
czujnik ruchu (MOTION TRACKER)
czujnik opromieniowania laserem
radar milimetrowy
wyposażenie multi audio-video
transmiter wysokiej częstotliwości
zestaw maskujący ALS-418 (wraz z zespołem wyrzutni granatów dymnych)
zestaw czujników przed bronią ABC
radiostacja średniej mocy
komputer bojowy model Mk514
automatyczny system zwalczania pożarów AFS-97
komputer pokładowy pracy silników
dodatkowe uzbrojenie, zapasy amunicji, automaty “sentry”...
| Uzbrojenie Cytat:
2x Republic Electric RE700 20mm działko Gatling z zapasem 1700 pocisków każde (zamontowane w wieżyczce przedniej - możliwe sterowanie przez kierowce)
2x 20 mW Boyars PARS 150 działko plazmowe z zapasem 1000 ładunków każde (zamontowane na wieżyczce grzbietowej)
| Załoga Cytat:
Standardowa załoga liczy 3 osoby: kierowcę, operatora broni ciężkiej oraz dowódcę akcji. W praktyce jednak najczęściej w APC’ie zostają dwie osoby: kierowca i dowódca. Przód pojazdu zajmuje przedział kierowcy (wraz z terminalem kontroli systemów bojowych), tył zaś zajmuje TOC (Tactical Operation Center), gdzie dowódca może na ekranach śledzić działania oddziału, wydawać rozkazy, czy też monitorować stan organizmów żołnierzy. W przedziale pasażerskim jest miejsce dla oddziału liczącego 12 osób.
| P-5000 POWERLOADER (w liczbie 3 sztuk)
Standardowy exoszkielet transportowy służący do transportu przeróżnych obiektów. 4.Uzbrojenie PISTOLETY VEKTOR Cytat:
Pistolet kal. 9mm, używany przez wojska różnych państw. Broń osobista oficerów oraz personelu latającego. Standardowe wyposażenie pilotów. Pistolet bardzo wygodny, niezawodny. broń nie posiada (poza celownikiem), żądnych wystających części. Jest wykonana z polimerów, dzięki czemu jej masa nie przekracza 600 gram.
| KARABINY SZTURMOWE M41-A Cytat:
Armat M41A to 10 mm karabin automatyczny, będący standardowym wyposażeniem sił kolonialnych. Zaprojektowany przez Armat Inc. produkowany jest przez fabryki Armat oraz przez fabryki Colta. Karabin wyposażony jest w wyrzutnik granatów PN 30mm. Jest on wykonany z lekkich stopów metalu oraz “cudownych” plastików. Dzięki czemu jest to konstrukcja praktycznie niezniszczalna. Mocowania na karabinie pozwalają na używanie wielu rodzajów celowników, w tym specjalnie zaprojektowanego AN/RVS-52 CCD o powiększeniu 3x (jest to celownik optoelektroniczny, bardzo lekki i odpowiednio wytrzymały). M41 używa standardowej amunicji M309 10mm x 24. Zawiera ona 210 grain (13.6 grama) Nitramine 50, który wyrzuca pocisk z prędkością 840 metrów na sekundę. Jest to amunicja typu High Explosive, przeznaczona do niszczenia lekkich osłon oraz pancerzy osobistych. Pociski zawierają materiał wybuchowy, eksplodujący w momencie kontaktu z celem. Amunicja jest tak zaprojektowana, by penetrować pancerz osobisty i by eksplozja następowała po przebiciu pancerza. Dzięki temu uzyskuje się niezwykłą skuteczność przeciwko celom żywym. Typowy magazynek mieści 100 pocisków. W praktyce rzadko ładuje się więcej niż 95, aby zredukować możliwość zacięcia się broni - mechanizm przeładujący ma tendencję do blokowania przy pełnym magazynku. W karabinie użyto elektronicznego ustawiania typu ognia. Broń może strzelać krótkimi seriami, albo ogniem ciąglym. Maksymalna szybkostrzelność wynosi 900 pocisków na minutę. O stanie magazynka informuje wyświetlacz z boku broni. W czasie opreacji nocnych można go zasłonić bądż wyłączyć. Karabin zasilany jest z baterii starczającej na oddanie około 10.000 strzałów. Baterię można naładować, poprzez umieszczenie broni w stojaku przeznaczonym do M41 - zawiera on wyjście ładowarki.
Wyrzutnik granatów (a może raczej wyrzutnik pocisków eksplodujących?) zainstalowany pod lufą, mieści w sobie 4 granaty. Wystrzeliwane są z prędkością 78 m/s. Maksymalny zasięg to około 400 metrów, przy czym celny ogień można prowadzić do około 150-180 metrów. Używane są najczęściej następujące typy granatów:
M40 (High Explosive) - granat odłamkowy, zasięg rażenia około 5 metrów 300 odłamkami, może być używany jako granat ręczny po zdjęciu osłony (czas od wciśnięcia zabezpieczenia do eksplozji około 5 sekund), czerwona końcówka.
M38 HEAP (High Explosive Armor Piercing) - zdolny do penetracji stalowej płyty o grubości 7 cm, zasięg skuteczny rażenia odłamkami 5 metrów. Zielona końcówka.
M51 BF (Bounding Fragmentation) - Po uderzeniu eksploduje w kierunku celu. Średnica rażenia odłamków około 2 metrów. Niezwykle skuteczny przeciwko sile żywej. Sprawdza się w korytarzach (odłamki ranią na wprost). Niebieska końcówka.
M108 Canister (Buckshot) - właściwie to nie jest granat a pocisk śrutowy, służy do walki w pomieszczeniach. Dzięki temu M41 może służyć jako shotgun. Zasięg około 30 metrów. Czarna końcówka.
M230 - plastikowy pocisk służący do obezwładniania. Używany w przypadku zamieszek przeciwko cywilom.
M60 WPIiHS (White Phosphorus Incediary and Hexechlorine Smoke) - pocisk dymny, powodujący sekundowy wybuch materiału łatwopalnego. Rozpętość dymu na około 15 metrów od miejsca eksplozji. Granat może być używany do tqworzenia zasłony dymnej, a także do niszczenia np. roślinności (wysoka temperatura w momencie eksplozji). Biała końcówka.
M72A1 - granat oświetlający, wystrzeliwany na wysokość około 200 metrów i opadający na spadochronie. Daje jasność 50.000 kandeli przez około 45 sekund.
| Cytat:
Masa bez magazynka i pasa 3.2 kg
Pełny magazynek (100 pocisków) 1.5 kg
Pas 0.2 kg
Masa bojowa (magazynek + pas) 4.9 kg
Długość (kolba złożona) 69.5 cm
Długość (kolba rozłożona) 84.0 cm
Długość lufy 24.7 cm
Prędkość wylotowa 840 m/s
Maksymalny zasięg 2100 m
Max. zasięg efektywny 500 m
Szybkostrzelność 900 rpm
| KARABINY WYBOROWE M41-S Venom Cytat:
M41-S Venom, jest to karabin snajperski, zbudowany na bazie M41-A. Jest on przeznaczony dla snajperów w poddoddziałach, oraz jako uzbrojenie dla spotterów.
Używany jest przez siły kosmiczne. Strzela amunicją 10 mm. Może strzelać amunicją od M41-A.
Uniwersalny celownik, pozwala na strzelanie w dzień (x6), oraz w nocy i warunkach ograniczonej widoczności - noktowizor (x4), termowizja (x4).
karabin ten jest odpowienikiem karabinu M16-A3-N, używanego przez siły planetarne
| BROŃ CIĘŻKA M56 Smartgun Cytat:
Smart Gun jest typową bronią cieżką używana przez większość wojsk. Jest on odmianą lasera pulsacyjnego (5KW) zasilanego z LMSB (Liquid Metallic Suspension Batteries).
Broń emituje ładunki energetyczne trwające 1/100 sekundy. Szybkostrzelność oraz wielkość ładunków można regulować. Maksymalna szybkość wynosi 1200 ładunków na minutę. Smart bez trudu likwiduje cele osłonięte lekkim pancerzem. Testy wykazały, że mgła czy też dym nie wpływaja na skuteczność broni. Broń jest dosyć ciężka, z tego powodu jest zamocowana do pancerza operatora na specjalnym przegubie. Aby ułatwić sterowanie, broń umocowana jest na specjalnym przegubie, który poruszany jets przez szereg mikrosilników.
Układ hydrauliczny sterowany przez komputer pozwala z dużą precyzją celować i likwidować cele. Komputer pomaga w celowaniu. Na podstawie danych z motion trackera oraz kamery operatora poszczególnym celom nadawane są priorytety. Broń śledzi cele i pomaga ustawić lufę w ich kierunku. Operator musi umieć szybko oceniać sytuację i perfekcyjnie opanować sposoby strzelania ze Smart Guna. Mimo, że broń ta jest nazywana “inteligentnym karabinem” to jednak jej sprawność zależy tylko od sprawności operatora.
| M240 FLAMERTHROWER Cytat:
M240 to lekki miotacz ognia przeznaczony do zastosowania podczas walk wewnątrz kolonii, stacji kosmicznych i pokładów statków. Zasięg rażenia to około 30 metrów. Amunicję stanowi paliwo ultraprzylepne. Paliwa w magazynku wystarcza na około 20 sekund ciągłego prowadzenia ognia. W momencie trafienia krople paliwa przylepiają się do celu i płoną intesywnym ogniem przez około 30 sekund. Po tym czasie jeżeli trafiona substancja nie była łatwopalna płomień gaśnie.
M240 jest bronią słabo odporną na ogień z broni ręcznej. Trafienie w zbiornik wywołuje zazwyczaj eksplozję - stąd przydomek “ZAPALNICZKA” Maksymalny zasięg M240 to około 50 metrów (jeśli strzela się pod kątem około 45 stopni). W praktyce M240 jest używany jako broń wsparcia. W czasie akcji na pokładach statków lub kolonii nie zawsze się sprawdza, gdyż nie wolno używać M240 w pobliżu butli z tlenem i substancjami łatwopalnymi. M240 jest idealną bronią do oczyszczania korytarzy, blokowania nieprzyjacielowi drogi, zdobywania pomieszczeń chronionych przez ludzi i automaty strażnicze. Kierując smugę ognia wydobywającą się z lufy M240 w stronę ściany korytarza, uzyskujemy efekt “rykoszetu”, dzięki czemu można razić cele schowane w bocznym pomieszczeniu, czy też korytarzu. M240 może być napełniany z dodatkowego karnistra po użyciu odpowiedniego gniazda łączącego znajdującego się w zestawie.
| Cytat:
Specyfikacja
Masa (z pełnym pojemnikiem) 2.7 kg
Długość 88 cm
Maksymalny zasięg 50 m
Zasięg efektywny 30 m
Magazynek napełniany pojemnik wystarcza na 20-30 krótkich strzałów lub na 20 sekund ciągłego prowadzenia ognia
| M5 ROCKET PROPELLED GRENADE Cytat:
długość : 140 cm
waga : 2,3kg
dane rakiety : 2,2kg wagi, 66mm kalibru.
zasięg skuteczny : 400m
zasięg maksymalny : 2.000m
zoom optyczny : 4x
| Cytat:
Mała wyrzutnia rakiet stosowana wielokrotnie przez marinesów.
| WYPOSAŻENIE DODATKOWE Pancerz osobisty
Spawarka/Palnik
Lornetka
Komputer bojowy
Zestaw Celowniczy AR-14 Wykrywacz Ruchu (Motion Tracker) Cytat:
Parametry:
Zasięg na otwartej przestrzeni: 1500 metrów
Zasięg w lesie, w terenie lekko zabudowanym: 500 - 1500 metrów
Zasięg wewnątrz budynków: około 30 metrów
Monitorowany obszar: 90 stopni z przodu.
Urządzenie nie podaje precyzyjnego odczytu. Obiekty zaznaczone są na nim jako duże nieregularne plamy.
| PANCERZE Cytat:
Podczas walki ciało żołnierza chronione jest przez pancerz osobisty. Zapewnia on ochronę tułowia oraz kończyn. W skład pancerza dodatkowo wchodzą buty, ochraniacze na nogi, hełm oraz osłona karku. W pancerzu mieści się komputer bojowy, używany wraz z celownikami broni automatycznej. na hełmie umiszczony jest system łączności oraz kamera, która transmituje obraz do centrum dowodzenia. Stan zdrowia każdego żołnierza monitorowany jest przez wiele czujników.
Istnieją trzy główne rodzaje pancerzy w wielu ubarwieniach.
Pancerz lekki - używany przez zwiadowców. Zapewnia osłonę przed odłamkami oraz pociskami z lekkiej broni.
Średni - standardowy. Ogranicza ruchy bardziej niż pancerz lekki, zapewnia jednak większe bezpieczeństwo. Chroni przed odłamkami. Wytrzymuje pojedyncze strzały z amunicji eksplodującej (M41).
Pancerze ciężki - Zapewnia najlepszą ochronę na polu walki. Chroni przed strzałąmi z broni ręcznej (pistolety, M41). Wytrzymuje krótką serię z broni energetycznej (smartgun). Stosowany często przez medyków na pou walki. Pozwala na dotarcie do rannego i wyniesienie go po za obaszar rażenia nieprzyjaciela.
| 5. Wzór KP i kolejna notka
Informacji jest dużo jak widać. Macie do dyspozycji w pełni funkcjonalny statek bojowy, na którego pokładzie są dwa Dropshipy. Na jednym z nich w dodatku "cumuje" pojazd opancerzony. Oprócz tego 3 egzoszkielety transportowe oraz góra broni...Mniam!
Jeżeli chodzi o wasze zdolności : Może to być np. umiejętność pilotowania DropShipów albo używania Motion Trackera.
Na wstępie każdy z Was otrzymuje pistolet Vektor oraz karabin pulsacyjny M41-A. Dodatkowo możecie dobrać sobie karabin wyborowy bądź którąś z broni ciężkich. W momencie gdy wybieracie broń ciężką musicie mieć pancerz cięższy od lekkiego. Przynajmniej średni. Powód? Smartguna np. trzeba przyczepić do pancerza, inaczej nie da się nim operować. Do lekkiego się nie da.
Ekwipunek wypisany jest w rubryce "sprzęt dodatkowy". Jeżeli wpadniecie na coś ciekawego to możecie go dopisać do Waszego ekwipunku. Poniżej wzór KP :
Imię, pseudonim oraz nazwisko :
Numer służbowy rekruta (example : R#3253) :
Specjalizacja (szturm, pilot, snajper etc) :
Data urodzenia (przypominam, że akcja dzieje się 23.02.2236) :
Planeta, kraj, region pochodzenia :
Ciężar ciała, wysokość, WYGLĄD ZEWNĘTRZNY :
Zdolności :
Ekwipunek (startowo pistolet Vektor, karabin M41-A oraz przedmioty wypisane w rubryce "sprzęt dodatkowy")
Charakter i spojrzenie na świat :
Biografia :
AVATAR!
KP proszę wysyłać na adres e-mail : brojanowski@gmail.com
Rekrutacja potrwa zapewne około tydzień bądź do znalezienia odpowiedniej ilości osób. Można słać nawet 2 KP. W ostateczności gracz będzie mógł poprowadzić dwie swoje postacie.
Jest to sesja w uniwersum ALIENS.
Why +18? Ze względu na język jakim zwykli posługiwać się kosmiczni marines. W tym względzie zero cenzury i totalne "no mercy". Tak samo jeżeli chodzi o opisy "obrażen zewnętrznych" doznanych przez żywe obiekty...Mogą być nieco drastyczne dlatego w trosce o młodszych ludzi (coby się w recydywistów nie zamienili!) ustawiłem próg +18. Oczywiście owa dojrzałość u każdego wygląda inaczej...
Ja wiem, że informacji zamieściłem tak dużo, że zapewne ciężko będzie się w tym połapać. Pytania można zadawać tutaj of course.
__________________ I have bad feelings about this...
Ostatnio edytowane przez Mr.Aru : 24-02-2010 o 16:18.
|