Pinhead

Witam moich szanownych graczy i wszystkich zaglądających!
Ruszamy z naszą wiktoriańską sesją.
Kilka podstawowych zasad:
- kolejka trwa tydzień, tzn. że macie 7 dni na swoje posty. Moja odpowiedź pojawi się 1-2 dni po waszych odpowiedziach;
- o wszelkich problemach z odpisami proszę informować, by sesja mogła przebiegać płynnie i bez opóźnień. W razie nie możności umieszczenia odpisu proszę o deklaracje działań waszego BG, czy to w komentarzach, czy na PW;
- mamy sesyjnego doca, ale wolałbym ograniczać do minimum jego udział w sesji, bo może on strasznie opóźniać jej przebieg. Czasami jednak będzie on konieczny. Oto link do niego. Proszę sprawdzić, czy każdy może go edytować:
https://docs.google.com/document/d/1...fGSODzcFI/edit

Kilka słów o pierwszym poście.
Zaczynamy w dniu przyjęcie urodzinowego Rebecci Meldrum. Możecie swobodnie działać i opisywać jak wasza postać udzielała się w czasie jego trwania. Zakładam, że wszyscy byliście na seansie zorganizowanym przez Von Mithoff i byliście świadkami ostentacyjnego zachowania Rebecci.
Po tym wydarzeniu mija prawie godzina i dopiero wtedy lord Meldrum prosi was do siebie. Rebecca zaginęła i lord prosi, abyście pomogli mu ją odszukać. Z jednej strony obawia się on o los córki, ale zdaje się, że doskonale wie o tym co się mogło stać. Tzn. Rebecca sobie po prostu uciekła i zabawia się w jakimś klubie. Boi się jednak, że mogło coś się jej stać. I do niego bowiem dotarły plotki na temat seryjnego zabójcy grasującego po Londynie.
Wygląda jednak na to, że lord Meldrum najbardziej obawia się skandalu towarzyskiego związanego ze zniknięciem córki i odwołaniem przyjęcia.
Wasze zadanie w tym momencie jest, więc proste. Odszukać Rebeccę i doprowadzić ją z powrotem na przyjęcie.

W pierwszym poście, czy też w komentarzach prosiłbym o krótkie przedstawienie waszych postaci. Tak, jak pisałem wasze postacie znają się, więc współgracze potrzebują jakiś informacji o waszych postaciach.
To ile ujawnicie z waszej historii publicznie, jest już waszą sprawą.

To chyba tyle słowem wstępu. Gdyby były pytania, to piszcie.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman

Volkodav

Ja się pokuszę o wklejenie mojego KP a co mi tam - skoro i tak się znamy?

Imię i Nazwisko:

Josh Steelwall (prawdziwe)

King Bishop (pseudonim, którym się przedstawia)

Wiek:

27 lat

Cechy (1-10):

-siła fizyczna: 7
-zręczność: 7
-kondycja: 7
-inteligencja: 5

Umiejętności:
-prowadzenie pojazdów (potrafi kierować wszystkim co ma silnik)
-strzelectwo
-walka wręcz
-parkour (nazwijmy to ekstremalną wspinaczką

Charakter:

Bishop jest buntownikiem z wyboru. Nie lubi świata go otaczającego i nie lubi gdy ktoś mu rozkazuje. Jest indywidualistą o ponadprzeciętnym poziomie uporu.

Wychowywał się na ulicach fabrycznych dzielnic gdzie razem z synami robotników kopał piłkę, wdawał się w tarapaty i bójki. Już wtedy dał się poznać jako wojownik. Wtedy też zaczęto do niego mówić King Bishop.

Skąd to przezwisko? Jako że nie cenił swego pochodzenia wolał być nie kojarzony nawet z podupadłą szlachtą. Na jego nieszczęście wszyscy rówieśnicy znali korzenie Josh'a - stąd wzięło się lekko ironiczne King. Nazwisko "Bishop" wzięło się z dość prostego faktu - otóż Josh, po swej matce, poniekąd odziedziczył wiarę w Boga. Okultyzm i mroczny mistycyzm jego czasów był czymś czego nie znosił.

Historia i znajomość z lordem:
King (Josh) jest synem Alice Feversham, dalszej kuzynki lorda Meldrum, która popełniła swego rodzaju mezalians poślubiając Henry'ego Steelwall'a, podupadłego szlachcica.
King Bishop nie mając majątku i należąc do "mniej reprezentatywnej" części rodziny nie miał co liczyć na ciepłe posadki i odziedziczenie fortuny. Musiał sobie sam radzić a że wychowywał się pośród dzieci robotników zrobił to samo co robili jego koledzy nie chcący pracować w fabrykach - zaciągnął się do wojska.
Jego brak szacunku dla hierarchii wojskowej i "luźne" podejście do rozkazów dawały się we znaki oficerom jednostki, w której służył. Miał jednak coś co sprawiało, że był niezastąpiony - miał więcej jaj niż mózgu. Tak się przynajmniej wydawało postronnym. Prawda była taka, że był szalenie uparty i ta cecha często prowadziła go poza granice ludzkiej wytrzymałości.
Po kilku latach spędzonych na pustkowiach wrócił do Londynu gdzie stał się grabarzem - łowcom plugastwa, które wybijał z wielką chęcią i radością. Kiedy jego pseudonim zaczął być rozpoznawalny lord Meldrum przypomniał sobie o dalekim krewnym.
King od czasu do czasu ratował tyłek jego synowi, córce lubiącej dzikie towarzystwo lub bratu, który wiecznie grzebał się w karcianych długach. To w sumie stało się jego drugą pracą - opiekunka do dzieci i niesfornego rodzeństwa.

Mam jedno pytanko odnośnie ekwipunku - bawimy się w takie coś w ogóle?

 

__________________
Regulamin jest do bani.

Pinhead

To zależy od sytuacji. Zważywszy na wasze bogactwo macie praktycznie dostęp do wszystkiego. Oczywiście w sytuacji, gdy będzie na jakieś "akcji" ważne będzie co macie przy sobie i z czego możecie w danej chwili skorzystać.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman

Volkodav

W takim razie jak zaznaczyć co akurat mamy przy sobie? W poście?

 

__________________
Regulamin jest do bani.

Pinhead

W tej chwili nie ma to jakiegoś większego znaczenie, tak naprawdę.
A jeżeli chodzi o zaznaczanie, to możesz to zrobić albo w poście, albo na karcie w panelu sesyjnym.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman

necron1501

Ja tylko raz za co przepraszam MG, ale życzę wam miłej zabawy i śledzę waszą sesję z uwagą

 

F.leja

No to ja też coś napiszę o mojej Lady, tak prosto, żeby nie było:

Kenna jest członkinią szkockiego klanu MacNeil, córką barona wyspy Barra (daleko na północ). Jej matka zginęła w pożarze kiedy Kenna była mała (podobno to Kenna zaprószyła ogień). Dziewczyna pozbawiona matczynej opieki zdziczała i została ostatecznie oddana pod opiekę Lady Muldrum (Lord Muldrum jest dalekim krewnym ojca Kenny). W Londynie Kenna dała się uwieść swojemu nauczycielowi gry na wiolonczeli. Ojciec dowiedział się o tym, wyzwał jegomościa na pojedynek i ubił, niestety zginął od poniesionych ran. Kenna, zgodnie ze szkockim prawem odziedziczyła tytuł i ziemie.
Wróciła na Barra i nawet nie kryła się ze swoją rozwiązłością. Wreszcie trafił jednak swój na swego i dzikuska MacNeil wyszła za szwedzkiego barona Ragnara Gustaffsona Oxenstierna. Ich miłość jest dzika i nieprawdopodobna.
Kenna jest około piętnaście lat starsza od Rebecci Muldrum.
Kenna uwielbia polowania.

Co Kenna potrafi:
- strzelać;
- operować nożem;
- jeździć konno;
- mówić po szwedzku, francusku i galicyjsku;
- grać na wiolonczeli.

 

__________________
I don't mean to sound bitter, cold, or cruel, but I am, so that's how it comes out. ~~ Bill Hicks

Pietro

Skoro przyszło nam wcielić się w przedstawicieli wyższych sfer, wypada zgodnie z zasadami dobrego wychowania przywitać się i życzyć samych sukcesów.

Zatem witam i oby chodzące trupy nie obgryzły Was do samych kości, wampiry nie wysączyły do cna, oby toksyczne opary nie zmieniły gałek ocznych w lepką maź, a deszcz cóż … nie uczynił tego z całą resztą.

A trochę poważniej. Miło, że ktoś wreszcie postanowił sięgnąć po nieco bardziej niszowy system. Mam nadzieję, że sesja będzie udana.

Jeśli zaś idzie o moją postać, a więc Henry’ego Vesteya.
Warto zacząć od tego, że w chwili obecnej jest hrabią i bynajmniej nie bez powodu. Vestey to nazwisko, które jest znane praktycznie każdemu. Jedna z najstarszych rodzin na całych Wyspach Brytyjskich, niemal od zawsze związana z armią, co w tych pełnych śmierci i okrucieństw czasach jest więcej niż zaletą. Jako że jego rodzice odeszli z tego świata, to jemu przypadły majątek oraz zaszczyty. Przodkowie bez wątpienia pozostawili mu talent do wojaczki, który objawia się w niespotykanymi wręcz umiejętnościami szermierczymi. Jego sercu bliższe są jednak arystokratyczne machinacje, niż admiralskie szlify. Pomimo młodego wieku zdołał wyrobić sobie opinię ważnego gracza na arenie politycznej, pomnożyć majątek i niejednokrotnie zrujnować rywali.
Szczególnie popularny wśród kobiet, o co nietrudno zważywszy na to, że w jego obecności nawet całkiem przystojni mężczyźni mają w zwyczaju blednąć, a i ze słów robi więcej niż dobry użytek. Osoby, które poznały go bliżej, są bardziej niż świadome, że czarujący uśmiech jest ledwie przykrywką, dla czegoś znacznie mroczniejszego.
Nadal samotny. Trudno jednak uwierzyć w to, że nie utrzymuje kontaktów z jakąś kochanką. Póki co zdaje się unikać jakichkolwiek podejrzeń, a tym samym różnego rodzaju skandali. Ludzie lubią swoje podejrzenia, jedno dotyczy nawet romansu Henry’ego z Rebeccą.
Oprócz tego możne pochwalić się dyplomem z pieczęcią Uniwersytetu Londyńskiego, gdzie pobierał nauki z zakresu psychologii, parapsychologii oraz nauk pokrewnych. Trudno powiedzieć by była to jego życiowa pasja, ale szlachcic bez wykształcenia jest jak wampir bez zębów, a przynajmniej w opinii osób postronnych.

 

__________________
Sometimes you have to play a long time to be able to play like yourself.
- Miles Davis

F.leja

pytanie mam takie: czy w naszej kolejce mamy się ograniczyć do jednego postu, czy w takich sytuacjach, jak teraz (znaczy bez akcji) możemy sobie gadać ile chcemy?

 

__________________
I don't mean to sound bitter, cold, or cruel, but I am, so that's how it comes out. ~~ Bill Hicks

Pinhead

Zasadniczo widać Twój post F.leju zareagowałem, aby nie wstrzymywać akcji przez tydzień. Doca otworzyłem i jak sam mówiłem wolę ograniczać jego rolę w sesji. W tej początkowej sytuacji liczyłem na kilka szybkich pytań do Meldruma i jeden post z dialogiem.
Jeżeli jednak wolicie krótkie posty z waszymi kwestiami do ja się dostosuję.
Grunt to zdrowy rozsądek. Zaraz też opiszę reakcję lorda na słowa postaci Pietro.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman