Sakramencka czereda - Strona 4

Deszatie · 09-04-2021, 16:28

Lewko nie krył się z niechęcią do pomysłu odwiedzin u Wójta.

- Szczerze odradzam deliberacyje kolejne i tak znacznie zmitrężyliśmy, jazda po rozmiękłym trakcie siła czasu nam odjęła. To Waszmościowie przecie jeno dworek szlachecki jest, nie zaś stanica chorągwi czy gród warowny. Wystarczy nam szopę jaką z zabudowań podpalić, zamęt i zamieszanie czyniąc. Potem skrycie do pańskiej części dworu się dostać, niewiastkę do omdlenia doprowadzić, czarem lub podstępem i zdążyć ujść jeszcze, nim trzeci kur zapieje... - koncept Lewki, tak gładko wyłuszczony zdawał się prosty w wykonaniu, niczym jelec szabli, którą szlachcic do boku miał przypasaną.

Na potwierdzenie swych słów młody czart chuchnął w dłoń i równocześnie strzelił palcami, krzesząc czerwonawy płomyk, który wpierw mizerny, łacno w znak pożogi mógł się przeistoczyć. Jego oblicze w tym ogniku iście diabelskich rys nabrało, szelmostwa niechybnie zwiastując...

Arthur Fleck · 09-04-2021, 21:04

- Wielkim poważaniem darzę waćpanów, każdemu z osobna chylę czoła bo przebiegłe i sprytne z was diabły - westchnął Gabryjel - Ale tak to niestety w przyrodzie bywa, że gdy się w stadzie sami dominaci... basiory, że tak brzydko się wyrażę to ciężko idzie się dogadać i sensowny plan ustalić. Szczery musze być, więc powiem. Nic a nic nie podoba mi się panów nonszalancja. Ja przeciwników zwykłm nie lekceważyć, raz jeden to zrobiłem, dawno temu i drugi raz tego błędu nie popełnię. Choćbym był tak starym doświadczonym piekielnikiem jak pan Bimbrowski, szablą sprawnie władał jak nasz Mazur i bieglej czarował niż mości Kotowski to i tak swej natury nie zmienię. Bo w mą naturę wpisana jest ostrożność. Z wójtem w komitywę wchodzić nie zamierzam, tylko wykorzystać jego umysł a potem śmiertelne ciało czy też raczej jego skórę, w której... - wąpierz spojrzał w kierunku ciemnych chmur, które zakrywały bladą tarczę księżyca - Niech pan Kotowski zasłoni nas przed wzrokiem ciekawskich, to wtedy powiem więcej. Sprawę postawię jasno. Dopóki nie dowiem się co knują Duniewiczowie, moja noga nie postanie w ich domostwie. Mówiąc moja noga, nie twierdzę natomiast, że nie będę tam obecny wcale. Wręcz przeciwnie. - wymownie spojrzał raz jeszcze w kierunku wójtowskiej chałupy.

Deszatie · 09-04-2021, 21:42

- Ja w siłę umysłu Waszeci i moce niepoślednie też wątpić nie śmiem, jeśli o to się rozchodzi - rzekł Lewko niemal po przyjacielsku. - Przeciw zamysłom waszym stawać nie zamiaruję. Jeśli można wykorzystać podstęp jaki, by pannę uprowadzić, to zaiste nie ma co zwlekać i wcale nie wadzi się to z moim konceptem, bo w zamieszaniu i zagrożeniu pożogą pierwej dziewka zaufa osobie, którą zna z otoczenia swego, a wtedy łacno w twe ramiona… znaczy nasze sidła chciałem rzec, wpaść raczy ta białka niewinna … - diabli uśmiech wykwitł na jego obliczu.

Arthur Fleck · 09-04-2021, 22:18

Gabryjel również się uśmiechnął. Sam teraz, choć trupio bladolicy przypominał najprawdziwszego diabła. W istocie trochę nim był.
- No i końcu, małymi kroczkami, dochodzimy do konsensusu panie Lewko, chwała zastępom piekielnym. Chcecie podpalać, podpalajcie, dajcie mi tylko chwilę czasu bym poczynił odpowiednie przygotowania - zwrócił się do pozostałych- A wy waćpanowie jak się zapatrujecie na pomysł młodziana?

Rot · 10-04-2021, 08:55

Kociebor pokiwał entuzjastycznie głową.

-Podpalenie pomysł dobry. Łatwiej się nam wślizgnąć uda i swoje zrobić. Na tę okazję to i postać kaznodzieja se odpuszczę i na niebianinie skupie się solidnie. – Kociebur księgę zaczął wertować.

-Od tego mości panowie zacznę. Co by anioł nas nie zobaczył. - Wziął dwa białe synogarlicy pióra, czarnym rzemieniem obwiązał. Napluł ślinę na dłonie i wtarł ją w biały puch nucąc.

„Cichy mroku pokryj mnie niech nie widzą mnie anioły te!” – popatrzył po zebranych.

-Ino można też po łacinie inkantacje uprawiać, ale że sami swoi to o kwiecistą polszczyznę, żem się postarał. – powiedział wręczając każdemu po rzemieniu.

-Jak po założeniu na niebiesko zapłonie to czar się udał. – poinformował współbraci.

Popatrzył na dworek.
-To może jeszcze diabelską ciemność na cały dwór rzucę co by nam łowy ułatwić. – Wziął do ręki krucze pióro i zaczął nimi kręgi w stronę zamku wykreślać.

„Cichy mroku, mroku zły spraw by Duniewiczów dwór w ciemności się skrył.” - Popatrzył na dworek potem na resztę.

-To chwilę mości panowie zająć może. Więc póki co. - Klęknął.

-Urszulę jeszcze spróbuje nam znaleźć co byśmy nie latali na ślepo. – Zaczął gładzić ręką ziemię nucąc.

-"Czartowska magio, magio zła pokarz nam drogę do Duniewiczówny Urszuli na raz i na dwa!" – klasnął.

Lynx Lynx · 11-04-2021, 17:08

- Osobiście wolałbym się tam zwyczajnie wprosić na późną kolacje, ale czary podpalenie i wasze pomysły Panowie mnie zaciekawiły. Jak pozwolicie Panowie ja sobie stanę z boczku i popatrzę na was, by za bardzo nie przeszkadzać, a jak mam w czymś pomóc to powiedzcie tylko.- rzekł Otyły Pan przyglądając się Kocieborowi i na czary co czynił.

Deszatie · 11-04-2021, 19:14

- Nie dosyć ci Wielki Opoju biesiadowania? Kolacyja po północy, ot paradne! - rzekł młody czart zaskoczon Ichmość Bimbrowskiego nadąsaniem. - Na płomienie piekielne! Masz Acan zachcianki! Czeladź dworska śpi o tej porze, któż strawy i napitku ci teraz naszykuje? - zapytał Lewko. - Jeśliś spragniony to z dworskiej piwniczki ci beczkę węgrzyna chętnie wytoczym, ale tylko wówczas kiedy pomóc nam raczysz i należycie się przy raptusie sprawisz, a nie stać jak kat nad grzesznymi duszami będziesz i leniwie przyglądał się staraniom naszym...

- Decyzyje wszak większością podejmujemy jakoś rzekł onegdaj, więc szanując zdanie kompanijne sposobić się Waści do porwania trza, a nie fumy czynić.

Mając zaś w pamięci deklarację Czarta-Pijanicy o ochocie do pomocy dodał:

- Przydatnym się zdasz, kiedy choćby ognie podsycisz, by uwagę czeladzi odwrócić od dworu, kiedy my na pannę się zasadzim.

- No Panowie Bracia Piekielni, z ogniem i swadą! - Mazur podwinął rękawy szuby, sprawdził czy szabli lekko dobyć może i ku dworzyszczu miał zamiar się podkradać. Po drodze zaś snadnie szopę podpalić, kiedy tylko Czarniawa sprawę maskarady z wójtem rozstrzygnie...

Lynx Lynx · 12-04-2021, 08:10

Głośny bek rozległ się po okolicy, a z parszywej gęby Bimbrowskiego wydobył się obłok co poleciał na chłopskie zabudowania pozostawiając na nich osad ulubionej substancji Pana Arkadiusza.
- Czyń honory mości Lewko. Wskrzesać iskry, a wszystko wino z łatwością się zając i zahajacować się powinno.

Deszatie · 12-04-2021, 09:29

Lewko nie wiedział czy to wzmianka o beczce wina tak Pijanicę rozochociła i do czynu natchnęła, czy zgoła inszej natury domagania się odezwały. Nie trzeba było jednak młodemu czartowi dwa razy powtarzać, bo skory był on do działania.

Dreszcz żarliwy go przeszył, gdy swawole czynione jeszcze za czasu ziemskiego żywota wspomniał. Nie raz raptu i zajazdu bowiem dokonywał, toteż z wielką ochotą, którą diablo rozpalone oblicze znamionowało, rychło zabrał się do realizacji planu, aby strzechy wyziewem z trzewi Bimbrowskiego, niczym kropidłem plugawym zmoczone, łacno językiem ognia piekielnego poczęstować.

Arthur Fleck · 12-04-2021, 11:27

Wąpierz widząc, że każdy już zna swą powinność i zajęty jest swoimi sprawunkami, ruszył spokojnym krokiem w kierunku domostwa wójta. Swymi nadludzkimi zmysłami zajrzał do wnętrza chałupy sprawdzając ile osób przebywa w środku. Podszedł do drzwi po czym zapukał w nie głośno trzy razy. Zamierzał jak to on prosić najpierw gospodarza o gościnę, mając w zanadrzu wymyślone kłamstwa i preteksty a gdy już usłyszy przyzwolenie i przekroczy próg...

Gabryjel uśmiechnął się okrutnie i ponuro, w poprzednim życiu uwielbiał polowania, ale dopiero teraz, będąc martwym czerpał z nich prawdziwą przyjemność.

09-04-2021, 16:28	#31
Deszatie Markiz de Szatie Reputacja: 1	Lewko nie krył się z niechęcią do pomysłu odwiedzin u Wójta. - Szczerze odradzam deliberacyje kolejne i tak znacznie zmitrężyliśmy, jazda po rozmiękłym trakcie siła czasu nam odjęła. To Waszmościowie przecie jeno dworek szlachecki jest, nie zaś stanica chorągwi czy gród warowny. Wystarczy nam szopę jaką z zabudowań podpalić, zamęt i zamieszanie czyniąc. Potem skrycie do pańskiej części dworu się dostać, niewiastkę do omdlenia doprowadzić, czarem lub podstępem i zdążyć ujść jeszcze, nim trzeci kur zapieje... - koncept Lewki, tak gładko wyłuszczony zdawał się prosty w wykonaniu, niczym jelec szabli, którą szlachcic do boku miał przypasaną. Na potwierdzenie swych słów młody czart chuchnął w dłoń i równocześnie strzelił palcami, krzesząc czerwonawy płomyk, który wpierw mizerny, łacno w znak pożogi mógł się przeistoczyć. Jego oblicze w tym ogniku iście diabelskich rys nabrało, szelmostwa niechybnie zwiastując... Ostatnio edytowane przez Deszatie : 09-04-2021 o 17:55.

09-04-2021, 21:04	#32
Arthur Fleck Reputacja: 1	- Wielkim poważaniem darzę waćpanów, każdemu z osobna chylę czoła bo przebiegłe i sprytne z was diabły - westchnął Gabryjel - Ale tak to niestety w przyrodzie bywa, że gdy się w stadzie sami dominaci... basiory, że tak brzydko się wyrażę to ciężko idzie się dogadać i sensowny plan ustalić. Szczery musze być, więc powiem. Nic a nic nie podoba mi się panów nonszalancja. Ja przeciwników zwykłm nie lekceważyć, raz jeden to zrobiłem, dawno temu i drugi raz tego błędu nie popełnię. Choćbym był tak starym doświadczonym piekielnikiem jak pan Bimbrowski, szablą sprawnie władał jak nasz Mazur i bieglej czarował niż mości Kotowski to i tak swej natury nie zmienię. Bo w mą naturę wpisana jest ostrożność. Z wójtem w komitywę wchodzić nie zamierzam, tylko wykorzystać jego umysł a potem śmiertelne ciało czy też raczej jego skórę, w której... - wąpierz spojrzał w kierunku ciemnych chmur, które zakrywały bladą tarczę księżyca - Niech pan Kotowski zasłoni nas przed wzrokiem ciekawskich, to wtedy powiem więcej. Sprawę postawię jasno. Dopóki nie dowiem się co knują Duniewiczowie, moja noga nie postanie w ich domostwie. Mówiąc moja noga, nie twierdzę natomiast, że nie będę tam obecny wcale. Wręcz przeciwnie. - wymownie spojrzał raz jeszcze w kierunku wójtowskiej chałupy. Ostatnio edytowane przez Arthur Fleck : 09-04-2021 o 21:22.

09-04-2021, 21:42	#33
Deszatie Markiz de Szatie Reputacja: 1	- Ja w siłę umysłu Waszeci i moce niepoślednie też wątpić nie śmiem, jeśli o to się rozchodzi - rzekł Lewko niemal po przyjacielsku. - Przeciw zamysłom waszym stawać nie zamiaruję. Jeśli można wykorzystać podstęp jaki, by pannę uprowadzić, to zaiste nie ma co zwlekać i wcale nie wadzi się to z moim konceptem, bo w zamieszaniu i zagrożeniu pożogą pierwej dziewka zaufa osobie, którą zna z otoczenia swego, a wtedy łacno w twe ramiona… znaczy nasze sidła chciałem rzec, wpaść raczy ta białka niewinna … - diabli uśmiech wykwitł na jego obliczu. Ostatnio edytowane przez Deszatie : 09-04-2021 o 22:14.

09-04-2021, 22:18	#34
Arthur Fleck Reputacja: 1	Gabryjel również się uśmiechnął. Sam teraz, choć trupio bladolicy przypominał najprawdziwszego diabła. W istocie trochę nim był. - No i końcu, małymi kroczkami, dochodzimy do konsensusu panie Lewko, chwała zastępom piekielnym. Chcecie podpalać, podpalajcie, dajcie mi tylko chwilę czasu bym poczynił odpowiednie przygotowania - zwrócił się do pozostałych- A wy waćpanowie jak się zapatrujecie na pomysł młodziana?

10-04-2021, 08:55	#35
Rot Reputacja: 1	Kociebor pokiwał entuzjastycznie głową. -Podpalenie pomysł dobry. Łatwiej się nam wślizgnąć uda i swoje zrobić. Na tę okazję to i postać kaznodzieja se odpuszczę i na niebianinie skupie się solidnie. – Kociebur księgę zaczął wertować. -Od tego mości panowie zacznę. Co by anioł nas nie zobaczył. - Wziął dwa białe synogarlicy pióra, czarnym rzemieniem obwiązał. Napluł ślinę na dłonie i wtarł ją w biały puch nucąc. „Cichy mroku pokryj mnie niech nie widzą mnie anioły te!” – popatrzył po zebranych. -Ino można też po łacinie inkantacje uprawiać, ale że sami swoi to o kwiecistą polszczyznę, żem się postarał. – powiedział wręczając każdemu po rzemieniu. -Jak po założeniu na niebiesko zapłonie to czar się udał. – poinformował współbraci. Popatrzył na dworek. -To może jeszcze diabelską ciemność na cały dwór rzucę co by nam łowy ułatwić. – Wziął do ręki krucze pióro i zaczął nimi kręgi w stronę zamku wykreślać. „Cichy mroku, mroku zły spraw by Duniewiczów dwór w ciemności się skrył.” - Popatrzył na dworek potem na resztę. -To chwilę mości panowie zająć może. Więc póki co. - Klęknął. -Urszulę jeszcze spróbuje nam znaleźć co byśmy nie latali na ślepo. – Zaczął gładzić ręką ziemię nucąc. -"Czartowska magio, magio zła pokarz nam drogę do Duniewiczówny Urszuli na raz i na dwa!" – klasnął. Ostatnio edytowane przez Rot : 10-04-2021 o 09:07.

11-04-2021, 17:08	#36
Lynx Lynx Reputacja: 1	- Osobiście wolałbym się tam zwyczajnie wprosić na późną kolacje, ale czary podpalenie i wasze pomysły Panowie mnie zaciekawiły. Jak pozwolicie Panowie ja sobie stanę z boczku i popatrzę na was, by za bardzo nie przeszkadzać, a jak mam w czymś pomóc to powiedzcie tylko.- rzekł Otyły Pan przyglądając się Kocieborowi i na czary co czynił.

11-04-2021, 19:14	#37
Deszatie Markiz de Szatie Reputacja: 1	- Nie dosyć ci Wielki Opoju biesiadowania? Kolacyja po północy, ot paradne! - rzekł młody czart zaskoczon Ichmość Bimbrowskiego nadąsaniem. - Na płomienie piekielne! Masz Acan zachcianki! Czeladź dworska śpi o tej porze, któż strawy i napitku ci teraz naszykuje? - zapytał Lewko. - Jeśliś spragniony to z dworskiej piwniczki ci beczkę węgrzyna chętnie wytoczym, ale tylko wówczas kiedy pomóc nam raczysz i należycie się przy raptusie sprawisz, a nie stać jak kat nad grzesznymi duszami będziesz i leniwie przyglądał się staraniom naszym... - Decyzyje wszak większością podejmujemy jakoś rzekł onegdaj, więc szanując zdanie kompanijne sposobić się Waści do porwania trza, a nie fumy czynić. Mając zaś w pamięci deklarację Czarta-Pijanicy o ochocie do pomocy dodał: - Przydatnym się zdasz, kiedy choćby ognie podsycisz, by uwagę czeladzi odwrócić od dworu, kiedy my na pannę się zasadzim. - No Panowie Bracia Piekielni, z ogniem i swadą! - Mazur podwinął rękawy szuby, sprawdził czy szabli lekko dobyć może i ku dworzyszczu miał zamiar się podkradać. Po drodze zaś snadnie szopę podpalić, kiedy tylko Czarniawa sprawę maskarady z wójtem rozstrzygnie... Ostatnio edytowane przez Deszatie : 11-04-2021 o 21:39.

12-04-2021, 08:10	#38
Lynx Lynx Reputacja: 1	Głośny bek rozległ się po okolicy, a z parszywej gęby Bimbrowskiego wydobył się obłok co poleciał na chłopskie zabudowania pozostawiając na nich osad ulubionej substancji Pana Arkadiusza. - Czyń honory mości Lewko. Wskrzesać iskry, a wszystko wino z łatwością się zając i zahajacować się powinno.

12-04-2021, 09:29	#39
Deszatie Markiz de Szatie Reputacja: 1	Lewko nie wiedział czy to wzmianka o beczce wina tak Pijanicę rozochociła i do czynu natchnęła, czy zgoła inszej natury domagania się odezwały. Nie trzeba było jednak młodemu czartowi dwa razy powtarzać, bo skory był on do działania. Dreszcz żarliwy go przeszył, gdy swawole czynione jeszcze za czasu ziemskiego żywota wspomniał. Nie raz raptu i zajazdu bowiem dokonywał, toteż z wielką ochotą, którą diablo rozpalone oblicze znamionowało, rychło zabrał się do realizacji planu, aby strzechy wyziewem z trzewi Bimbrowskiego, niczym kropidłem plugawym zmoczone, łacno językiem ognia piekielnego poczęstować.

12-04-2021, 11:27	#40
Arthur Fleck Reputacja: 1	Wąpierz widząc, że każdy już zna swą powinność i zajęty jest swoimi sprawunkami, ruszył spokojnym krokiem w kierunku domostwa wójta. Swymi nadludzkimi zmysłami zajrzał do wnętrza chałupy sprawdzając ile osób przebywa w środku. Podszedł do drzwi po czym zapukał w nie głośno trzy razy. Zamierzał jak to on prosić najpierw gospodarza o gościnę, mając w zanadrzu wymyślone kłamstwa i preteksty a gdy już usłyszy przyzwolenie i przekroczy próg... Gabryjel uśmiechnął się okrutnie i ponuro, w poprzednim życiu uwielbiał polowania, ale dopiero teraz, będąc martwym czerpał z nich prawdziwą przyjemność.