Ranghar

Wojownik otworzył drzwi i wszedł do pomieszczenia z kamienną posadzką i dwoma wyjściami. Z jednym naprzeciwko, a drugim po lewej. Zimny wiatr otulił jego ciało, gdy okazało się, że po prawej stronie brakuje solidnej ściany. Zamiast tego sterczało wysokie ogrodzenie z zaostrzonym prętami w kształcie strzałek skierowanych do góry. Mężczyzna znalazł się w patio z kamiennymi ławami do siedzenia, do obserwowania gości wchodzących do małego ogrodu za kratami. Gdy Wojownik wpatrywał w piękne kwiaty po drugiej stronie ogrodzenia, nagle usłyszał stukot kilka metrów od siebie. Duża kamienna donica wypełniona czarną ziemią drgała i stukotała o kamienną posadzkę. Nagle z ziemi wystrzeliła dłoń, a za nią druga. Z rąk wystrzelił dym, a następnie płomienie, gdy reszta ciała dźwignęła się na rękach i wydobyła z donicy. Płonący żywcem mężczyzna zaczął biec w stronę Wojownika.

- To ty morderco! Przez Ciebie palę się wiecznym ogniem w piekle! Zabiorę cię ze sobą ty wąsaty skurwysynie! – Wykrzywiona, rozpuszczona twarz potępieńca rozpoznała twarz Wojownika i zacisnęła na jego gardle płonące, kościste dłonie. Gorąco i smród bijące od trupa stają się z każdą sekundą coraz bardziej nieznośne...

Pietrucha wparował do pomieszczenia, które okazało się ogrodem wewnątrz domu. Po lewej i prawej ostre metalowe pręty oddzielały go od innych pomieszczeń. Ścieżka z piachu prowadziła do następnych drzwi naprzeciwko, a po drodze były jedynie kwiaty, ławki i duże donice z ziemią. Czarna ziemia zaczęła się ruszać w donicach, bryłki zaczęły wirować wokół siebie, a następnie rozpostarły drobne skrzydła i obsiadły Pietruchę. Rój dziwnych, czarnych latających owadów obsiadł chłopaka. Tysiące paskudnych robali krążyło po jego skórze, pod ubraniami i we włosach. Wszystkie zaczęły go szczypać, kąsać i podgryzać…

Andrzej wszedł do łazienki z dużą wanną, ubikacją i umywalką. Pełno przedmiotów było rozrzuconych po podłodze, od wieszaka, kapci, białego podkoszulka, parasolki i patelni po zakrwawione ręczniki i kosmetyki. Ciszę w łazience przerywa kapanie wody. Najpierw ciche i prawie niezauważalne, a następnie głośniejsze i bardziej uporczywe, agresywnie ryjące beret. Wszystkie myśli zostają zakłócone, a Andrzej może się skupić jedynie na powstrzymaniu kapania w łazience, z bliżej nie określonego kierunku. Bo ani nie widać kropel w wannie, ani w umywalce…

Janusz otworzył drzwi i znalazł się w wąskim korytarzu z popiersiami z marmuru. Część leżała rozbita na ziemi, inne były przewrócone, ale w dobrym stanie, jeszcze inne stały niewzruszone na krzywdę pobratymców. Korytarz prowadził do kolejnego pokoju naprzeciwko. Nagle z końca korytarza słychać kroki, lecz nikogo nie widać. Deski trzeszczą i skrzypią, pył z marmuru leżący na ziemi wzbija się w powietrze. Połamane marmurowe części rozsypują się po kątach, a kroki nacierają prosto na Janusza. Mężczyzna poczuł jak coś niewidzialnego przebiegło przez niego z impetem, a następnie odrzuciło go z dużą siłą na pobliski posąg. Kostka u nogi dotkliwe puchnie, a prędkość poruszania się maleje do 2 pokoi na turę.

Agnieszka szybko pokonała schody i weszła do pokoju po prawej stronie, który okazał się sypialnią. W pomieszczeniu znajdowało się dwuosobowe łóżko, szafa, przewrócone na ziemię fotel bujany, antyczna maszyna do pisania na stoliku przy łóżku. Naprzeciwko znajdowały się drzwi do kolejnego pokoju. Nagle do uszu Agnieszki dotarł ciszy szept.
-Jestem pod podłogą, jestem zagrzebany pod podłogą. - W Tym samym momencie noga dziewczyny natrafiła na luźniejszą klepkę w podłodze, którą mogłaby podnieść swoimi paznokciami…

Ojciec zapatrzył się na pośladki mijającej go nastolatki i lekko zwolnił tempa na schodach. Dotarł lekko zdyszany w końcu na piętro, z którego może udać się w czterech różnych kierunkach. Niewychowana dziewucha zniknęła za drzwiami na prawo, duchowny może się udać w przód, tył lub lewo.






Mapa

Parter:

3 Schody na piętro
Korytarz z pomnikami <- 2 Korytarz -> Patio
Łazienka <-1 Przedsionek -> Ogród

Piętro:

1 Klatka schodowa -> Sypialnia

 

Anonim

- Tylko nie popłacz się frajerze. - stwierdził Wojownik po czym uderzył w łokieć płonącego typa, który prawdopodobnie był zmarłym agentem z poprzedniego reality show. Jeśli wszystko się udało to z baniaka uderzył tamtemu w szczękę. Przewrócił go i parę razy zbutował. Wiedział jednak, że takie magiczne, satanistyczne pokraki to niełatwo było zniszczyć. Trzeba było wody święconej lub magicznej inkarnacji, czy inkantacji. W każdym razie nic co aktualnie było w dyspozycji Wojownika.
- Następnym razem wykąp się. - powiedział na odchodne Wojownik i szybkim krokiem poszedł w drzwi na lewo od strony, z której wcześniej tu przyszedł.

Do następnego pomieszczenia wszedł z tekstem:
- Co jest kurwa, kto na wpierdol?

 

Pliman

Ksiądz Bonifacy otarł pot z czoła, przeżegnał się i otworzył drzwi po lewo. W sumie sam nie wiedział dlaczego ale poczuł, jak dostaje gęsiej skórki. Dłoń duchownego zacisnęła się mimowolnie na srebrnym krzyżyku, który w niej trzymał.

 

__________________
Cóż może zmienić naturę człowieka?

morrison79

Andrzej ciągle słyszał ten sam rytm. Tylko skąd dochodził? Z którego miejsca dobiegał denerwujący odgłos? Gdzie znajdowała się nieszczelność? Czemu tak bardzo się na niej zafiksował?
Chwycił patelnię znajdującą się na podłodze. Nie zamierzał nic gotować, ale może przydać się jako oręż. Być może gdzieś w pobliżu znajdował się denerwujący głośnik, z którego płynął denerwujący rytm. Jeśli tak, to Andrzej pragnął go czym prędzej rozwalić. Nie widział żadnego innego wytłumaczenia źródła odgłosu.
Jeśli jednak niczego takiego by nie odnalazł, to pragnął po prostu uciec na zewnątrz. Mimo wszystko. Następnie pobiec prosto przed siebie w stronę schodów. Jak najdalej od dźwięku.

 

Lynx Lynx

 

Adi

Janusz wszedł do pomieszczenia i ku jego oczom ukazał się korytarz. Ledwo wyszedł z jednego, a wszedł do drugiego. Tym razem po obu stronach znajdowały się popiersia jakichś pojebusów. Nie wiedział kim byli, a może kogoś tu rzeźbili jak posąg Rene z serialu Allo' Allo'. Przyglądał się przez chwilę rozbitym na podłodze resztkom rzeźb, aż w końcu usłyszał coś.

-Kto zacz? - zapytał na głos, gdy usłyszał kroki. Wyciągnął młotek, który miał przy sobie, rozejrzał się w przód i tył, gdyż tylko takie miał możliwości, ale nikogo nie było w domu nomen omen. Nagle Janusz poczuł się odepchnięty tak mocno, że masa ciała skręciła mu kostkę u nogi. Aż mu młotek wyleciał z ręki. Podniósł się oraz młotek, kostka go bolała, więc pokuśtykał do drzwi naprzeciw by je otworzyć. Tym razem był w gotowości.

 

__________________
I am a Gamer. Not, because i don't have a life. But because i choose to have Many.
Discord: Adi#1036

Mekow

Pokój urządzony był w starym stylu, ale najważniejsze że było gdzie spać. Wystrój świadczył jednak o tym, że z nowinek technologicznych najlepszymi znaleziskami w domu mogą być co najwyżej ukryte kamery. Oczywiście Agnieszka miała świadomość, że w tej kwestii może się mylić.

Dziewczyna miała już przetrząsnąć meble, gdy nagle rozległ się ten tajemniczy głos...

"Kto tu jest? Zagrzebany pod podłogą!?!" przemknęło przez myśli Agnieszki.
Obluzowana klepka świadczyła, że zapewne zaraz będzie się mogła tego dowiedzieć. Uśmiechnęła się lekko, zadowolona z siebie i przystąpiła do dzieła. Zdawała sobie sprawę, że jeśli nie da rady podważyć klepek przy użyciu paznokci, to ma jeszcze scyzoryk w kieszeni. Zaraz zobaczy kto ją zawołał!
Szpary między klepkami były skromne, ale można też było przez nie zerkać - nie w dół bo tam było ciemno, ale w górę na pewno. Agnieszka miała świadomość, że jeśli pod podłogą znajdzie się jakiś dowcipny koleś który zwyczajnie zaglądał jej pod spódnicę i robi głupi dowcip, to trzeba będzie mu bezceremonialnie strzelić w ryja.

 

Ranghar

Wojownik wkroczył do następnego pomieszczenia, ale obalony wcześniej przeciwnik z nienaturalną szybkością pozbierał się po ciosie z ziemi i nagle zawisł mu na plecach. Piekielny żar buchnął z cielska przeciwnika paląc skórę na plecach Wojownika oraz na szyi wokół której zaciskał kurczowo kościste palce. Impet i nienaturalna siła przeciwnika pchnęły mężczyznę na podłogę w następnym pokoju. Twardy upadek wydusił z płuc mężczyzny powietrze, a nagły jęk desek pod nim spowodował podniesie na twarzy jednej brwi wyżej.
- O kur... - wyrzucił ostatkiem oddechu z siebie potężny mężczyzna, gdy drewniana podłoga ustąpiła pod nim i zagłuszyła resztki jego przekleństw. Wojownik runął w mrok skrywany pod podłogą pokoju, wraz z rechoczącą donośnie zjawą z piekieł...

Pietrucha z zapałem dokonał odwetu na wygłodniałych insektach i robactwie. Ścierając z siebie resztki rozgniecionych przeciwników wkroczył do następnego pokoju. Chłopak wkroczył do sali tanecznej. Po kątach rozstawione był fortepian, gitara i stary adapter z kolekcją porozrzucanych na podłodze płyt. Na środku pokoju mieściła się duża wykładzina z wydeptanymi do wyblakłości śladami butów.

Nagle ze ścian wypłynęła mgła i rozległa się muzyka, której źródła nie było można określić. Mgła szybko wypełniła pokój, a wśród jej oparów zaczęły się ujawniać twarze i sylwetki tańczące w takt widmowej melodii. Wśród tańczących sylwetek pojawiła się nowa twarz. Większa, opuchła, zniekształcona, przypominająca bardziej zwierze z ludzkim manieryzmem.

Twarz obserwowała tańczących wokół niej ludzi, ale nagle spojrzała wprost na Pietruchę, a jej spojrzenie zlało go mokrym i nerwowym potem.
Bestia z mgły przebiła się przez ludzi wokół niej i rzuciła się na chłopaka. Ogromne pazury przeciwnika sięgnęły ku klatce piersiowej mężczyzny nim ten mógł zareagować, przeszyły ją bez oporu, a cały potwór wraz z otaczającą go mgłą wniknął w jego ciało.

Pietrucha otrzymuje 1 obrażenie psychiczne i zyskuje chorobę psychiczną. Jest przekonany, że mgielny potwór mieszka teraz w jego ciele i co jakiś czas przemieszcza się tuż pod jego skórą.

Z pokoju można udać się drzwiami na północ lub na wschód.

Andrzej wybiegł z patelnią w ręku z łazienki na klatkę schodową, zakrywał dłońmi uszy, jednak wciąż słyszał nieznośne kapanie wody. Dopiero gdy zaczął biec po schodach w górę, odgłos kapiącej wody stawał się milknąć. Gdy postawił swoje kroki na piętrze zobaczył jak ksiądz wchodzi do pokoju po lewej. W pokoju po prawej ktoś się poruszał. Dwa pokoje, jeden na północy i drugi na południu wydawały się jeszcze niezbadane.

Janusz pokuśtykał przez następne drzwi i trafił na korytarz prowadzący do drzwi na zachód i północ. Szybko domknął za sobą drzwi, aby cokolwiek grasowało w pokoju z rzeźbami nie wbiegło za nim na korytarz. Kostka boleśnie przypominała o sobie z każdym stawianym krokiem. Każdy postawiony krok w tym pokoju powodował trzeszczenie desek przyprawiające o mimowolne dreszcze.

Ksiądz Bonifacy nacisnął na klamkę i wszedł do większego pokoju, który okazał się kapliczką. Po bokach stały ławki, na których sporadycznie były rozrzucone kopie Biblii. Ściana naprzeciwko wejścia była ozdobiona witrażami ze scenami z życia Jezusa. Pod nimi było podwyższenie dla mówcy. Kilka stojaków na świece i większy drewniany krzyż. Bonifacy poczuł błogi spokój płynący z kapliczki, a jego więź z Panem zacieśniła się jeszcze mocniej. Ksiądz zyskał +1 do zdrowia psychicznego w tym pomieszczeniu.

Dodatkowo bystre oko księdza spostrzegło obraz Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy, który lekko odpadał ze ściany. Jednak po bliższej inspekcji ksiądz zauważył za obrazem sejf. Chwycił za uchwyt, który ani drgnął. Potrzebna była właściwa kombinacja, by go otworzyć. Bonifacy spojrzał na obraz, przyjrzał się każdej twarzy na obrazie i nagle kierowany natchnieniem zaczął spontanicznie kręcić gałką sejfu w kierunkach wskazywanych przez wzrok anioła, Maryi, Jezusa i kolejnego anioła.

Nagle mechanizm blokujący w sejfie ciężko sapnął, a drzwi skrytki odchyliły się. Ksiądz znalazł Ostry Topór +1 do ataków oraz przezroczyste, zbudowane ze światła pojedyncze piórko. Pióro Anioła pomoże jednorazowo pokonać wynik jednego złego wydarzenia, które w innym przypadku zabiło by postać.

Z kaplicy brakuje przejścia do innych pomieszczeń, trzeba cofnąć się na klatkę schodową.

Agnieszka podważyła scyzorykiem luźną klepkę. Jakieś większe pudełko leżało w podłodze zawinięte w szmatę, ale nikogo nie było widać, ani słychać w podłodze. Głos nie powrócił. Dziewczyna musiała podważyć jeszcze kilka sąsiednich klepek by wyjąć znalezisko. Gdy dźwignęła pudełko to coś się w nim potoczyło i brzęknęło metalicznie. Sama zawartość również trochę ważyła.
Gdy Agnieszka otworzyła pudełko ujrzała broń. Starą, zużytą i porządnie zardzewiałą krótką strzelbę z jedną lufą, a raczej spiłowaną ręcznie strzelbę i dwa czerwone naboje.

Boomstick atakuje jeden cel z szybkością 7 zamiast standardowego ataku na siłę. Po użyciu drugiego naboju broń rozpadnie się ze starości.


Mapę z nowymi pokojami zrobię w trakcie tygodnia

 

Pliman

 

__________________
Cóż może zmienić naturę człowieka?

Lynx Lynx