Spis Stron RPG Regulamin Wieści POMOC Kalendarz
Wróć   lastinn > RPG - play by forum > Sesje RPG - Horror i Świat Mroku > Archiwum sesji RPG z działu Horror i Świat Mroku
Zarejestruj się Użytkownicy


 
 
Narzędzia wątku Wygląd
Stary 26-02-2007, 23:30   #1
 
Solfelin's Avatar
 
Reputacja: 1 Solfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumny
[Preludium] Dzieci Inkwizycji

Łowcy są wszędzie. Począwszy od zwierząt-drapieżników, kończywszy na wyższych mocach, niewidocznych, które nazywa się przeznaczeniem - śmiercią, życiem lub czymkolwiek innym.
Lecz równie niebezpieczne są pijawki, drapieżniki czerpiące z innych, ukrywające się pomiędzy nimi, kradnące im energię, siłę życiową lub wolę.
Istoty bardziej przerażające, niż są, przez sam fakt przymusu ukrywania się.
Czasami wydaje się, że nie wie się nic.
Bo gdzie zaczął się początek wszystkiego? Teraz widzi się i wie po części:
Są ludzie...
i są ich koszmary.


Kraków, kiedyś gród, teraz miasto. Tradycje przygniatane przez inicjatywę; antyczność przez neo-epoki. Koniec końca, to dopiero początek rekonstrukcji lub - co bardziej prawdziwe - destrukcji.

Walące się tynki, ujawniane tajemnice - niszczone bariery, ginące obyczaje.

Jest tu też świat, o którym nikt nie powie.
Bo nikt o nim nie wie.


Nasi bohaterzy zaczynają dość młodo. Równie jak my nie wiedzą wiele o świecie; nigdy dość wiedzy, zawsze chociaż odrobiny zabraknie. Zwykli? Niezwykli?


[center:31171b0933]15 kwietnia, 2007
9:00
[/center:31171b0933]


Czy ktokolwiek jej powiedział, by nie wtrącała się w nie swoje sprawy?
Może gdyby ktoś potrafił ją przekonać, udałoby się ją jakoś uratować. Przed szokiem.


Wernachien

Była w swoim mieszkaniu, gdy nagle usłyszała dobrze znany dźwięk dzwonienia telefonu. Udało się jej dobrać do mało miłego o tej porze urządzenia, odebrała. Odezwał się męski głos.
- Halo? Pani [----]? Mam pilną sprawę. Proszę natychmiast udać się do komendy na ulicy Królewskiej. Mam Pani coś ciekawego do przekazania. No i oczywiście, wie Pani, z racji własnej mentalności, kilka pytań do zadania. - ostatnie powiedział z nieco bardziej grobowym nastrojem, całą resztę z małą, jak to przy rozmowach, luźną wesołością.
Rozłączył się.


Doświadczenia mogą być ciężkie. Jednak są one tym, co tak często się powtarza:
Optymistycznie patrz, ale przygotuj się na najgorsze.
To właśnie doświadczenia przygotowują najlepiej, to one dają coś, dzięki czemu nawet najgorsza porażka może dać niemalże niewiarygodna odporność. Na przyszłość.


Tammo

Wiele nauczyło go, że przychodzą ciężkie dni. Od sporego czasu był bez styczności z ciemnymi istotami, nawet koszmary go opuściły, ale tylko na chwilę.

Tej nocy, ciepłego kwietnia, wiosennego, pięknego, zabierającego i rozprowadzającego zapachy po całych przestrzeniach, obudził się, mając koszmarny sen.
Widział w nim siebie, stojącego na krawędzi balkonu, odwracającego się, a przed nim stała obrzydliwa istota. Twarz miała w wykrzywieniu, obnażone kły jak u tygrysa szablozębnego, okropną, zmarszczoną skórę, bladą cerę, niemal nieprzyjemny zapach. Słyszał odgłosy, jakby uderzenia zegara.

Nagle jakby wiatr pociągnął go w tył. Próbował się ratować, wymachiwał rękami, lecz ostatecznie przechylił się, poza barierkę której i tak nie było.

Równocześnie obudził się, rozsypany. Był wmurowany w łóżko, wgłębiony, czując jego puszystość oraz szorstkość żywota, który ma zaraz rozpocząć.


Jeśli jest coś, co pomoże nam zrozumieć, co pomoże się przygotować lub co stworzy naszą osobowość - nada jej ramy i byt - to jest właśnie wykształcenie, balast geniuszu, który skwapliwie nabywa wraz z nabywaniem lat i płaceniem za nie.

Szusaku

Pobudka.
Czasami ciepła w dotyku, czasami zimna jak lód.

Kolejny, konieczny dzień. Nawet, jeśli rola łowcy jest opłacalna - lub rola jednego z najinteligentniejszych, jakkolwiek - to cena życia, jaką się płaci, jest bezcenna. Bo życie to jak gra bez możliwości save’ów.

Obudził się. Wie, że powinien iść na uczelnię.
Jest jeszcze jedna sprawa.

Kartka, a na niej napisane złowieszcze lub dobroczynne słowa:
20:00, Park Krakowski, obok stawu, jeden ze stolików do gry w szachy.
Biało-czerwony Orzeł.
 
Solfelin jest offline  
Stary 27-02-2007, 05:56   #2
 
Tammo's Avatar
 
Reputacja: 1 Tammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputację
Przez chwilę w pokoju dało się słychać tylko ciężki, chrapliwy oddech, charakterystyczny dla kogoś, kto właśnie próbuje się przekonać, że ogarniające go lepkie przerażenie nie ma racji bytu. Jest przecież piękny kwietniowy poranek...

Natarczywe pipipipi budzika poderwało chłopaka spazmem strachu. Ulga, która nadpłynęła, kiedy uświadomił sobie, że to tylko budzik, była osłabiająca.

- Cholerstwo jedno... nie mógł zadzwonić ten kwadrans wcześniej... - ulga przerodziła się w irytację. Koszmar mógł zostać przerwany, gdyby tylko to draństwo zdecydowało się przestraszyć go wcześniej.

Dziecinne myślenie. Zbieraj się. Jest 15 kwietnia. Imieniny Anastazji.

Z nawyku idąc do łazienki włączył laptopa, stojącego na stylizowanym na mahoniowe biurku. Biorąc prysznic przypominał sobie, co ma dziś do zrobienia. Niedziela. Generalnie można będzie dziś pojeździć. Uśmiech wypadł słabo. Dla zmotywowania się zakręcił ciepłą, odkręcił zimną wodę. Chwilę później wyskoczył żwawo spod prysznica, prychając, stanął przed lustrem. Spoglądnął w nie uważnie. Odbicie odpowiedziało mu tym samym. Dzikie, nieufne spojrzenie zielonych oczu, rzucone spode łba, całkiem przystojny lewy profil, orli nos, wąskie usta, pociągła twarz, nieco kanciasty podbródek. Obrócil nieco twarz, przyglądając się prawemu policzkowi. Przyłożył palce do blizn. Nie pierwszy raz przesunął powoli palcami zagiętymi niczym szpony, zaczynając od prawego kącika ust, powoli, pieszczotliwym niemal ruchem sięgając w górę, ku oku, przejeżdżając po nim, rysując cztery kreski na czole, kciukiem przejeżdżając po uchu i dalej, niemal do czubka głowy.

Cofnął rękę, wspominając siłę ciosu, to jak oderwał się od ziemi i runął na barierkę balkonu. A potem z nią, na ziemię.

- Ty głupi chciwcze. Miałbyś mnie... gdybyś mnie tak bardzo nie chciał wtedy zabić.

Uśmiechnąwszy się ponuro, przeczesał zmierzwione ciemne włosy, które starał się od jakiegoś miesiąca zapuszczać i począł się ubierać.

Jak się uwinę, to zdążę na 9:30 do Pijarów!

9:17, trzasnęły drzwi, zaś odziany w bojówki oraz bluzę z kapturem, z rolkami na nogach i plecakiem chłopak sunął szybko nabierając prędkości, wzdłuż Białuchy ku Bolesława Chrobrego.
 
__________________
Zamiast PW poślij proszę maila. Stare sesje:
Dwanaście Masek - kampania w świecie Legendy Pięciu Kręgów, realia 1 edycji
Shiro Tengu
Kosaten Shiro
Tammo jest offline  
Stary 27-02-2007, 12:06   #3
 
Wernachien's Avatar
 
Reputacja: 1 Wernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodze
- Jak ja kocham kiedy facet nie dopuszcza mnie do głosu. Nadęty cham - rzuciła słuchawką, w której brzmiał sygnał rozłączenia - Nawet się nie przestawił! Do kogo ja mam się tam cholera zgłosić?!

Joanna usiadła na kanapie w ramach protestu, założyła nogę na nogę i zaczęła nerwowo przeglądać gazetę zupełnie nie zwracając uwagi na treść. Nie zamierzała ruszać się z domu, a przynajmniej jeszcze nie teraz, nie w momencie, w którym ON jej każe i nawet nie podaje konkretów. Zmarszczyła brwi i rzuciła gazetę na stolik. Po chwili wstała i zajęła się ścieleniem łózka - wyrównała prześcieradło, kołdrę, nakryła wszystko brązową narzutą i starannie ułożyła haftowane poduszki.

Dzień nie zapowiadał się przyjemnie. Tej nocy niewiele spała. Piekły ją oczy i bolała głowa. Nawet szybka jazda samochodem po pustych ulicach miasta nie przyniosła jej oczekiwanego ukojenia. Jest na nogach od dobrych 5 godzin i wcale jej się nie podobało, że MUSI gdzieś wychodzić. Podeszła do szafy chcąc wybrać jakieś bardziej stosowne, oficjalne ubranie - w poprzecieranych jeansach i swetrze nie prezentowała się szczególnie dobrze.

- No, jakby mnie teraz zobaczył... Niech nie myśli sobie, że jestem byle kim! - tłumaczyła się przed sobą krzywiąc się na widok własnego odbicia w lustrze.


9:46 - dawno tak długo się nie zbierałam...

Strój dodał jej pewności siebie - czarny klasyczny zestaw żakiet + spódnica w pół kolana, włosy zaczesane do tyłu, usta umalowane pomadką.

- I pomyśleć, że wystroiłam się tak dla jakiegoś gbura bez krzty ogłady. - westchnęła zakładając buty i przetrząsając torebkę w poszukiwaniu kluczy.

Jeszcze raz rzuciła okiem na mieszkanie i zamknęła drzwi. Zeszłapo schodach lekko chwiejąc sie na obcasach. Dzień był jasny i słoneczny. Pod jej klatką właśnie zaczynały kwitnąć akacje - wcześnie, ale zima była stosunkowo łagodna. Ich zapach był słodki i duszący. Podeszła do samochodu, pieszczotliwie przesuwając dłonią po masce.

 
Wernachien jest offline  
Stary 27-02-2007, 17:05   #4
 
Szusaku's Avatar
 
Reputacja: 1 Szusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwu
Nowy dzien. Adam jeszcze chwile lezal w lozku z otwartymi oczami, staral sie nie myslec o niczym, jednak juz po chwili usiadl i rozejrzal sie po pokoju. Papiery, nad ktorymi pracowal wczoraj, lezaly w nieladzie na stoliku nocnym i wokol jego lozka. Znowu zasnal czytajac. Szkoda ze bylo to tylko jakies piec godzin temu ... a mial polozyc sie spac wczesniej. No dobra, tak naprawde polozyl sie wczesniej, tylko jak zwykle postanowil przeczytac pare stron materialow do ksiazki. Pare stron - dobry zart. Pozbieral kartki z podlogi i rzucil szybko okiem na skoroszyt, w ktorym wczoraj notowal swoje obserwacje. Jego reka wrecz nieswiadomie siegnela po dlugopis. Powstrzymal sie w ostatniej chwili, znal siebie na tyle dobrze - jezeli zacznie teraz poprawiac swoje zapiski, to nie uda mu sie wyjsc z domu przed 20.

-Wlasnie dwudziesta! - powiedzial na glos, siegajac po kartke zapisana rownym pismem odrecznym i przygladnal sie jej po raz kolejny. Domyslal sie od kogo mogla byc - od nich ... znaczy od ktoregos z naszych poprawil sie w myslach. Pewnie znowu chca zmarnowac jego cenny czas, ktory moglby przeznaczyc na studiowanie zrodel do swojej ksiazki. Z drugiej strony byc moze bedzie mial okazje dowiedziec sie czegos istotnego. Niemal zadrzal na mysl o tym jak przy ostatniej "robocie" znalezli odreczne notatki "stworzenia". Wciaz nie mogl sie przyzwyczaic do uzywania prawdziwej nazwy, ktora brzmiala jak z taniego filmu klasy B. Przed paroma laty bylo to tylko okreslenie pewnego mitu, teraz mroczna rzeczywistosc. Pamietnik co prawda nie okazal sie zbyt cenny dla jego pracy, ale spojrzenie oczami tych istot bylo dla niego wazne. Pozwalalo zrozumiec jak mysla a stad juz krok do ...

Szybko wstal, przemyl twarz starajac sie nawet nie patrzec w lustro. Wiedzial az za dobrze co tam zobaczy - zmeczone, przekrwione oczy, wlosy z kazdym tygodniem cofajace sie i odadajace pole lysinie. Nie to ze nienawidzil jak wyglada, porostu w pewnym momencie jego zycia nie mial czasu na dbanie o siebie, za bardzo zaangazowany w prace, a teraz? Teraz wszystko sie zmienilo. Jego umysl nie pozwolil mu porostu zignorowac pewnych zdarzen, niemal wbrew woli wciagnal go w zagadki, ktore doprowadzily do poznania prawdy. A prawda ma ta podla ceche, ze raz poznana nie pozwala wrocic do blogiej nieswiadomosci.

Westchanl ciezko i zalozyl w pospiechu ubranie. Czarne dzinsy i koszule w bialo-czarna krate. Te samo co wczoraj, ale nie ma to przeciez znaczenia. Posegregowal papiery i razem ze swoimi notatkami wrzucil je do plecaka. W myslach niemal uslyszal glos matki - powaznemu czlowiekowi nie wypada chodzic z plecakiem jak jakiemus mlodziencowi - ale jak zwykle zignorowal to, noszenie papierow w teczce bylo tak niewygodne. Zalozyl jeszcze kurtke przeciwdeszczowa, wprawdzie dzien zapowiadal sie calkiem calkiem, ale wiedzial dobrze, ze pogoda uwielbiala sie z nim bawic w kotka i myszke. Jezeli zastanowic sie nad tym glebiej, to zycie tez. Ale szkoda czasu na takie mysli. Musi dzisiaj poprawic notaki. Koniecznie zrobic kopie, bo przeciez odrobina paranoi jeszcze nikomu nie zaszkodzila.

Wyszedl przed swoja kamienice, stanal na przystaku i zaczal przegladac jakies papiery wyciagniete z plecaka. Tramwaj podjechal po dluzszej chwili. Wsiadl, tylko na chwile odrywajac wzrok od kartek trzymanych w dloni. Dlatego nigdy nie kupil samchodu. Jezdzenie komunikacja miejska dawalo mu czas na czytanie, gdyby prowadzil, musialby koncentrowac sie na drodze. Jego mysli jednak nie pozwlaly mu zupelnie skupic sie na pracy, wracaly nieznosnie do kartki z zawiadomnieniem o spotkaniu

-To tak w ich stylu ... Bialo-czerwony Orzel? Haslo? Odzew? Podpis? Moze Skalski bedzie dzisaj na uczelni i wie cos na ten temat? - podsuwaly mu mysli w chwilach gdy nie potrafil sie skupic na czytaniu. Jeszcze tylko jeden przystanek i Collegium Maius...

Zblizala sie 10:00
 
Szusaku jest offline  
Stary 27-02-2007, 21:11   #5
 
Solfelin's Avatar
 
Reputacja: 1 Solfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumny
Czasami to, czego naprawdę poszukujemy, samo do nas przychodzi.
Przynajmniej sprawdziło się to w przypadku Janusza.


Tammo

Zauważyłeś podczas jazdy, że ktoś obserwuje Cię z drugiej strony ulicy. Gdy spojrzałeś w tamtą stronę, przybysz od razu zniknął Ci z oczu. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że dwie ulice dalej również widzisz z daleka tego samego typa. Wysoki mężczyzna, w zupełnie czarnym płaszczu oraz spodniach, nie wydaje Ci się, żeby był czymś gorszym niż może być - jest przecież dzień - ale zaczynasz się niepokoić tym, co robi.

Po chwili znowu znika.
A na rogu jednej ulicy dalej znowu go dostrzegasz.
 
Solfelin jest offline  
Stary 27-02-2007, 22:50   #6
 
Tammo's Avatar
 
Reputacja: 1 Tammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputacjęTammo ma wspaniałą reputację
Pierwsze pojawienie się typa zostało jedynie zarejestrowane. Nadal jednak chłopak zastanawiał się, co siostra Anastazja powie na jego dość nietypowy prezent. Wiózł bowiem zdjęcia Siedmiu Cudów świata, o których jakiś czas temu rozmawiali. Ściągnięte z Internetu i wydrukowane na błyszczącym papierze, starannie wyselekcjonowane zdjęcia. Miał nadzieję, że to i ulubiona przez siostrę biała czekolada wystarczy. Cóż, się zobaczy.

Wszelkie myśli jednak o siostrze Anastazji i jej imieninach pierzchły, kiedy typ pojawił się ponownie.

Aż tak wolno to ja NIE jeżdżę...

Chłopak zręcznie wyhamował, odruchowo poprawiając plecak na plecach. Przy tym poprawieniu, sprawdził, że dezodorant jest na swoim miejscu. Wbił ręce w kieszenie, zapalniczka jest, przechylając głowę, obserwując swego obserwatora przez długość ulicy.

Stanął tak, by za plecami mieć słup, a dokoła siebie, puste miejsce. Hamując, rozglądnął się, by mieć pewność, że nikt go nie zaskoczy oraz by ocenić jak przekroczyć jezdnię. Wbił spojrzenie w tamtego i rozmyślnie powoli ruszył w jego stronę. Coś szeptał, ale ruchy warg były minimalne.
 
__________________
Zamiast PW poślij proszę maila. Stare sesje:
Dwanaście Masek - kampania w świecie Legendy Pięciu Kręgów, realia 1 edycji
Shiro Tengu
Kosaten Shiro
Tammo jest offline  
Stary 27-02-2007, 23:33   #7
 
Wernachien's Avatar
 
Reputacja: 1 Wernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodze
Czarny samochód z jasnym, beżowym wnętrzem i drewnianą deską rozdzielczą - klasyka elegancji. Joanna usiadła w wygodnym skórzanym fotelu z pogodnym uśmiechem na ustach. Ten samochód był jej skarbem, mobilną ostoją spokoju, dynamiczną ucieczką, adrenaliną bezsennych nocy.
Siedziała tak dłuższą chwilę z zamkniętymi oczami. Dłonią badała kształty kierownicy i krawędzie fotela. Powoli sprawdziła czy wszystko jest w należytym porządku. Zapięła pas i ruszyła powoli.

Nie lubiła wąskich osiedlowych uliczek zastawionych samochodami, pełnych ludzi łażących tam i z powrotem bez celu. W głowie układała trasę dojazdu do komisariatu przy Królewskiej. O tej porze nie powinno być już porannych korków.

Jechała przed siebie uważnie przyglądając się tylko temu co sie działo na drodze. Myślami odpływała do komisariatu - dlaczego akurat wzywają mnie i to pilnie? W głowie analizowała wydarzenia z poprzedniej nocy, ale nie znajdowała nic szczególnego, a przynajmniej ona nie brała udziału w żadnych ciekawych wydarzeniach. Mandat za przekroczenie prędkości wraz z wydrukiem zostałby przysłany pocztą - to już sprawdzona informacja. Nikomu nie każą się do takich spraw fatygować osobiście - zainteresowany tylko zbluzgałby wszystkich dokoła a i tak nie miał by przy sobie dość gotówki by od razu zapłacić.

Głupia jesteś Jo... Można było sprawdzić jaki numerek ma komisariat.


Ulica Królewska była nieprzyzwoicie długa, szczególnie gdy ktoś szukał bardzo konkretnego budynku. Budynek odnalazł się jednak cudownie po pięciu minutach. Wymarzony komisariat - kraty w oknach, czerwona tabliczka przy wejściu.
-Jak mogłam go przeoczyć?

Joanna z trudem odnalazła odpowiednie miejsce parkingowe - w cieniu, ale nie pod drzewami, bo gwarancja na lakier nie obejmuje uszkodzeń od ptasich gówien - pomyślała krzywiąc się na wspomnienie długich i mało przyjemnych dyskusji z serwisantem.

Drzwi do komisariatu były duże i sprawiały wrażenie solidnych. Ponad nimi dumnie wisiał napis "Komisariat policji IV".

Weszła do środka, wzrokiem poszukując odpowiedniej osoby, która mogłaby udzielić jej jakichkolwiek informacji - W końcu nie bez powodu się tutaj fatygowała przez pół miasta. Podeszła do oficera dyżurnego.

- Dzień dobry. Nazywam się Joanna Brzeziecka. Godzinę temu otrzymałam telefon z prośbą bym się tu pojawiła.
 
Wernachien jest offline  
Stary 28-02-2007, 01:23   #8
 
Szusaku's Avatar
 
Reputacja: 1 Szusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwuSzusaku jest godny podziwu
Adam wysiadl z tramwaju. Fakt ze byla niedziela sprawil, iz nie musial sie jak zwykle przeciskac przez tlumy ludzi chcacych wsiasc. Denerwowali go glownie, dlatego ze wtedy najczesciej jego papiery ulegaly zgnieceniu w panujacym tloku. Tym razem na szczescie ominela go ta watpliwa przyjemnosc. Planty wygladaly spokojnie i zielono. Pare osob wybralo sie na poranny spacer, ale juz za chwile cale centrum miasta zaludni sie turystami i
mieszkancami speiszacymi gdzies z sobie tylko znanych powodow.

- Wisona pelna para, nie ma na to rady. - pomyslal dziwnie gorzko, nawet wbrew swojemu dobremu nastrojowi. Droga z przystanku do budynku UJ na Golebiej byla krotka, wiec postanowil schowac swoje papiery z powrotem w plecaku. Jeszcze bedzie mial do nich czas zajrzec pozniej. Uwielbial uczelnie w niedziele, co prawda ostanio studia zaoaczne sprawily, ze budynki nie byly tak ciche i puste jak dawniej, ale wciaz to nie to samo co w zwykly dzien. Wszedl i skinal glowa straznikowi, ten znajac go doskonale, usmiechnal sie i rzucil przyjacielsko:

- Jak zawsze w pracy? Nawet w niedziele nie da pan sobie odpoczac panie Adamie?
- Co robic takie zycie.
- odpowiedzial usmiechajac sie rowniez.

Wiedzial ze zdanie ktore powiedzial tylko z pozoru ma jakis glebszy sens, ale dosc szybko nauczyl sie, ze w jakis niemal magiczny sposob zbywalo wszelkie nastepne pytania w 90% przypadkow. A on nie mial czasu na pytania. Zreszta nigdy nie mial czasu. Planowal zapukac do gabinetu Skalskiego, ale stwierdzil ze najpierw musi zrobic kopie notatek.

Wszedl do swojego pokoju na uczelni. W zwykly dzien czasem pojawiali sie tutaj jego koledzy, choc wiekszosc wolala pracowac w domu i na uczelnie przychodzili tylko gdy mieli zajecia ze studentami. On wolal pracowac tutaj. Atmosfera tego miejsca miala dobry wplyw na niego i co najwazniejsze od Biblioteki Jagielloniskiej dzielil go krotki spacer. Wprawdzie ostatnio coraz rzadziej z niej korzystal, ale wciaz mial sentyment do tego miejsca. W koncu tam sie zaczela praca nad jego ksiazka. Ale nie pora na wspominiki. Do 20 malo czasu, a mial jeszcze pare rzeczy na glowie. Wyciagnal klucze z plecaka i otworzyl zamykana szuflade swojego biurka. Mial w niej swoje nieliczne cenne rzeczy. Wyciagnal aprat cyfrowy.

Metodycznie strona po stronie robil zdjecia swoim notatkom. On czlowiek ksiazek i papieru zmienial je w ciagi jedynek i zer. Po obrobce jakims programem do rozpoznawania pisma mozna je bylo drukowac. Gdy skonczyl, wlaczyl starozytny komputer, jaki uczelnia laskawie zakupila za unijne pieniadze. Nie wazne, nie zamierzal przeciez ogladac na nim filmow. Przegral zdjecia na twardy dysk, spakowal a nastepnie przepuscil plik przez prosciutki programik jaki napisal dla niego znajomy. Program zmienial co ktoras jedynke na zero i odwrotnie. Byla to tak prosta idea, ale czynila archiwum nieodczytywalnym, dopoki nie przepusci sie go ponownie przez programik oczywiscie. Tak przygotowane archiwa umiescil na kilku modnych ostanio stronach, gdzie internauci mogli uploadowac dowolne pliki. Byl to raj dla piratow, ale on nie dbal o to. Wazne ze mial kopie zapasowe. Przeslal adresy plikow na skrzynke pocztowa, do ktorej mial dostep jeden jego znajomy. Jak mawial ostatnio (glownie do siebie) , odrobina paranoi jeszcze nikogo nie zabila, za to jej brak...

Zadowolony z siebie Adam usunal wszystkie pliki z komputera, wylaczyl go, wyczysil pamiec aparatu i zamknal go ponowie w szufladzie.

- Pora sprawdzic czy Skalski jest na uczelni. Moze cos wie o tej awanturze. - pomyslal glosno biorac do reki kartke z godzina spotkania. Zszedl pietro nizej pod gabinet profesora i zapukal ...
 
Szusaku jest offline  
Stary 28-02-2007, 22:11   #9
 
Solfelin's Avatar
 
Reputacja: 1 Solfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumnySolfelin ma z czego być dumny
Przychodzi moment, w którym fakty zostają odkrywane przez kogoś, kto wie więcej. Przez kogoś, kto te fakty już doskonale zna. Jednak chodzi tu bardziej o sprawę tego, kto posiadając informację, całkowicie był bez świadomości jej ważności.
Jakby każdy fakt był niesamowicie ważny.


Wernachien

- Dzień dobry - odpowiedział oficer, był to mężczyzna, około czterdziestki, dość gruby, szorstki w głosie i szyderczy w uśmiechu - hm, pani Brzeziecka? Proszę iść tamtym korytarzem i zapukać w pierwsze drzwi na prawo. - ostatnie zdanie powiedział tonem grobowym, niemal bezbarwnym, wydawało się Joannie, że z nutką zazdrości.

Poszła zatem i uczyniła tak, jak jej polecił. Wzięła oddech i zapukała.
- Proszę - odpowiedział miły, czysty, mocny, męski głos.

Otworzyła drzwi i stanęła niemal jak wryta. W fotelu, za biurkiem, siedział całkiem przystojny, wysoki mężczyzna w garniturze. Przez chwilę przeszła jej przez myśl „pewnie federalny” i jakoś dziwnie rozbawiło ją to, w duszy. Zaraz jednak poczuła zakłopotanie i wesołość. Bardziej nieśmiało weszła, rozglądając się po pokoju.

Był dość przyciemniony, z okna za „federalnym” (spontanicznie zaczęła go tak nazywać we własnych myślach) padał jasne światło słońca, w taki sposób, że sam stał w cieniu, podczas gdy parapet i podłoga lśniła kurzysto-biało-żółtym pyłem.

Uśmiechnął się miło i otwarcie, mówiąc:
- Proszę usiąść. - wskazał miejsce przed biurkiem. Zdawało się jej, że był przepełniony spokojną wesołością.

Posłusznie usiadła, na wpół uśpiona, jakby w śnie.
- A teraz proszę mi powiedzieć - zrobił bardzo długą pauzę, jego chłodna, mała radość oraz ciepłe opanowanie udzielało się i jej - co naprawdę wydarzyło się tamtej nocy.

Przez chwilę milczała, zupełnie bez wiedzy, o co mu może chodzić. Bardziej z powodu stanu, w jaki ją wprowadził, niż dlatego, że naprawdę nie wiedziała. I chwilę to trwało, on nadal pozostawał taki sam.

- Tak, tak, ta noc - odezwał się, nadal czekając na odpowiedź, patrząc uważnie, prosto i otwarcie na Joannę - w barze. Wybaczysz, mogę zapalić? - pozwolił sobie od razu na to, wyciągnął papierosa oraz czerwoną zapalniczkę, na której widniał biały orzeł. Zabłysł na tle słońca.

Jednak, po zapaleniu, ona zamiast poczuć smród papierosów, do jej zmysłu węchu doszła cała gama zapachów, na czele przyjemna mięta, jakby z kadzidełek zapachowych.

Wydmuchiwał miarowo, regularnie dym do góry, patrzył prosto, długo w jej oczy.


Po kim przyznaje się przyjaciół, a po czym wrogów? Kto jest tym, za kogo się podaje? Czasami musimy przekonać, dowiedzieć się tego. Liczymy się z tym, że gdy ma wrogów, to na pewno ma się przyjaciół - a gdy ma się przyjaciół, to można mieć i spokój.
Niektórzy po prostu woleliby to drugie, ale bardziej widocznie wielka przygoda ima się tych pierwszych.


Tammo

Pojechał wprost na niego. Jednak, ku jego większemu i rosnącemu zaskoczeniu, a zaraz niewiarygodnemu zdumieniu, ten również ruszył wprost przed niego. Kilka metrów przed nim zatrzymał się, nadepnął na deskę, biorąc ją do ręki i próbował się z nim skontaktować jakkolwiek, lecz ten, najzwyczajniej w świecie, po prostu go... olał.

Poszedł wprost na niego i ominął go, idąc bokiem, z kamiennym wyrazem twarzy, patrząc prosto przed siebie, zupełnie tak, jakby mało go obchodził los chłopaka.

To tak bardzo zdumiało Janusza, że stał jak osłupiały przez pewną ilość czasu. Zauważył, gdy ten przechodził koło niego, że był całkowicie ubrany w czerń, płaszcz, sztruksy, biały kołnierz oraz posiadał krótkie włosy. Był wysoki, miał brązowe, kasztanowe oczy.

Na jego lewym rękawie zauważył czerwoną przepaskę, a na niej białego orła.


Wyjątek od reguły czasami robi coś zupełnie innego, niż powtarza regułę.
Wyjątek jest czasami zapowiedzą nowej reguły.


Szusaku

Zapukał i przez dłuższą chwilę stał, czekając na jakąkolwiek odpowiedź, nawet ciszę. Doczekał się jednak ciszy. Pomyślał, że może być gdzieś indziej, ale po prawie godzinnych poszukiwaniach, zaprzestał takiego działania, wracając do pracy.

Przez chwilę jego myśli były skierowane w stronę profesora, pewna świadomość, a z nią pytanie: „A jeśli coś mu się stało?” - zaraz porzucił tę myśl, ale nadal wędrowało mu po umyśle „A co, jeśli...”.
 
Solfelin jest offline  
Stary 28-02-2007, 23:28   #10
 
Wernachien's Avatar
 
Reputacja: 1 Wernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodzeWernachien jest na bardzo dobrej drodze
Czuła się trochę jak mała dziewczynka posadzona na krześle przez rodziców, którzy zadają mnóstwo pytań i sprawdzają czy zacznie kłamać.

Wzrok Federalnego krępował ją. Nie przywykła do tak natarczywych spojrzeń. Nie przywykła też do przesłuchań na komisariacie. Jej ciało obiegł delikatny dreszcz podniecenia - sytuacja była trochę dziwna, niepewna, tajemnicza. Z rozbawieniem przyłapała się na nerwowym ściskaniu torby. Wzięła głębszy oddech i rozluźniła uścisk. Razem z tym drobnym ruchem poczuła jak rozluźnia się całe jej ciało.

Rzuciła odważne spojrzenie Federalnemu.
-Nie przypominam sobie pana nazwiska...?

Zawiesiła głos patrząc jak zareaguje na tę drobną prowokację. Uśmiechnął się mrużąc oczy. Obrócił się delikatnie w fotelu i głęboko zaciągnął się papierosem jakby mogło mu to sprawić niemożliwą do opisania przyjemność. Wstrzymał przez moment powietrze a potem opróżnił spokojnie płuca.
Boże, ależ ten facet ma piękne usta! Pełne... zmysłowe...
Pomyślała i natychmiast przerzuciła wzrok z Federalnego na bliżej nieokreślony punkt na jego biurku. Czuła zakłopotanie, wiedziała, że Federalny znowu na nią patrzy. wiedziała, że znowu się uśmiecha.
 
Wernachien jest offline  
 



Zasady Pisania Postów
Nie Możesz wysyłać nowe wątki
Nie Możesz wysyłać odpowiedzi
Nie Możesz wysyłać załączniki
Nie Możesz edytować swoje posty

vB code jest Wł.
UśmieszkiWł.
kod [IMG] jest Wł.
kod HTML jest Wył.
Trackbacks jest Wył.
PingbacksWł.
Refbacks are Wył.


Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 13:24.



Powered by: vBulletin Version 3.6.5
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.1.0
Pozycjonowanie stron | polecanki
Free online flash Mario Bros -Mario games site

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172