Rehlmion, zawiedziony, wysyla tym razem sluzbe do miasta, do portu, aby zorientowali sie, czy ktos nie chce kupic wiosek i aby dowiedzieli sie czegokolwiek o Rzezniczym Piotrze. Sam, choc przychodzi mu to z trudem, siada sam w pokoju i zaczyna w tym momencie rozmyslac, co mu nalezy zrobic

Dziewczyna zaśmiała się gromko i rzuciła bezczelnie.
-Nie mężczyzn się boję!
Rozparta na krześle patrzyła na rozmówcę badawczym wzrokiem. Przyglądała się uważnie jego twarzy, dłoni obejmującej puchar, oczom i ustom.

-Dobrze, pojadę. - odezwała się w końcu krótko i rzeczowo - Ile mam czasu na przygotowanie?

W głowie już rodziła się wizja podróży. Daleki kraj, morze, słońce! Poczuła nagły przypływ radości, który wymalował się uśmiechem na jej twarzy.