Nemo

Rejs zbliżał się powoli ku końcowi. Turystom, którzy już w trakcie podróży mogli zasmakować luksusowych drinków i odpocząć, do listy przyjemności właśnie zostało dopisane podziwianie epicko i dostojnie szykującego się do snu pośród morskich głębin, czerwonego słońca. Zapewne było to doskonale wyreżyserowane wydarzenie, powtarzające się za każdym razem, gdy kolejna grupa ludzi przypływa...bądź odpływa. Jednak...rozkapryszeni bogacze szybko się nudzą, a szczególnie wtedy, gdy mają nie więcej niż dziesięć lat. Na szczęście (czy może nieszczęście?), cała kolonia takich małych istotek mogła właśnie zostać pozytywnie zaskoczona widokiem czegoś dużo bardziej niespotykanego, niż jakiś tam zachód słońca.
Był to widok samej Wyspy, której rozmiary mogły doprowadzić dzieci do zachwytu, a dorosłych o bardziej materialistycznych popędach do powtarzania sobie dręczącego, natarczywego pytania z cyklu-"ile to wszystko kosztuje? Czy kiedykolwiek będzie mnie na to stać Czy..."
Inni, mniej zajęci przeliczaniem wszystkiego na dolary, za to z wrodzoną skłonnością do rozpatrywania wszystkiego matematycznie bądź geometrycznie, mogli zauważyć zabawną...symetrię? Tak, chyba tak można było to nazwać. Zachodnia połowa obiektu była wypełniona kompleksem budowli o jednym tylko przeznaczeniu-sprawianiu rozrywki i robieniu pieniędzy. Wschód zaś...wschód był dziki. Pokryty nieprzeniknioną warstwą roślinności, nieujarzmiony, tajemniczy i magiczny. Kto wie, co mogło tam być? Pewnie wielu z fanów książek przygodowych podświadomie umieszczało tam niezwykłe ruiny, dzikich ludzi czy zapomniane skarby...I wymyślało przeróżne teorie spiskowe wyjaśniające to, dlaczego dzicz i cywilizacje dzieliła idealna, prosta linia, zupełnie tak, jakby doszły do cichego porozumienia odnośnie podziału terytorium...
Goście tego niezwykłego miejsca mogli tylko zgadywać, do czego służą kolejne obiekty, których niewyraźne sylwetki były coraz bliższe. Jednak było coś, co zdobywało najwięcej uwagi...i czego przeznaczenie było w zupełności pewne
Nad innymi budynkami górował hotel. Znajdował się tuż nad brzegiem, jednak...od tafli wody dzieliły go dobre metry...w gorę. Z tej odległości można było naprawdę powiedzieć niezbyt wiele o jego wystroju, jednak z całą pewnością można było określić jego kształt, zbliżony do litery C.
-To pewnie od niego pochodzi nazwa, prawda, mamomamomamo?
-Tak córuniu, to właśnie stąd wzięły się Księżycowe Ogrody.

Już po wyjściu na grunt stały, nowa dostawa tymczasowych mieszkańców Wyspy została podzielona na dwie grupy-jedna, składająca się z kolonii dzieci, grupki Japończyków wyposażonych w aparaty i niewahających się użyć i paru indywiduów i druga, której szeregi zasilili grubi i mniej wytrzymali turyści. Ci pierwsi ruszyli ku Księżycowemu Hotelowi spacerkiem po plaży, a ich bagaże i grubaskowie pojechali samochodem.
Na czele grupy prozdrowotnej szedł ktoś w rodzaju przewodnika. Być może z powodu jego wyglądu, być może z powodu jego głosu...otaczała go aura niepokojącej niesamowitości.
-Drodzy państwo. Jestem osobą przypisaną do przywitania Państwa i udzielenia Państwu życzeń miłego...i możliwie bezpiecznego pobytu. Zamilkł na chwilę. Pośród dzieci można było usłyszeć podekscytowany szum szeptów. Jak zapewne Państwo dostrzegli w katalogu Księżycowego Ogrodu, do Państwa dyspozycji oddane są budynki, mające tylko jeden cel w swoim istnieniu-zapewnianie Państwu możliwie jak największych porcji przyjemności. Dysponujemy całym zestawem obiektów sportowych, więc Państwo lubujący się w aktywnej aktywności nie będą zawiedzeni. Mogą również Państwo skosztować różnorodnej kuchni w porozrzucanych po całym ośrodku jadłodajniach. Jest też do Państwa wglądu biblioteka, której pozycje mam nadzieje Państwo usatysfakcjonują. Ogólnie, Państwo lubujący się w kulturze i bardziej...intelektualnej...rozrywce również powinni...będą...zadowoleni. Zamilkł, wyraźnie nad czymś rozmyślając. Jeśli Państwo czują się w potrzebie posiadania bardziej szczegółowych informacji, niech Państwo skierują swe zainteresowanie w kierunku ulotek. Jestem pewien, iż ich wyjaśnienie będzie dużo bardziej...głębokie niż moje. Dobrze...
Za chwile, otrzymacie klucze do swoich pokoi. Prosiłbym, by dobrzy Państwo w pierwszej kolejności zajęli się zapoznaniem z nimi. Życzę miłego pobytu...drodzy Państwo. Jeśli Państwo będzie czegoś potrzebować, proszę zawołać. Przyjdę...ja lub ktoś inny z obsługi. W dwóch miejscach na raz...nie zawszę mogę być. Moją skromną sugestią byłoby, gdyby Państwo zapoznało się z Wyspą dzisiejszego wieczoru. Ach...
Zapomniałbym. Byłbym bardzo wdzięczny, gdyby dobrzy Państwo nie udawali się w tereny niezabudowane...przynajmniej bez opieki jednego z dżentelmenów z obsługi.
Po prostu Księżycowe Ogrody zwolnione są z ponoszenia odpowiedzialności za to, co z dobrym Państwem stanie się, gdy nierozważnie się tam udadzą.
Życzę dobrej nocy.

Po klasycznym chaosie, towarzyszącym wnoszeniu bagaży i całej reszcie organizacyjnej, w końcu każdy został przydzielony do luksusowego pokoju i mógł spokojnie spędzić wieczór. Ale...czy nie byłoby to zbyt nudne? W końcu...nie jest jeszcze tak ciemno. Może warto pozwiedzać, posocjalizować się...lub zwyczajnie pokrążyć tu i tam?