Armiel

lilliel - tradycja zobowiązuje, no nie Ale nie chwal dnia, przed zachodem słońca.

Jeszcze wybór chłopaków, a on - cóż - może wiele zmienić.
Naprawdę wiele. Więcej, niż się domyślają - mam nadzieję.

 

Armiel

Czekam, czekam i doczekać się nie mogę Liczę, że uda mi się napisać zakończenie tej mrocznej i długiej opowieści w ten weekend? Jak sądzicie? Uda się?

 

Szamexus

Uda się ! Uda się ! i ja czekam

 

__________________
Pro 3:3 bt "(3) Niech miłość i wierność cię strzeże; przymocuj je sobie do szyi, na tablicy serca je zapisz"

Armiel

Witam. Post jest. Kończący sesję.

Oficjalne podziękowania, z braku czasu, napiszę jutro, pojutrze

Mam nadzieję, że sesja podobała się Wam tak bardzo, jak mi. 62 posty z mojej strony. Prawie 2 lata grania. Poszło, jak z bicza strzelił, prawda

 

Armiel

Trwało to nieco dłużej, niż planowałem, ale w końcu udało mi się wygospodarować kilkanaście minut czasu i napisać to, co zamierzałem wcześniej.

Dziękuję Wam za tą sesję. Nie była to sesja łatwa i na pewno bardzo długa (prawie 2 lata gry). Oceniam ją na dobry. Dlaczego tylko na dobry, za chwilę powiem.

W zamierzeniu sesja miała być podzielona na 3 akty – co też się udało.

Pierwszy akt miał subtelnie wpleść wątki nadprzyrodzone, z uniwersum Kult RPG, a spinającą ten akt siłą miały być trzy elementy: dziecko – wieszczka Sybila, fakt istnienia Thule oraz pierwsze wzmianki o Shoah. Ta część przygody udała się, jak najbardziej, mimo wypadnięcia z zabawy jednego z graczy. Trudno. Niewielka strata na tym etapie opowieści.

Drugi akt miał być już poważniejszy. Zacząć się w lesie, gdzie trafiliby na wyraźny ślad Legionu Thule, poznali ludzi powiązanych z AL. (Legion Skrwawionej Gwiazdy) itp. Tutaj, niestety – nie wszystko poszło, jak chciałem. Głownie dlatego, że z gry – ku mojemu ubolewaniu – wypadł Pinhead. Szkoda. Wielka szkoda. W tej części wątki miały się zaplatać, a ostatnim uderzeniem miało być przeistoczenie graczy w członków Legionu. Jedno z potężniejszych zaskoczeń tej sesji, moim nieskromnym zdaniem.

Trzeci akt – Shoah – wyszedł najsłabiej. Siadała już dyscyplina, wypadali kolejni gracze. Ale zakończenie – przeprowadzone mniej więcej tak, jak je widziałem i planowałem – moim zdaniem uratowały całość. Było ostre, krwawe, wręcz epickie.

Teraz troszkę o Was – chwila prawdy.

Gryf – Mazur był genialny, Ty zresztą też odgrywając jego rolę. Szorstki dowódca z zasadami postawiony w brutalnej konfrontacji z wiarą, z kryzysem moralności, honoru. Ciężka rola wyszła Ci bardzo, bardzo dobrze. Byłeś właściwym człowiekiem na właściwym miejscu. Zarówno w sesji, jak i w świecie sesji  Dzięki wielkie za kredyt zaufania, jaki mi dałeś w tej opowieści.

Alaron Elessedil – Sprzęgło był świetnym uzupełnieniem drużyny, wyśmienitym kompanem, kimś, kto fajnie podkreślał racjonalizm i zdrowy rozsądek wydarzeń. Jako gracz – bywało różnie. Oczywiście, głownie, z winy braku czasu na pełne zaangażowanie w gogle docki, które niekiedy – przyznaję – musiały być odgrywane w szybkim tempie. Niemniej jednak jesteś Alaron E. graczem wytrawnym, którego prowadzi się z dużą przyjemnością. Cieszę się, że byłeś z nami od samego początku, do końca. Bez Ciebie i Twojego inżyniera ta sesja nie byłaby taka sama. Ukłon.

Szamexus – doktorku mój drogi, byłeś wspaniałym powiewem świeżości w sesji. Twój bohater był ciepłym, wspaniałym, pełnym zasad młodym człowiekiem i to mi się bardzo podobało. Bardzo podobało mi się Twoje granie, uczciwość w podejściu do sesji. Byłeś dla mnie graczem nowym, niesprawdzonym, ale teraz, jesteś kimś, kogo naprawdę polubiłem. Życzliwym kompanem nie tylko do grania ale i do takiego zwyczajnego, ludzkiego pogadania. Dzięki Ci, że tutaj byłeś i ze znalazłeś czas, by wrócić do opowieści na sam finał.

Liliel – Twoja Lonia była świetną, złamaną postacią, której – niestety – nie dałem rozwinąć skrzydeł (zbyt szybka przemiana w legionistę). Twoja gra i Twoje zaangażowanie w sesję było, jak zawsze zresztą, na maksymalnym poziomie. W pewnym momencie stałaś się wręcz kołem zamachowym sesji, za co wielka Ci cześć i chwała. Granie z Tobą to czysta przyjemność. Tutaj, w Czasie Horroru, było tak jak zawsze w każdej sesji – emocje, klimat, trudne decyzje. Dziękuję Ci za to.

Podziękowania dla nieobecnych:

Pinhead – szkoda, że musiałeś znikać z LI. Wielka szkoda. Twój Stryj był naprawdę klimatycznym bohaterem, idealnie wkomponował się w klimat opowieści. Cóż. Mam nadzieję, że wszystko u Ciebie w porządku i że kiedyś jeszcze los, być może, da nam się spotkać na LI. Dzięki za ten czas, który z nami byłeś. Dzięki za klimatyczną grę.

Felidae – to już któraś sesja, z której znikłaś. Szkoda. Martwię się o Ciebie, bo polubiłem Twoje granie i Twoją bohaterkę. Mam szczerą nadzieję, że znikłaś z LI tylko na chwilę, że kiedyś znów się zalogujesz, zagadasz, dasz znak, że wszystko u Ciebie w porządku. Tak zwyczajnie, po ludzku, brakuje Twojej obecności na LI. Przynajmniej ja to tak odbieram.

Felix – szkoda, że zrezygnowałeś, bo Skrzydło miał potencjał, a Ty dobrze grałeś. Mimo wszystko też Ci dziękuję, bo fajny był ten bohater, chociaż – być może – czuł się nieco zagubiony, nieco nie na miejscu. Cóż. Sądzę, że wojna może spowodować, iż wielu ludzi czuje się nie na miejscu.



Raz jeszcze dziękuję Wam z całego serca za wzięcie udziału w tej opowieści, która dotykała przecież najpaskudniejszego okresu historii nowożytnej, gdzie ludzkie życie nie miało żadnego znaczenia, a może miało właśnie największe znaczenie.

Mam nadzieję, że sama sesja Wam się podobała, że zapadnie Wam w pamięci na jakiś czas, że bawiliście się przy niej dobrze i nie uznajecie tego czasu za stracony. No i że zakończenie nie zawiodło Waszych oczekiwań. Mimo, że jest niby „otwarte” to powiem szczerze i wprost, że kontynuacji opowieści o legionistach z dawnego AK nie planuję.

Dziękuję Wam za Wasze poświęcenie.

Część i chwała bohaterom.

P.S. Sesję daję do archiwum. Komentarze zostawię jeszcze przez klika dni, jakbyście chcieli coś napisać, nie krępujcie się

 

Szamexus

Hmm, hmmm .. to ja się zdecyduję.

Na początek to chcę powiedzieć, że bardzo dobrze mi się grało, bardzo podobało mi się co stworzyłeś i co pozwoliłeś stworzyć nam. Dając możliwość i warunki do stworzenie i rozwoju naszych postaci. Uważam że wyszło bomba. Istotnie prawie dwa lata, a wydaje mi się, że całkiem niedawno zaczynałem skrobać KP.

Chcę podkreślić, że to moje pierwsze gry w pbf, więc zaczynając nie wiedziałem jak to będzie, tzn jak wiele zależy od MG - masz bardzo dobre podejście do motywowania, pisania, odpowiada mi, ze wprowadzasz dyscyplinę czasową - to wszystko mobilizuje i jednocześnie jakoś scala "drużynę". I tak było w CzH.

Bardzo fajnie też zadziałało tworzenie dialogów i granie na "docu". Bardzo mi się podobało gdy kilka razy "poza oczami" MG zagraliśmy z liliel na PW. Generalnie sesja CzH, która była jedną z moich pierwszych, ukazała mi możliwości pbf, o które czasami ciężko w realu.

Ogólnie- bardzo dziękuję za to co Ty Armielu pozwoliłeś nam przeżyć, Wam - Współgraczom za wspólną grę, bez napięć i sporów !- było naprawdę emocjonujące i wciągające.

sz

 

__________________
Pro 3:3 bt "(3) Niech miłość i wierność cię strzeże; przymocuj je sobie do szyi, na tablicy serca je zapisz"

GreK

Dwa lata? Olaboga!
Bardzo dobra sesja. Godna zapamiętania. Szczególnie jej pierwsza część, czytana z zapałem, gdy jeszcze Felidae grała.
Wszystkie postacie były szczególne i dobrze wpasowały się w scenariusz.
Przemiana w Legion to było dla mnie niezłe tąpnięcie. I tutaj duży plus za pomysł dla MG.
W drugiej części postać Liliel świetnie odegrana, świetnie weszła w klimat i dodała smaczku.

Miło było mi Was czytać przez te dwa lata. Ciągle nie chce się wierzyć, że tyle czasu minęło od zaczęcia sesji.

 

__________________
LUBIĘ PBF
(miałem to wygwiazdkowane ale ktoś uznał to za deklarację polityczną)

Alaron Elessedil

I ja też chcę coś dodać!

Akurat sama końcówka w moim wydaniu była dość średnia z powodu tej nieszczęsnej awarii (nawet teraz piszę z kafejki, ale spoza domu, więc nie wiem jak sytuacja, choć podejrzewam, że już jest dobrze po tak długim czasie).

Co do samej sesji...
Matko jedyna! To aż 2 lata minęły?! W życiu bym nie powiedział, bo aż do teraz mam wrażenie, że minęło tylko jakieś 0,5 roku. Dopiero po głębszym zastanowieniu przypomniałem sobie, że byliśmy już nieźle w trakcie jak przydarzyły mi się te dyplomowe perturbacje.

Bardzo przyjemnie mi się grało i do dzisiaj wspominam wyliczanie trajektorii granatu by rzucić nim na ślepo. Mało tego! Trafić!
No i włamanie do von Thorna, całe akcje, planowanie, Kampinos, w końcu Legion i nadludzkie klimaty w trzeciej części, w której czułem się trochę jak superbohater... jakiś Mathman czy coś!
I ta końcówka, gdzie mogliśmy rozwalać wszystko i wszystkich, zagranie na batmana z Beniaminkiem. Dobra, skończę, bo wymienianie potrwałoby dużo czasu

Dzięki wszystkim za wspólną grę. Obecnym i nieobecnym.
Bardzo polubiłem wasze postacie. Każdego bez wyjątku: Beniaminka, Doktorka, Lonię, Skrzydło, Stryja, Tunię.

Dzięki, Armielu za świetną sesję i wyrozumiałość, gdy cierpiałem na niedobory czasu.
Może kiedyś zdecydujesz się stworzyć nową sesję - kontynuację
W razie czego, jeśli będę miał czas i nic mi nie przeszkodzi, to bardzo chętnie ponownie wcielę się w Mathmana

No i podziękowania również dla Greka, który od czasu do czasu pojawiał się i wrzucał nam kilka słów od siebie.

Jeszcze raz dzięki wszystkim i mam nadzieję, że zobaczymy się w jakiejś sesji

 

__________________
Drogi Współgraczu, zawsze traktuję Ciebie i Twoją postać jako dwie odrębne osoby. Proszę o rewanż. Wszystko, co powstało w sesji, w niej również zostaje.
Nie jestem moją postacią i vice versa.

Gryf

Dawno dawno temu była sobie zaraza. Ludzie nie mieli jeszcze pojęcia o wirusach, widzieli tylko że każdy ginący członek rodziny pociąga za sobą następnych. I następnych. Nie mając wtedy jeszcze narzędzi by racjonalnie to wyjaśnić, wymyślili postać, ktora nocą wstaje z grobu i wysysa krew z żyjących. W grubym uproszczeniu tak powstał mit upiora/wampira.

I tak właśnie troszkę odbieram tą sesję. Jako próbę oswojenia irracojnalnego koszmaru który wydarzył się naprawdę. Zantropomorfizowania grozy, nadania jej imion, twarzy, uporządkowania i zamknięcia w jakiś spójny system.

AK, Hitlerowcy, Komuniści jako forpoczta mistycznych sił i gwóźdź programu: Shoah, który nie jest nazwą rzezi milionów ludzi, a jednym złym człowiekiem, którego można załatwić magicznym lustrem... mówiąc szczerze wciąż nie umiem powiedzieć co o tym myślę, znam wielu ludzi którzy czuliby się tą sesją urażeni, znam takich, których by zachwyciła, jedno jest pewne:

Opowiedziałeś Armielu piękną, mroczną baśń. A to dla mnie definicja prawdziwego horroru.

Kult - jak złowrogim i klimatycznym systemem by nie był - cóż, to tylko zabawa, gra o realiach wymyślonych przez paru szwedów, na podstawie mocno uproszczonych nawiązań do kabały czy gnozy, zapewne mocno inspirowana twórczością Cliva Barkera. Uważam że wycisnąłeś z tego formatu maksimum i jeszcze więcej dodając od siebie i twórczo rozbudowując ten świat.

Cieszę się, że mogłem wziąć udział w tej sesji, choć uczciwie przyznam, że do wzięcia w niej udziału zachęciła mnie głównie osoba prowadzącego, a było parę momentów w których miałem poczucie przekraczania pewnej granicy i ochotę by zrezygnować, dokładnie jak ten dzieciak co to mu kiedyś brody obraził uczucia religijne (np. akcja z więźniami w pociagu). Miałem poczucie że temat mnie przerasta. Cieszę się że tego nie zrobiłem. Sesja na pewno przejdzie do historii Lastinn. Podejrzewam też, że to moja ostatnia sesja w realiach zarówno kultu, jak drugiej wojny światowej. Przynajmniej na długi długi czas. Muszę od tego odpocząć.

Loniu, Sprzęgło, Doktorku, pozostali chwilowo nieobecni - Skrzydło, Tuniu, Stryju... nieprzypadkowo piszę ksywkami z gry. Napisałem już wiele, więc powiem po prostu i zbiorowo: dziękuję napełniliście tą opowieść życiem, uwierzyłem w wasze postacie, "pisarsko", "warsztatowo" i jako gracze byliście po prostu niesamowici. Ale to tylko początek, bo oprócz tego... nie wiem jak to ująć, miałem poczucie że wewnątrz świata gry udało nam się stworzyć prawdziwy zespół, ka-tet, grupę ludzi, która niezależnie od obłąkanych okoliczności zewnętrznych wie że zawsze może liczyć na siebie na wzajem.

Wszystkim razem i każdemu z osobna - po uwzględnieniu wszystkeigo co powyżej - po prostu: dzięki za grę

 

__________________
Show must go on!