Spis Stron RPG Regulamin Wieści POMOC Kalendarz
Wróć   lastinn > RPG - play by forum > Sesje RPG - Horror i Świat Mroku > Archiwum sesji RPG z działu Horror i Świat Mroku
Zarejestruj się Użytkownicy


 
 
Narzędzia wątku Wygląd
Stary 21-08-2009, 12:24   #31
 
BoYos's Avatar
 
Reputacja: 1 BoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputację
Dzień 13
Godzina 1:14
Miejsce : Budynek przy Starym Rynku , piętro 3 , mieszkanie 14.

Pietrov nie mógł spać długo. Przespał jakiś czas a następnie usiadł w oknie i obserwował cały rynek. Miał dosyć.
Jutro przyleci Black Hawk. Ostatni dzień tego piepszonego piekła
Myślał sobie.
W pewnym momencie jednak słychać było krzyk kobiety. Biegła przez Stary RYnek a za nią 1 Zombie. Pietrov odrazu wycelował i przybliżył sobie zombiego. Położył palec na spust. Kobieta pada , zombie rzuca się na nią. Jak strzeli zwabi wszystko do nich. A jak nie to nie uratuje tej kobiety. Jak bardzo jest warte ludzkie życie? Czy opłaca się je oszczędzać? Nie przyjechali tutaj po to by ratować ludzi. Mają inny cel...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

11 lat wcześniej.
Dom Generała Kovijova.

- (rosyjski) Pietrov , posłuchaj mnie teraz uważnie .
Powiedział człowiek siedzący na sofie. Miał ok. 40-45 lat , brode i wiele blizn na twarzy.
- (rosyjski) Hoh , zaczyna się
Rozległ się kobiecy głos dochodzący z kuchni. Była to kobieta zmywająca naczynia wraz z drugą kobietą 16 letnią. Dziewczyna uśmiechnęła się do matki i kontynuowały zmywanie.
- (rosyjski) Do garów tam baby!
Krzyknął Mężczyzna. Pietrov siedział na drugiej sobie z rozłożonymi rękami tak jakby był znudzony lub zmęczony.
- (rosyjski) Wiesz Pietrov , co to znaczy być snajperem?
Zapytał. To pytanie zainteresowało młodego chłopaka dlatego spojrzał na ojca i zdjął ręce czekając na odpowiedź.
- (rosyjski) TO znaczy był pół Bogiem. Bedziesz miał świadomość , że albo kogoś pozbawiasz życia albo nie. Będziesz miał wybór. Wybór czy pociągnąć za spust czy nie. Będziesz mógł dokładnie obejrzeć twarz swojego celu. Będziesz miał czas na zastanowienie się. Bedziesz miał wybór. Wybór czy zabić. Pamietaj - w tym świecie to Ty jesteś pół Bogiem. Dlatego zawsze zdawaj się na swój wybór , a nie na wybór innych....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nagły huk. Zombie który leżał na kobiecie , leży teraz 5 metrów dalej z czaszką rozwaloną w pół. Przełożenie wajchy , nabój wypadł. Szybkie wyrzucenie magazynku i założenie nowego. Wycelowanie i zbadanie sytuacji. Dym z końca lufy. Wychylił się z okna i kobieta go zobaczyła.
- (polski) Na co czekasz kobieto! Uciekaj jeśli Ci życie miłe!
wydarł się. Kobieta kiwnęła głową i pobiegła gdzieś. Nagle słychać ryk zombie. Już wiedzą co zaszło. Zabili jednego z nich. Teraz czas na odwet. Gdy odwrócił się zobaczył Michajova patrzącego na niego pytająco.
- (rosyjski) Nie pytaj.
Przygotowali się. Pietrov wziął do rąk mp5 , niosąc na plecach snajperkę. Otworzyli drzwi i wyskoczyli na klatke schodową. Michajov zabezpieczał dół , Pietrov górę. Przemieszczali się pomału w dół. Wyszli w końcu na ulicę.
- (rosyjski) Oszczedzaj amunicję.
Rzekł krótko Pietrov.
Nagle 1 zombie. 2 . 3. 7. 7 Zombie biegnących po uliczce ze starego rynku wprost na nich. Michajov czekał aż podbiegną. 7 Strzałów. 7 Głośnych strzałów i 7 trupów na ulicy z dziurami w głowie.
Ruszyli potem wgłąb miasta. Szli przy blokach , oglądając dokładnie każdy zakamarek. Tylko 7 ich chciało zaatakować? Czas zacząć misje. Szukają teraz Diany.
Dobiła wkońcu godzina 12. Nagle huk w powietrzu. Z przeszukiwanego domu wyjrzał z okna Pietrov by zobaczyć co to jest. Samolot. Amerykański? Przybliżył lunetą by spojrzeć na samolot.
- (rosyjski) Amerykanie przesyłają ratunek? Dziwne.
Stwierdził po cichu.
Skończyli przeszukiwać dom. Jak zawsze nic. Nagle strzały dochodzące z kierunku Starego Rynku. Obaj odwrócili się w tamtą stronę. Wiedzieli co tam zaszło.
- (rosyjski) Trzeba sprawdzić wszystkie szpitale i obecne zgrupowania ludzkie.
Ruszyli pomału ulicami. Dobiła wkońcu późna godzina. Pietrov założył ciepłostatyk i rozejrzał się.
- (rosyjski) Są ludzie , ale to 3 ulice dalej.
Ruszyli ponownie. Gdy przeszli 3 ulice przed ich oczyma ukazał się wielki Hotel. Nazywał się "Brda". Stało przed nim dużo samochodów. Czyżby konwój? Pewnie próbują się wydostać.
- (rosyjski) Trudno , musimy wkońcu poszukac jej wśród ludzi. Nie otwieraj ognia. Wszyscy są żywi.
Podeszli do drzwi. Były pewnie zabarykadowane. Staneli po obu stronach. Pietrov delikatnie pociągnął za klamke. Tak jak myślał. Zabarykadowali. Podszedł do jednego z samochodu z wybitą szybką. Otworzył drzwi i zawołał Michajova.
- (rosyjski) Odpal go. I chodz biegiem za mną.
Michajov znalazł oba kable i potarł je o siebie. Samochód nagle zapalił. Słychac było dzwiek silnika i dźwięk kotłowanej benzyny. Wrócili na swoje miejsca przy drzwiach. Słychać było , że ktoś zdjemuje barykade. Nagle drzwi się otworzyły i wybiegł mężczyzna. Gdy minął drzwi i pobiegł do samochodu Pietrov i Michajov wbiegli do holu. Było tam troche ludzi i wszyscy na nich spojrzeli. Pietrov miał coś powiedzieć ale nagle podbiegła do niego kobieta którą ocalił kilka godzin temu.
- To wybawcy ! Dzieki Bogu za ratunek!
W sali okazała się wrzawa i wszyscy nagle się ucieszyli. Każdy podchodził by albo poklepać albo podać rękę jednemu z nich.
- Niestety przyszliśmy tutaj uratować tylko jedną osobę.
Powiedział Pietrov.
- Czy znacię Państwo Dianę Lotojko ?
Spytał. Jedna kobieta powiedziała :
- Tak. Nie żyje. Byłam jej opiekunką. Zginęła gdy bawiliśmy się w podchody. Dorwały ją...
Nastała głucha cisza....
 
BoYos jest offline  
Stary 21-08-2009, 17:39   #32
Ren
 
Ren's Avatar
 
Reputacja: 0 Ren nie jest zbyt sławny w tych okolicachRen nie jest zbyt sławny w tych okolicach
Zajęłam jeden z pokoi, tak jak większość przybyłych, ale nie mogłam spać. W schronie, razem z Jackiem i resztą czułam się bezpiecznie i nie miałam problemów ze snem. Ale tutaj, każdy dźwięk mógł być zwiastunem niebezpieczeństwa, więc jedyne na czym mogłam się skupić to nasłuchiwanie.
W końcu znudziło mi się nadstawianie uszu i zeszłam do holu. Siedziało tam kilku ludzi, najwyraźniej również cierpiących na bezsenność. Jakaś kobieta opowiadała z wypiekami na twarzy, jak to jakiś snajper uratował jej życie. Nagle usłyszałam ciche skrzypnięcie klamki. Drzwi oczywiście były zabarykadowane od wewnątrz, ale jakoś nie wyobrażałam sobie, żeby zombie byli tak subtelni. Chwilę potem słychać było dźwięk odpalanego samochodu i warkot silnika.
- Matko boska, ktoś kradnie nasz konwój! - krzyknął jakiś mężczyzna i runął do drzwi. Zanim ktokolwiek zdążył się ruszyć już był na zewnątrz, a do środka wpakowali się bezceremonialnie dwaj uzbrojeni po zęby żołnierze. Kobieta, która przed chwilą opowiadała ową niesamowitą historię zalała się łzami.
- To wybawcy ! Dzięki Bogu za ratunek!
Twarze, które do tej pory wyrażały niepokój lub strach, nagle się rozjaśniły. Pośpieszono z gratulacjami i wyrazami uznania.
- Niestety przyszliśmy tutaj uratować tylko jedną osobę.- powiedział jeden z nich, z dość dziwnym akcentem.
- Czy znacie Państwo Dianę Lotojko? - spytał ten sam żołnierz. Przez zgromadzonych przeszedł cichy szmer. W końcu z tłumu wystąpiła kobieta. Kojarzyłam ją z widzenia, prawie ciągle szlochała i mówiła coś o swoich dzieciach.
- Tak. Nie żyje. Byłam jej opiekunką. Zginęła gdy bawiliśmy się w podchody. Dorwały ją... - powiedziała i zaczęła pochlipywać.
Nastała głucha cisza....
Szkoda. Przebyli taką drogę tylko po jakąś dziewczynę i wrócą z niczym. Albo raczej nie wrócą, bo szczerze wątpiłam, że im się uda. Mieli broń, byli wyszkoleni, ale Polska to już zamknięta puszka. Nikt stąd nie wyjdzie.
Nagle dało się słyszeć szczęk zgaszanego silnika i po chwili wrócił mężczyzna, który tak szaleńczo wybiegł z hotelu ratować konwój przed domniemaną kradzieżą. Drugi z żołnierzy na powrót zabarykadował za nim drzwi.
- Dziś zostaniemy z Wami, jeśli pozwolicie. - po grupie przeszło mruknięcie aprobaty.
Zdecydowałam, że jednak wrócę do pokoju. Nowi żołnierze pewnie dogadają się z "kozakiem". A mi może uda się w końcu zdrzemnąć. Przyłożyłam głowę do poduszki i ledwo przymknęłam powieki, zasnęłam. Obudził mnie hałas. Nie taki jak zwykle, ale inny, groźniejszy. Poderwałam się na równe nogi gdy ktoś z hukiem otworzył drzwi.
- Get the fuck out! Get the fuck out! - słyszałam odgłosy uderzeń i trzaski, które bardzo mi się nie podobały. - Fire! Fire! Szipko, kuwa, szipko! - podbiegł do mnie wysoki na dwa metry blondyn, trzymający w dłoniach gaśnicę i ciągnął mnie za rękę w stronę drzwi.
- Someone set the fire a floor above us! - wyjaśnił już nieco wyraźniej, choć na jednym oddechu - Move, we gotta go!
Dym i panika. To właściwie jedyne rzeczy, których byłam świadoma. Czułam jak blondyn szarpie mnie w jakąś stronę, ale nie wiedziałam dokładnie gdzie. Okropnie kręciło mi się w głowie i chciałam, żeby to wszystko już się skończyło.
- Nie dość, że zewsząd atakują nas zombie rodem z horrorów to jeszcze sami podpalamy sobie kurwa dupę! - powiedziałam kaszląc niemiłosiernie. Blondyn pewnie mnie nie zrozumiał, ale to była ostatnia rzecz o jaką się martwiłam.
 
Ren jest offline  
Stary 22-08-2009, 16:22   #33
 
Nerchio's Avatar
 
Reputacja: 1 Nerchio jest na bardzo dobrej drodzeNerchio jest na bardzo dobrej drodzeNerchio jest na bardzo dobrej drodzeNerchio jest na bardzo dobrej drodzeNerchio jest na bardzo dobrej drodzeNerchio jest na bardzo dobrej drodzeNerchio jest na bardzo dobrej drodzeNerchio jest na bardzo dobrej drodzeNerchio jest na bardzo dobrej drodzeNerchio jest na bardzo dobrej drodzeNerchio jest na bardzo dobrej drodze
Chudy wybrał pokój na jednym z wyższych pięter. Pomieszczenie było wyposażony w irytujący zegar, który nie pozwalał mu spać. Tik-tak, tik-tak. Prawdopodobnie to nie była jedyna przyczyna jego problemu. Martwił się także bezpieczeństwem wszystkich.
Barykada, oczywiście, była mocna, ale wątpił by wytrzymała napór większej ilości zombie lub jednego bardzo opartego.
Znudził się leżeniem w łóżku, więc zszedł do głównego holu, gdzie tłoczył się mały tłumek. Pewnie też mieli problemy z utrzymaniem nerwów na wodzy. Chudy usiadł z boku, w cieniu, na drewnianym krześle. Nie był tu zbyt dobrze widoczny, gdyż lampa stała po przeciwnej stronie pokoju. Wpatrywał się w drzwi i barykadę, słuchając ludzi siedzących na kanapie.
- Mówię wam, jesteśmy bezpiecznie. Spójrzcie tylko na tę barykadę i tych uzbrojonych gości - powiedziała jedna z osób, nie ukrywając podziwu.
Arthur niewątpliwie miał duże doświadczenie jeśli chodziło o obchodzenie się z bronią i zabijanie zombiaków, ale z pewnością nie miał szans obronić samotnie tak dużej grupy ludzi. Nie jestem kozakiem, ale pewny siebie na pewno, pomyślał w momencie, gdy zobaczył kobietę dołączającą do tłumu. W momencie gdy ktoś zapukał do drzwi, jego pewność siebie lekko stopniała.
Usłyszał dźwięk odpalanego auta i podszedł w stronę drzwi, trzymając ręke na swoim Desert Eagle'u. Zobaczył jak jakiś idiota podbiega do barykady, lekko ją odsuwa i otwiera drzwi. Do holu wpadło dwóch żołnierzy. Nie, doszedł do wniosku, to nie byli żołnierze. Wyglądali jakby służyli w jednostce specjalnej. Tak, z pewnością. Nie są tu przypadkowo.
Jego rozmyślania przerwał wrzask jakiejś kobiety.
- To wybawcy ! Dzięki Bogu za ratunek!
- Niestety przyszliśmy tutaj uratować tylko jedną osobę - oznajmił jeden z przybyłch.
- Czy znacię Państwo Dianę Lotojko ? - zapytał, rozglądając się po tłumie.
Jakaś kobieta wyszła z tłumu. Wydawało mu się, że już ją widział.
- Tak. Nie żyje. Byłam jej opiekunką. Zginęła gdy bawiliśmy się w podchody. Dorwały ją... - oznajmiła i zalała się łzami, a wydawało się, że już poradziła sobie z emocjami.
Komandosi zostali ciepło przyjęci i zdecydowali się przenocować w hotelu. Tłum rozszedł się do pokoi, ale Arthur został w holu. Był zmęczony, jednak bywały już momenty, że musiał pozostawać na nogach dłużej.
Niedługo później usłyszał jak ktoś biegnie na wyższych piętrach. Musiał być naprawdę ciężki - ściany aż dudniły.
- Get the fuck out! Get the fuck out! - usłyszał głos, pochodzący prawdopodobnie z 1 piętra - Fire! Fire! Szipko, kuwa, szipko!
Chudy energicznie wstał i zaczął biec po schodach.
- Someone set the fire a floor above us! - krzyczał ten sam głos - Move, we gotta go!
Na schodach zbiegła jakaś osoba, potrącając go barkiem. Kiedy wchodził na pierwsze piętro ... a może to było drugie? Nie był pewien. Stanął twarzą w twarz z dwumetrowym blondynem.
- Get the fuck out! Get the fuck out! - powtórzył ten sam tubalny głos.
 

Ostatnio edytowane przez Nerchio : 22-08-2009 o 20:16.
Nerchio jest offline  
Stary 31-08-2009, 22:55   #34
 
Mubashi's Avatar
 
Reputacja: 1 Mubashi nie jest za bardzo znany
Hotel Brda

Blondyn capnął Arthura za ramię i ściągnął z ostatniego schodka. Dalsze zbieganie na dół było bezcelowe, bo w przejściu zrobił się zator. Z okna widać było ulicę, a na niej tańczyło światło płomieni. Hej, czy tu nie powinno być żadnych spryskiwaczy przeciwpożarowych? Jasnowłosy atleta podszedł do ów okna, zamachnął się gaśnicą. Odwrócił się do pozostałych,z promiennym uśmiechem na ustach.
- We can jump down from here! - stwierdził. Blondas stał plecami do wybitego okna i nie mógł zauważyć ciemnego humanoidalnego kształtu, którego ramiona rozpostarły się nad nim niczym skrzydła.
"Skrzydła anioła śmierci" - przyszło oglądającym tę scenę na myśl.
Blade dłonie, z ciemnym długim paznokciem, a właściwie pazurem na każdym palcu, zacisnęły się w śmiertelnym uścisku na szyi obcokrajowca i przesunęły szybko wyżej, ku twarzy. Ofiara nie zdążyła nawet krzyknąć gdy mutant pociągnął ją na dół. Blondyn jednak nie zamierzał się poddawać, zaparł się na framugach potężnymi dłońmi i wierzgnął wprzód. Kilka pistoletów wypaliło na raz. Zombie warknęło i stwór runął na spotkanie z chodnikiem. Mężczyzna uniósł głowę. Rany po pazurach ciągnęły się od gardła aż po policzki. Padł ostatni strzał i blondyn padł twarzą w dywan. Kula przeszła na wylot, z dziury w czaszce wychodziły apetyczne kawałki mózgu. Ludzie z piskiem, wrzaskiem i różnymi innymi odgłosami zaczęli zbiegać i spychać się ze schodów. Parter hotelu "Brda" usiany był trupami - zombie i ocalałych. W całym pomieszczeniu stali obrońcy, uzbrojeni w pistolety, czasami w strzelby typu "Imperator" czy też wiatrówki. Powietrze było ciężkie, mdłe, pełne swądu palonego drewna. Znaleźli się w potrzasku, w pułapce gdzie ze wszystkich stron czekała na nich pewna i bolesna śmierć. Po prostu przejebane!
Cóż, takie życie, raz na wozie, a raz pod...

W tym samym czasie
Szpital


Tomek odzyskał świadomość, gdy moc proszków zelżała. Kręciło mu się w głowie, przynajmniej rana już tak nie dokuczała. Z trudem dostrzegł dwóch ludzi przycupniętych przy jedynym otwartym oknie. Jeden z nich wodził wymierzonym pistoletem po okolicy, która, jak udało się "Bykowi" dojrzeć, była skryta w mroku. Nie. Na zewnątrz było ciemno jak w dupie upieczonego Murzyna, ale nikt nie odważył się włączyć latarek. Słychać było uporczywe świstanie wiatru, który przyniósł ze sobą chłód nocy. Studenci wyciągnęli fajki i pstryknęli zapalniczkami. I jak tu się nie pukać w czoło? Bykowski poczuł, że coś mu się rusza w nogach. Skupił wzrok na czymś okrągłym i futrzastym. Zwierzak z uwagą przyglądał mu się lśniącymi oczami. Kot, no, kurwa, normalny kot!
Przez ciało mężczyzny przeszła niespodziewana fala bólu, odruchowo zacisnął dłonie na opatrunku. Kot zeskoczył z pełnym oburzenia miauknięciem z łóżka i powędrował gdzieś w kąt. Przerażony pseudomedyk podszedł do rannego, pogmerał chwilę przy kroplówce, stojącej na stojaku obok Byka i szeptem zasypał go pytaniami: Czy bardzo boli? Jak tak to gdzie boli? Czy nie jest już śpiący? Głodny? Może wody? Jak będzie bolało to czy może łaskawie ("pan") zamknąć ryj, bo ten pojebany kot już mógł sprowadzić na nas mutantów? Poprawić poduszeczkę?


Hotel Brda


To nie była najlepsza pora na fajerwerki. Od czterech miesięcy nigdy nie było takiej pory. W;ogóle myślano o zaopatrzeniu na nadchodzący coraz to większym krokami Nowy Rok i Boże Narodzenie, toteż nikt nie spodziewał się usłyszeć znanego wszystkim "wziuuum!" odpalanej petardy. Nastąpił huk, a później kilka cichszych. Zombie stanęły jak sparaliżowane na ułamek sekundy, po czym zaczęły ze skowytem uciekać. Trzy zaszarżowały niczym byki na korridzie w kierunku strzelających ocalałych, lecz szybko padły, nakarmione nagrzanym ołowiem.
Trzeba się stąd wynosić, i to szybko! Budynek mógł w każdej chwili runąć, grzebiąc pod swym cielskiem nieumarłych i żyjących (o ledwo żyjących i tych w stanie przejściowym już nie wspominając). Niektórzy wydostali się na ulicę, dopadli do bezpańskich samochodów i usiłowali uciekać. Jednak tylko cofali, podjeżdżali kilkadziesiąt centymetrów do przodu, znowu cofali i znowu podjeżdżali, byle by tylko nie potrącić nikogo, nie stuknąć się z pozostałymi uciekającymi w swoich autach. A do świtu jeszcze tak długo!


(Adnotacja! Dorzucimy jeszcze ewentualnie max. 1 post z tej pechowej nocy!)
 
__________________
Wuargh! Wuargh!
Mubashi jest offline  
Stary 07-09-2009, 18:00   #35
 
Qzniar's Avatar
 
Reputacja: 1 Qzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znany
Michajov wiedział co należy robić...
Spierdalaj! Spierdalaj, komu życie miłe!- krzyczał do ludzi biegnących w stronę okien, popychając ich w celu jak najszybszego wyskoku przez okno... było to jedno z niewielu przejść, które nie były okupowane przez zombie. Nawet nie ładował broni na nowo - to była tylko strata cennych naboi. Było ich za dużo. Kiedy w końcu wyskoczył przez okno, zdał sobie sprawę, że nie ma przy nim jego przyjaciela Pietrova.
Chuj z nim, poradzi sobie...- myślał Kuzniecow nie obawiając sie o kolegę z antyterrorki. Już nie raz byliśmy w gorszych sytuacjach
Szedł, a raczej biegł za ludźmi uciekającymi w popłochu z hotelu Brda, pełnego teraz panicznych krzyków umierających. Wolał teraz nie zostawać sam z dwóch powodów. Pierwszym z nich było to, że oni lepiej znali miasto. Po drugie, bądź co bądź Michajov jest on sprawniejszy. Gdy znowu zostaną zaatakowani, on ucieknie. To dobry układ. Jedyną złą rzeczą było to, że tylko on jeden był obeznany w posługiwaniu się bronią. Przynajmniej tak to wyglądało.
Pietrov, kurwa, gdzie jesteś?- klął w duchu Michajov podążając za swoją nową grupą.
 
Qzniar jest offline  
Stary 07-09-2009, 21:10   #36
Ren
 
Ren's Avatar
 
Reputacja: 0 Ren nie jest zbyt sławny w tych okolicachRen nie jest zbyt sławny w tych okolicach
Gdy blondyn stanął tyłem do okna, czułam, że zaraz stanie się coś strasznego. Nie musiałam długo czekać – wielkie coś chwyciło go pociągnęło w tył. Chłopak puścił moją rękę i najpierw chciał szarpnąć trzymające go łapska, ale chyba wiedział, że to nie dał rezultatu, więc chwycił się framugi i z całej siły szarpnął w przód. Widziałam w jego twarzy nie strach, nie rozpacz, ale determinację… Potem poszła seria, która strąciła zombie, by potem pozbawić życia „ocalałego”. Gapiłam się w oczy blondyna, które chwilę wcześniej wyrażały triumf, a teraz zastygły w niemym pytaniu: Dlaczego?
Podniósł się wrzask, wszyscy w popłochu zaczęli opuszczać felerny hotel. Poczułam szarpnięcie. Tym razem był to „kozak”.
- Co tak stoisz głupia, zginiesz! – krzyczał ciągnąc mnie przez krzycząco-piszczący tłum.
Trupy, wszędzie trupy, trupy „naszych” i „tamtych” równo ścielące podłogę. Ciągle słychać było strzały, obrońcy nie żałowali kul, ale co jakiś czas któryś z nich też padał pod naporem tych potworów. Wiedziałam, że jak tak dalej pójdzie, wszyscy umrą.
Nagle kilka bestii zaszarżowało na nas. „Kozak” przygotowywał się już do strzału, a ja modliłam się, żeby po prostu jakoś to było. I wtedy dało się słyszeć rozdzierający świst petard. Ktoś urządzał sobie pieprzony Nowy Rok. Ku mojemu zaskoczeniu, zombie zaskowyczały niczym bite psy i dały dyla aż się kurzyło.Mieliśmy chyba dzikiego farta.
- Szybko, bo się wali! – krzyknął ktoś.
Wciąż płonący budynek groził runięciem i śmiercią w zgliszczach, ot tak dla odmiany. „Kozakowi” najwyraźniej taka odmiana nie odpowiadało, bo pociągnął mnie w stronę wyjścia i jakimś cudem wydostaliśmy się na zewnątrz.
Ludzie próbowali uciekać samochodami, rozpaczliwie starając się wyminąć pieszych i tych w innych pojazdach. Totalny chaos. Mignął mi w tłumie obcokrajowiec, który szukał wcześniej jakieś dziewczyny. Wszyscy szli w jednym, nie do końca określonym przeze mnie kierunku. Szczerze mówiąc, było mi obojętne gdzie. Byle tylko do świtu.
 
Ren jest offline  
Stary 08-09-2009, 23:22   #37
Kapitan Sci-Fi
 
Col Frost's Avatar
 
Reputacja: 1 Col Frost ma wspaniałą reputacjęCol Frost ma wspaniałą reputacjęCol Frost ma wspaniałą reputacjęCol Frost ma wspaniałą reputacjęCol Frost ma wspaniałą reputacjęCol Frost ma wspaniałą reputacjęCol Frost ma wspaniałą reputacjęCol Frost ma wspaniałą reputacjęCol Frost ma wspaniałą reputacjęCol Frost ma wspaniałą reputacjęCol Frost ma wspaniałą reputację
Z jasności powoli zaczęły wyłaniać się pojedyncze kształty. Najpierw Tomek zorientował się, że jest w znanym skądś sobie, pokoju. Kolejnym spostrzeżeniem był fakt, że leży w niezbyt czystej pościeli na jakimś starawym łóżku. Następnie „Byk” uświadomił sobie, że nie przebywa sam w tym małym, zamkniętym pomieszczeniu.

Jacyś ludzie kulili się w pobliżu okna, jakby się przed czymś kryli. Powoli do Bykowskiego wracała rzeczywistość. No tak, w końcu na zewnątrz szaleją te potwory. Nagle chłopak poczuł czyiś dotyk w pobliżu nóg. Drgnął ze strachu, ale zwierzak nie przejął sie tym zbytnio. To tylko pieprzony kot...

Niemal w tej samej chwili ciało gangstera przeszył ostry ból. Tomek chyba kopnął niechcący tego kocura, który urażony zeskoczył z łóżka i zniknął mu z oczu. Zresztą facet nie zwracał na ten fakt najmniejszej uwagi. Ból wciąż narastał i stawał się nie do wytrzymania. Jakiś gnojek zwrócił wreszcie uwagę na rannego i gdy podszedł zaczął obrzucać go różnymi idiotycznymi pytaniami. Gdy doszedł do kwestii o bólu i milczeniu "Byk" nie wytrzymał.

Chwycił tego kretyna za koszulę i całą siłą woli wysyczał mu:

- Zamknij... ryj! Prochy! Dawaj... prochy... dupku!

Musiał dostać coś co zelży ten cholerny ból. Jeszcze trochę i tu wykituje. Sam nie wiedział dlaczego jeszcze nie drze się wniebogłosy. Nigdy nie zwykł okazywać słabości przed innymi, ale nigdy też nie doświadczył takiego bólu. Pieprzeni Amerykanie.

Puszczony głupek chyba wreszcie zrozumiał, że „pacjent” może niedługo zacząć krzyczeć i albo należy go zakneblować, albo podać mu coś na złagodzenie bólu. Wybrał drugą możliwość. Po paru chwilach, które dla Tomka były wiecznością, wstrzyknął mu coś, dzięki czemu ból zaczął zanikać. Bykowski z prawdziwą ulgą zapytał:

- Gdzie moja broń?

- Słucham? - spytał niezbyt rozgarnięty lekarz.

- Moja spluwa debilu.

- Nie możemy...

- Dawaj moją broń – przerwał mu "Byk". - Dawaj ją, albo zacznę krzyczeć i te stworki wpieprzą nas wszystkich.

Oczywiście gangster nigdy by tego nie zrobił. Nie jest jakimś pieprzonym świrem-samobójcą. Tyle, że doktorek o tym nie wiedział. Po paru minutach pistolet odnalazł się, a gdy chłopak wziął go do ręki poczuł, że wreszcie kontroluje sytuację. No, może ma na nią większy wpływ niż dotychczas...
 
Col Frost jest offline  
Stary 18-09-2009, 21:22   #38
 
BoYos's Avatar
 
Reputacja: 1 BoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputacjęBoYos ma wspaniałą reputację
Dzien 14
Miejsce : Hotel Brda
Godzina : ok. 2-4 rano.

Pietrov po wejsciu do budynku i zapoznaniem sie mniej wiecej z grupą , został zaproszony na herbatę , to na jedzenie. Zanim cały szał opadł , minęło dobre pół godziny zanim opadły emocje związane z ich przybyciem. Zwiedził dobrze budynek zanim poszedł się zdrzemnąć. Zajrzał do każdego pokoju , oswajając się z tez miedzy innymi z uczestnikami wyprawy. Towrzyszył mu czasem mężczyzna który wypytywał go cały czas , kiedy przybedzie helikopter z jednostką ratującą. Ciężko było oznajmić , iż ratunek bedzie tylko dla niego i Michajova więc zmieniał podstępnie temat. W końcu gdy mężczyzna odpuścił , młody snajper udał się do WC który mieścił się na 4 piętrze. Stanął nad pisuarem i zaczął się załatwiać. Patrzył to w okno , to w muszle. W pewnym momencie coś mignęło w oknie. Szybko podciągnął spodnie i umył ręce. Zdjął maske i był to pierwszy raz gdy ujrzał swoją twarz od przybycia do tego miejsca. Popatrzył przez chwilę w lustro. Było dość ciemno w pokoju. Scena niczym z horroru. Założył maskę , zarzucił na bark dragunova i podciągnął się by wyjrzeć zza okno. NIestety szyba i kraty przysłaniały wieszkość widoków. Nic jednak nie było.
Cos mi się przywidziało...
Pomyślał.
Skierował się do drzwi. Ręce trzymał przy kieszeniach. Łapie za klamkę. Otwiera drzwi. Drugą ręką łapie za pistolet który miał przy nodze , odpina zapinke zabezpieczającą i szybkim odruchem wycelowywuje prostą ręką w okno. Para ślepi.
- (angielski)What the F...!
krzyknął. Twarz potwora była w oknie. Widać było parę zębów i język. Starszine długi. Oplatał szybe , jeżdząc nim od góry do dołu , także wokół krat. Szukał wejścia. Pietrov puścił klamkę , dołożył krok do przodu , rękę położył na pistolecie by lepiej docelować. Całość akcji - 1 sekunda. Strzał , prosto między oczy. Huk pękniętej szyby.
Opuścił ręce.
- (rosyjski) Gdzie on!?
Potwora nie było.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

12 lat wcześniej.
Moskwa .

- Chodź Wiki , nie daj się prosić!
Dziewczyna w wieku nastoletnim szła ulicą ubrana dość wyzywająco. Miała na sobie mini jeansową , top , torbę , szpilki. Mocny makeup. Obok niej jechał samochód. Siedziało w nim 3 chłopaków , jeden z nich wychylony przez okno machał do dziewczyny i namawiał by wsiadła.
- Możecie dać mi spokój? Powiedziałam wam , że nie jade ! Odczepcie się!
Powiedziała , niemal wykrzyczała. Zalotny styl chodzenia miała chyba już opanowany , lecz nawet gdy próbowała nie zarzucać tyłkiem na boki , nie szło jej to. 3 chłopaków w samochodzie zaczęło się smiać.
- To , że jesteś córeczką generała nie oznacza , że nie możesz się bawić z nami! Co , tatuś Ci da szlaban? A może po prostu nie chcesz stracić ...
Chłopak włożył palec do ust , napeczniały mu poliki i pociągnął palcem co dało takie małe puknięcie[. Wszyscy w samochodzie się zaczęli śmiać.
Dziewczyna skręciła w ulice. Godzina była ok. 19 więc zaczynało się ściemniać. Jednak na ulicach nie było nikogo. No , oprócz nich.
- Odczepcie się! Jesteście takimi tępakami , że nigdy bym z wami nie poszła. Buraki.
Powiedziała i przyśpieszyła.
To najwyraźniej ich rozgniewało bo 2 z nich wyszło z samochodu i ją dogonili. Jeden złapał ją za rękę , drugi za pośladek. Odwinęła się i przywaliła jednemu z pięści tak , że niemal się wywrócił.
- To suka! Bierz ją !
Krzyknął jeden i przycisnął ją do ściany bloku. Drugi zaczął się do niej dobierać. Trzeci zaparkował samochód i zaczął wysiadać by się dołączyć. Nagle krzyknął :
- Chłopaki!
Tymczasowo puścili dziewczynę. Ona z przerażenia nie ruszała się i spojrzała na nich. Patrzyli na ulicę. Z daleka szedł szybkim krokiem chłopak , ok. 20 letni. Jeden z chłopaków wyszedł na spotkanie nieznajomemu.
- Ooo , czyżby braciszek małej Wiki chciał się dołączyć do małego gangbangu?
Zapytał nie zdając sobie sprawy , że owy chłopak jest od niego niecałe 4 metry , co daje 2 kroki , przeskok na lewą , odchylenie się do tyłu i prawy sierpowy na przednie zęby. Chłopak poszybował ok. 3 metry upadając na maskę samochodu , wgniatając ją lekko.
- Kurwa , Pietrov to nie tak!
krzyknał chłopak który trzymał za rękę Wiki. Pietrov złapał go za szyję , wyprowadzając prawym łokciem cios na skroń. Chłopak również by poleciał , lecz tym razem Pietrov przytrzymał go ręką. Złapał drugą za włosy i z rozbiegu przywalił jego głową o mur. Poleciała krew.
- Pietrov zabijesz go!
Krzyknęła Wiktoria. Nagle trzeci chłopak rzucił się na plecy Pietrova. Pod siłą rozpędu puścił trzymanego za kark i włosy chłopaka , który osunął się na ziemię i upadł wraz z napastnikiem na ziemię. Chłopak dość chaotycznie próbował atakować tył głowy Pietrova , łapał za włosy. Wystarczył moment by odgiąć rękę do tyłu i złapać go za palce u ręki. Trzask kości. Pietrov zamknął rękę w pięść wraz z trzymanymi palcami chłopaka numer 3.
- Ałaaa puść mnie!
Krzyczał chłopak który wisiał mu na plecach. Puścił Pietrova i odsunął się jakieś 4 metry , spojrzał na dłoń. Jego 3 palce były zmiażdżone.
- Pietrov!
Krzyczała Wiktoria , płakała.
Strach w oczach chłopaka narastał. Pietrov się podniósł i otrzepał. Podszedł i złapał chłopaka za fraki , przyciągnął do samochodu . Sięgnął mu do kieszeni i wyjął kluczyki do samochodu. Wolną ręką , puknął chłopaka w tył głowy tak , by stracił przytomność. Otworzył drzwi do samochodu , wrzucił go na tylne siedzenie , drugiego chłopaka obok niego. Trzeciego posadził na siedzeniu kierowcy. Wsadził kluczyki i podszedł do śmietnika . Pogrzebał chwilę i wyjął pustą alpagę. Wrócił do samochodu , rzucił alpagę na siedzenie pasażera , odpalił samochód. Przycisnął sprzęgło , wrzucił jedynkę. Następnie wziął nogę chłopaka , położył ją na gazie i w tym momencie puścił sprzęgło , a chłopaka przechylił do przodu , dając opór na gaz. Samochód ruszył z piskiem do przodu. Pojechał z 100 metrów po czym przywalił w róg budynku , nie wybuchając. Pietrov odwrócił się do siostry która stała drżąc i płacząc jednocześnie.
- Ojciec Cię wysłał? Mówiłam Ci byś mnie nie śledził! Zabiłeś ICH! Morderca!
Wykrzyczała dziewczyna z płaczem.
- Wiesz co teraz o mnie będą w szkole mówić!? Nie będę mogła się pokazać na oczy ludziom! Nienawidzę Cię!
Nienawidzę Cię...
Nienawidzę Cię...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Pistolet powędrował spowrotem do specjalnej kieszeni. Nagle dało się czuć smród. Spalenizna? Huk? Krzyki?
Pietrov wyskoczył na korytarz. Było ciemno , od dymu. Maska którą nosił filtrowała powietrze , więc z tej strony nie groziło mu niebezpieczeństwo. Jednak ubranie nie dawało zabezpieczenia przed ogniem , który się rozprzestrzeniał. Tak , był to dym od ognia. Pietrov szybko ruszył do schodów. Nikogo nie było na 4 piętrze. Ile czasu minęło , jak stał z pistoletem wycelowanym w okno? Miał trans? Podbiegł do schodów lecz ich już nie było. Stały w płomieniach. Na dole był zbyt wielki hałas , by ktokolwiek pamiętał o Pietrovie.
Dobra , piepszyć bezpieczeństwo.
Pomyślał i zdjął maskę z hełmem. Włożył palce do hełmu i kliknął przycisk , po czym spowrotem założył maskę.
- Hunting Moon Squad , trwa nawiązywanie połączenia.
do ucha Pietrova dotarł bardzo miły głos żeński.
- Trwa ustalanie koordynatów.
- (rosyjski) Trwa podcieranie sraki!
Przedrzeżnił kobietę Pietrov i ruszył do jednego z pokoi . Otworzył i zdjął pościel z łóżka.
- Trwa ustalanie sieci
Wziął pościel , wyrzucił ją na środek korytarza . Tak samo zrobił z 3 pokojami.
- Sieć udostępniona. Trwa nawiązywanie połączenia z satelitą HMS. Proszę czekać.
- (rosyjski) Jakbyś nie zauważyła , czekam już jakiś czas!
Wydarł się na cały głos , choć wiedział , że nic to nie pomoże.
Otworzył drzwi do pokoju. To co w nim było przeraziło Pietrova.
- Trwa pobieranie danych.
Kobieta z dzieckiem ok. 4 miesięcznym na rękach. W rękach. Kobieta leżała na łóżku z przestrzeloną głową , dziecko płakało. Pietrov podszedł do dziecka. Spojrzał na nie. Gdy zobaczył czarną postać Pietrova najwyraźniej się zainteresował , gdyż przestał płakać. Pietrov sięgnął po pistolet , wycelował w głowę dziecka.
To Ty jesteś półbogiem...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~

14 lat wcześniej
Moskwa
Sala Treningowa Hunting Moon Squad.

6 Chłopaków siedzących na ławce , przed nimi siedział mężczyzna , bardzo dobrze zbudowany. Scena ta przypominała nieco WF w gimnazjum.
Jeden z chłopaków wstał i popatrzył na mężczyznę pytającym wzrokiem.
- Tak Pietrov?
Zapytał mężczyzna.
- Kapitanie , bardzo boli mnie biceps prawej ręki. To chyba od siły odrzutu snajperki.
Powiedział.
- Mam Ci go wymasować ?
Zapytał mężczyzna a reszta chłopaków wybuchnęła śmiechem. Załamany chłopak usiadł.
- Na Twoim miejscu zapisałbym się na siłownię. Ćwiczyłbym w domu dużo. Słyszałem kiedyś o snajperskim kadecie , któremu siła odrzutu oderwała rękę z kością.
Powiedział mężczyna. Pietrov głośno przełknął ślinę.
- Snajper musi być dobrze zbudowany , mieć mocną rękę. By mógł dobrze wycelować. By mógł unieść sprzęt. A biceps nie urośnie od samego walenia przed telewizorem.
Znów chłopacy wybuchneli śmiechem.
- Poza tym , opłaci się to kiedyś. A teraz wstajemy. 10 kółek , potem kontynuujemy trening walki wręcz.
Mężczyzna wstał a chłopacy zaczęli biec.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

- (rosyjski) Cholero jasna!
Wsadził spowrotem pistolet do kieszeni. Wziął dziecko na ręce i położył je na korytarzu. Zebrał pościel z każdego pomieszcenia. Wziął też jedną poduszkę.
- Pobieranie danych zakończone! Trwa ustalanie kanału.
Głos kobiety ponownie odezwał się przy słuchawce.
Wziął pierwsze dwa prześcieradła i zawiązał na nich supeł. Potem następne i następne. Zrobił długą linę. Na końcu zostawił jedno prześcieradło. Rozerwał je w 4 miejscach , położył poduszkę i założył je przez nogi i przez ręce. MIał teraz coś w rodzaju takiego nosidła na plecach. Wziął dziecko i wsadził je do tego nosidła.
- (rosyjski) Jak nas zaatakują te potwory , to podawaj mi broń. Albo najlepiej sam strzelaj.
Zażartował Pietrov. W tej pozycji nie miał dostępu ani do Dragunova , ani do Mp5. Dziecko z noszami na plecach nie dawało mu też dużej swobody ruchu.
Wziął swoją linę i wszedł do jednego z pokoi. Zauważył też , że hałas na dole ucichł. Wyjrzał przez okno. Kilka samochodów pojechało.
- (rosyjski) Pojechali?
powiedział cicho. Wybił szybę łokciem i przywiązał do szafy jeden koniec liny. Drugi opuścił do dołu. Lina sięgała do 1 piętra i troche niżej.
- (rosyjski) Trudno , nie mam wyjścia.
Złapał liny i wyszedł przez okno. Zaczął pomału się opuszczać do dołu. Przez okno na 3 piętrze nie było widać dużo. Na 2 tak samo. Na 1 piętrze kręciło się pare zombie. Drzwi do pokoju były otwarte więc czasem przechodziły na korytarzu. Pietrov szukał dobrego momentu był się opuścić niżej. Wkońcu wybrał i był w połowie okna. Nagle jeden zombie stanął w drzwiach lecz patrzył na korytarz.
- KAKA!
krzyknęło dziecko. Zombie odwrócił wzrok na okno. Zobaczył Pietrova i dziecko które radośnie pokazywało palcem na niego.
- Kanał ustalony. Trwa Finalizowanie operacji.
Zombie wydał ryk , a Pietrov szybkim ruchem zjechał na koniec liny i zeskoczył na ziemię. Zombie wyskoczył przez okno i leciał w dół , roztrzaskał się o ziemie z hukiem. Nie żył.
- (rosyjski) O żal.
Stwierdził Pietrov a dziecko się śmiało.
- (rosyjski) Ty weź następnym razem nie zdradzaj naszego położenia. Nie po to czekam tyle czasu byś kurde wszystko popsuł , nie ?
Pietrov pomału wychylił zza budynku by zobaczyć główną ulicę.
- Operacja przebiegła pomyślnie. Trwa nawiązywanie połączenia z centralą.
Na ulicy były palące się samochody. Nie było żywej duszy. No , oprócz Pietrova i brzdąca.
- Kaka!
krzyknęlo dziecko. Pietrov odwrócił się i zauważył biegnącego zombie. Sięgnął po pistolet i wystrzelił mu prosto między oczy. Zombie siłą odrzutu zrobił kółko w powietrzu i upadł na ziemię.
- (Rosyjski) Centrala Hunting Moon Squad , Kanał Operacyjny. Kto mówi?
Rozległ się ponownie żeński głos , lecz tym razem inny.
- (Rosyjski) Pietrov Komijov , jednostka Alfa .
- (Rosyjski) Ustalam Twoje współrzędne. Obecne rozkazy : Dotrzeć do punktu ewakuacyjnego.
- (Rosyjski) Do czego?
Zapytał niepewnie Pietrov
- (Rosyjski) Punkt Ewakuacyjny. Jednostki Beta została wysłana 10 minut temu. Jednostka Delta przybędzie transportem ziemnym. Czy Twoja misja się powiodła ?
Zapytała kobieta.
- (Rosyjski) Niestety , nasz cel został zabity pierwszego dnia.
- (Rosyjski) Rozumiem. Przełączam nas na kanał główny , wraz z jednostką Beta i Delta.
Szum w słuchawkach.
- (Rosyjski) Wy z Delty to tylko popijawy potraficie odpalać. My Z Bety jesteśmy best.
Głos twardy męski.
- (Rosyjski) Dmitri , gdybyś był tak zajebisty , to trafiłbyś do Alphy.
powiedział Pietrov.
- (Rosyjski) Pietrov Kurwa Żyjesz!
- (Rosyjski) Pietrov ! Ja jebie! Nadciągamy!
- (Rosyjski) Trzymaj się Pietr , już wyruszyliśmy!
krzyczeli na zmianę na kanale.
Wybawienie nadciągało...
- Kaka!
...
 

Ostatnio edytowane przez BoYos : 18-09-2009 o 21:25.
BoYos jest offline  
Stary 27-09-2009, 00:42   #39
 
Qzniar's Avatar
 
Reputacja: 1 Qzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znanyQzniar wkrótce będzie znany
Dzień 14, godzina 05:25

Grupa biegła już dłuższy czas... Wrzaski dobiegające z hotelu już dawno ucichły. Bali się odwrócić za siebie mogąc zobaczyć biegnących za nimi truposzy lub nie wiadomo co jeszcze. Aż dziwne było, że tacy ludzie - przysadziści mężczyźni, kobiety w sukniach, niektóre w butach na obcasie, starsi ludzie - biegli równo z grupą utrzymując dotychczasowe tempo. Po jakimś czasie zaczęli prowadzić młodsi, bardziej wysportowani. Starsi zdyszani zamieniali już trucht na szybki, coraz to wolniejszy marsz.

- (polski) Czekajcie na nich! Ludzie nie jesteście tu sami! Nie wolno nam się od siebie odłączyć! - krzyknął Michajov do przodujących spowalniając swoje tempo i dostosowując się do reszty.
-(polski) Musimy ogarnąć jakieś miejsce na postój... może na jakiś tymczasowy obóz - rzekł znów Kuzniecow rozkazującym tonem.


Ludzie z początku zwolnili, usłuchując antyterrorystę i rozglądając się za jakimś odpowiednim miejscem.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Godzinę później.


- (polski) Zobacz...! Może to się nada - zawołał do Michajova jakiś czarnowłosy chłopak, wskazując ręką na ciemny zaułek.


Michajov skinął głową oznajmując grupie, żeby nie szli teraz za nim, gdyż on musi sprawdzić czy jest tam bezpiecznie.

Wsadził swojego Deserta do kabury przyczepionej do taktycznego pasa z którego zwisały magazynki z amunicją i zdjął z pleców Famasa. Założył noktowizor i ruszył w jaśniejący już z każda minutą zaułek. Wschodziło słońce. Szedł powoli, bez pośpiechu. Zajrzał w każdy kąt... nie zauważył nic co mogłoby zagrozić jemu i innym. To miejsce będzie bezpieczne.

- (polski) Możecie przyjść - krzyknął Michajov zdejmując jednocześnie noktowizor - odpoczniemy tu i...
Nagle przyszła mu do głowy straszna myśl. Przecież nie mają jedzenia.
- (polski) I... i co?
- (polski) I to, że po odpoczynku musimy skoczyć na zakupy - odrzekł sarkastycznie Kuzniecow.
- (polski) Fakt... rzeczywiście nie mamy nic do jedzenia. Do picia zresztą też nie. W dalszej wędrówce będziemy musieli odwiedzić jakiś sklep, ale o tym potem. Ma ktoś zapałki? - spytał czarnowłosy chłopak wybierając papierowe śmieci z koszy.
- (polski) Nie będziemy rozpalać ogniska. Dym mógłby je przyciągnąć. Za godzinę ruszamy i szukamy sklepu - rzekł stanowczo Michajov.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dwie godziny później.

- (polski) No ludzie, kurwa mać! Mieliśmy ruszać godzinę temu! Podnoście dupy!
- (polski) Jak ty się wyrażasz! - podniosła głos jakaś starsza kobieta trzymająca w ręku różaniec.
- (polski) Ja cię babciu nie pytałem o zdanie, tylko kazałem ci podnieść twoje stare pomarszczone dupsko - syknął Michajov rozeźlony uwagą kobiety. Wyciągnął Desert Eagle'a i wycelował w staruszkę. - Rozumiemy się...?
Nagle wszyscy się podnieśli na równe nogi.
- (polski) No! Teraz lepiej. Ruszamy!


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

3 godziny później
Hipermarket


Drzwi były otwarte. Wózki walały się wszędzie. Hala hipermarketu była oświetlana kilkoma zwisającymi lampami, które od czasu do czasu złowieszczo mrugały. Znaleźli jakieś plecaki, w które mogliby zapakować prowiant.

- (polski) No dobra! Młodzi biorą plecaki, bo widzę, że wam za lekko - rzekł Kuzniecow przypominając sobie bieg młodszej grupy. - Ładujcie wodę i żarełko, nożyki, coś czym w razie wypadku moglibyście się obronić. Dodam jeszcze, że tam jest stoisko z kijami baseballowymi po przecenie - zaśmiał się Michajov. - A jak ktoś lubi dźwigać ciężkie rzeczy, to w dziale ogrodniczym znajdziecie piły mechaniczne. Za 10 minut się tu spotykamy


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

10 minut później
Umówione miejsce spotkania


- (polski) Wszyscy są? - spytał Michajov
- (polski) Zdaje mi się, że nie ma tej starszej kobiety z którą się pokłóciłeś - odpowiedział jakiś łysy młody chłopak.
- (polski) Kurwa no i trzeba staruchy poszukać. Może się gdzieś modli i zapomniała o nas. A propos ciebie będę nazywać Dziąsło, ze względu na twoją fryzurę.

Łysy chłopak uśmiechnął się pogardliwie. Ruszyli między rzędami półek w poszukiwaniu kobiety. Obeszli cały sklep. Zatrzymali się przed jakimiś drzwiami.

- (polski) Nigdzie jej nie ma. To ostatnie miejsce w którym nie sprawdzaliśmy. - powiedział czarnowłosy chłopak wskazując na drzwi.
- (polski) Ty, jak ty masz na imię - spytał Michajov przedmówcę.
- (polski) Jestem Andrzej, a co?
- (polski) Nic nic, wchodzimy tam.

Otworzyli okute metalem drzwi. Ciemność. Michajov doczepił latarkę do Famasa i włączył ją. Snop światła padający z latarki ukazał coś, czego nie chcieli nigdy zobaczyć. Oczom ich ukazał się straszliwy widok. Ciało porozrywane na części i pożerające je stwory. Znów one. Seria strzałów. Kilku padło martwych na podłogę, ale ogólnie prawie nic to nie dało. Było ich od gromu. Czarnowłosy chłopak w rozpaczy, oszalały próbował uratować rozszarpaną kobietę. Złapały i jego. Zajęły się nim.

To nasza szansa - pomyślał Michajov.
- (polski) Spierdalajcie szybko za drzwi - wrzasnął wyjmując granat, a z niego zawleczkę.
- (polski) Chwila, chwila człowieku co Ty chcesz zrobić?! - zawołał ktoś w tłumie
- (polski) Jemu i tak już nie pomożemy! Tak możemy skrócić jego katusze, a przy okazji i uratować własne tyłki, więc nie narzekaj! - odpowiedział Kuzniecow rzucając granat w tłum umarlaków i zamykając drzwi.

Najcichsze 5 sekund w życiu i nagle...

BUMMM!!

Rozległ się cholernie głośny odgłos towarzyszący wybuchowi. Otworzył drzwi, przygotował Famasa by porozstrzeliwać tych, którzy jeszcze nie padli. Zostało poświęcone życie dwóch ludzi, reszta wyszła z tego cało.
- (polski) Wynośmy się stąd. Mam dosyć tego sklepu - rzekł Michajov kierując się w stronę wyjścia.
 
Qzniar jest offline  
 



Zasady Pisania Postów
Nie Możesz wysyłać nowe wątki
Nie Możesz wysyłać odpowiedzi
Nie Możesz wysyłać załączniki
Nie Możesz edytować swoje posty

vB code jest Wł.
UśmieszkiWł.
kod [IMG] jest Wł.
kod HTML jest Wył.
Trackbacks jest Wył.
PingbacksWł.
Refbacks are Wył.


Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 15:24.



Powered by: vBulletin Version 3.6.5
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.1.0
Pozycjonowanie stron | polecanki
Free online flash Mario Bros -Mario games site

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172