Aegon
Leży umęczony na kamiennej posadzce, krwawi, wykonuje ruch ręką i kilka drobnych ran goi się. Przez chwilę uśmeicha się lekko do towarzyszy, po czym mdleje.

Powietrze po raz kolejny zawirowało. Poczuliście zapach magii wokół. Kolejny kształt zaczął się formować... To wysoka (3m!) postać w ciemno-purpurowym płaszczu, którego kaptur skutecznie ocieniał twarz nieznajomego (o ile ją posiadał...).
- Witajcie, moje dzieciątka - syknęła postać niskim tonem - Cieszszszę ssssię, że zabiliśśśście mojego odwiecznego wroga... Ciessszzzszszęęę sssssię bardzo. Przyjdźcie do mnie po nagrodę do mojego pałacu - Pałacu Throgga. Czekam na wassssss...
Tajemniczy nieznajomy zniknął. Zauważyliście też, że wszystkie wasze rany zostały uleczone.

No to idziemy. Prosto do Pałacu Throgga.Zwrócił się w stronę swoich znajomych.
Może wreszcie wrócimy do domu Z tą myślą podchodzi do znajomych.

Kiera
Podchodzi do Bońka.
Zabawne i niby mamy iść ot tak do niego? A jeśli jest jeszcze gorszy od tego tu?
Proponuje na dobry początek wydostać się stąd i znaleźć jakiś kąt. Dużo ostanio się działo trzeba to przemyśleć.
Stara się wziąć Aegona pod ramię i skierować się do wyjścia.
Może któryś z was mi pomoże?

Flamir
Pomógł Kierze podnieść Aegona,
Ja bym proponował dalsze poszukiwania portalu...jako tako podobno jest w tym pałacu?
Ha!A tak przy okazji to my nawet niewiemy gdzie jest ten cały pałac Throgga i nawet nie wiemy kto to jest...może to krwawe bóstwo czczone przez szaleńców którzy gdy widzą gości w pałacu poswiecają na stosie?

Ha! jest też inne rozwiązanie wg. mnie...możemy sie nieco dowiedziec od okolicznych mieszkanców o tym całym Throggu i jego pałacu...a później zdecydować co dalej...lecz jeśli już jesteśmy tutaj to po co wychodzic jak sie tak męczyliśmy,może troche pomyszkujemy i zobaczymy co nam los pod nos podstawi.Co o tym myslicie?

Czekając na ciężko myślących towarzyszy rozglądał się po pomieszczeniu szczególną uwage zwracając na przejścia [*MG*]

Korytarz prowadził do głębi pałacu (i do wyjścia) lub spowrotem do lochów. Zewsząd dobiegała was głucha cisza... Dziwne to, pomyśleliście. Czuliście dobiegający z pałacu dziwny swąd, jakby ktoś coś dziwnego smarzył... na pewno nie jedzenie. Jedzenie! Teraz poczuliście, że dawno nic nie jedliście. Zaraz chyba skonacie z głodu.