- Wóz albo przewóz - rzekł do Strunki - Albo nas ujebią albo jakoś wykaraskamy się.
Ruszył galopem w kierunku straży, kilka metrów przed nimi osadził konia gwałtownie i pokazując wciąż nie schowany glejt, zawołał:
- Szybciej sierżancie, w imieniu Trybunału proszę o interwencję. Banda obwiesi natarła na obozowisko szlachty. Tylko żywcem ich jeśli się da mości sierżancie, kurwie syny podawali się za członków Trybunału, a za to tak lekko się nie umiera.

Psychopatia była ciekawszym studium klinicznym od debilizmu, choć efekty, mimo skrajnie odmiennej natury obu przypadłości, bywały podobne. Rzadko, ale Zbyszko potwierdzał, że nie nigdy. A potwierdzał bujając się wte i wewte jak fotel na biegunach, pokrzykując oskarżająco i puszczając z pianę z pyska.

I przez takie właśnie popisy, problemów dorobił się nawet spokojnie wysiadujący na boku Salim. Pachoły ruszyły w natarciu, pognani oskarżeniem, niby ogłupiale rwący za rzuconym patykiem psiaczek. I zjawiła się przykrość.

- "Nie tykać mnie, dziatki!" - ostrzegł dostojnie kapłan. - "Jestem protonotariuszem apostolskim Dorion, Salim Aldehard, z misją do biskupa Młotu".

Nieskory do rozrób i wariactw, brodacz nie ruszył nawet ze swojej pozycji, unikając ruletki drażnienia otępiałych ciurów. Żeby dodać sobie jeszcze odrobinę negocjacyjnych punktów, Salim zdecydował się na dodatkową porcję słowotoku.

- "Siedzę tutaj, chłopcy. Nigdzie się nie ruszam. Ujmijcie zbójów i uradzimy wtedy, co dalej robić." - Ogorzała twarz ujmowała spokojem. - "Szybko, na Niezwyciężonego, nim komuś jeszcze stanie się krzywda!"